Declamatio 21

Libanius

Libanius, Declamatio 21, Libanii Opera, Vol 6, Declamationes XIII-XXX, Teubner, Foerster, 1911

ταύτην οὖν ἅπασαν τὴν γῆν ἀνέξομαι τὰ χείρω περὶ ἐμοῦ δοξάζειν καὶ τῶν ἐμοὶ παρ’ ὑμῖν φθονούντων ἐνίους ἔχειν εἰπεῖν; ἀνεῖλε πολλὴν καὶ μεγάλην Δημοσθένης εὔκλειαν ἣν ἐν μακρῷ μὲν χρόνῳ, διὰ πολλῶν δὲ πόνων συνήγαγεν. Ι ὁ χορηγῶν ἐκεῖνος ἐθελοντὴς [*](R IV 274) καὶ τριήρεις ἐπιδιδούς, ὁ τὴν Εὔβοιαν ἐλευθε- ρῶν, ὁ τὸν Ἑλλήσποντον ῥυόμενος, ὁ Χερρό- νησον σώζων, δι’ ὃν ἔπλεον πανταχόθεν οἱ στεφανώσοντες τὸν δῆμον, ὁ πᾶσι τοῖς ἐπεί- γοῦσιν αὑτὸν ἀφειδῶς δεδωκὼς νῦν ἐξ αὐτοῦ φιλοτιμήσασθαι τοῦ σώματος ἔχων οὐκ ἠθἐ- λησε.

21. Διὰ τί γάρ, φησίν, οὓς εὑρηκέναι φῄς λύσεως ἑτέρους τρόπους οὐ λέγεις, ὦ Δημό- σθενες; ὅτι εἰσὶ μέν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, καὶ καλοὶ [*](5 Dem. Phil. III p. 129,10; Phil. ep. p. 160,8 10 Plat. Theaet. p. 186 C 12 cf. p. 277, 14; 314, 6; t. IV 259, 5 sq. R) [*](16 cf. t. IV 286, 17 R) [*](2 μὲν ante πρεσβεῖαι Ρ Mor | παντί με scripsi e Vi παντὶ μὲν HVP sed in hoc παντί με snprascr m 2, MaCI μὲν παντὶ Re sed „malim με“ πάντα μὲν Mor 5 ἀφῖχθαι τὶς Vi 11 συνήγειραν ὁ χορηγὸς Vi sed συνήγαγεν ὁ χορηγῶν in marg m 2 Ι punctum post συνήγαγεν posui, comma libri edd 13 ἐλ- λήσποντον Ma sed λ(1) in ras m 2 | χερόννησον HV χερόνησον Vi 14 ἢν Ma | πάντες HV et in marg Vi 2 15 στεφανώ- σοντες scripsi ut coni Re στεφανώσαντες libri sed α(2) in o ras corr Ρ, edd | comma post δῆμον posui, punctum libri edd) [*](16 αὐτὸν HVViMaCl 17 φιλοτιμήσεσθαι Vi 19 διατί HVi Ι φῆς Vi φὴς HVPMaCI edd)

330
καὶ εἰωθότες, οὐ γὰρ <ἂν> α ἀρνησαίμην, χρόνου τινος δέονται· δεῖ δέ, οἶμαι, τάχους. οἷον ἂν εἴπω χρήματα δεῖν εἰσφέρειν, πείσω μέν, οὐδεὶς γὰρ οὕτως Ἀθηναίων οὔτ’ ὠμὸς οὔτ’ ἄπειρος τῆς ὑπὲρ τῶν δι- καίων δαπάνης ὅστις ἂν τολμήσειε τὸ ἀνάλωμα φυγεῖν, εἰ γὰρ ὑπὲρ τῶν ἠδικηκότων ὑμᾶς εἰς κίνδυνον ἥκον- τες εἰσηνέγκατε προθύμως, πῶς ἄν, ὅθ’ ὑπέρ του τῶν πολιτῶν ἡ σπουδή, τὸ δοῦναι μικρὸν ἕκαστος ἀργύριον ζημίαν ἡγεῖσθε; ἀλλ’, ὁρᾶς, δεῖ μὲν νικῆσαι ψήφισμα, δεῖ δὲ τοὺς εἰσπράττοντας τοῖς ὀφείλουσι προσελθεῖν <καὶ> α πρέσβεις ἑλέσθαι τὸν δῆμον διαλεξομένους Φιλίππῳ περὶ τῆς ἀνθρωπείας τύχης. ἡμερῶν ταῦτα πέντε ἢ δέκα ἢ καὶ πλειόνων, βαρὺ δέ, οἶμαι, τοῦτο τοῖς ποθοῦσι τοὺς αὑτῶν.

22. Ἀλλ’ εἴπω τρόπον ἕτερον, ὃς καὶ παρ’ ἄκοντος [*](6 cf. p. 352, 3; 351, 17 sq. Thuc. III 19, 1) [*](1 ἂν inserui cum Iacobsio Lect 104 Rev 4 et Gasda om libri edd 2 οἶος Re 3 πείσωμεν HVi πείσομεν Ma 4 δικαίων Ma sed δικ in ras m 2 5 τολμήσαιεν HCI Ι φαγεῖν Vi sed φυγεῖν in marg m 2 6 ἠδικηκότων ὑμᾶς ἢ εἰς κινδύνους καθεικότων εἰσηνέγκατε προθύμως, πῶς ἂν οὐχ ὑπέρ του τῶν πολιτῶν οὔσης τῆς σπουδῆς ἢ τὸ δοῦναι — ἡγεῖσθε; coni Re | ἥκοντες scripsi cum lacobsio coll p. 352, 3 εἰκότως libri edd) [*](7 ἥκατε coni Mor Ι ὅθ’ scripsi e Vi οὐχ HVPMaCI sed in hoc in ὅθ’ corr m 2 edd εἰ coni Gasda Ι ὑπέρ του scripsi auctore Re ὑπὲρ libri edd 8 ἡ] ἴση coni Iacobs Lect 104 ἡ ἴση Rev 4 | τὸ reposui e libris ut coni Re et Gasda τί edd ἢ coni Iacobs | ἕκαστος reposui e libris cum Iacobsio ἕκαστον edd Gasda 9 δεῖ] νῦν V 10 ψηφίσματα V 11 καὶ in- serui, ut δεῖ δὲ vel καὶ inserendum coni Gasda om libri edd) [*](12 ἀνθρωπείας reposui e libris cum Iacobsio ἀνείσης Mor ἀνίσης Re ἀνθρωπίνης Gasda et Cobet Coll 288 13 ταῦτα scripsi ταῦτα ἢ Vi ταῦτ’ ἢ HPViMaCl edd 14 τῶν V Ι αὐτῶν scripsi e Ρ αὐτῶν HVViMaCl edd 15 πῶς ante ὃς Vi et inser V 2 | ὃς in marg Vi 2, del et πῶς suprascr Ma 4 καὶ παρ’] καίπερ MaCl)

331
τοῦ Φιλίππου τὰ σώματα λήψεται, καλεῖν τοὺς Ἕλλη- νας ἅπαντας; ἐπίστανται δὲ τὴν πλεονεξίαν | [*](R IV 275) αὐτοῦ καὶ ὡς ἠγάπα μὲν οὐδένα, καθ’ αὑτὸν δὲ τοὺς ἐλπίζοντας ἐκολάκευε, καὶ οἱ μὲν ἠπάτηνται, ὁ δὲ γελᾷ. ταῦτ’ εἴπω καὶ τὸ δεῖν ὑμᾶς τριήρεις καθέλκειν; εἰσὶ δὲ πολλαὶ καὶ εὐτρεπεῖς καὶ οὐδὲν λελύμανται Χαιρώ- νεια τοῖς κατὰ θάλατταν πράγμασιν οὐδ’ ἂν ἐνέγκαι Φίλιππος ὑμᾶς κακῶς ποιοῦντας τὴν ἑαυτοῦ, ἀλλ’ ἀποδώσει πιεζόμενος πρὸς τοῖς αἰχμαλώτοις καὶ χωρία καὶ πόλεις. ἀλλὰ πάλιν χρόνος καὶ πλείους ἡμέραι τῶν ἐπὶ τὰς εἰσφοράς.

ἐγὼ δὲ τὰ ὑμῖν ἥδιστα τήμερον ἂν γενέσθαι βουλοίμην καὶ μηδεμίαν παρ’ ἐμὲ περὶ ταῦτα συμβαίνειν ἀναβολήν. εἰ μὲν οὖν ἦν μοι τοσαῦτα χρήματα, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, δι’ ὅσων ἂν ἐλυσάμην τοσούτους, ἐποίουν ἂν ταὐτὸν τοῖς ἐπὶ τῆς πρεσβείας. τί δ’ ἦν ὅ τότε ἐποίησα; τῶν ἄλλων πρέσβεων ἐκεῖθεν δεῦρο κομιζόντων χρυσίον αὐτὸς ἐνθένδε ἐκεῖσε φέρων ἐπανῆγον τῶν αἰχμαλώτων ὅσους οἶόν τε ἦν.