Oratio 62

καὶ τί λέγω τούς νέους; οἶ τούτων πατέρες ἀπὸ τοιούτων λογισμῶν, ἄνδρες ἐν λόγοις πεπονηκότες, μίξαντες ταῦτα ἐκείνοις τοὺς αὐ- τῶν υἱεῖς ἔτρεφον αἰσχυνόμενοι μὲν τὸ κάλλος τὸ τῶν λόγων, ὁρῶντες δέ τὴν ἐν θατέρῳ ῥώμην. αὐτοί τε οὖν εἰς ἐκεῖνα διὰ τούτων ἐζημιοῦντο καὶ τοὺς ἄλλους εἰς ἀθυμίαν ἡγὸν ὧς οὐκ ἀποχρώντων εἰς εὐδαιμονίαν τῶν λόγων.

ἴδοι δ’ ἄν τις ἀκριβέστερον τὴν ἀπὸ τοῦ καιροῦ λύμην, εἰ σκέψαιτο τοὺς Ἀθήνηθεν στρατι- ώτας. μετὰ γὰρ τὸν τρίβωνα καὶ τὸ Λύκειον καὶ λόγους καὶ προλόγους καί, νὴ Δία γε, Ἀριστοτέλην ἀναξυρὶς καὶ ζωστὴρ ὁ τῶν | διακονούντων ταῖς [*](R III 439) βασιλέως ἐπιστολαῖς ἃς ἐκ <τῶν> o βασιλείων ἀνάγκη ρεσθαι πανταχοῖ τῆς γῆς.

15. Τοῦτο δὴ τὸ κακὸν τὸ καὶ τῶν Ἀθηναίων ἁψάμενον σφοδρότερον ἥπτετο τῶν ἐμοὶ συνόντων καὶ μειζόνως ἔβλαπτε, διότι οὐκ ἴσον ἦν οὐδὲ παραπλήσιον ἐν Αἰγύπτῳ τε καὶ Παλαιστίνῃ καὶ Ἀθήνησι παιδεύειν καὶ οὗπερ ἐγώ. ποῦ γὰρ ἴσον ἀκούειν τὴν τῶν ὐπο- γραφέων εὐτυχίαν καὶ παρόντας ὁρᾶν; καὶ διηγου- μένων ἀκροᾶσθαι τὰς λαμπρὰς εἰσόδους καὶ ἐξόδους [*](1 αὐτῶν Κ 4 αὑτῶν scripsi αὐτῶν ἁ αὐτῶν reliqui libri ’ o in ‘ d corr Μ, edd 5 μέν in marg Mo 2 | τὸ (2)) [*](6 θατέρων Μο τῶ θεάτρῳ UILKAth | δέ Μο | αὐτοί scripsi οὔτοι libri edd 8 οὐκ inser L 2 10 ἀθήνηθε UI sed in hoc ν post ε inser m 3 11 καὶ (1) om U inser I 3 Ι τὸ e τὸν corr I 3 Ι λύκιον UILKAth 13 διακονούντων scripsi e PBMUILKAth διακόνων CMo edd 14 > βασιλείων scripsi auctore Re Anim βασιλέως libri βασιλέων edd cf. p. i 354,4 15 πανταχῆ MUILKAth 17 συνόντων Re ιόντων libri Mor 18 ἔβλαψε UIK 20 οὐ Cobet Coll. 276 at cf. t. III 444,6 et ad t. III 391, 1)

εἰ μὲν τοίνυν τῶν τετιμημένων ἦν ὑπὸ Κωνσταντίου τὸ χρῆμα τῶν λόγων, καιρῷ καλῷ κακῶς ὁ διδάσκαλος κέχρηται εἰ δ᾿ οὐδεὶς ἐκείνῳ τῶν σοφωτέρων φίλος οὐδ᾿ οἱ λέγοντες, ἀλλ᾿ οἱ λἐγοντος ἑτέρου γράφειν ὁξεῖς τῶν μεγίστων ἐτύγχανον, τί θαυμαστόν, εἰ νάρκη τις πρὸς τοὺς λόγους κατέσχε τοὺς νέους;

17. Τοῦτο δὴ τὸ κακὸν καὶ ταύτην τὴν νεφέλην λύει μὲν Ἰουλιανὸς ὁ βασιλεὺς ὁ φέρων ὁμοῦ ταῖν χεροῖν ὅπλα καὶ βιβλία καὶ ταῖς πολλαῖς καμήλοις φορτία ταῦτα [*](8 Plat. Rep. VIII p. 551 A cf. t. II 304, 8 14 cf. t. II 305, 1; t. III p. LII; Weinberger Hebd. phil. Berol. 1907 n. 3 et 4) [*](18 Οὐαί σοι κἀκείνῳ τοῖς μιαρωτάτοις K) [*](1 τας (2) I 4 κωνσταντίνου C sed v (3) suprascr κωνσταντίου P 5 post ἀντιόχου punctum M et Monn, colon reliqui libri edd, comma posui 8 τὸ λέγειν που Πλάτωνα scripsi τὸ λέγειν ποῦ πλάτων libri τὸ λέγειν, ποῦ Πλάτων; Mor Re τὸ λέγειν που Πλάτων᾿ Monn λέγει που Πλάτων Cobet Coll. 276 | ᾒδει μὲν CMoLKAth Mor 9 δὴ reposui e libris et γρ in marg Mor cum Monnerio δὲ Mor Re 10 δὴ MoUILKAth) [*](11 κωνσταντίνου Mo Mor 13 δὲ BM | γρ ἀμφοτέρων in marg Mor 14 λέγοντος L | λέγοντες UIK Mor | ἑτέρου U sed et ov m2 ἕτερου I sed et ov m3 16 τίς BIK 18 ὀ ante Ἰουλιανὸς edd delevi)

ἀλλὰ ταύτην δὴ τὴν ἐπανόρθωσιν βραχεῖαν ἐποίησεν ἄδικος ἐν Περσίδι σίδηρος ὃς ἐκεῖνον μὲν ἀπέκτεινε, τοὺς νέους δὲ πάλιν ἀνεχαί- τισεν. εἰ δὲ μὴ πονηρὸς δαίμων ἐφθόνησε ταῖς πό- λεσι, τοῖς πᾶσιν ἂν ἐπιδόντα τὰ τῶν ἀνθρώπων πράγ- ματα κατὰ τοὺς λόγους μάλιστ᾿ ἂν ἔσχε τὴν ὑπερ- βολήν.

19. Οὑκοῦν τοῦ μὲν ἐν μακρᾷ βασιλείᾳ τοῖς λόγοις | πεπολεμηκότος, τοῦ δὲ τιμῶντος ῥητορικὴν ἄμα [*](R III 441) τε φανέντος καὶ μεταστάντος ὄκνος τις ἐνέπεσε τοῖς νέοις, τούτου δὲ ὄντος τηλικούτου κἀγώ τινος αἴτιος βλάβης ὁμολογῶ γεγενῆσθαι. τὸ γὰρ αὐτὸ χρηστότητος μέν δόξαν ἐμοί, ῥᾳθυμίαν δὲ τοῖς φοιτῶσιν ἡμῖν ἤνεγκε. τί τοῦτο; τὸ κύριον ἕκαστον εἶναι τῶν προσ- ιόντων δοῦναί τε μισθὸν καὶ μή. γλυκὺ γάρ τι καὶ τοῖς δοῦναι δυναμένοις ἐφάνη τὸ μὴ δοῦναι. καὶ τὴν τῶν ἀπορούντων ἀνάγκην ἡ τῶν εὐπόρων ἐμιμήσατο γνώμη, μᾶλλον δὲ τῶν εὐπόρων οἱ μὲν ἤνεγκαν, οἱ δέ οὔ.