De Resurrectione

Methodius

Methodius, De Resurrectione, Bonwetsch, Hinrichs, 1917

Ob ihr auch die Engel von Fleisch wagt zu nennen, saget euch selbst, wenn sie in so großer Seligkeit und Herrlichkeit sind, das Meer der Unverweslichkeit, Gott, sehend, auf den kein Fleisch schauen kann? Denn es kann das Verwesliche nicht Gemeinschaft haben mit dem Unverweslichen.

Ferner, während der Himmel »wie ein Kleid altert« und die Erde »vergeht« und alles »wie ein Gewand zusammengerollt« wird und [*](1 Plato Phaed. 81 C; vgl. Phaedr. 247 B. 248 C. Meth. Symp. S. 49, 16 f. 68, 18. 81, 17 ff. 83 6 f. 85, 6 f — 4 vgl. De lepra 6, 1 — vgl. Hier. C. Ioann. ad Pamm. 25 PL 23, 392 — 12 vgl. De res. II, 2, 7 — 14 Mt. 22, 30; vgl. De res. I, 49, 1 — 16 Hebr. 1, 14; vgl. I Kor. 10, 3 — 19 vgl. I Tim. 6, 16 — 20 vgl. I Kor. 15, 50 — 22 Psal. 101, 27; vgl. De res. I, 48, 1 1 Pl Phaed. ἐμβριθὲς . . τοῦτο (τὸ σωματοειδές) . . καὶ βαρύ. . ὁ δὴ καὶ ἔχουσα ἡ τοιαύτη ψυχὴ βαρύνεταί τε καὶ ἕλκεται . . εἰς τὸν ὁρατὸν τόπον. Phaedr. 247 B βρίθει . . ἐπὶ τὴν γῆν ῥέπων τε καὶ βαρύνων . . ἔνθα δὴ πόνος τε καὶ ἀγὼν ἔσχατος ψυχῇ πρόκειται. 248 C βαρυνθεῖσα δὲ πτερρορυήσῃ τε καὶ ἐπὶ γῆν πέσῃ. Symp. S. 81, 17 f ταῖς ἡδοναῖς . . πτερορρυοῦσι . . καὶ βαρύνονται 3 »Lebens« S 49v 12 »rings herumkr.« »im Kreislauf sich bewegt«; II, 2, 7 καθάπερ . . κηφὴν . . περιποτώμενος πολλάκις περὶ τὸ αὐτό 14 Ι, 40 Ι, 49, 1 ἔσονται τότε ὡς ἄγγελοι, ἔνθα πειράζουσιν αὐτὸν οἱ Σαδδουκαῖοι . . οἱ δὲ ἄγγελοι ἐκτὸς ὄντες σαρκὸς ἐν μακαριότητος ἀκρότητι διὰ τοῦτο καὶ δόξης εἰσίν, καὶ ἡμᾶς δὲ ἄρα ἐξισάζεσθαι μέλλοντας ἀγγέλοις ἀνάγκη δὴ σαρκῶν ὡσαύτως ἐκείνοις γυμνοὺς ἔσεσθαι δεῖν 17 »von Fleisch« plŭtjna oder plotjna: boljša S 18 »saget euch« si glite: »gesagt zu werden« sja glati 19 »den« S 50 20 »Gemeinschaft« »Verkehr«)

229
vergeht, behauptet ihr, daß diese verweslichen Leiben nicht mit diesen Großen vergehen, sondern daß sie größer als der Himmel und das Allerandauerndste seien.

Schämet ihr euch nicht, als ob Gott hochschätze, was wie nichts ist gegenüber der genzen Schöpfung; nicht wissend, daß, wenn jene vergehen, die Leiber nicht bleiben können.