De Resurrectione

Methodius

Methodius, De Resurrectione, Bonwetsch, Hinrichs, 1917

Ποδαπὸν ἄρα ἐστὶ καὶ σχῆμα τὸ ἀνιστάμενον, εἰ ὅλως τὸ ἀνθρωποειδὲς τοῦτο, ὡς ἄχρηστον ὂν κατ’ αὐτόν, ἐξαφανίζεται, ὃ πάντων ἐστὶ τῶν εἰς ζῷα συγκεκριμένων σχημάτων ἐρασμιώτατον, ῳ καὶ τὸ θεῖον χρῆται εἰκόνι, καθάπερ καὶ ὁ σοφώτατος Παῦλος δηλοῖ ἀνὴρ μὲν γάρ« Ε; »οὐκ ὀφείλει κατακαλύπτεσθαι τὴν κεφαλήν, εἰκὼν καὶ δόξα θεοῦ ὑπάρχων«, εἰς ὃ καὶ τὰ νοερὰ τῶν ἀγγέλων σώματα διεκοσμήθησαν; ἆρα κυκλοτερὲς ἢ πολυγώνιον ἢ κυβικὸν ἢ πυραμοειές; πλεῖσται γὰρ τῶν σχημάτων αἱ παραλλαγαί.

ἀλλὰ τοῦτο ἀμήχανον. οὐκοῦν τίς ἡ ἀποκλήρωσις τὸ μὲν θεοείκελον σχῆμα ὁμολογεῖ γὰρ καὶ αὐτὸς ὁμοειδῆ εἶναι τὴν ψυχὴν τῷ σώματι) [*](12 Mt. 17, 1. 2 — 24 I Kor. 11, 7 — 26 vgl. Orig. De orat. 31) [*](20—S. 412, 1 Phot. Bibl. 234 S. 299a, 6—29) [*](8. 9 »verklärt« »verwandelt« S 12 »auch« < Sb 16 »Leibes« S 20 Ποδαπὸν — ἀνίστασθαι S. 112, 1 Ph, eingeleitet Ὅτι φησί Π. | ἐστὶ] σοι Pha | τὸ ἀνιστάμενον < S 20f τὸ ἀνθρωποειδὲς τοῦτο < S αὐτὸν < S | ἐξαφανίζ.: »vernichtet <wird<« pogubljaet<sja< S συγκεκριμένων: ζώων S | ἐρασμ.: »schöner u. geehrter« S 23 ᾧ — εἰκόνι < 24 ἀνὴρ μὲν muz <ze< | λέγων + S | τ. κεφ.: »sein Haupt« S 26 παρὰ τοῖς ἀκριβῶς περὶ τούτων διειληφόσιν ἀποδεδειγμένων αὐτῶν τῶν σωμάτων 27 πυραμοειδὲς: »anders« S 28 οὐκοῦν — ἀνίστασθαι S. 412, 1 <S)

412
ἀπαγορεύεσθαι ὡς ἀκλεέστερον, ἄπουν δὲ καὶ ἄχειρον ανίστασθαι; Daher ist nicht möglich, daB ein anderer Leib auferstehe an Stelle dessen, in dem icli jetzt bin.