Oratio 30

Libanius

Libanius, Oratio 30, Libanii Opera Vol 3, Orationes XXVI-L, Teubner, Foerster, 1906

καίτοι τῆς μὲν σῆς ἀρχῆς, ὦ βασιλεῦ, καὶ οὗτοι, τοσούτῳ δὲ χρη- σιμώτεροι τῶν ἀδικούντων αὐτούς, ὅσῳ τῶν ἀργούν- των οἱ ἐργαζόμενοι. οἱ μὲν γὰρ ταῖς μελίτταις, οἱ δὲ [*](7 cf. t. Ι 248, 22 sq. 11 Zos. V 23) [*](2 ἐν βλάβῃ] ἐβλάβη V | φόβος Β sed ρ in marg m. rec. 6 ἐστὶ Re 7 λαοῖς Got 11 δ’ Re 13 πολὺ ἁ | πατρῴων ΡΙΒ 14 οἳ A οἵ P ΄ in ras m2, IBMV | δὲ Re 15 τὸν αὑτῶν om Got τὸν I sed ὸν in ras ex ῶν ut videtur corr m3 αὑτῶν I sed ‘ ex ’ corr m3 αὐτῶν V 16 ἢν] οἱ Β | δὲ Re 17 ἢν οὖν om V 18 συνελθόντες V 20 κεκερ- δακότας Α sed post α (1) ras 1 litt κεκερδακότες Β 21 σῆς 1 sed σ e τ corr m3)

94
[*](R II 170) τοῖς κηφῆσιν ἐοίκασι. κἂν | ἀκούσωσιν ἀγρὸν ἔχειν τι τῶν ἁρπασθῆναι δυναμένων, εὐθὺς οὗτος ἐν θυσίαις τέ ἐστι καὶ δεινὰ ποιεῖ καὶ δεῖ στρατείας ἐπ’ αὐτὸν καὶ πάρεισιν οἱ σωφρονισταί, τοῦτο γὰρ ὄνομα τίθενται ταῖς λῃστείαις, εἰ μὴ καὶ μικρὸν εἶπον. οἱ μέν γε πειρῶνται λανθάνειν καὶ ἃ τολμῶσιν ἀρνοῦνται, [*](R II 171) | κἂν καλέσῃς λῃστήν, ὕβρισας, οἱ δὲ μοῦνται καὶ σεμνύνονται καὶ τοὺς ἀγνοοῦντας διδά- σκουσι καὶ γερῶν ἀξίους εἶναί φασιν αὑτούς.