De Libero Arbitrio

Methodius

Methodius, De Libero Arbitrio, Bonwetsch, Hinrichs, 1917

ΟΡΘΟΔ. Οὑχὶ δὲ τὸν θεὸν φῂς τροπήν τινα τῶν ποιοτήτων πεποιηκεναι;

ΕΤΑΙΡ̣ Τοῦτό φημι.

ΟΡΘΟΔ. Πότερον οὑν εἰς τὸ κρεῖττον ἢ εἰς τὸ χεῖρον;

ΕΤΑΙΡ. Εἰς τὸ κρεῖττον λέγειν μοι δοκεῖ.

ΟΡΘΟΔ. Οὐκοῦν εἰ ποιότητες ὕλης τὰ κακά, τὰς δὲ ποι- ότητας αὐτῆς εἰς τὸ κρεῖττον ἔτρεψεν ὁ θεός, πόθεν τὰ κακὰ ζητεῖν ἀνάγκη. οὐ γὰρ ἔμειναν αἱ ποιότητες ὁποῖαί ποτ’ ἦσαν τῇ [*](4 vgl. De autex. 8, 1. 12, 1 S. 164, 15f. 175, 11 f) [*](5 E C D Ph Ezn (von Ζ. 10 an)) [*](1 τοῦδε < S Ι πρὸς] ὑπὸ D 2 λέγω] φημί Ε 2 Ph 3 ἐπεὶ — φῇς Ζ. < E2 Ι Ἐπεὶ — λέγε δή Ζ. 5 < Ph Ι Ἐπεὶ] εἰπὲ δὲ S Ι τρόπον Ε 1i S S Ι τῶν < D C Ι ποιοτήτων S 14v 4 ἀπόκρινέ E 1i Ι προαιρουμένῳ] λομένω Ε 2 5 λέγε δὲ Ε 2 u. w. e. seh. S; Worte des Valens in D Ι εἰ — δοκεῖ < D Ι ὁμοίως εἰ E-: ὁμοίως C, μοι ὡς (od. μοι ὁμοίως) S, πότερον Ph Ι σύ. δοκεῖ S Ι τὰ — Δοκεῖ Ζ. 6 < E2: τὰ κακὰ ποιότητες οὐσιῶν σοι δοκοῦσιν εἶναι etc., vgl. zu S. 164, 16ff D Ι ποιότητες CPh Robinson Ι εἶναι τῶν < C οὑσιῶν εἶναι Ph Ι οὑσιῶν estestvom: estestvo S 6 Δοκεῖ] m. roter Schrift S 7 αὗται] αὐταὶ S 9 ΕΤΑΙΡ.] ἈΓΔΑΟΦΩΝ stets statt ἑταῖρος C Ι συνεῖναιί] εὐ εἰναι Ε 2: εἶναι (m. roter Schrift) S Ι ἀγεν.] in S beginnt die Antwort des Orthodoxen Ι ταύτας ἢ Ph, ταύτας S 10 ΟΡΘ.] ΜΕΘΟΔΙΟΣ stets C Ι Οὐχὶ — εἶναι κακάς S. 173, 4 ürzer Ezn I, 466 — 475 12 τοῦτο δέ φημι E 2 13 πότερον οὖν < D Ph Ι οὖν < C Ι εἰς τὸ κρεῖττον ἔτρεψεν D Ι ἢ εἰς λέγειν Ζ. 14 < Ph Ι τὰ χείρονα S 14 Εἰς — δοκεῖ] δῆλον ὅτι εἰς τὸ D Ι ἐμοὶ 15 τῆς ὕλης E 16 ὁ θεός] κύριος Ε 1: D | vor πόθεν »Untersuchung woher das Βöse« mit roter Schrift + S 17 οὐ γὰρ — μόνας S. 173, 6 viel ürzer in Ph ἢ γὰρ πᾶσαι κακαὶ οὖσαι ἐπὶ τὸ κρεῖττον ἐτράπησαν. ἢ αἱ μὲν οὖσαι κακαί, αἱ δὲ μή, αἱ μὲν κακαὶ οὐκ ἐτράπησαν ἐπὶ τὸ κρεῖττον, αἱ δὲ λοιπαί): einen neuen Abschnitt beginnt S Ι ποτε Ε 2: τοῦτο C)

173
φύσει.

ἤ, εἰ μὲν πρότερον οὐκ ἠσαν αἱ ποιότητες κακαί, ἐκ δὲ τοῦ τραπῆναι πρὸς τοῦ θεοῦ τὰς πρώτας τοιαύτας περὶ τὴν ὅλην γεγο- νέναι ποιότητας φῄς, αἴτιος ἔσται τῶν κακῶν ὸ θεός, τρέψας τὰς οὐκ οὔσας ποιότητας κακὰς εἰς τὸ εἶναι κακάς· ἢ τὰς μὲν κακὰς ποιότητας εἰς τὸ κρεῖττον οὐ δοκεῖ σοι τρέψαι τὸν θεόν, τὰς δὲ λοιπὰς καὶ μόνας, ὅσαι ἀδιάφοροι ἐτύγχανον, τῆς δικοσμήσεως ἕνεκα πρὸς τοῦ θεοῦ τετράφθαι λέγεις;

ΕΤΑΙΡ̣ Οὕτως ἄνωθεν εἶχον ἐγώ.

ΟΡΘΟΔ. Πῶς τοίνυν αὐτὸν τὰς τῶν φαύλων ποιότητας ὡς εἶχον καταλελοιπέναι λέγεις; πότερον δυνάμενον μὲν κἀκείνας ἀνελεῖν, οὐ βουληθέντα δέ, ἢ τὸ δύνασθαι μὴ ἔχοντα; εἰ μὲν γὰρ δυνάμενον λέξεις, οὐ βουληθέντα δέ, αὐτὸν αἴτιον τούτων εἰπεῖν ἀνάγκη, ὅτι δυνάμενος ποιῆσαι μὴ εἶναι κακκὰ συνεχώρησεν αὐτὰ μένειν ὡς ἦν, καὶ μάλιστα ὅτε δημιουργεῖν τὴν ὅλην ἤρξατο.