De Resurrectione

Καὶ ταῦτα, ἴνα δὴ συγχωρήσωμεν τῷ Ὠριγένει, καθ᾿ ἑαυτὸ τὸ εἶδος λέγοντι μετὰ τὴν τελευτὴν ἀποζευγνύμενον ἀπὸ τοῦ σώματος τῇ ψυχῇ δίσοσθαι· ὅπερ ἐστὶν ἁπάντων ἀδυνατώτατον, τῷ προαπόλλυσθαι τὸ εἶδος τῶν σαρκῶν ἐν ταῖς ἀλλοιώσεσι· καθάπερ καὶ τὸ σχῆμα τοῦ συγχωνομένου ἀνδριάντος πρὸ τῆς διαλύσεως τοῦ [*](3 I Kön. 17, 23 — II Kön. 4, 35. Joh. 11, 14 — 6 II Kön. 2, 11 — 11 Gen. 5, 24 — 12 II Kön. 2, 11 3 vgl. Dial. Adam. IV, 11 S. 192, 26 ff. 194, 5 f — 11 vgl. Ps. -Justin, Quaest. ad Orthod. 32 S. 48 Otto. Eznik, Wider die Sekten I, 1269 f S. 63 Schmid 1 ἀποκρ.: »sagt« S | πρὸ — οἷς Z. 2: »vor der Auferstehung Christi, dies aber nun die Schrift erzählt« S 2 f D πρὸ αὐτοῦ (τοῦ Χριστοῦ) καὶ ὁ τῆς Σουναμίτιδος υἱὸς . . . ἐκ νεκρῶν ἀνέστη καὶ ὁ τῆς Σαραφθινῆς καὶ ὁ τῆς Σουναμίτιδος Σαρ. und ἐκείνης τῆς Σωμ. S 3 καὶ 1 < Sb | καὶ ὁ Λάζ.] σὺν αὐτοῖς τε καὶ ὁ Λάζ. S, aber vgl. D 4 D οἱ γὰρ πρὸ τοῦ Χριστοῦ ἀναστάντες αὖθιςἀπέθανον· ὁ δὲ Χριστὸς ἀναστὰς οὐκέτι ἀποθνῄσκει | vor ἡμεῖς »Daß die vor Christus Auferstandenen, um hernach wieder zu st erben, (145) auferstanden dind« + S 5 τῶν . . τεθνηξ.] ἐκείνων λέγομεν οἷς . . τεθνήξεσθαι S 7 f ἀσ. σ.: »ohne Fleisch« S 8 Καὶ μὴν < S 9 f τὸ λέγειν . . ἐστι] λέγεται τὸ las schwerl. S 10 vor δείκνυται »Daß unser Leib der Unsterblickeit fähig. Und dieser Nachweis von Enoch und Elias« + S | γὰρ: δὲ S 11 καὶ <S | μετατιθεμένον αὐτοῦ S 13 ἢ ΒO: εἰ S Ph 13 f ὁ Ἠλίας — σώματος + S: wegen des Homoioteleuton <Ph 15 ἀναστὰς S 145 v 17f ἀπὸ τοῦ σώματος <S 18 δίδοται vielleicht rightig S 18 f προαπόλλ.] μὴ ἀπόλλυσθαι S)

ἐπεὶ δὲ λέγεται ἐν τῷ θανάτῳ τὸ εἶδος χωρίζεσθαι ἀπὸ τῆς σαρκός, φέρε τὸ χωριζόμενον ποσαχῶς λέγεται χωρίζεσθαι ἐπισκεψώμεθα.

λέγεται τοίνυν χωρίζεσθαί τι ἀπό τινος ἤ ἐνεργείᾳ καὶ ὑποστάσει, ἤ ἐπινοίᾳ, ἤ ἐνεργείᾳ μέν, οὐ μὴν καὶ ὑποστάσει. <ἐνερείᾳ ὡς εἰ πυρούς τισ καὶ κριθὰς μεμιγμένα χωρίσειεν ἀπ'

ὡς εἰ πυρούς τισ καὶ κριθὰς μεμιγμένα χωρίσειεν ἀπ'ἀλλήλων· ᾗ μὲν γὰρ κατὰ κίνησιν χωρίζεται, ἐνεργείᾳ λέγεται, ᾗ δὲ χωρισθέντα ὑφέστηκεν, ὑποστάσει λέγεται κεχωρίσθαι. ἐπινοίᾳ δέ, ὅταν τὴν ὕλην ἀπὸ τῶν ποιοτήτων χωρίζωμεν καὶ τὰς ποιότητας ἀπὸ τῆς ὕλης. ἐνεργείᾳ δέ, οὐ μὴν καὶ ὑποστάσει, ὅταν χωρισθέν τι ἀπό τινος μηκέτι ὑπάρχοι, ὑπόστασιν οὐσίας οὐκ ἔχον.

γνοίη δ' ἄν τις καὶ ἐν τοῖς χειροτεχνήμασιν ὡς ἔχει, ἀνδριάντα ἰδὼν ἤ ἵππον χαλκοῦν. ταπυτα γὰρ λογιζόμενος ὄψεται τὴν ἔμφυτον μορφὴν διαλλάττοντα, εἰς δὲ ἑτέραν ὄψιν μεθιστάμενα, ὑφ' ἧς τὸ ξυγγενόμενον εἶδος ἀφανίζεται. εἰ γὰρ τις τὰ ἔργα τὰ σχηματιζόμενα εἰς εἶδος ἀνθρώπον, ἤ ἵππου συντήκοι, εὑρήσει τὸ μὲν τοῦ σχήματος εἶδος ἀφανιζόμενον, αὐτὴν δὲ τὴν ὕλην μένουσαν.