De Resurrectione

Πρῶτον γὰρ ὁ παράδεισος, ὅθεν καὶ ἐξεβλήθημεν ἐν τῷ πρωτοπλάστῳ, ἐκ ταύτης ἐστὶ τῆς γῆς προδήλως τόπος ἐξαίρετος, πρὸς ἄλυπον ἀνάπαυσιν καὶ διαγωῆν τοῖς ἁγίοις ἀφωρισμένος, <ὡς> δῆλον ἀπὸ τοῦ καὶ τὸν Τίγριν καὶ τὸν Εὐφράτην καὶ τοὺς λοιποὺς ποταμοὺς τοὺς ἐκεῖθεν προχεομένους ἐνταῦθα φαίνεσθαι τῶν ῥευμάτων τὰς διεκβολὰς εἰς τὴν καθ᾿ ἡμᾶς ἤπειρον ἐπικλύζοντας. οὐ γὰρ ἀπὸ τῶν οὐρανῶν ἄνωθεν καταράσσονται χεόμενοι· ἐπεὶ οὐδὲ ὑπέστη ἂν ἡ γῆ ὅγκον τοσοῦτον ἀθρόως ἐξ ὕψους καταφερόμενον ὑποδέξασθαι ὕδατος.

ἀλλ’ οὐδὲ ὁ ἀπόστολος ὑποτίθεται τὸν παράδεισον εἶναι ἐν τρίτῳ οὐρανῷ λεπτῶν λεπτῶν ἀπροᾶσθαι λόγων ἐπισταμένοις. »οἶδα« γάρ τὸν τοιοῦτον ὰρπαγέντα ἕως τρίτου« λέγων »ούρανοῦ. καὶ οἶδα [*](1 vgl. Symp. 2, 6 S. 23, 8f. De res. II, 20, 6 — 6 Theoph. ad Autol. II, 24 S. 122 Otto — Gen. 3, 24 — 8 vgl. zu Symp. 9, 1 S. 114, 9 — 15 II Kor. 12. 2. 3) [*](6 vgl. Eustath., De engastr. 31 S. 48 Kl (58 Jh). Epiph., Ancor. c. 54. 58. Chrysost. zu Gen. 2 Hom. 13, 3. 4 (PGr 53, 1, 108. 110). Anast. In Hexaem. VII (PGr 89, 960ff). Interrog. et Resp. S. 540f — 14 — S. 314, S) Phot. Bibl. 234 S. 293 b, 29—294 294 a, 3) [*](2 οὐρανίων V | ἐπὶ ἐπὶ U | βίον κόσμον w. e. seh. S 2f διερχομένην U 3 τὰ νῶτα τοῦ στερ.] τὰ ἄνω S 4 φέρε γὰρ se bo (oder ubo): »Welches« eze ubo S 5 ποιῆσαι τ. ἀπόκρ. PI Legg. Χ, 897 E | τί λέξουσι < S 6 περὶ τοῦ παραδείσου am Rand V; »Über die Kinder (I. »Erstgeschaffenen«)« + in roter Schrift S (am Rand in Sa) | ὅτι ὁ Holl | καὶ < S? | ἐν schwerl. < S 7 πρωτοπλ. = prjvocjadech: cjadech S | ταύτης < S | τῆς γῆς ἐστὶ S | προδηλῶς V: < S 8 ἄλυπον — διαγωγὴν »zur Ruhe und Freude« S 8f ὡς + Kl | δῆλον — ἐπικλύζοντας Ζ. 11] »Das ist zu erkennen an den Flüssen, welche von ihm ausgehen und bis zu unserem Lande gehen« S 8f δῆλον ἀπὸ τοῦ Holl (Kl), δ. ἀφ᾿ οὗ V: κρείττονα· ἀπ᾿ αὐτοῦ U 10 | τὰς δὲ ἐκβολὰς V 12 ἄνωθ. καταρ. χεόμ.] »kommen sie herab« S | χεώμενοι V 13 ἀθρῶνος U | ὕψους] »Himmel« S | ὕδατος < S 14 ἀλλ᾿ οὐδὲ] es beginnt Ph | ἀλλὰ V: ἄλλος Pha | εἶναι τ. παρασ. ἐν τῷ Ph Ph 15 τοῖς — ἀπισταμένοις] ἀχροᾶσαι γὰρ γέγοντος αὐτοῦ las schwerlich S, wohl nur freie Übersetzung | τοῖς U 142v 15 οἶδα = vedech; videch = εἶδον S 16 τὸν τοιοῦτον < VU | λέγω V: < S | οὐρανοῦ λέγων Ph | καὶ οἶδα — σώματος S. 314, 1] »und bald darauf« S)

τὸ γάρ »οἶδα ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ‘ ἰδίως ἀποκάλυψιν αὐτῷ κατὰ τὸν τρίτον ἀναληφθέντι οὐρανὸν πεφηνέναι συνίστησι· τὸ δέ »καὶ πάλιν ἐπιφερόμενον »τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον, εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος, ὁ θεὸς οἶδεν, ὅτι ἡρπάλη εἰς τὸν παράδεισον« αὖδις ἐτέραν αὐτῷ πεφανερῶσθαι κατὰ τὸν παράδεισον ἀποκάλυψιν δείκνυσι.

τερετισμὸς ἐστι ἐστι καὶ τραγικολογία τὸ καταβάλλεσθαι λέγειν τὰς ψυχὰς ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ διαβαίνειν τοῦ πυρὸς τὰς πηγὰς καὶ τὰ ὕδατα τὰ ὑπὲρ τὰ νῶτα τοῦ στε|ρεώματος, εἰς τὸν καθ᾿ ἡμὰς φερομένας κόσμον. ἐπεὶ μηδὲ ὁ Ἀδὰμ ἐκ τῶν οὐρανῶν ἐξεβλήθη, ἀλλὰ ἀπὸ τοῦ »κατὰ ἀνατολὰς ἐν Ἐδὲμ« πεφυτευμένου παραδείσου. οὐ γὰρ πρὸ τῆς ἐνσωματώσεως τὸ παράπτωμα, καθάπερ ἐδιδάξαμεν ἱκανῶς, οὐδ᾿ αὖ τὸ σῶμα παγὶς τοῦτο, ἀλλὰ μετὰ τὴν εἰς τὸ σῶμα σύμφυσιν τῆς ψυχῆς γίγνεται τὸ παράπτωμα, ὅτι τὸ συναμφότερον ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἡ ἐκ τοῦ παραδείσου κατάπτωσις ἐνθάδε.