Historia Ecclesiastica
Gelasius
Gelasius. Gelasius Kirchengeschichte. Loeschke, Gerhard; Heinemann, Margret; Leipzig: Hinrichs, 1918.
Ὅσιος ἐπίσκοπος πόλεως Κουρδούβης ταῖς κατὰ Ῥώμην καὶ Σπανίαν καὶ Ἰταλίαν πᾶσαν καὶ ταῖς ἐν τοῖς λοιποῖς ἔθνεσι τοι) ἐπέκεινα κατ’ ἐμὲ οὖσιν ἕως τοῦ ὠκεανοῦ ἁγίαις τοῦ θεοῦ ἐκκλησίαις διὰ τῶν σὺν αὐτῷ πρεσβυτέρων Ῥώμης Βίτωνος καὶ Βικεντίου.
[*](4—14 vgl. Rufin Χ 5 p. A1H R (bis Ζ. 19 ὑπερμχοῦντα) V1P3 M2P1P2)[*](1 ἡ > H 3 ἐστὶ τεταγμένα H 5 κεκριμμένα Ρ1 8 ὡς — > V1 | ἐξορίαν] ἐξουσίαν Ρ2 10 συναποστῆναι HP2 | γὰρ > γὰρ + ὁ Α1 + οἱ R 11 ἕνδεκα] ιݲαݲ Α1ΗR | τε > RM2P1P2 12 H 14 Νικομηδείων Α1 15 τῆι ausnalimsweise mit iota adscriptum Α1 (??) τῆς — γνώμης B, τὴν ἐφ’ ἑκάτερα κεκτημένος γνώμην Μ2Ρ1Ρ2 | κεχρημέν[ος] 1 καθ]α Α1 17 τῆς ΗΜ2Ρ1Ρ2 17 ff ‘(sie ählen) ß der Mann auf unserer Seite stehe τῇ πρὸς ἡμᾶς . . . εἶναι) aus Heuchelei, um zu scheinen, und ß er ür die Gegenpartei aufrichtig ämpfe’. Doch scheint der Text verderbt Ltz. 18 δοκεῖ[ν] Α1 δοκεῖ Ρ3 19 ὑπερμαχοῦντα ΗRM2P1P2 ὑπερμαχοῦ[ Α1 ὑπερμαχοῦντες V1P3 (??) Nach ügung von τέλος τῶν διαλέξεων τῆς πρώτης συνόδου bricht ab R 20 > V1P3 21 κορδούβης Μ2 | ταῖς Holl] τῆς τοῖς AI (vgl. S. 135,20) | κατὰ] AI 22 ἰσπανίαν Α1 | τοῖς1] ταῖς ἐν τοῖς > P2 | λοιπαῖς P2 23 zu σὖσιν vgl. 24, 29. 50, 30. 68, 25. 80, 5)Ἀλέξανδρος Ἀλεξανδρείας σὺν Ἀθανασίῳ τότε ἀρχιδιακόνῳ ὄντι ταῖς κατ’ Αἴγυπτον πᾶσαν καὶ Λιβύην καὶ Πεντάπολιν καὶ τὰ ὅμορα τούτοις ἕως τῶν τῆς Ἰνδίας ἐπαρχιῶν.
Εὐστάθιος Ἀντιοχείας τῆς μεγάλης ταῖς κατὰ Συρίαν κοίλην καὶ Μεσοποταμίαν πᾶσαν καὶ Κιλικίαν ἑκατέραν.
Ἰωάννης Πέρσης ταῖς ἐν Περσίδι πάσῃ καὶ τῇ μεγάλῃ Ἰνδίᾳ.
Λεόντιος Κσισαρείας Καππαδοκίας, τὸ τῆς ἐκκλησίας τοῦ κυρίου καλλώπισμα, ταῖς κατ΄ αὐτὴν Καππαδοκίαν Γαλατίαν Πόντον Διοσπόντου Παφλαγονίαν Πόντον Πολεμαϊκὸν Ἀρμενίαν μικρὰν καὶ μεγάλην.
Θεωνᾶς Κυζίκου ταῖς κατὰ τὴν Ἀσίαν καὶ Ἑλλήσποντον Λυδίαν τε καὶ Καρίαν διὰ τῶν ὑπ᾿ αὐτὸν ἐπισκόπων Εὐτυχίου Σμύρνης καὶ Μαρίνου Τρῳάδος.
Μακάριος Ἱεροσολύμων σὺν Εὐσεβίῳ τῷ Παμφίλου ἐπισκόπῳ Καισαρείας ταῖς κατὰ Παλαιστίνην καὶ Ἀραβίαν καὶ Φοινίκην.
Ἀλέξανδρος Θεσσαλονίκης διὰ τῶν ὑπ’ αὐτὸν τελούντων ταῖς κατὰ Μακεδονίαν πρώτην καὶ δευτέραν σὺν τῇ Ἑλλάδι τήν τε Εὐρώπην πᾶσαν Σκυθίαν ἑκατέραν καὶ ταῖς κατὰ τὸ Ἰλλυρικὸν ἁπάσαις Θεσσαλίαν τε καὶ Ἀχαΐαν.
Νουνέχιος Λαοδικείας ταῖς κατὰ τὴν Φρυγίαν πρώτην καὶ δευτέραν.
Πρωτογένης ὁ θαυμάσιος πόλεως Σαρδικῆς ταῖς ἐν Δακίᾳ Καλαβρίᾳ Δαρδανίᾳ καὶ ταῖς ὁμόροις τούτοις.
Κεκιλιανὸς Καρθαγένης ταῖς κατὰ πάσας τὰς ἐπαρχίας τάς τε Ἀφρικὰς καὶ τὰς Νουμηδίας καὶ Μαυριτανίας ἀμφοτέρας οὔσαις ἁγίαις τοῦ θεοῦ ἐκκλησίαις.
Πιστὸς Μαρκιανουπόλεως ταῖς κατὰ τὴν Μυσίαν καὶ τὰ τῶν Μηνῶν καὶ Γάλλων ἔθνη καὶ ταῖς πλησιοχώροις τούτων πόλεσιν.
Ἀλέξανδρος Κωνσταντινουπόλεως τότε πρεσβύτερος ἔτι ὢν εἰς [*](Α1Η V1P3 M2P1P2) [*](1 Ἀλέξανδρος > Ρ3 | τότε] τε H τῷ Μ2Ρ1Ρ2 2 τοῖς Α1 1 u. ö. corr. Harduin τῆς HSS 5 ἑκατέρας Α1 8 αὐτὴν + τὴν H 9 παφλαγονίας Μ2 | πόντου πολεμαϊκοῦ Α1ΗV1P3 πόντου πτολεμαικοῦ Μ2Ρ1Ρ2 10 λεωνᾶς Α1 | τοῖς Α1 | ἑλήσποντον Α1V1 11 αὐτῶν P2 14 ἀρραβίαν 21 15 αὐτῶν H 16 μακεδονίαν + καὶ H 17 ἰλυρικὸν Α1 19 τὴν > 20 σαρδικοῖς Α1 ταῖς] τῆς ΗΜ2Ρ1Ρ2Ρ3 20 f καλαβρίᾳ] καὶ λαβρία H καλαυρίᾳ RV1P3 22 κικιλιανός H | καθαργαίνης Α1 καθαργένης Ρ3 22 f ταῖς κατὰ πᾶσαν ἐπαρχίαν τῆς τε ἀφρικῆς καὶ τῆς νουμηδίας καὶ μαυριτανίας ἀμφοτέραις ΗΜ2Ρ1Ρ2 23 ἀμφοτέρας V1P3 ἀμφοτέραις d. übr. HSS (vgl. S. 136, 22) 25 τὴν > ΗV1 26 γάλων A1HM2P1P2 Ἀθηνῶν ist gesagt, tveil die Liste (ed. Geher p. LXIV n. 212) auch einen Πιστὸς Ἀθηνῶν nennt Ltz.)
Οὗτοι πάντες οἱ ἅγιοι καὶ ἀποστολικοὶ ἄνδρες πάσαις ταῖς ὑπὸ τὸν οὐρανὸν ἁγίαις τοῦ θεοῦ ἐκκλησίαις τὰ ἐν τῇ Νικαέων ἁγίᾳ μεγάλῃ καὶ οἰκουμενικῷ συνόδῳ κεκριμένα διαπορθμεύσαντες πανταχοῦ γῆς παρέδωκαν.