De Libero Arbitrio

Ὁ μὲν Ἰθακήσιος γέρων κατὰ τὸν τῶν Ἑλλήνων μῦθον, τῆς Σειρήνων βουλόμενος ἀκοῦσαι ᾠδῆς διὰ τὴν τῆς φωνῆς ἀκόλαστον ἡδονήν, δεσμώτης ἔπλει εἰς τὴν Σικελίαν καὶ τὰς τῶν ἑταίρων ἐνέφραττεν ἀκοάς, οὐκ ἐκείνοις ἕνεκα τῆς ἀκροάσεως φθονῶν, οὐδὲ ἑαυτὸν δεσμῷ περιβάλλειν ἐπιθυμῶν, ἀλλ' ὅτι τέλος τῆς ἐκείνων ᾠδῆς τοῖς ἀκούουσι θάνατος ἦν· τοιαῦται γάρ > παρ’ Ἕλλησιν ᾖδον αἱ Σειρῆνες.

ἐγὼ δὲ τοιαύτης μὲν ᾠδῆς ἀκροατὴς οὐ γίνομαι, [*](3 Odyss. 12, 158 ff — Klem. Protr. 9 S. 64, 29 ff. 12 S. 83, 8 ff ählin. Symp. 8, 1 S. 81, 16. De res. I, 28, 1 — 7 Rom. 6, 21) [*](FS; vgl. Zacharias Mityl. PGr. 85, 1037. 1073 (Physiol. 23)) [*](1 F 193 τοῦ ἁγίου Μεθοδίου, ἐπισκόπου Ὠλύμπου καὶ μάρτυρος S; ἐπισκ. Ὠλ. eppa olympiiskago : pathilipiiskago HSS, so wohl auch in der Überschrift von De lepra pa aus episcopa, wie der Schreiber der Bemerkung am Rand eppa erkannt zu haben scheint 2 vor ΠΕΡΙ T. AYT. + Περὶ θεοῦ, περὶ ὕλης καὶ (vgl. F über c. 5) S, dann »Herr, segne « + Sa, »Segne « + Sb: περὶ αὐτεξουσίου auch C Ph Ι nach ΑΥΤΕΞ. + λόγος ά Meursius 3 Ὀ μὲν] davor ΟΡΘΟΔ. + d. Ausgg. Ι Ἰθακήσιος: »griechische« S 3ff Zachar. S. 1037 τὰς Σειρῆνας μιμούμενοι τὰς Ὁμηρικὰς τῇ τῆς μουσικῆς ἡδονῇ τῶν φιλακροαμόνων κατακλούσας τὰ ὦτα καὶ θανάτῳ ζημιούσης τοὺς πειθομένους, ὅθεν ἐπαινῶ . . τὸν Ἰθακήσιον ἐκεῖνον στρατιώτην . . οὐ τοίνυν τὰ παρ’ ἡμῖν τοιαῦτα. S. 1073 τότε τὸν κηρὸν τοῖς ὠσὶν ἐπιτίθεμεν τὸν Ὁμηρικόν· οὕτω τε τὴν ἀλέθριον ᾡδὴν τῶν θανατηφόρων Σειρήνοιν ἀποφυγγἀνομεν 3 κατ)ὰ — μῦ(θον) auf Rasur F 4 σιρήνων stets F Ι ᾠδῆς . . φωνῆς: φωνῆς . . ᾠδῆς w. e. seh. S 5 »seiner « S, doch τὰς τῶν τε) ἑαυτοῦ ἑταίρων las wohl kaum S Ι ἑτέρων F 7 ἑαυτὸν auch S 7f τῆς . . ἐΜ· »der änge« pesnij, vermutl. aus »des « pesni S 8 τοιαῦται FKI: τοιαῦτα Bo, »so« S Ι ποτε + S Ι Ἕλλησιν S 1v 9 ᾗδον αἱ Σειρῆνες S: ἡδοναὶ σιρήναις in F daraus entstanden Md: ἡδοναὶ Σειρήνων Ausgg. Ι ᾠδῆς hier, Ζ. 4. S. 146, 6. 18 u. ἀκροάσεως Ζ. 6 glasa = φωνῆς)

ᾄδουσι γὰρ τὴν ᾠδὴν οὐχ αἱ θανατηφόροι Σειρῆνες Ἑλλήνων, ἀλλὰ θεῖός τις χορὸς προφητῶν, ἐφ' ὡν οὐκ ἔστιν ἀποφράττειν τῶν ἑταίρων τὰς ἀκοάς, οὐδὲ ἑαυτόν τινα δεσμῷ περιβάλλειν, δεδοικότα τὴν ἐκ τῆς ἀκροάσεως τιμωρίαν. τῶν μὲν γὰρ μετὰ τῆς φωνῆς ὁ ἀκροατὴς τοῦ ζῆν παύεται, τῶν δὲ ἐπὶ πλεῖον ἀκούων τοῦ κρείττονος ἀπολαύσει βίου, ὑπὸ Μου πνεύματος χειραγωγούμενος.