De Resurrectione

καταπίπτει μὲν οὖν καὶ ἐπὶ τούτοις αὐτοῖς ὁ λόγος. εἰ γὰρ πᾶν τὸ γιγνόμενον ἢ γεννώμενον ἀπόλλυται (διαφέρει γὰρ οὐδὲν οὕτως εἰπεῖν, ἐπειδὴ καὶ οἱ πρωτόπλαστοι οὐκ ἐγεννήθησαν, ἀλλ᾿ ἐγενήθησαν), γενητοὶ δὲ καὶ οἱ ἄγγελοι καὶ αἱ ψυχαί (ὁ »ποιῶν τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα«), ἀπόλλυνται ἄρα οἱ ἄγγελοι κατ᾿ αὐτοὺς καὶ αἱ ψυχαί. ἀλλ᾿ οὔτε οἱ ἄγγελοι οὔτε αἰ ψυχαὶ ἀπόλλυνται· ἀθάνατα γὰρ ταῦτα καὶ ἀδάμαστα, καθὼς ὁ ποιήσας εἶναι βεβούλευται. ἀθάνατος ἄρα καὶ ὁ ἄνθρωπος.

οὐκ ἀρεστὸν δὲ <οὐδ᾿> ἐκεῖνο, τὸ λέγειν εἰς ἄρδην ἀπολεῖσθαι τὸ πᾶν, καὶ γῆν καὶ ἀέρα καὶ οὐρανὸν μὴ ἔσεσθαι. ἐκπυρωθήσεται μὲν γὰρ πρὸς [*](11—S. 298, 12 Andrean Caes. In Apok. PGr 106, 420 C — 11 —S. 301, 15 u. 302, 2 S. Parall. 423 S. 170 Holl. Syr. Pitra Anal. Sacra IV, 203 u. 436 f 1 ἀπὸ γιγν. U 2 δὲ<S 3 ὁ<V 4 τὸ γεννώμ. εἰς γιγνόμενον S | ἤ ili: na S | γενώμενον S 5 διαφ...οὕτως] συμφέρει...ἄλλως las schwerl. S (διαφ.—οὕτως: »den es ist nicht anders möglich« S | καὶ<S b 6 ἀλλὰ V | οἱ u. αἱ<V 7 ποιῶν] γὰρ...φησίν +S | πνεύματα] »(sprach er,) und die Seelen ebenso« + S | ἆρα VS 8 αἱ ψυχαί; S | ἀλλὰ U 9 καὶ ἀδάμαστα <S 10 εἶναι<S | βεβούληται U: »weiß« S | ἀθάνατος S 86v 11 vor οὐκ ἀρεστὸν+»von der Welt« S | οὐκ ἀρεστὸν—φθορὰν S.298,2 und Παῦλος S.298,8 —ἐλπίδι Z. 11 bei Andreas In Apok., eingeleitet ὁ δὲ [μέγας] Μεθόδιος ἐν τῷ περὶ ἀναστάσεως λόγῳ [αὐτοῦ] ἐξέθετο οὕτως. Es beginnt auch C in C Bl. 103 u. R B1. 62v, Lemma τοῦ ἁγίου Μεθοδίου ἐκ τοῦ περὶ ἀναστάσεως, und Syr bei Pitra aus B Bl. 53v u. C Bl. 50. überschrieben Demonstratur transire huius mundi figuram, quin unquam destruatur creation et ad nihilum redigatur; liberandam vero esse a servitude corruptionis in libertatem gloriae filiorum Dei, ut divinus Paulus et reliquum sanctorum divinorumque doctorum agmen dixerunt, illum qui non confitetur resurrectionem corporis, vel eos qui asserunt, Deum non promisisse a se suscitanda fore omnium hominum corpora, anathemate plectentes. Sancti Methodii, episcopi Lyciae, Philosophi et martyris, ex libro illo de resurrection qui dicitur Aglaophon | οὐκ—ἐκεῖνο: neque enim iustum syr | οὐδ᾿ Jh mit Andreas, w.e.sch. S: <VUC | ἐκείνω Cr | εἰς ursprünglich auch C r | ἄρδειν U | απωλεῖται C c, ἀπολεῖται C r 12 ἀέρα] καὶ πῦρ +S καὶ οὐρανὸν nor καὶ Ζ. 11 C r | μηκέτι C r | ἐκπυρωθήσεται μὲν γὰρ: »at docendum est ab igne…comburendum esse« Syr)

εἰ γὰρ κρεῖττον τὸ μὴ εἶναι τοῦ εἶναι τὸν κόσμον, διὰ τί τὸ χεῖρον ᾑρεῖτο ποιήσας τὸν κόσμον ὁ θεός; ἀλλ᾿ οὐδὲν ὁ θεὸς ματαίως ἢ χεῖρον ἐποίει. οὐκοῦν εἰς τὸ εἶναι καὶ μένειν τὴν κτίσιν ὁ θεὸς διεκοσμήσατο, καθάπερ καὶ ἡ Σοφία συνίστησιν· »ἔκτισε γὰρ εἰς τὸ εἶναι« λέγουσα »τὰ πάντα ὁ θεός, καὶ σωτήριοι αἱ γενέσεις τοῦ κόσμου, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν αὐταῖς φάρμακον ὀλέθρου«.

καὶ ὁ Παῦλος δὲ σαφῶς μαρτυρεῖ λέγων· »ἡ γὰρ ἀποκαραδοκία τῆς κτίσεως τὴν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ θεοῦ ἀπεκδέχεται. τῇ γὰρ ματαιότητι ἡ κτίσις ὑπετάγη, οὐχ ἑκοῦσα, ἀλλὰ διὰ τὸν ὑποτάξαντα ἐπ᾿ ἐλπίδι, ὅτι καὶ αὐτὴν ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἀπὸ τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ θεοῦ«. »τῇ γὰρ ματαιότητι« φηςίν »ἡ κτίσις ὑπετάγη«, ἐλευθερωθήσεσθαι« δὲ »τῆς« τοιαύτης »δουλείας« προσδοκᾷ, κτίσιν τὸν κόσμον τοῦτον βουλόμενος νῦν καλεῖν. οὐ γὰρ »τὰ μὴ βλεπόμενα« τῇ φθορᾷ δουλεύει, ἀλλὰ ταῦτα δὴ »τὰ βλεπόμενα«.