Declamatio 12

ἐρῶν δὲ Ἀλκιβιάδου διὰ τὴν ὥραν τοῦ σώματος καὶ μαινόμενος ἐπὶ τῷ μειρακίῳ, πολὺν γὰρ εἰς ἡμᾶς ἀνῆψε τὸν πυρ- σόν, καὶ διὰ τοῦτο μάλιστα φιλεῖν αὐτὸν ἀναγκάζομαι, ὅτι μοι παρέσχε θανάτου πρόφασιν καὶ βαδίζειν ἐν- ταυθοῖ κατηνάγκασε μήτ’ αὐτὸν ἔτι μήτ’ Ἀθηναίων μηδένα μήτ’ ἄλλον τινὰ ἀνθρώπων ὀψόμενον. εὔχομαι δὲ καὶ τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἐρασταῖς Ἀλκιβιάδου τὸν αὐτὸν παραστῆναι λογισμὸν καὶ λῦσαι ἅπαντας ἐθελῆ- σαι τὸν ἔρωτα τῷ θανάτῳ καὶ τὸ κώνειον ἀλλάξασθαι τῶν παρ’ ἐκείνου προπόσεων. οὐδὲν γὰρ ἐμοὶ προτι- μότερον τοῦ μετὰ τῶν ἀντεραστῶν ἀπολωλέναι.

4. Ἐμακάριζον οὖν πρότερον ἐμαυτὸν ἐπὶ τῇ μισ- ανθρωπίᾳ καὶ μέγα μοι τοῦτο ἐνόμιζον ὑπάρχειν ἀγαθὸν τὸ τὴν ἀνθρώπων φύσιν ἥτις ἐστὶν ἐπιγινώ- σκειν καὶ ὧς κακῶν ἀνώτατον ἁπάντων τυγχάνει· πολὺ [*](1 Lycurg. Leocr, § 92 p. 159, 20 5 Marian. schol. epigr. Anth. Plan. 201, 7) [*](2 <τὸ> s ἐπιγινώσκειν Gasda ἐπιγινώσκειν Ma sed ν(2) m 2 3 ἐστὶ D 5 γὰρ — ἀνῆψε in lac 15 fere litt om D) [*](6 καὶ delendum vel post μάλιστα transponendum censet Gaada | διατοῦτο HVaMaCl | αὐτὸν om V 7 παρέσχεν Cl) [*](8 κατηνάγκασε La sed ’ν ἴνα add s | μήτ’ (2) parum certum in Cr μὴ δ’ HLa μηδ’ V 9 ἄλλον scripsi e CrHVLaDB MaCl ἄλλων Va edd | ὄψομαι CrHVLaD | εὔχομαι — 13 προ- πόσεων praemissis verbis ἐκ τῆς τοῦ Τίμωνος citat Plan fol 105 r) [*](10 καὶ — 11 καὶ om Plan 11 λύσαι Cl 12 ἀλλάξα- σθαι reposui e CrHVLaDB Plan ἀνταλλάξασθαι VaMaCl edd) [*](13 ἐκεῖνον Im | προπώσεων Va sed π(1) et ω(1) in ras m 2 et πρὸς in marg τροπώσεων MaCl Plan 14 ἀντεραστῶν Va sed γρ ἰσεραστῶν in marg m 2 ἐραστῶν D 15 ἐμαυτὸν πρό- τερον D 17 ἀγαθὸν ὑπάρχειν Va | ἥτις La sed τις inser κ’) [*](18 κακὸν D Mor | πάντων D)

δ’ εὐτυχέστερος ἡμῶν Ἀλκιβιάδης ἀναπέφηνεν. ἐμοὶ μὲν γὰρ ἐκ τοῦ μισεῖν οὐδὲν ἦν πλέον πλὴν αὐτὸ τοῦτο μόνον τὸ φεύγειν ἀνθρώπους, βλάπτειν δ’ ἠδυ- νάμην οὐδένα· Ἀλκιβιάδῃ δὲ τὸ κάλλος πρὸς ὄλεθρον ἀνθρώπων ἀρκεῖ καὶ τοσοῦτον δύναται μόνον ὀφθεὶς ὅσον τὴν Γοργόνα φασὶν οἱ μῦθοι. διαφέρει δ’ οὐδὲν ἢ λίθον τινὰ γεγονέναι ἢ παρὰ τοῦ δημίου δέξασθαι τὸ κώνειον. ἒν γὰρ καὶ ταὐτὸν ἀφ’ ἑκατέρου τούτου γένεται.

5. Ἀτυχῶ δ’ οὐ νῦν πρῶτον, ὦ πεντακόσιοι, θα- νάτου καὶ προσαγγελίας ἄξια, οὐδ’ ἐντεῦθεν ὅθεν τις οἴεταί μοι τὰ τῶν συμφορῶν ἐστιν, ἀλλ’ ἀπ’ ἐκείνης δυστυχῶ τῆς ἡμέρας ἀφ’ ἧς παρελθὼν | εἰς [*](RIV 183) ἀνθρώπους ἔτυχον τῆς φύσεως καὶ τῆς προσηγορίας. ὡς εὐτυχέστερόν γε ἦν μηδὲ τὴν ἀρχὴν γενέσθαι ἢ, ἐπειδήπερ ἀναγκαῖον ἦν τὸ τοιοῦτον εἰς φῶς παρελ- θεῖν, ἕτερόν τι ζῶον, ἀλλ’ οὐκ ἄνθρωπον εἶναι.