Oratio 30

ἰδοὺ γὰρ δὴ [*](R II 174) προκαλοῦμαι τοὺς κηδεμόνας τοῦδε τοῦ νόμου· τίς εἶδέ τινας τούτων τῶν ἀναστάτων ὑφ’ ὑμῶν γενομένων τεθυκότας ἐπὶ τῶν βωμῶν, ὡς ὁ νόμος οὐκ ἐᾷ; τίς νέος, τίς πρεσβύτης, τίς ἀνήρ, τὶς γυνή, τίς τῶν τὸν [*](17 cf. t. II 398,1) [*](2 πάντας om Β | τίς V 3 σοῦ Ρ sed ~ add m3 4 πο- λεμίους scripsi πολέμους libri edd | τῶν Got sed πῶς in marg 8 πράττουσιν Α Got | σοὶ ante καὶ inser Cobet Coll. 126 14 τὸ,’ τεθεικότα Got, sed τὸν εἰς τεθυκότα in marg | μὴ δὲ PIBMV 15 χλαμύδας Got sed γρ χλαμύδα in marg et not. p. 50 16 τὰ cancellavit Cobet l. l. 17 φλαυιανῷ Got 18 οὐδὲ πώποτε APIBM Got 19 προσκαλοῦμαι V 20 εἶδε scripsi cum Μ οἶδε reliqui libri edd | ἀναστάντων C sed ν (2) eras | ὑφ’ Ρ sed ‘ ex ’ corr et u in ras m5, I sed ὑ ex ἑ corr m3 ἐφ᾿ CAMV)

17. Οὐκ ἔθυσαν οὖν; ἐρήσεταί τις. πάνυ γε, [*](R II 175) ἀλλ’ ἐπὶ θοίνῃ καὶ ἀρίστῳ καὶ εὐωχίᾳ τῶν | βοῶν ἀλλαχοῦ σφαττομένων, βωμοῦ δὲ οὐδενὸς τὸ αἷμα δεχομένου οὐδὲ μέρους οὐδενὸς καομένου οὐδὲ οὐλῶν ἡγουμένων οὐδὲ σπονδῆς ἀκολουθούσης. εἰ δέ τινες συνελθόντες εἴς τι φαιδρὸν χωρίον μόσχον ἤ πρόβα- τὸν ἢ ἄμφω θύσαντες τὰ μὲν ἑψήσαντες, τὰ ὀπτή- ὁπτή- σαντες κατακλιθέντες ἐπὶ τῆς γῆς ἔφαγον, οὐκ οἶδ’ εἰ τινας οὗτοι παρέβαινον τῶν νόμων.

οὐδὲ γὰρ κε- κώλυκας ταῦτα, ὦ βασιλεῦ, νόμῳ, ἀλλ’ ἒν εἰπὼν δεῖν μὴ ποιεῖν τἄλλα πάντα ἀφῆκας. ὥστ’ εἰ καὶ μετὰ πάν- τῶν θυμιαμάτων συνέπινον, οὐ παρέβαινον νόμον οὐδέ γε εἰ πάντες ἐν ταῖς φιλοτησίαις ᾖδόν τε καὶ ἐκάλουν θεούς, εἰ μὴ καὶ τὴν οἴκοι δίαιταν γιγνομένην [*](6 ἀντίθεσις ἀντεγκληματική A2V2 9 ἡ λύσις μεταληπτικὴ ἀπὸ τοῦ τρόπου A2V2 18 ἓν] οἷον τὸ θύειν V2) [*](4 ἔλθοι | sed οι ex η corr m3 | ἂν inserui e V om reliqui libri edd 5 οὔτ᾿ (2) Re | οὐδ’ Re 6 ἐπιορκίαν C sed ν add s 7 ὡς om Got 12 καομένου V Re καιόμενον Got) [*](14 φαιδρὸν — 15 τὰ μὲν praemisso κείμενον in marg I3 16 κατακλιθέντες in marg I3 17 τινες V | τὸν νόμον IV) [*](19 num θύειν? | ἐφῆκας Cobet Misc. 142 at cf. t. II 129,23; 355, 20 20 θυμιαμάτων Β sed ω supra α (1) scr m2 22 οἰκοδίαιταν Got)

ἦν ἔθος πολλοὺς ἀγρότας εἰς | τοὺς γνωριμωτέρους συνιόντας ἐν ταῖς ἑοπ- [*](R II 176) ταῖς θύσαντας εἶτα εὐωχεῖσθαι. τοῦθ’ ἡνίκα ἐξῆν ποιεῖν, ἐποίουν. μετὰ ταῦτα πλὴν τοῦ θύειν ἡ περὶ τἄλλα ἔμεινεν ἐξουσία. καλούσης τοίνυν τῆς εἰωθυίας ἡμέρας ὑπήκουον καὶ οἷς ἀκίνδυνον ἐτίμων αὐτήν τε καὶ τὸ ἕδος. ὅτι δὲ καὶ θύειν ἄξιον, οὐδεὶς οὔτ’ εἶπεν οὔτ’ ἤκουσεν οὔτ’ ἔπεισεν οὔτ’ ἐπείσθη. οὐδ’ ἂν εἴποι τις τῶν ἐκείνοις ἐχθρῶν, ὡς ἢ αὐτόπτης θυσίας γέγο- νεν ἢ ὡς ἔχει τὸν μεμηνυκότα. εἰ δ’ ἦν ταῦτα ἢ τὸ ἕτερόν γε, τίς ἂν ἤνεγκε τούτους ἕλκοντας καὶ βοῶντας καὶ κατηγοροῦντας οὐκ ἐν τῷ Φλαβιανοῦ δικαστηρίῳ, ἀλλ’ ἐν τοῖς ὡς ἀληθῶς δικαστηρίοις; οὕτω γὰρ λον ᾤοντο ἂν ἀναιρήσειν τὸ θύειν ἀνελόντες τῶν τε- θυκότων τινάς.