Declamatio 19

τοῖς ἀνίατόν τι νοσοῦσι, φησί, τὴν ἐπὶ τὸν νόμον εἶναι κατα- φυγὴν καὶ τοῖς τέκνα ἀποβαλοῦσιν ἢ τὴν οὐ- σίαν ἤ τι τοιοῦτον ἕτερον πεπονθόσιν. εἰ δὲ ὁ δῆμος δεῖται μακροτέρας περὶ σοῦ βουλῆς, πῶς τοῦτ’ ἄξιον θανάτου; τοῖς ἰδιώταις τις ταῦτα, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, λεγέτω, ὧν αἱ τύχαι τοῖς ἰδίοις κρί- νονται πράγμασι. ῥήτορα δὲ καὶ τοῦτον Δημοσθένην τὸν ζηλωτὴν Ἀριστείδου καὶ Νικίου καὶ Περικλέους μὴ [*](7 Plat. Lys. p. 222 B; Prot. p. 360 D 11 cf. t. V 486, 13) [*](13 cf. t. Y 551, 14 23 cf. p. 89, 15; 327, 9) [*](4 πῶς (vel οὕτως) coni Iacobs Lect 101 Rev 3 10 num κατατρῖφαι? at cf. ad t. IV 125, 9 11 ἀναστρέψατε Ρ sed σ inser ἀνατρέφατε Ath | ὑμῖν Ath 12 δὲ inserui om libri edd 14 οὖν κρατεῖ scripsi cum Gasda οὐ κρατῇ Hbri edd ἂν οὑν κρατῇ Iacobs Add 192 Lect 101 Rev 3 οὖν κρατὶ) Anth Pal III 741 15 ἀπολαύσεις Ath 18 ἢ τί Ρ 20 τις inserui e Ρ om Ath edd 23 ζηλωτὴν reposui e libris cum Iacobsio Rev 3 et Sinteni ζηλωτὸν edd)

οὐ [*](R IV 244) γὰρ | τούτων ἐπιμελούμενος οὐδ’ ὑπὲρ τούτων εὐχόμενος διαγέγονα τοῖς θεοῖς, ἀλλ’ ἀπολέσθαι μὲν τὸν ἐπίορκον Φίλιππον, ὃ πάντως ἱστᾶι, κἂν ἀποθάνῃ Δημοσθένης, τὸν δῆμον δὲ εἰς ὕψος ἆραι τῶν Ἀθη- ναίων μάχαις καὶ νίκαις καὶ τροπαίοις οὐδὲν ἐλάττοσι τῶν θαυμαστῶν ἐκείνων ὧν τὸ μὲν ἔστηκε παρ’ ἡμῖν Μαραθῶνι, τὸ δὲ Πλαταιᾶσι, τὰ δὲ ἐν ταῖς πλησίον ταυταισὶ νήσοις, Εὐβοίᾳ καὶ Σαλαμῖνι.