Declamatio 32

Libanius

Libanius, Declamatio 32, Libanii Opera, Vol 7, Declamationes XXXI-LI, Foerster, Teubner, 1913

οὐχ οὕτω γὰρ ἠλιθίως ἐμοὶ τὰ τῶν ἀγρῶν διατέτακται, αἰ, ἀλλ’ ἅ τις ἂν ἀμείψειεν ἀργυρίου, πρὸς ταῦτα ἀνεῖται ἡ γῆ, πυρούς, κριθάς, οἶνον, ἐλαίας, ἰσχάδας. ἃ κἀν ταῖς ἀρούραις ὄντα μόνον οὐκ ἀριθμή- σας τοῖς φύλαξι παραδίδωμι καὶ τεθέντων εἴσω μὴ ὅτι ἄνθρωπος, ἀλλ’ οὐδ’ ἂν μῦς ἢ ὄρνεον λάβοι. δῶ- ρον μὲν γὰρ ἂν αἰτῇ τις καὶ σκώπτῃ μὴ διδόντα, ἔσκωψε μέν, οὐκ ἔλαβε δέ· πωλῶ δὲ οὐχ ὅτε ὑμεῖς, ῥίψαι γὰρ ἄμεινον, ἀλλ’ ὅτε σίτου μέδιμνος καὶ οἴνου κεράμιον τῶν φιλτάτων ὑμῖν τιμιώτερα καὶ οὐχ ὅσου [*](1 ἄκαρπα reposui e libris cum lacobsio Add 133 Anth Pal III 479 Schul Steph. Thes. s. v. Boissonadio 1. 1. εὔκαρ- πα Re εὐπάταγα Sintenis | καὶ inserui e VaB om HVMa Cl Re 2 καθίζουσιν Va et supra βαδίζουσιν B 2 βαδί- ζουσι Re 3 λούοντα Va et supra λούσοντα B 2 Ι ἐννήχειν scripsi ἐνηχεῖν libri Re 4 αὐτῶν MaCl sed αὐ del Ma3Cl 5 μὴ δ’ ἔνα scripsi καὶ μὴ δὲ HVMaClB sed in hoc δὲ in δένα corr m 2 καὶ μηδένα Va et coni lacobs Schul μὴ δὲ lacobs Lect | ἀνθρώπων Va 7 ἣν ἂν εἰ τις κατέσπειρε κέρδος ἦν scripsi ἣν ἄν τις εἰ κατέσπειρε, κέρδος ἦν libri sed ἂν post ἦν add Β, Re ἱν τις εὖ κατασπείρῃ lacobs Not. crit. in Lib. apol. Socr. 37, εἴ τις εὖ κατέσπειρε Lect, εἰ τις κατέσπειρε Schul I ἂν ante ἦν inserendum coni lacobs Schul 8 οὕτως HVMaClVa Re 9 ἀλλ’ ἅ τις scripsi e Cl sed ex ἀλλὰ τίς corr m4, Β cum Sinteni ἀλλὰ τίς HVMaVa Re ἀλλὰ οἷς ἀμείψειεν lacobs Schul Ι ἀλείψηται Va | ἀργυρίου Va 11 κατ’ ἀρούρας Va 14 τίς HClVaB 16 num ῥῖψαι? at cf. t. II 307,9; IV 239,2; 475,8 | ἄλλ’ Va 17 Κεράμειον Β Ι punctum post τιμιώτερα delevi | οὐχ ὅσου scripsi οὐπόσου libri Re)

54
δεῖ πρίασθαι, ἀλλὰ πρίασθαι μόνον πᾶς τις ἂν εὔξαιτο.

22. ἔρχομαι δὲ εἰς ἀγρὸν οὐκ οἰκετῶν πολλῶν ἑπομέ- νων, οὐχ ἵππων, οὐχ ἡμιόνων, οὐδὲ γὰρ κέκτημαι τὴν ἀρχήν, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἔχοντας ἐλεῶ καὶ σιδηρᾶν ἡγοῦ- ’μαι ψυχὴν ἔχειν, εἰ μὴ γίνονται αὖοι τοσούτων ἀλφί- των καὶ κριθῶν ἀναλισκομένων, ἀλλ’ ἔμοιγε ὁ Κερδῶν ἕπεται μόνος, ᾧ καὶ πρὸς τοὔνομα χαίρω καὶ ὅτι χρείαν ὄνου πληροῖ τὰ στρώματα φέρων, ἐλθὼν δὲ οὐ δέομαι πλατυτάτης οἰκήσεως, ἀλλ’ εἰς του τῶν γεωρ- γῶν ἑνὸς εἰσοικίζομαι τῷ ἐκείνου σκιμποδίῳ καὶ τρα- [*](RIV 833) πεζίῳ χρώμενος, ἐσθίων ὅσα κἀκεῖνος, Ι κυάμους, κρόμμυα, τῶν ἀγρίων λαχάνων.