Characteres Epistolici [Sp.]
Libanius
Libanius. Libanii Opera, Volume 9: Libanii Qui Feruntur Characteres Epistolici Prologomena Ad Epistulas. Richtsteig, Eberhard, editor; Foerster, Richard, editor. Hildesheim, Leipzig: Georg Olms, 1963, Editio Sterotypa Teubner, 1927.
κὴ δι’ ἧς τὴν ἑαυτῶν γνώμην ἀνατιθέμεθά τινι τῶν φί- λων συμβουλῆς παρ’ αὐτοῦ δεόμενοι.
ἀποφαντικὴ ὄι ἧς ἀποφαινόμεθα καὶ ἀπότομον κρίσιν ἐκφέρομεν κατά τινος.
σκωπτικὴ δι’ ἧς σκώπτομέν τινα ἐπί τινι. 15
μετριαστικὴ δι’ ἧς μετριάζομέν τι καὶ ταπεινοφρο- νοῦμεν.
αἰνιγματικὴ δι’ ἧς ἄλλα μέν τινα λέγεται, ἄλλα δὲ νοεῖται.
ὑπομνηστικὴ δι’ ἧς δοκοῦμέν τινα [*](2 διδασκαλικὴ—3 τινος om Β pr 3 περί τινος om Pa ὑπέρ ΡΗ ἐγκλητικὴ U 4 τινα om PaB pr Mor αὐτῷ om V Hin Wei 5 ἐπράξαμεν Α ἔπραξε D 6 δὲ ante δι᾿ U τινα VUBADPH pr Har Mor Wes ἐφ᾿ ─ 7 πράττει om PaB pr ἐφ─7 τινα om U 7 τινα om PaB pr 8 ἀγνοοῦντες can- cell Her ἀγνοοῦντος PaAPH ἐπὶ τῶ Α τὸ Pa παραυτοῦ Α) [*](9 παραθαρυντικὴ VU παραθαρρυτικὴ ΡΗ 10 αὐτὸν post ἄφοβον UPaBADPH pr Har Mor Wes Her ἀποκαθιστῶμεν Β pr ἀναθεματικὴ PH 11 δὲ ante δι’ U διὰ ante τὴν Β pr Mor ἑαυτοῦ Ρ ἀντιθέμεθα U ἀνατίθεμέν PH Wes Her ἀνατοθέ- μεθά Har 12 συμβουλείαν Pa συμβουλίαν Β pr συμβουλίας D Wes Her συμβούλου Ρ cf. ad p. 44, 14 τῆς ante παρ’ U Hin Wei τε ante παρ’ V αὐτοῦ om Ρ δεόμενος Ρ ποφαντικὴ Pa 13 τε ante καὶ Α κατά τινος ἐκφέρομεν ΡΗ ἐκφερόμεθα PaB pr Mor 14 τινι] τι VU Hin 16 μετριασ Α δι’ —ταπεινο- φρονοῦμεν om Α πρός τινα τῶν ἀγαπωμένων θαρρητικῶς θαρ- ρικῶς PH) ante μετριάζομεν PH wes Her τι] τε D τινι PaB Mor ταπεινοῦμεν ἑαυτούς cum lac 5 litterarum D 16 δέ ἐστι ante δι’ Α τινα om Β Mor 17 τινα post δέ ΑPH Mor Wes Her ὑπονοεῖται D Har Mor ἀπομνηστικὴ D Har δέ ἐστι ante δι’ Α)
λυπητικὴ δι’ ἦς ἐμφαίνομεν ἑαυτοὺς λυπουμένους
ἐρωτικὴ δι’ ἧς ἐρωτικοὺς πρὸς τὰς ἐρωμένας προσφερόμεθα λόγους.
μικτὴ δὲ ἣν ἐκ διαφόρων χαρακτήρων συνιστῶμεν.
46. Αὗται μὲν οὖν εἰσιν αἱ προσηγορίαι πᾶσαι εἰς ἃς ἡ ἐπιστολὴ διαιρεῖται. δεῖ δὲ τὸν ἀκριβῶς ἐπιστέλλειν ἐθέλοντα μὴ μόνον τῇ τῆς ὑποθέσεως μεθόδῳ χρῆσθαι, ἀλλὰ καὶ φράσεως ἀρετῇ τὴν ἐπιστολὴν κατακοσμεῖν καὶ ἀττικίζειν μὲν μετρίως, μὴ μέντοι πέρα τοῦ προσήκοντος κομφολογίᾳ χρῆσθαι.
ἡ γὰρ ὑπὲρ τὸ δέον ὑψηγορία καὶ τὸ ταύτης ὑπέρογκον καὶ τὸ ὑπεραττικίζειν ἀλλό- τριον τοῦ τῶν ἐπιστολῶν καθέστηκε χαρακτῆρος, ὧς πάν- τες οἱ παλαιοὶ μαρτυροῦσι, Φιλόστρατος δὲ ὁ Λήμνιος μάλιστά φησι· δεῖ γὰρ τὴν τῆς ἐπιστολῆς φράσιν τῆς μὲν συνηθείας ἀττικωτέραν εἶναι, τοῦ δὲ ἀττικισμοῦ συνηθεστέραν καὶ μήτε λίαν ὑψηλὴν [*](14 sqq. Philostr. ep. ad Aspas. t. II p. 268, 8 sq. ed. Kays. (Weich. p. XI) 16 Liban. ep. 1288 (XI 355, 12)) [*](1 ημῖν om UPaB Mor ἡμῶν V Hin 2 ἡμῶν om pr ἡμῖν D Har αὐτῷ pr Mor ἐγχαράττοντες PaB Mor 3 δέ ἐστι ante δι’ Α 4 ἐρωτικῶς Pa τοὺς ἐρωμένους PaB pr Mor φερώ- μεθα V πρὸς φερώμεθα U πρὸ φερόμεθα Α προσφέρομεν ΡΗ Wes Her 5 δέ ἢν scripsi cum Wei δι’ ἧς VUPaB pr Mor ἐστιν ἡ ΑDPH Har Wes Her ἣν Hin χαρακτήρων om D Har συνεστῶσα ΑDΡΗ Har Wes Her 6 Αὗται — p. 36,1 βαίνειν om D Har εἰσιν om ΡΗ WesHer εἰσιν αἰ προσηγορίαι πᾶσαι] εἰ πᾶ- σαι αἰ προσηγορίαι UPaB pr Mor αἰ πᾶσαι προσηγορίαι ΡΗ 7 ἡ ἐπιστολὴ διαιρεῖται] ἐπιστολὴ διαιρεῖται PHWes Her αἰ ἐπι- στολαὶ διαιροῦνται PaB pr Mor 8 χρῆσθαι μεθόδω V Hin 10 μὶν om Ρ μέτριον H γε post μέντοι ΡΗ Wes Her 11 κομφολογίᾳ χρῆσθαι] κομπολογίᾳ χρῆσθαι PH WesHer κομ- φολογεῖν PaB pr Mor ὑψηγορία V sed ὑφ parum certa κροση- γορία PaB pr Μor 12 ταύτης] τῇς φράσεως ΡΗ WesHer ὑπερ- όγκω Β 13 χαρακτῆρος καθέστηκεν ΡΗ WesHer 14 δὲ om UPaBPH pr Mor Wes Her 16 κάλιστά Β pr κάλλιστά Wes Her γὰρ om VPaB pr Mor Hin Wei 16 τοῦ δὲ] καὶ V 17 ἀττικοῦ PH μὴ τελείαν U)
κοσμεῖν δὲ δεῖ τὴν ἐπιστολὴν σαφηνείᾳ τε μάλιστα καὶ συντομίᾳ μεμετρημένῃ καὶ ἀρχαϊσμῷ λέξεων. σαφὴνειαγάρἀγα- θὴ μὲν ἡγεμὼν παντὸς λόγου, μάλιστα δὲ ἐπι- στολῆς.