Declamatio 35

25. Ἀλλὰ ζημία, φησί, τῇ πόλει χρήσιμον ἄνδρα ἀποθανεῖν. κἀνταῦθα μεμνήσονται λόγων καὶ πρεσβειῶν καὶ ψηφισμάτων ἐμῶν. ἐγὼ δὲ ἄχρηστος μὲν ὑμῖν οὐκ ἂν φαίην γεγονέναι, ψεύσομαι γὰρ καὶ ἐμὲ ἐξελέγξουσι πολλοὶ μὲν νόμοι, πολλαὶ δὲ γνῶμαι, πολλαὶ δὲ πρεσβεῖαι ὧν οὐδεμία τὴν ἐμὴν ἐπηνώρθωσε πενίαν, καίτοι γε βουλομένῳ ῥᾴδιον ἦν. ἀλλ’ εἰ καὶ τἄλλα μοι πάντα φιλοπόνως ὑπὲρ ὑμῶν πέπρακται καὶ παρὰ τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι καὶ τῇ πόλει καὶ μελ- λούσας τε ἔτι καὶ συνισταμένας τὰς τούτου κακοτεχνίας [*](RIV 236) καὶ κατεῖδον καὶ διεκώλυσα | πολλάκις, ἀλλ’ ἐξ- εῦρέ τι τοιοῦτον πρὸς ὃ μόνον οὐκ ἐνῆν μαχέσασθαι. τί γὰρ ἄν τις καὶ λέγων ἐπεῖχεν ἄνθρωπον ἀγορᾶς νόμῳ σῖτον ὠνούμενον; τί οὖν δεῖ ζῆν τὸν εἰωθότα κρατεῖν νενικημένον;

26. Ἔτι τοίνυν, ὦ βουλή, τοὺς οὐκ ἐκδεδωκότας μὲν ἐμέ, τὴν σιτοδείαν δὲ ὁρῶντας οὐ ῥᾴδιον μὴ οὐ καὶ φθέγξασθαί τι τοιοῦτον ὁποῖον εἰκὸς τοὺς ἀπο- ροῦντας τροφῆς· δι’ ἕνα ἄνθρωπον ἀπολλύμεθα, δι’ ἴνα πένητα φθειρόμεθα. καὶ γὰρ εἰ λίαν ἐστὲ γενναῖοι καὶ καλοὶ κἀγαθοὶ καὶ τιμᾶτε τοὺς νόμους, ἀλλ’ αἱ συμφοραὶ καὶ τὸν ἄγαν σώφρονα πολλάκις ἐξ- [*](2 sq. Dem. cor. § 320 p. 331, 10 sq.) [*](1 τὸ CrHV 4 μὲν om Β | οὐκ ἂν φαίην ὑμῖν Va 6 με Β μοι Va 8 τὰ ἄλλα V πάλαι Β 9 περὶ Va 10 τε scripsi γε CrJSBMVa Mor om V Re 11 καὶ(1) om Β | ἐξεῦρε τί ΗΒ 12 ἦν Va | μάχεσθαι V Re scriptura in Cr incerta 17 μὲν Va | οὐ καὶ om Va | οὐκ Μ Mor 18 καὶ om ΗΒΜ I ἐφθέγξασθέ CrH ἐκφθέγξασθαί MVa Mor 20 καὶ γὰρ εἰ] εἰ γὰρ Mor 21 κἀγαθοὶ scripsi e CrHB καὶ ἀγαθοὶ VMVa edd | σώφρονας Β 22 αἱ συμφοραὶ — 197, 1 ἀνάξιον citant Macarius fol 79 v et praemissis verbis Λιβανίου σοφιστοῦ auctor florilegii inscripti Ἀπομνημονευμάτων ἐκ διαφόρων ποιη- τῶν τε καὶ ῥητόρων codicis Barocciani gr. 143 fol 200 in capite περὶ εὐτυχίας καὶ δυστυχίας (v. supra p. 184 not. 1) et praemisso τοῦ χρυσοστόμου lo. Georgides floril. ed. Boisson. An. I 6, 16 | „post συμφοραὶ addi velim γε“ Re | σώφρονα — ἐξήγαγον] ἐκί- νησαν σώφρονα φθέγξασθαί Georg)

ἀλλ’ οὐδεὶς οὐδὲν ἐρεῖ τοιοῦτον, οὐ παῖς, οὐκ ἀνήρ, οὐ γύ- ναιον, οὐ γέρων. ἴσως. ἀλλ’ ἐστιν, ὦ βουλή, καὶ σιωπῶντα στένειν. αἴτιον οὖν ἐμὲ τοῦ στένειν εἶναί τισι τὸν αἴτιον τῶν μεγίστων ἀγαθῶν ἐν τοῖς ἔμ- πρόσθεν χρόνοις; σβεσθήτω τοίνυν τὸ παρὸν κακὸν ἑνὸς πολίτου θανάτω.