De Resurrectione
Methodius
Methodius, De Resurrectione, Bonwetsch, Hinrichs, 1917
διόπερ οὐ κακῶς ποταμὸς ὠνόμασται τὸ σῶμα. διότι ὡς πρὸς τὸ ἀκριβὲς [*](8 Mt. 8, 12 — 9 Mt. 10, 28 — Röm. 8, 11 — 13 vgl. De res. III, 4 — 15 vgl. Orig. Ad Iul. Afric. 4. Prolog in Cant. 14, 295 Lomm. — 20 vgl. zu De res. I, 9, 2 S. 230, 4 1 υἱὲ U 113v | εἶπον: ἐρεῖς V 4 ἐφ᾿ ὑμᾶς] εἰς ὑμᾶς U 7 εἰμι < V 8 δὲ λέγουσι] »fügen sie diesem bei« S: <συλ>λέγουσι? Holl 9 τὸ] schwerl. ὃ εἶπεν S 10 ἀπωλέσαι U | τὸ: τῶ U | ἐν τῷ Π.] »im Sendschreiben des P.« S 11 ἡμῶν σώμ. U | σώμ. V 346v | τοῦ ἐνοικοῦντος αὐτοῦ πνεύματος V wie unten 61, 4 12 ἐν ἡμῖν U 13 Χρὴ] das Folgende vgl. auch unten III, 4 | δὲ] δὲ οὖν las schwerl. S | κατὰ — ἐπιστήσαντα Z. 14 < S III, 4 | κατὰ τοῦτο oder κατ᾿ αὐτὸ τοῦτο oder κατ᾿ αὐτὸν (so U) τοῦτον S | τούτοις < S 13 f τὸν νοῦν ἐπιστήσαντα] »denkend« S 14 σῷσαί τε] vgl. ob. 20, 1; τε < V 15 φλυαρίαν — ἀναξίων Z. 16] III, 4, 1 kürzer | μὴ < U 16 ἀδυνάτων S 62v | τοῦτο] »Das aber« se že (eže S) S, las aber schwerl. τοῦτο δὲ 17 τοῦτον auch III, 4, 2 + S (schwerl. ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ): < VU 19 ἀπεκκρινούσης etc.] »herausgehend an Stelle des Hineingehenden« III, 4, 2 S | ἀποκρινούσης U | τὰ w. e. sch. < S, aber nicht III, 4, 2 19 f τ. ζῴων κ. τ. φυτῶν III, 4, 2 S 20 τ. λοιπῶν (od. ἄλλων) ζῴων viell. richtig S | ὑλικὸς ὑποκείμενον] »Substanz des Fleisches« III, 4, 2 S | ἔχει] ἐστὶ S 21 οὐ κακὸς U 114 | διὸ V | ὡς viell. < S)
ὥσπερ δὲ τὸ εἶδός ἐστιν ἐκ βρέφους μέχρι πρεσβύτου, κἂν οἱ χαρα- [*](13 vgl. De res. I, 25, 3. Plato Symp. 207 D. Pol. X, 608 C — 13—S. 246, 11 Pamphilus Apol. pro Orig. c. 7 PGr 17, 597 ff 4 Greg. Nyss. De an. et res. III, 249 A 1 πρῶτον gibt S nicht wieder 2 οἱονεὶ V: οἷον ἢ US: < III, 4, 3 3 μόνον — ῥεῖ] μόνου ἡ οὐσία ὑστερεῖ V | »n. d. Seele seiend« S, aber las schwerl. κ. ψυχὴν ὄντος, vgl. ΙΙΙ, 4, 3 | μόνου U, aber μόνον S wie Jh | ἧς < S, aber ἣ + nach οὐσία | οὔτε ῥεῖ < S, hat es aber III, 4, 3; hier εἰ 4 ποτέ U HollKl: μήποτε δὲ V, πότε od. ὅτε δὲ S, III, 4, 3 μήποτε ὅτε δὲ | ῥευστὴ] φθαρτὴ S | ᾖ Jh: ἦν VU 5 τῷ] i S, aber las schwerl. καὶ | τὸ χαρ. τὸ] τοῦ χαρακτηρίζοντος V | τὸ σῶμα] τὰ σώματα III, 4, 3 S 6 τοὺς τύπους III, 4, 3: αὐτὸς τύπους V, τὸν τύπον S | τὸν αὐτὸν τὸν ... παριστάνοντα S, aber anders ΙΙΙ, 4, 3 | τοὺς τὴν: εἰς τὴν U 7 καθ᾿] καὶ las schwerl. S, vgl. III, 4, 3 | οὐλαὶ III, 4, 3 auch S, hier »Merkmale« 8 f ἐν τῷ σώματι + S 63; III, 4, 3 < das Folgende 9 φακοὶ] φάσκοι V, »oder von Wunden« S; <ὡς> φακοὶ Holl | καὶ ἐπὶ — εἶδος] ἢ ἄλλους τινὰς τύπους ἐφ᾿ οἷς γινώσκεται ἡ ποιότης las viell. S (»oder andere Merkmale, durch welche die Beschaffenheit kenntlich wird«) | εἴ τι < V | τοῦτο — καθ᾿ ὃ Z. 9 f auch III, 4, 3 9 f καθ᾿ ὃ] καὶ τούτῳ (wohl nur freie Übersetzung) S 10 ὁ παῦλ. κ. ὁ πέτρος V | ὃ vor ἐν tilgt Md 10 f ἐν τῇ ἀναστ.] ἐν τῇ ἀναστ. αἴρεται (ἐγείρεται?) καὶ S 11 πάλιν < S hier u. III, 4, 3: τὸ δὲ τὶ V, τὸ δὲ ἔτι U, τὸ δὲ τὸ S | ἐντεταγμένον U | ὑποκείμ.] ἡλικίαν w. e. sch. S (»Alter«) 13 ὥσπερ — ἦν S. 246, 11 Pamph. frei übers. von Rufinus. Pl Symp. ἐκ παιδαρίου ὁ αὐτὸς λέγεται ἕως ἂν πρεσβύτης γένηται· οὗτος μέντοι οὐδέποτε τὰ αὐτὰ ἔχων ἐν αὑτῷ ὅμως ὁ αὐτὸς καλεῖται, ἀλλὰ νέος ἀεὶ γιγνόμενος. Pol. ἐκ παιδὸς μέχρι πρεσβύτου | ταὐτὸν Ruf. Md: τὸ VUS: in nobis + Ruf. | καὶ μέχρι S | πρεσβύτου Md nach Plato: τοῦ πρεσβυτέρου V: τοῦ πρ U | κἂν] καὶ S 13 f χαρα|κτ. V 347)