De Libero Arbitrio
Methodius
Methodius, De Libero Arbitrio, Bonwetsch, Hinrichs, 1917
Σ. Ἀλλὰ τὸ μὲν πρὸς τὸν ἑταῖρον, ὡ φίλε, λόγον ἱκανῶς μοι πεποιηκέναι δοκεῖς. ἐξ ὧν γὰρ προλαβὼν ἔδωκε τῷ λόγῳ, ἐκ τούτων συνάγειν ἔδοξας καλῶς. ὡς ἀληθῶς γάρ, εἰ ἄποιος ἐτύγ- χανεν ἡ ὕλη, τῶν δὲ ποιοτήτων δημιουργὸς ὑπάρχει ὁ θεός, ποιότητες τες δὲ τὰ κακά, τῶν κακῶν ἔσται ποιητὴς ὁ θεός. θεός.
μὲν μὲν ὁ λόγος πρὸς ἐκεῖνον εἰρήσθω καλῶς, ἐμοὶ δὲ ψεῦδος δοκεῖ τὴν ὕλην ἄποιον εἶναι λέγειν. οὐδὲ γὰρ ἔνεστιν εἰπεῖν περὶ ἡστινοσοῦν οὐσίας ὡς ἔστιν ἄποιος. ἀλλὰ μὴν καὶ ἐν ᾠ ἄποιον εἶναι λέγει τὴν ποιότητα αὐτῆς μηνύει, ὁποία ἐστὶν ἡ ὕλη διαγραφόμενος, ὅπερ ἐστὶ ποιότητος τος εἶδος. ὅθεν, εἴ σοι φίλον ἐστίν, ἄνωθεν ἔχου πρὸς ἐμὲ τοῦ λόγου.
ἐμοὶ γὰρ ἡ ὕλη ποιότητας ἀνάρχως ἔχειν δοκεῖ. οὕτως γὰρ καὶ τὰ κακὰ ἐκ τῆς ἀπορροίας αὐτῆς εἶναι λέγω, ἵνα τῶν κακῶν ὁ μὲν θεὸς ἀναίτιος ij, τούτων δὲ ἀπάντων ἡ ὕλη αἰτία.
[*](S E C D (Z. 11–13) Ph Ezn (von Z. 1 Cc (HoU 188 Nr. 433) 143 v ἐκ τοῦ αὐτοῦ nach S. 164, 13 Ι ΕΤΛΙΡΟΣ lassen die Zeugen stets weg Ι Ἀλλὰ < E C Ι τὸ Ph S : τὸν E C Ι μὲν < S ἕτερον E C S Ph Ι ὡ φίλε nach ἱκανῶς Ζ. 2 bei Ph 2 πεπ. μοι Ph Ι πεποιῆσθαι Ε 10 Ι προλαβὼν ἔδωκε] προὔλαβες E προὔλαβεν Ε 2ρ, πρού)λαβον Ε 2 i) 3 τούτων] αὐτῶν? S Ι ὡς < C S und verb. ἀληθῶς mit d. gehenden Ι γάρ < S, nach ἄποιος in C Ι εἰ < Ε 10 Ι ἄποιος: ätslos« Ezn 4 τ. πολιοτ.: »Form, Gestalt u. äl« Ezn | δημιουργὸς C 144 Ι ἡπῆρχεν C: < Ph 4f ποιοτ. δ. τ. κακά < Ezn 5 κακῶν Ph Ι ἔσται < C Ph Ι οὑτος — καλῶς Ζ. 6 < Ph Ι οὑτος Ζ. Εzn Ι ὐτοσὶ C 6 εἰρῆσθαι ’’, ἐρρήθη »ist . . « S Ι vor ἐμοὶ »Wider die, welche sagen, die Materie (Bl. 13) sei nicht ätslos, sondern habe Qualitäten, aber einen Anfang« + S 7 τὸ λέγειν übers, (vor τὴν etc. Z. I εἶναι < Ε 2 Ph Ι οὐδὲ — ἄποιος Ζ. 8 < C, frei bei Ezn Ι ὐδὲ] οὐ w. S Ι ἔνεστιν = est' ljzja: zlě est' zlĕ S Ι ἡστινοσοῦν] ἧστινος Ε 1 i τῆς τινὸς οὐσίας] αἰτίας E 1 o 8 ἀλλὰ μὴν καὶ CSPh: καὶ γὰρ E Ι ἐν ᾠ . . λέγει] »sagend« S Ι λέγειν Pha 9 αὐτῆς] ταύτης C Ι ἡ < C Ι διαγραφόμενον 10 ὅθεν — λόγου < Ezn Ι ἔχου wie 4, 5 ECS: ἄρχου ἀνάρχου Pha) 8, 2 Ph, von Jh verteidigt Ι πρός με C: < Ph 11 ἐμοὶ (ohne γὰρ) γὰρ) ἡ D 152,19 Ι ἐμοὶ — αἰτία Ζ. 13 Κürzer Ezn Ι ἐμοὶ] εἰ S Ι ἀνάρχως ποιότητας Ε ἀνάρχους D | μὴ ἔχειν S Ι ἔχει Ε 1i ἐδόκει Ε 2i Ι ὔτω D E 2 i Pha Ι γὰρ < C 12 αὐτῆς] ταύτης C Ι ἵνα τῶν — οὕτως ἔχ·ει S. 170, 12] ὦ φίλει ἔμποιος ἦν ἀνάρχως ἡ ὕλη Ph 13 τούτων — τἀληθῆ λέγοντα S. 170, 10 < hier δ' δ’ Ε 1ο Ε 2 Ι πάντων D Ι αἰτία] D endet 152,21)ΟΡΘΟΛ. Τὴν μὶν προθυμίαν τὴν σὴν ἀποδέχομαι, ὧ φίλε, καί σου τὴν ἐν τοῖς λόγοις σπουδὴν ἐπαινῶ. προσῆκε γὰρ ὡς ἀληθῶς ἔκαστον τῶν φιλομαθῶν μὴ ἀπλῶς καἳ ὡς ἔτυχε συγκατατίθεσθαι τοῖς λεγομένοις ἀλλ' άκριβῆ ποιεῖσθαι τὴν ἐξέτασιν τῶν λόγων. οὐδὲ γὰρ εἰ ὁ προσξητῶν παρὰ λόγον ὁρισάμενος ἀφορμὴν παρέσχε τῷ προσδιαλεγομένῳ συνάγειν ὡς θέλει, τοῦτο καὶ τὸν ἀκροατὴν πείσει τὸ λοιπόν, ἀλλ' εἰ ὅ τι δοκεῖ δυνατὸν εἶναι λέγεσθαι καλῶς, οὗτος λέξει παρών. παρών· γὰρ θάτερον ἔσται. ἢ γàρ καὶ πρὸς ὅ κινεῖσθαι δοκεῖ ἀκούσας τέλεον ὠφεληθήσεται, ἣ τὸν προσδιαλεγομενον ἐλέγξει οὐ τἀλθῆ λέγοντα.
Οὐ δοκεῖς δέ μοι δεόντως εἰρηκέναι τὴν ὕλην ἄνωθεν ποιότητας ἔχειν. εἰ γὰρ τοῦθ' οὕτως ἔχει, τίνος ἔσται ποιητὴς ὁ θεός; εἴτε γὰρ οὐσίας ἐροῦμεν, προεῖναι ταύτας φαμ.έν· εἴτ' αὖ πάλιν ποιότητας, καὶ ταύτας ὑπάρχειν λέγομεν. οὐκοῦν οὐσίας τε οὔσης καὶ ποι- [*](1 Symp. S. 80, 17. De autex. S. 155, 3. 165, 13f — 3 De res. I, 2, 1 S E C Ζ. 2 bis 7 u. von Ζ. 11 an) D Ζ. 12 u. 14f) Ph (von Ζ. 12 an) Ezn Ζ. 14f)) [*](1 ΟΡΘΟΔ. stets < die Zeugen Ι Τὴν— φαίνεται S. 171, S < Ezn ῆκεν Co IGO, 5 (Holl 189 Nr. 434); Lemma τοῦ ἁγίου Μεθοδίου ἐκ τοῖ· περὶ αὐτεξουσίου Ι γὰρ < C Ι ὡς ἀΜῶς < S 3 καὶ] Με C ἔτυχε] »wie es sich nur trifft« S Ι συγκατ.] »zu glauben« übers. S < E 1o Ι ἀκριβῆ] ἀκριβεῖ ἐξετάσει S Ι ποιήσασθαι Ε 1ο Ε2 Ι τὴν ποιεῖσθαι C Ι τῷ λόγῳ S 5 εἰ < S Ι λόγον ἁληθῆ S σὺν αὐτῷ διατίθεσθαι (od. συλλογίζεσθαι) ἢ συνάγεν »mit ihm (Ursache gab) zu urteilen oder zu deducieren« S Ι ἐθέλει E (θέλει Ε 1ο) 6f π. σάτω C 1 τὸ λοιπόν < E: es endet C Ι εἰ < S Ι o Vigerius: τι E, ὅ τι S Ι δοκεῖ μὴ S Ι οῦτος S: τοῦτο E 8 λέξει. παρ’ wv El Ι γὰρ < El | ἐστὶν S Ι εἰ γὰρ S 11 Οὑ δοκεῖς] es beginnt Cc (Holl 189) Ι δέ < C Ι δεόντως] οὕτως C: »wahrheitsgemäß« übers. S (las ἀληθῶς?) Ι εἰρηκέναι] »gesagt ηabend« übers. S Ι τὴν ὔλην — ἔχειν Ζ. 12 E: ἔμποιον εἶναι C, vgl. Ph εἰ ἔμποιος ἦν ἀνάρχως ἡ ὔλη »daß die Materie ge- eigenschaftet sei« S: ἔμποιον εἶναι ἀνάρχως τὴν ὕλην restituiert Rob. Ε 2 Ι θεν < S 12 τοῦτο C Ι τίνος — θεός] 152, 26 f τινος οὐν ἔσται ποιητὴς δημιουργὸς ὁ θεός; Ι τίνος ἄρα (< B) ἔσται (< A) Ph 306a, 31 ff ἔσται Ε 1ο Ι ποιότης C 13 ἐροῦμεν < Ε 2 Ι προσεῖναι C Ι ταύτην Ε 2: < SPh Ι εἴτε Ph Ι πάλιν < Ph 13f ποιοτήτων E 1i E 2 (S?) 14 καὶ: εἰς C ταύτας: αὐτὰς Pha Ι λέγομεν < Ε 1 Ι οὐσίας — θεόν S. 171,1] D εἰ προὐπῆρχεν ἡ ὕλη, συνυπῆρχον δὲ καὶ ai ποιότητες, περισσὸν τὸ λέγειν δημιουργὸν τὸν θεόν: auch Ezn liif ποιότητος C)