Declamatio 12

Libanius

Libanius, Declamatio 12, Libanii Opera, Vol V, Declamationes I-XII, Teubner, Foerster, 1909

ὁ δὲ καὶ τοὺς κόλακας ἀντὶ τῶν Σατύρων ἔχει καὶ τὸν αὐλὸν ἐπάγεται πρὸς τὸν θίασον καὶ τὴν σύριγγα τὴν Πανικήν, καὶ γυναῖκες ἀντὶ τῶν Βακχῶν αὐτῷ πρὸς τὴν χορείαν ἀρκοῦσιν, ὁ δὲ εὐδαίμων Σει- ληνὸς ὁ τὸν Διόνυσον πολλάκις ὑπὸ τῷ τρίβωνι πε- ριπτυξάμενος παρακολουθεῖ κωμάζων ὁ σοφὸς Σωκρά- της. πολὺς δὲ καὶ πανταχοῦ τῆς Ἑλλάδος ὁ θεός. καὶ τὸν Ὀλύμπιον δὲ καὶ] οὗτος εὐτυχεῖ πρὸς γένους καὶ πολιτειῶν, ὥσπερ φασὶ πρότερον τὸν θεὸν τὸν μυστι- κὸν βακχεύοντα καὶ δᾳδουχοῦντα καὶ τὰς ἐξ ’Ανακτό- ρου λαμπάδας αἰωροῦντα. ἀλλ’ οὐ θεός, ἀλλ’ ἄνθρω- πος Ἀλκιβιάδης. ἀλλ’ ’Αλκιβιάδης. ἀλλ’ ἐξ Ἱππονίκου καὶ τῆς μεγάλης οἰκίας καὶ Μεγακλέα καὶ Κλεινίαν καὶ τὸ πρὸς μητρὸς Περικλέα καὶ τὴν Δεινομάχην αὐχῶν.

[*](3 sq. cf. t. III 385, 20 sq. 5 Plat. conv. p. 216 D. 221 D 7 cf. decL Alcib. ed. Melanges Graux p. 635, 25 9 cf. p. 551,8; 556,8; 558,14; 562,1 et 14 10 Ar. ran. 340. Her. VIII 65 11 cf. decL Alcib. 1. 1. p. 636, 19. Her. IX 65 13 Isocr. big. c. 10. Dem. Mid. § 144 14 Isocr. big. c. 13)[*](9 Ὁ Περικλῆς γὰρ ὃς ὡς Ma) διὰ τὰ ἔργα ὑπ’ Ἀθηναίων Ὀλύμπιος ἐκλήθη συγγενὴς Ἀλκιβιάδου ἦν Va 3 Ma 2)[*](2 καὶ om CrBVaMaCl | τῶν om D 4 βάκχων HBVa MaCl 7 σοφιστὴς B et γρ in marg Mor 9 καὶ cancellavi I εὐτυχεῖ scripsi δυστυχεῖ libri (etiam Cr) sed in lac 8 litt om Β δυστυχεῖς edd sed δυστυχεῖ scribendum monet Mor Not f V v „ego locum hunc non intelligo“ s Re locus labem contraxit dubito utrum καὶ deleto et δυστυχεῖ in εὐτυχεῖ mutato plane sanata sit 10 κοτίνων? | τὸν(2)] τὸ Η parum certa scrip- tura in Cr | μουσικὸν D parum certa scriptura in Cr 13 ἀλλ’ ἀκμαιονίδης Va sed ἁ ἅλ’ supra ’ἀκ m 3 | ἀλκμεωνίδης La sed αἰ supra ἑ ’ν ἀκμαιωνίδης Πω 1 5 τὸ scripsi ex HLaD parum certa scriptura in Cr τὸν BVaMaCl edd | περικλέους D)
551

29. Τί οὖν; βούλομαι ἀποθανεῖν. ἐρῶ δικαιότερον ἔρωτα πρέποντα | ἐμαυτῷ. τοῦ μὲν γὰρ Κλεινίου [*](RIV 190) παιδὸς διὰ τὴν συμφορὰν ἐρῶ, τοῦ θανάτου δὲ διὰ τὸν τρόπον. εἰ γὰρ καὶ ἱπποτρόφος Ἀλκιβιάδης καὶ τὸν κότινον ταῖς ἱππικαῖς πολλάκις νίκαις ἀναδησάμε- νος καὶ ῥήτωρ ἄριστος καὶ δημαγωγὸς καὶ στρατηγὸς παρευδοκιμῶν ἤδη καὶ τὸν Νικίαν καὶ μείζω Περικλέ- ους ἀξιῶν φρονεῖν καὶ τὸν Ὀλύμπιον δεύτερον ἀπο- φαίνων τῷ μεγέθει τῶν ἐγχειρημάτων καὶ κάλλιστος ὑπὲρ τὸν Νιρέα καὶ τὸν ἐκ Θετταλίας ἐκεῖνον ὅν Ὅμηρος εἰς ὥραν τὰ πρῶτα ἐπαινεῖ, ἀλλ’ ἄνθρωπος Ἀλκιβιάδης, ὦ κακόδαιμον Τίμων, δυσμενὴς ἐκ προσ- ηγορίας. σὺ δ’ ἐξέστηκας καὶ μελαγχολᾷς· δεῖ σοι κωνείου.