De Resurrectione

Methodius

Methodius, De Resurrectione, Bonwetsch, Hinrichs, 1917

ἐν γοῦν τῷ Φαίδωνι ὁ Σωκράτης »ἆρα μὴ ἄλλο τι τὸν θάνατον ἡγούμεθα εἶναι« ἴφη »ἤ <τὴν> τῆς ψυχῆς ἀπὸ τοῦ σώματος ἀπαλλαγήν; καὶ εἶναι τοῦτο <τὸ> τεθνάναι, χωρὶς μὲν <ἀπὸ> τῆς ψυχῆς ἀπαλλαγὲν αὐτὸ καθ’ ἑαυτὸ τὸ σῶμα γεγονέναι, χωρὶς δὲ τὴν ψυχὴν <ἀπὸ> τοῦ σώματος;« ὁ γάρ τοι Μωυσῆς ὁ μακάριος (ἥκομεν γὰρ καὶ ἐπὶ <αὐτὰς>

τὰς κυριακὰς ἤδη γραφάς) οὐ σῶμα τοῦτο ὀνομάζεσθαι ἐπίσταται, ὅ βλέπομεν, »καὶ πλυνεῖ τὰ ἱμάτια« λέγων ἐν τοῖς καθαρισμοῖς ὁ ἐπιψαύσας τοῦ ἀκαθάρτου, καὶ λούσεται« τὸ σῶμα αὐτοῦ »ὕδατι«, »καὶ ἀκάσαρτος ἔσται ἕως ἑσπέρας«; τί δὲ καὶ ὁ Ἰώβ; οὐ σῶμα ἐπίσταται καὶ αὐτὸς τοῦτο τὸ νεκρούμενον καλεῖν, »φύρεται δέ μου τὸ σῶμα ἐν σαπρίᾳ σκωλήκων‘ γέγων;

ἀλλὰ καὶ ὁ Σολομῶν ὅτι »εἰς κακότεχνον ψυχὴν οὐκ εἰσε- λευσεται σοφία, οὐδὲ κατοικήσει ἐν σώματι καταχρέῳ ἀμαρτίας«. [*](8 vgl. De res. U, 13, 2 — 9 Plato Phaed. 64 C — 16 Levit. 14, 8. 46, vgl. 7, 19. 21 — 20 Hiob 7, 5; vgl. De res. 56, 7 S. 316, 20f — 21 Weish. Sal. 1, 4) [*](1 νομίζειν w. e. seh. S | οἷον — ψυχῆς) »als eigentümlich der Seele« od. wohl besser »wie auch der Seele ein eigener ist« S | ψυχῆς] φημι od. λέγω w. e. seh. + S 3 γινώσκουσι U | ἀνομ.: narizati<sja> S | ταύτην < S 4 ἄλλοι] οἱ ἔξω S | παρ’ — παρατετήρηται Ζ. 5 < S 5 ὅλως — ἐπισκέψασθαι Ζ. 6 < S | βούλοιντο U 6 οὖτος — ἡμῶν] τοῦ σώματος S 6f κυρίως . . λέγεται] κε λεύουσι . . λέγεσθαι S 7 οὐ < V | ἀλλ’ οὐ τί V | τοῦ ὅλου < S | νεῦρα ἢ < S | φλέβας V 8 οἵ — διειλήφασι Ζ. 9 < S 9 γινώσκ.] ὀνομάζουσι S 10 Πκάτων . . τοῦτο] piaton se: plotnoe S | καὶ αὐτὸ — ἐπίσταται] »Leib Leib nennt« S II ἀρα — σώματος Ζ. 14 von Dd aus Plato verbessert | ἄρα VU 12 τὴν < VU | καὶ εἶναι — σώματος Ζ. 14 < S 13 τὸ < V U | ἀπὸ < V U 13 καθ’ ἑαυτὸ < V 15 ἥκωμεν VU | αὐτὰς + S 16 ὀνομάζ. ἐπίστ.] »nennt« S | βλέπομεν S, vgl. 62, 1: λέγομεν V U 1 7 τὰ ἱμάτια] αὐτοῦ + S | λέγων ἐν τ. καθαρ. < S 18 αὐτοῦ < V 19 τί δὲ < S | καὶ Y 375 | ἐπίσταται . . καλ. U 149: »nennt« S | καὶ αὐτὸς < S 20 ὅ καλεῖ V 21 σαλομὼν V: πάλιν S S | ὅτι S 100v 22 καταχρ. < S) σώματι U)

328
καὶ ἐν τῷ Δανιὴλ ἐπὶ ταῖν μαρτύρων »οὐκ ἐκυρίευσεν αὐτῶν τὸ πῦρ τοῦ σώματος. λέγεται »καὶ ἡ θρὶξ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν οὐκ ἐφλογίσθη« καὶ ὁ κύριος ἐν τῷ εὐαγγελίῳ·

»διὰ τοῦτο λέγω τοῦτο μὴ μεριμνᾶτε τί φάγητε ἢ τί ἐνδύσησθε. οὐχὶ ἡ ψυχὴ ψυψὴ πλέον »μὴ οὖν

»μὴ οὖν βασιλευέτω ἡ ἁμαρτία ἐν τῷ θνητῷ ὑμῶν σώματι« λέγων, σῶμα γινώσκειν τοῦτο ὅ περικείμεθα συνίστησι. καὶ πάλιν· »εἰ δὲ τὸ πνεῦμα τοῦ ἐγείραντος Ἰησοῦν οἰκεῖ ἐν ὑμῖν, ὁ ἐγείρας Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ζῳοποιήσει καὶ τὰ θνητὰ σώματα ὑμῶν«. καὶ πάλιν· »ἐὰν εἴπῃ ὁ ποὺς ὅτι οὐκ εἰμὶ | χείρ, οὐκ εἰμὶκ ἐκ τοῦ σώματος, οὐ παρὰ τοῦτο οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ σώματος«. καὶ πάλιν· »καὶ μὴ ἀσθενήσας« Ἀβραὰμ »τῇ πίστει οὐ κατενόησε τὸ ἑαυτοῦ σῶμα νενεκρωμένον«. καὶ πάλιν· τοὺς γὰρ ἅπαντας ἡμᾶς φανερωθῆναι δεῖ ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ, ἕνα κομίσηται ἕκαστος τὰ διὰ τοῦ σώματος πρὸς ἅ ἔπραξε«. καὶ πάλιν· »αἱ μὲν ἐπιστολαὶ βαρεῖαι καὶ ἰσχυραί, ἡ δὲ παρουσία τοῦ σώματος ἀσθενής«. καὶ πάλιν· »οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων, εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα«. καὶ πάλιν· »οὕτως ὀφείλουσιν οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶν τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας, ὡς τὰ ἑαυτῶν σώματα«. καὶ πάλιν· αὐτὸς δὲ ὁ θεὸς τῆς εἰρήνης ἁγιάσαι ὑμᾶς ὁλοτελεῖς καὶ ὁλόκληρον ὑμῶν τὸ πνεῦμα, καὶ ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα ἀμέμπτως ἐν τῇ παρουσίᾳ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τηρηθείη«.

οἱ δὲ ἀσφαλῶς οὐ νοήσαντες τούτων οὐδὲν ἐν σάλω καὶ ταραχῇ φέρεσθαι τὸν ἀπόστολον ὑπέλαβον, ὡς στάσιν αὐτοῦ τὰς διανοήσεις τῶν λόγων καὶ ἔδραν οὐκ [*](1 Dan. 3, 27 — 3 Mt. 6, 25 — 5 Rom. 6, 12 — 7 öm. 8, 11 — I Kor. 12, 15 — 11 Rom. 4, 19 — 13 H Kor. 5, 10 — 15 II Kor. 10, 10 — 16 H Kor. 12, 2 — 18 Ephes. 5, 28 — 19 I Thess. 5, 23 — 23 Tgl. Symp. 3, 2 S. 28, 18ff) [*](1 ἐν τῷ < S | ἐπὶ τῶν μαρτύρων < S 2 λέγεται — ἐφλογίσθη Z. 2f < S 3 διὰ — ὑμῖν < S 4 τί φάγητε — ἐνδύματος] »für die Kleidung des « S | πλεῖον V U 5 καὶ2 . . δὲ < S 6 λέγων — συνίστησι Ζ. 7 und 7 εἰ δὲ — ἐν ὑμῖν Z. 8 < S 8 ἐκ νεκρῶν < S 9 καὶ πάλιν — νενεκρωμένον Z. 12 < S 11 καὶ vor μὴ < V 12 οὐ < V | νεκρούμενον Pet 13 πάντας U | δεῖ < V 14 ἵνα κομίσ.] καὶ κομίσεται w. e. seh. S 14 f πρὸς ἅ ἔπρ. διὰ τ. σώμ. αὐτοῦ S 15 καὶ πάλιν — οὐκ οἶδα Ζ. 18 < S 17 ιδ V 18 ὀφείλουσιν U 149v 19 καἰ πάλιν — τηρηθείη Ζ. 22 < S 20 ἁγιάσει V | ὁλοτελῶς U 22 οἱ δὲ V 375v | ἀσφαλῶς < S 23 οὐδὲν < S 24 καὶ ὡς S | στάσιν] στασιάζειν V | τὰς διαν . . κ. ἕδραν < S 24 f οὐκ ἕχοντος S)

329
ἐχούσας, ἀλλὰ ἀναπλεούσας ἄνω καὶ κάτω καὶ ὁμιλούσας παλίμφημα, ὸτὲ μὲν τὴν σάρκα άνίστασθαι, ὁτὲ δὲ οὐκ άνίστασθαι.

Όθεν ἴνα μὴ παραλειφθῇ τῶν προταθέντων μηδὲ ἔν, ὅπως τελέως ἐκτέμωςμεν Ὕδραν, εἰς τὸ προκείμενον πάλιν ἐφεξῆς γάρ, καθάπερ ὑπεσχόμην, καὶ τὰ ἄλλα ἅ προσαποροῦσι κεφάλαια θείς, καὶ ἅ χρὴ πρὸς αὐτὰ λέγεσθαι ἀποδείξας, ἀκόλουθα παραστήσω αὐτὸν καὶ σύμφωνα εἰς τὴν περὶ τῆς ἀναστάσεως τῆς σαρκὸς πίστιν καὶ αὐτὰ εἰρηκότα.

Ἴδωμεν δὴ οὖν ἅ τὸ πρῶτον εἰς τὸν ἀπόστολον εἰπεῖν. τὸ γάρ »ἐγὼ δὲ ἔζων« λεχθὲν αὐτῷ »χωρὶς νόμου ποτέ« ἄνω τὴν ἐν τῷ παραθείσῳ, καθάπερ ἐξ ἀρχῆς ὑπεθέμεθα, πρὸ τῆς ἐντολῆς, οὐκ ἐκτὸς σώματος, ἀλλὰ μετὰ σώματος ἡμῶν ἐν τοῖς πρωτοπλάστοις διαγωγὴν παρεγγυᾷ, ἐπειδὴ πρὸ τοῦ δοθῆναι τὴν ἐντολὴν »χοῦν ὁ δεὸς ἀπὸ τῆς γῆς λαβὼν ἔπλασε τὸν ἄνθρωπον«, ἐκτὸς δὲ ἐπιθυμίας [*](1 vgl. S. 282, 14 — 4 Plato Pol. IV, 426 E; vgl. De lepra 6, 2 — 11 Rom. 7, 9 — 12 vgl. De res. I, 58, 2. 4) [*](9—c. 8, 8 S. 345, 7 Phot. Bibl. 234 S. 294a, — 297a, 4) [*](1 ἀναπλ.] ἀναπνεούσας V, »gehend« »wandelnd« S: ἀναπολούσας Jh. | καὶ ὁμιλ. παλίμφ. < S: ὁμολογούσας πάλιν φημὶ V 2 ὁτὲ δὲ οὐκ ἀνίστ. < S 3 τῶν προταθ. < S | ὅπως — γδραν Z. 4 < S 4 ἐκτέμνομεν V | γδραν τέμν. PI | πάλιν < S | ἐπανελευσόμεθα S 5 καθάπερ = jakoze: jaze S | καὶ τὰ ἄλλα < S | ἅ < U 6 θείς — λέγεσθαι < S | θείς] θείς] αὐθὶς U | ἀκόλουθα < S 7 αὐτῶν w. e. seh. corrig. in αὐτὸν U: < S | εἰς S 101 8 καὶ αὐτὰ εἰρηκότα] »Ich werde reden nach meinem ögen« S, und + »Es endet die erste « 9 Λ. Β. Bo: »Desselben Über die Auferstehung. Zweite « S | Ph 294a, 23f ἀνεγνώσθη τοῦ αὐτοῦ ἐκ τοῦ αὐτοῦ λόγου ἀποστολικῶν ῥητῶν ἐρμηνεία | vgl. auch das Lemma in C (Coisl. 294) El. 151v zu De res. II, 24, 1 Μεθοδίου ἐπισκόπου Φιλίππων καὶ μάρτυρος ἐκ τοῦ β λόγου τοῦ ἀντιρρηκοῦ(!)· οὖ ἡ ἀρχὴ ἴδομεν οὖν 10 Ἴδωμεν V Ph S, ἴδομεν C1 (zu Z. 9): Ἴωμεν U Jh mit PI Phaed. 78 C | δὴ οὖν ἅ τὸ] δὲ τί ἦν ὅπερ Ph: ἐφ’ vor ἅ + Jh | ἐν τῷ ἀποστόλῳ w. e. seh. S | προήχθημεν: »wir « S 11 δὲ < S | ἔζων—ποτέ VPh: λεχθὲν αὐτῶι nach ποτὲ U | ἄνω < S 12 παραδ.] διαγωγὴν παρεγγυᾶ auch hier + S | πρὸ = drevle: dvevle S 13 ἀλλὰ μ. σώμ. < V 14 ἐπεὶ (od. ἐπειδὴ) γὰρ S | ἐπειδὴ — ἄνθρωπον Z. 15 < Ph 15 ἀπὸ τ. γῆς < V | δὲ V: τε UJh)

330
διήγομεν, οὐ γινώσκοντες ὅλως ἐπιθυμίας ἀλόγου προσβολάς, βιαζομένης ἡμᾶς ἑλκτικαῖς ἡδονῶν περιαγωγαῖς πρὸς ἀκρασίαν.