Oratio 42
Libanius
Libanius, Oratio 42, Libanii Opera Vol 3, Orationes XXVI-L, Teubner, Foerster, 1906
εἶπεν Ὀπτά- τό μὴ χρῆναι Θαλάσσιον ἐγγράφεσθαι καὶ προσέθηκε λοιδορίας. ἀνάμεινον τὸν τῶν ὑπὲρ ἐκείνου λεξόντων λόγον, μᾶλλον δὲ αὐτὸς οὗτος γενοῦ τὸ ταῖς αἰτίαις [*](6 Dem. c. Aristog. I p. 782,7 sq. 8 cf. p. 317,3 sq.; 326,19 11 cf. t. Ι 177,14 sq.; 180,19 12 cf. p. 328,11) [*](1 τοῦτο ΙΒΜ edd | ὡσαληθῶς Β 4 τῇ τῶν σύρων V at cf. t. Ι 138,12; 157,2 5 αὐτοῖς IBMV edd 8 οὐδ’ CI | ἂν εἷς θείη Ι 10 αὐτῶν Ι 11 μὲν om ΙΒΜ Bong 12 „post καὶ αὐτὸν videntur haec duo καὶ Θαλάσσιον deesse“ Re 13 ἐμὲ Ρ sed ε (2) in ras m4 16 καὶ (1)] μὴ δὲ Ι 17 ἐπέκλινε Ι άκε- κλίνετ᾿ Bong | τ’ Re om Bong 22 λοιδορίας; V | λεγόντων Bong 23 τὸ et 324,1 φέρον Α sed γρ τὰ et φέροντα in marg τὰ et φέροντα Va)