Declamatio 50

ἀποστήτω τῆς τοῦ παιδὸς ἐννοίας καὶ λεγέτω πρὸς αὑτόν· οὐ παῖδα κτενεῖς. οὔ, ἀλλ’ ἐχθρόν, δυσμενῆ, πολέμιον. εἰ μὲν γὰρ οὐ ταῦτα πέπεισται, τί πρὸς τὴν κρίσιν αὐτὸν ὠθεῖ; τί ἀποστερεῖ τὸν οἶκον παιδὸς οὐδὲν ἠδι- κηκότος; εἰ δ’ οὐδεὶς ἂν αὐτοῦ τοῦτο ἐξέλοι τῆς γνώ- μης, τῷ τρόπῳ κρινέτω τὸν υἱόν, μὴ τῷ σπέρματι.

50. Καλεῖτε δὴ τὸν πατέρα καὶ τὴν χάριν ἐπαγ- γέλλετε· παραλαμβανέτω με παρ’ ὑμῶν καθάπερ τινὰ αἰχμάλωτον. εἴτ’ ἐνταῦθα βούλοιτο σφάττειν ἐν ὀφθαλ- μοῖς τοῦ δήμου παντός, σφαττέτω· εἴτ’ ἐν τῷ βουλευ- τηρίῳ τῆς βουλῆς καθημένης, κτεινέτω· εἴτε πρὸ τοῦ δικαστηρίου, πληττέτω· εἴτ’ ἐπὶ μέσης τῆς ἀγορᾶς, παιέτω. τάχα δ’ ἂν πρέποι τῷ ἔργῳ τῆς οἰκίας ὁ ἀν- δρών, οὗ τῷ πατρὶ συσσιτῶν οὐδὲ αὐτὴν ἡδέσθην τὴν τράπεζαν. καλεσάτω μὲν τὴν συγγένειαν ἅπασαν, περι- στήσας δέ μου τῷ σώματι καὶ ἄνδρας καὶ γυναῖκας ἀνίσχοντος ἡλίου πολλὰ κατ’ ἐμοῦ διαλεχθεὶς πρὸς αὑτὸν οὕτω κατακοπτέτω.

51. Ἀλλ’ οὐδὲν ἂν τούτων δύναιτο. καλῶς. [*](RIV 852) ἀλλ’ ἐκεῖνό γε ῥᾷστον τοῖς Ι πρώτοις τουτὶ περὶ [*](1 αὐτὴν] αὐτὸς Α2 νῦν δὲ μέγα] μητέρα Va | τί Mon) [*](3 εὐνοίας Α Ι αὐτὸν MonCl sed in hoc ‘ ’ in ‘ corr) [*](4 κτενεῖν Α | οὔ om Va | δυσμενῆ Ma sed υσμ corr 6 ὠθεῖ scripsi e MaClB cum lacobsio Add 9 Schul et Sinteni ὠθῇ MonVa Re ὠθεῖν Α | ἠδικηκότως Mon 7 δὲ ClB | ἂν om Ma | αὑτοῦ Α 9 ἐπαγγέλλετε scripsi ex AMaClB coll. p. 710, 23 ἀπαγγέλλετε MonVa Re 14 ἐπὶ Ma ad quod δρα- μών in marg scr. m2 19 κατ’ ἐμοῦ διαλεχθεὶς πρὸς αὐτὸν scripsi ex AMaClB (sed αὐτὸν AMaCl) διαλεχθεὶς πρὸς αὐτὸν κατ’ ἐμοῦ MonVa Re | ἐμοῦ Ma sed ov corr m2 20 κοπτέτω Β 21 τούτων scripsi ex AMaClB ut coni lacobs Schul τοῦτο MonVa Re | punctum post δύναιτο posui signum in- terrogationis Β om reliqui libri)

οἴεσθέ με μνῆμα ἐρεῖν καὶ κολωνὸν ἤ τι τῶν τοιούτων ἃ παραμυθεῖσθαι δύ- ναιτ᾿ ἂν τὴν οὕτως ἀπελθοῦσαν ψυχήν; οὐδαμῶς. τοι- γάρτοι τοὐναντίον αἰτῶ. μηδεὶς ἐμὸς φαινέσθω τάφος μηδὲ ἐχέτω τις ἐπιστὰς λέγειν· ὁ δεῖνα τοῦ δεῖνος ἐνθάδε κεῖται, ἀλλ’ ἀγνοείσθω μὲν οὗ κέκρυμμαι, γεωργὸς δὲ ἄνωθεν ἀρούτω καὶ σπειρέτω. μᾶλλον δὲ ἄταφόν με ὁ πατὴρ ἐκριψάτω. βέλτιον δὲ ἴσως, εἰ καταποντίσειε.

53. Πρὸς δὲ τοὺς ἡλικιώτας τοὺς ἐμαυτοῦ τοσοῦ- τον εἰπὼν παύσομαι· ὦ κοινωνοὶ παιδείας καὶ τῶν καλλίστων διατριβῶν, ὅτι μὲν ἐστὲ καὶ χρηστοὶ 20 καὶ δίκαιοι καὶ φιλοπάτορες εὖ οἶδα, δεῖ μέν- [*](6 Xen. anab. VII 1, 25. Ant. tetr. III 3, 2 p. 127, 22) [*](3 ἄν inser Ma | θαυμάσαιμι MaCl 4 ἀνθ’ αὑτοῦ ἀντ’ αὐτοῦ libri Re Ι καὶ ante οὐκ Α 5 ἐπεῖδ’ ἂν Α | ὧδε ᾖ scripsi ὅδ’ εἴη MonVaClB Re εἰδείη Ma sed e δείη corr m2 ἥδ’ εἴην Α ὅδε ᾖ Iacobs Lect Schul ὦδ’ εἴη Sintenis) [*](6 σπεισάσθω Ma sed σὰ in ras m2 7 ὀργὴν scripsi ex AClB cum lacobsio Lect Schul ὁρμὴν MonVaMa Re | δότω scripsi e VaAMaClB cum Sinteni δείτω Mon Re | τῷ τεθνε- ῶτι scripsi e Β τεθνεῶτι Cl τεθνεῶτι τῶν Ma τεθνεῶτι τῶν θεῶν Mon Re τε τῶν θεῶν Va θεῶν Α 8 οἶς] οὐ Α 9 μὴ οἴεσθε lacobs Lect | οἴεσθαί Α 10 ἢ τί libri Re 12 αὐτῶ Α | δ’ ante ἐμὸς Ma Ι ἐμοὶ Β | φαινέτω Α 13 μὴ δὲ ΑΒ I τίς MaB | λέγειν om Va 14 ἀγνοεῖσθαι Α Ι οὐ Α 15 ἀράτω Mon 16 ἃ τάφον Mon | με om Va)

54. Ὁ πατὴρ δέ, εἰ σφόδρα ἐπιθυμεῖ δικαστηρίου καὶ κρίσεως, νῦν μὲν ἀποκτεινάτω με, μετὰ δὲ ταῦτα ἐν Ἅιδου τεθνεὼς τεθνεῶτα παρὰ τοῖς ἐκεῖ δικασταῖς διωκέτω, οὗ μία πλεονεξία μόνη τῶν δικαίων ἡ ῥοπή.