Declamatio 41

Libanius

Libanius, Declamatio 41, Libanii Opera, Vol 7, Declamationes XXXI-LI, Foerster, Teubner, 1913

καὶ εἰ μὲν πρὶν ἀπᾶραι τοὺς θεω- ροὺς ἐπεχείρει τοῦτο ὅ νυνὶ ποιεῖ, καὶ οὕτως ἂν ὕβρις ἦν καὶ οὐκ ἂν βελτίους ἐνομίσθησαν τῶν ἐκεῖθεν ἐλ- πίδων οἱ παρὰ τούτου λόγοι· ἡκόντων δὲ ἐκεῖσε καὶ δεηθέντων καὶ ὧν ᾔτησαν τετυχηκότων πάντων τού- τῶν καταγελάσαντες τὸ τοῦ μάγου θαυμασόμεθα; καὶ εἰ μὲν ἐπ’ ἄλλον τις ἡμᾶς ἦγε θεόν, οὐδὲ τοῦτ’ ἂν ἦν καθαρὸν αἰτίας, ἀλλ’ ἧττον μὲν τοῦ νῦν ἁμαρτα- νομένου, τοὺς μεμφομένους δὲ εἶχεν ἄν· νῦν δὲ ἐπ’ ἄνθρωπον ἰόντες μετὰ τὸν θεὸν οὐδὲν ἀδικήσομεν;

20. καὶ μὴν οὐδὲ τοῦτ’ ἔστιν εἰπεῖν ὡς ἐπὶ μαντεῖον [*](1 τούτου Par | αὐτὸν PParMos edd 2 ποιεῖ om Par M | τῶν om Par | κεκυρωμένος Par sed ἕνος in ras 4 litt m 2 | καθίστησι post κεκυρωμένων Μ 3 τι Β 6 ἦν ἂν scripsi e ΡΜΒ ἂν ἦν ParMos edd cf. 1.19; 381,2; 383,6; 392,21) [*](9 νυνὶ Par | δὲ inser par 2 10 ἀντιστῆναι Mos 11 πρὶν Par sed ἱν in ras 2 litt m 2 | ἀπᾶραι PPar MosM edd) [*](12 ὃ Par sed ὁ in ras m 2 | νῦν ParM 14 τούτου scripsi e ParMosMB τοῦδε Ρ edd sed γρ τούτου in marg Mor 16 τὸ om Ρ Mor 17 τίς PParM Mor Mor | ἡμᾶς ante ἦγε scripsi e Β ὑμῶν Mor ἡμᾶς post θεὸν PParM edd, γρ ὑμᾶς in marg Mor | ταῦτ’ Par 18 voce ἦν inc Cr fol 67 v om Μ 19 δ’ (2) ΡΜοs edd 20 μετὰ Par sed με in ras m2 21 τὸ ante μαντεῖον ParM)

380
μὲν ἤλθομεν, οὐ μὴν τῶν ἄγαν πιστευομένων οὐδ’ οὗ μάλιστα τἀληθὲς εὑρίσκεται, ἀλλ’ ἴσασιν ἄπαντες τὸ Δελφικὸν καὶ τῷ τόπῳ καὶ τῇ δόξη καὶ τῇ περὶ πάντα ἀψευδείᾳ πάντα παριὸν χρηστήρια. τοῦτο καὶ τύραννοι βαρβάρων ἔγνωσαν καὶ ὧν εἶχον τὰ κάλλιστα φέροντες ἀνέθηκαν, τοῦτο τὰς πολλὰς τῶν Ἑλληνίδων πόλεων ᾤκισε, τοῦτο τῷ γένει τῶν Ἑλλήνων ἐν ταῖς μεγίσταις δυσκολίαις ἤρκεσε.

καὶ οὐ νῦν πρῶτον ἡ [*](RIV 730) | δύναμις αὐτοῦ κρίνεται, ἀλλὰ μακροῦ χρόνου καὶ πείρας πολλῆς καὶ μαρτυρίας κοινῆς ἄνθρωπος θεοῖς ἐχθρὸς ἀξιοῖ φανῆναι σεμνότερος. οὐ τοίνυν οὐδ’ ὁ τρόπος τῆς ἰάσεως καινός, ἀλλ’ ἤδη καὶ ἑτέροις δι’ ἴσων λέλυνται συμφοραί. καὶ οὐκ ἀφανεῖς γε αἰ θυ- σίαι, ἀλλὰ κἂν οἱ παῖδες εἴποιεν ταῦτα καὶ διηγή- σαιντο τοὺς θύσαντας, ἃς, τοὺς τεθυμένους ὑπὲρ ὧν τέ- θυνται. τί τοίνυν ἐστὶ τὸ πεῖθον ἀντὶ τοῦ θεοῦ καὶ τῶν παρ’ ἐκείνου τὸν μάγον ποιήσασθαι;

[*](3 cf. t. I 521, 19 sq. 4 Plat. rep. VI p. 485 C. Themist. or. XXI p. 257 C 5 Her. I 25; 46 sq. 51. Paus. III 10, 10 6 Plat. rep. IV p. 427 C. Cic. de div. I 1, 3. Her. V 42. lul. or. IV p. 198, 10)[*](1 μὲν ἤλθομεν] μετήλθομεν Ρ et γρ in marg Mor 2 ἴσα- σιν Mos | ἅπαντες Par sed ες ex α corr m 2 3 τρόπῳ PPar Μ et γρ in marg Mor 4 ἀψευδείᾳ scripsi e Par ἀψευδείας Cr ἀψευδίᾳ ΡΜοsΜΒ edd | τὰ ante χρηστήρια Μ | χρηστήρια Par sed ρη ex αρι corr m 2 scriptura in Cr incerta 6 ἀνέθε- σαν Par et γρ in marg Μ ἀνέθεντο Ρ | ἐλληνίδων πόλεων Par sed γράφεται καὶ ἐλλήνων πόλεις in marg m 2, Mor sed γρ in marg Ἑλλήνων πόλεις ἐλλήνων πόλεις ΜοsΒ cf. t. V 524,13; VI 13, 7 9 ἀλλὰ καὶ χρόνου μακροῦ ParM ἀλλὰ καὶ ἀπὸ χρόνου μακροῦ et κοινῆς ἧς dubitanter coni Re | verba post μακροῦ χρόνου usque ad 381, 12 τοῖς θεοῖς in Cr iam non legi possunt 10 colon post κοινῆς libri edd delevi 11 ἐχθρὸς θεοῖς Mos | φανῆναι scripsi e ΜοsΒ et γρ in marg Mor νο- μισθῆναι PParM edd 13 καὶ om Par 14 εἴποιέν τ’ αὐ- τὰς coni Re | διηγήσονται Par)
381

22. Οὕτω μὲν οὖν, εἰ καὶ σφόδρα πάντα εἷκε τῇ τοῦδε τέχνῃ, τῶν ἀτοπωτάτων ἦν ἂν καταγνῶναι μὲν μανίαν τῶν ἄρτι δεδογμένων, ἀτιμάσαι δὲ θεὸν τὸν οὐκ ἀτιμάσαντα τὴν πόλιν. ὧς δὲ καὶ ψεύδεται καὶ φενακίζει καὶ ὧν πλεῖστον ἀπολείπεται, ταῦτα ἐπαγ- γέλλεται, γνῶναι ῥᾴδιον. ὅτῳ γὰρ ὑμῶν, ὦ πολῖται, πιστὸν ὅτι οὗτος πολίτης ὢν καὶ τοσαύτην ὁρῶν φθο- ρὰν καὶ. κίνδυνον ὧς μηδένα ἡμῶν λειφθήσεσθαι, καὶ τὸν περὶ τὰς ταφὰς νόμον κεκινημένον τῷ πλήθει τῶν νεκρῶν κατέσχεν ἂν καὶ οὐκ ἐξέφηνεν αὑτόν, ἀλλὰ προήκατο καιρὸν παρασχόντα αὐτῷ σωτῆρα κληθῆ- ναι τῆς πόλεως; διὰ τί γάρ, ὦ τοῖς θεοῖς ἐρίζων τή- μερον, οὐκ ἐπεδείξω τὴν δύναμιν ταύτην; πότερον οὐκ εἶχε τὸ πρᾶγμα δόξαν; οὐδὲ ἔστιν εἰπεῖν ὅσην. ἀλλ’ οὐχ ὑπῆρχε βουλομένῳ κερδαίνειν; καὶ τίνος ἂν ὧν ἂν ἐπήγγελλες ἠτύχησας;