Declamatio 32

Libanius

Libanius, Declamatio 32, Libanii Opera, Vol 7, Declamationes XXXI-LI, Foerster, Teubner, 1913

ἀκούω δὲ ὑμᾶς, ὦ βελτίστη, σφόδρα ἁρμόζεσθαι πρὸς τοὺς τρόπους τῶν ἐραστῶν. ἅρμοσαι δὴ πρὸς τὸν ἐμόν. λαμβάνειν εἴωθεν, οὐχὶ διδόναι, καὶ μάλιστα μέν, ὦ φιλ- [*](2 cf. t. V 24, 5 Ι cf. p. 13, 7; t. ΙΙ 38, 11 4 Arist. Ach. 34) [*](6 cf. t. V 444, 5 13 cf. p. 67, 6) [*](1 ἢν Bcripsi e V (Mon) Va cum lacobsio Lect Schul ἢν HMaClB Re 2 ἰχθὺς Η 3 ἄλλ’ ἄττα scripsi ex Η cum lacobsio Add 7 Lect Schul coll t. III 170, 1; IV 252, 8; V 74,14 ἄλλαττα MaClVa sed in hoc τ(1) eras ἄλλαττα V ἄλλαττα Β ἀλλ’ ἅττα Re 4 πριῶ VaB 5 δὴ Η | καὶ non ante τὸ sed ante παρ’ ClB 6 ἐνθάδε ClB ἐνθένδε Va ἐνταῦθα Ma Ι οὐκέτι Ma οὐκ ἔτι Οἶ’ μηδὲν VaB 8 ἢ Β | θαλάσσης V Re 10 αὐτὸν lacobs Lect Schul at cf. t. V 56, 15 | εἰς scripsi καὶ libri Re κατὰ Sintenis 12 καὶ μία ποιήση Va ποιήσαι scripsi ποιήση libri Re 13 ἀκούω — 66, 2 μηδέν ad versus comoediae Atticae ὑμεῖς γὰρ ἀρμόττεσθέ πως πρὸς τοὺς τρόπους Ι τοὺς τῶν ἐραστῶν· ἅρμοσαι δὴ καὶ σύ γε | πρὸς τὸν τρόπον τὸν ἡμέτερον, ὃς λαμβάνειν | εἴωδεν, οὐ διδόναι τι, καὶ μάλιστα μέν. | ὦ φιλτάτη, δός. οὐ γὰρ ἁρμόσαιό γ’ ἂν | ἄμει- νον ἄλλως εἰ δὲ μή, μὴ γοῦν μ’ ápaqi τει μηδέν revocabat Kockiue Com. Att. fr. III 674 15 ἐραστῶν Va sed ἔρα in ras m 2 I δεῖ Β)

66
τάτη, καὶ] δός, οὐ γὰρ < ἂν> ἄμεινον ἄλλως μόσαιο, εἰ δὲ μή, μή με ἀπαίτει μηδέν. ἄλλως τε, ἔφην, οὐδ’ ἀκερδὴς ὁ ἐμὸς ἔρως σοι γέγονεν, ἀλλὰ μαρτυρίαν ἤνεγκέ σοι τοῦ κάλλους μεγά- λῆν.

τοῦτό σε τῶν ἄλλων ἑταιρῶν ἐνδοξο- τέραν πεποίηκεν. ἡ γὰρ πόλις ὅλη τοὐμὸν αἰσθο- μένη πάθος ἐν στόμασιν ἔχει καὶ φοιτᾷ παντα- χοῦ λόγος· τίς ἡ τὸν σκληρὸν τουτονὶ κατα- κηλήσασα; ποῖον οὕτω κάλλος ἄμαχον ὃ τοῦτον κατηγωνίσατο; τίνα ἴσην ἔκρινε τῷ χρυσίῳ; εἶθ’ οἱ μὲν ἐρῶντες καὶ πρότερον προσλαμβά- νουσι πόθον, οἶ δ’ οὔποτε θεασάμενοι μεταθέ- ουσιν ὀψόμενοι καὶ ἰδόντες ἐρῶσι καὶ ἐρῶντες διδόασιν, ὥσθ’ ὅσα παρὰ τῶν δι’ ἐμὲ προσιόν- τῶν λαμβάνεις ἐμὲ διδόναι σοι νόμιζε καὶ προῖ- κα σύνες ὁ.

ταῦτα ἐμοῦ λέγοντος, ὦ βουλή, καὶ τῶν χειρῶν ἁπτομένου καὶ μονονοὺ δακρύοντος οὐ [*](1 καὶ libri Re cancellavi Ι ἂν inserui cum Sinteni om libri Re 2 ἀπαιτήσῃς Va 5 ἐνδοξότατον ἐποίησεν Va 6 ὅλη πόλις τοὐμοῦ αἰσθομένη πάθους Va 7 ἔχει καὶ φοιτᾷ πανταχοῦ λόγος scripsi e Va cum Sinteni ἔχειν καὶ φοιτᾶν πανταχοῦ λόγον HVMaClB sed in hoc λόγον in λόγος corr, Re ἔοικε vel εἰκὸς post λόγον excidisse coni lacobs Lect Schul 8 κατακηλήσασα scripsi cum Lobeckio ad Soph. Ai. 1179 p. 400 Boissonadio Anecd. II 273; IV 226; Steph. Thes. s. v. Cobeto Misc 155 κατακλήσασα Va κατακλείσασα HVMaClB Re κατα- κλάσασα lacobs Add 277 Lect Schul Sintenis 9 οὕτω reposui e libris ὂν τὸ Re 10 τῷ χρυσίῳ scripsi secundum usum Li- banii τοῦ χρυσίου libri Re cf. Thom. M. s. v. ὅμοιον p. 269, 17 R) [*](11 προσλαμβάνουσι Β sed σ(1) inser 12 πόθον scripsi e VaB πόθου HVMaCl Re Ι οἴ Η | θεασάμενοι scripsi e Β cum lacobsio Lect Schul θεασόμενοι HVMaClVa Re 14 ἴσα ἁ I περὶ Cl sed in παρὰ corr m4, Va 16 σύνεσο scripsi ex Η MaClVaB cum lacobsio Lect Schul coll t. V 378, 14 σύνετο V Re 17 μονονοὺ scripsi e MaVa μόνον οὐ HVClB Re Ι καὶ MaCl sed in hoc in οὐ corr m4 καὶ οὐ Β)

67
μᾶλλον ἤκουεν ἤ λύρας ἀκούσειεν ὄνος, ἀλλ’ ᾖδέ τινα ᾠδὴν ἁπτομένην ἐμοῦ, τέλος δὲ ἀφῆκε φωνὴν ἥ με εὐθὺς ἐπὶ τὸ κώνειον ἤγαγε· νῦν μὲν γάρ, ὦ οὗτος, εἶπεν, ἐντετύχηκάς μοι μηδὲν δεδωκώς, ἄλλοτε δὲ οὐδὲ ὄψει ἢ τὸν κόλπον τοῦτον ἐμπλήσας χρυσίου. τοιοῦτος οὑμὸς τρόπος. οὐκ ἂν χαρι- σαίμην τινὶ μὴ λαβοῦσα.

45. Μετὰ δὴ ταύτην, ὦ Ι βουλή, τὴν φωνὴν [*](RIV 838) τὴν οὕτως ἀπηνῆ τὴν ἀπὸ Σκυθῶν ὧς ἀληθῶς τί δρᾶσαί με χρῆν ἕτερον ἢ τεθνάναι; οὐ γὰρ δὴ τὰ συνήθη ταῦτα ἐροῦσιν οἱ ῥήτορες, ὡς μικρὸν τὸ πάθος καὶ οὐκ ἄξιον τοῦ κωνείου. ἀλλ’ ἴστε δὴ πάντες ὧς καὶ καθ’ αὑτὸν ὁ ἔρως οὐκ ἀνεκτόν, ἀλλὰ τοὺς μὲν ξίφει, τοὺς δὲ ἀγχόνῃ, τοὺς δ’ ἄλλῳ τῳ διεχρήσατο καὶ αὖ προσδοκία μόνη ζημίας πολλοὺς ἔωσεν εἰς κρημνόν. καὶ ἔγωγε τοῦτο μυριάκις παθεῖν ἐκινδύ- νευσα.