Declamatio 5
Libanius
Libanius, Declamatio 5, Libanii Opera, Vol V, Declamationes I-XII, Teubner, Foerster, 1909
Λογίζου δὲ καὶ τοῦτο. νῦν οἱ Πριαμίδαι μὲν τοὺς Ἀτρείδας ἀδικοῦσιν, ἐγὼ δὲ ὑπ’ ἐκείνων μὲν οὐδέν, ὑπὸ δὲ τῶν Ἀτρειδῶν ἠδίκημαι. πῶς οὖν οὐκ ἄλογον ὑπὲρ τοῦ τὰ ἔσχατα λελυπηκότος τὸν ἀναμάρ- τητον εἰς τἀμὰ διαφθεῖραι καὶ δόξαν θηρεύοντα ῥώ- μης τὴν τῆς ἀναισθησίας μὴ δεῖσαι; ἢ τὸ μὲν Ἕκτορα κτεῖναι καλόν, τὸ δ’ εὐχερῶς φέρειν ἀτιμίαν οὐκ αἰσχ- [*](4 II. ε 789; ι 352 sq. 9 Aristid. p. 587, 8 11 II. ι 354 cf. p. 321, 12 et Chor. Patr. t. IV p. 99, 24 R (p. 266, 16 Boiss.)) [*](HLaViMaBLaur ὧς τ’ VCan edd | τοῦ om BLaur I κρείττο- νος libri Mor corr Re) [*](1 πάλαι om Β 2 δεῖ om HVLa 3 ἐπιθυμεῖ Η ἐπιθυμῶ V Ι κατήγαγεν Ma sed γρ κατῆγεν suprascr et rursus del m 3 κατῆγεν HVLaVi 4 τοῦ Vi | με Ma sed ε in ras 2 litt m 3 μὲν La μοι Vi 8 δ’ BCan edd 9 προσιούσας scripsi auctore Re προιούσας libri edd | δ’ BLaurCan edd | ταχέως Β 10 δὲ BCan edd 12 τοῦτο νῦν· LaVi ι νῦν om Β 13 διώκουσιν BCan Mor | δ’ VBCan edd 15 ἄλογον Ma sed γρ ἄτοπον in marg m 3 ἄτοπον La sed ἄλογον in marg s, ViLaur Ι λελυπηκότων Can 16 ῥώμης Ma sed γρ γνώμης suprascr et rurs del m 3 γνώμης Can 17 τὴν om Can | μη- δὲ Can Mor Ι δεῖσθαι Can | τὸν Ma 18 τὴν ante ἀτιμίαν Laur ἀτιμίας Can)
ἤδη καθέλκω τὰς ναῦς, ὁ δὲ σβεννύτω τὸ πῦρ. κρείττων γάρ, κρείττων σοφία ῥώμης εἰς πο- λέμου τέλος, Ὀδυσσεῦ. Ἰδομενεὺς παρ’ ὑμῶν εὑρε- [*](R IV 80) θήτω τοῖς δεινοῖς τὸ κώλυμα. νῦν δεικνύτω Νέστωρ τὴν σύνεσιν, νῦν σὺ τὴν εὐβουλίαν, νῦν μεθ’ ὑμῶν ὁ Διομήδης τὸ δόρυ.
[*](3 Aristid. p. 602, 6)[*](1 ἤσκησεν Vi | τὸν ante ἕκτορα Laur Ι δεδέχθω Vi 4 γάρ, κρείττων inserui e BLaurCan om reliqui libri edd κρείττων (2) — 5 τέλος citat Macar fol. 95 v οὕτως ante κρείττων Macar Ι κρεῖττον Vi 5 Ὀδυσσεῦ om VLaViMa | ὑμῖν MaB sed in hoc ί ex ω corr, Laur 6 τὸ inserui e libris om edd)[*](8 λιβανίου ἀντιλογία παρ’ ἀχιλλέως πρὸς Ὀδυσσέα πρεσβεύοντα ἀποθέσθαι τὴν μῆνιν subscr Laur)Sequitur Orestis defensio. Nam quae in editionibus (Mor. I p. 257; Reisk. IV p. 80) huic antecedit Patroclide- clamatio aeque atque Ῥήτορος λόγος (Mor. I p. 700; R. IV p. 512) et Πατρὸς ἀπολογία (R IV p. 771) non Libanii sed Choricii est. Ut sub huius nomine integra una cum δια- λέξει, quam in Philologo LIV p. 122 sq. edidi, codice Ma- tritensi N - 101 fol. 176 servata est et octo loci in florilegio Ioannis Georgidis traditi sunt, ita stilus imprimisque clau- sularum norma illum aversatur, hunc clamat, id quod mox dissertatione Vratislaviensi a Georgio Pietsch conscripta omnibus probatum iri spero. Saepius in declamationibus antecedentibus quarum usum ostendit, quae sine dubio causa fuit ut aetate satis vetusta cum illis consociaretur, ad eam provocavi, declamatio vero ipsa quam etiam Boissonadius p. 239 sq. Choricio tribuit, una cum duabus reliquis in volumine demum quo huius opera comprehendentur locum inveniet.