Oratio 27

ἐγὼ τοίνυν οὐκ ἐπέστελλον [*](1. Theodorum cf. t. I 182, 6 11 Xen. Mem. I 6,13. II 3, 15) [*](3 παρ᾿ V | καὶ (2) inserui e libris om edd | σωκράτην edd 4 τῶν om Re 5 λέγεις Ι λέγεις V μάτων Mo Mor | λοιμόν τε καὶ λιμὸν Μο edd 7 παντὶ δή που VaMo edd | δὲ Re | τῷ μίσει edd 8 αὐτὸς V num αὐταῖς?) [*](9 signum interrogationis posui e libris, punctum edd 10 ὄτι IMo | ἂν inserui e V om reliqui libri edd 11 ἠγήσει I 16 Χαρίδημον πάνυ] „fuit cum τὸν interponendum suspicarer“ Re 17 τὸν Ρ | γενομένων scripsi ut coni Mor γινομένων V γιγνομένων reliqui libri sed supra o eras Ρ)

ἀλλ’ οἶμαι τὰ μὲν παρ’ ἐμοῦ καὶ τοῦ ἰατροῦ δεινῶς ὕποπτα, τὰ δὲ τῶν διακόνων ἀνύποπτα, κἂν ὁ στρα- τιώτης εἴπῃ τι, τὸ ἔργον προστίθης. διὰ τοῦτ’ ἀρτο- πόποι καθ’ ἑκάστην ἡμέραν ἐν πληγαῖς. ὁ γὰρ οὐ θεραπεύσας πολλοῖς χρήμασι Φερένικον περὶ τὸν σταθ- μὸν ἀδικεῖ, καὶ τὸ συμβὰν ἐφ’ ἑνὸς ἄρτου, πολλὰ δ’ ἂν τοῦτο ποιήσειεν, ἐφ’ ἅπαντας τέταται, καὶ νικᾶν δεῖ τοῦ Φερενέκου τὸ ῥῆμα. οἱ δὲ ἐμὲ τὸν πεπεικότα αὐτοὺς κατελθεῖν ἀπὸ τῶν ὀρῶν ἐν αἰτίαις ἔχουσιν.

12. Εἰμὶ | δὲ καὶ παρὰ τοῖς πολιτευομένοις ἐν μέμψεσιν ἑνὸς ἐπὶ τῆς λαμπροτάτης νουμηνίας φιλη- [*](13 cf. or. XXIX p. 63sq. 19 cf. p. 65, 19sq. t. I 182, 14 sq.) [*](1 αὐτὴν V 3 ἐμοῦ τε καὶ Β 6 voce πε]ποίηκας incipit A (fol. 132) 7 άντίοχον V (et γρ in marg m2 Patm) et ex ἀντιόχου corr I3 8 πᾶς Μο et Mor qui πῶς coni 10 τοὺς om libri Mor inser Re 13 διατοῦτ’ IBV | ἀρτοπόποι Ρ sed αρ in ras m2 ἀρτοκόποι V ἀρτοκόποι Va ἀρτοποιοὶ Mor cf. schol. ad p. 65,19; 35,12; 67,15; 71,2; t. I 296, 13; Phryn. p 222 Lob. lex. Seg. Bekk. Anecd. p. 447, 25 16 πολλάκις Mor sed γρ πολλὰ δ’ in marg 17 τέταται Re τέτακται libri Mor 19 ὁρῶν Va 20 εἰ μὴ Μο Mor)

καὶ τί δεῖ περὶ τὰ ἐλάττω διατρίβειν ἔχοντα πληγὰς πολιτευομένου πόνον ἰατροῖς παρασχούσας, ὥστ’ αὐτοὺς· μηδ’ ὅτι βιώσοιτο τὰ πρῶτα δύνασθαι λέγειν; ἀνὴρ γάρ τις διὰ τὰ τῶν ἁρμάτων <ὢν> ἐν πενίᾳ καὶ τουργηκὼς πρότερον καὶ λειτουργῶν ἐπαίετο | τὸ [*](R II 117) μετάφρενον κωλυόντων μὲν παλαιῶν νόμων, κωλύοντος δὲ τοῦ νῦν τεθέντος, δίκην οὐχ ὧν αὐτὸς ἠδίκει δι- δούς, ἀλλ’ ὧν τινες λούμενοι Κόκκου τοὔνομα ἐν εὐ- φημίαις εἶχον. πῶς οὖν οὐκ ἄδικον τῆς μὲν ὀργῆς ἐκείνους αἰτίους εἶναι, τῶν δ’ ἀπὸ ταύτης Ἑρμείαν ἀπολαῦσαι; καίτοι τοῦτό γε οὐδὲ Κόκκῳ τῷ πλεῖστα τετολμηκότι τετολμημένον ἴσμεν, ἀλλ’ εἰ καὶ τὰ ἄλλα ἐμαίνετο, τοῦτό γε ἐσωφρόνει καὶ πληγαῖς τὴν βουλὴν οὐχ ὕβριζε.

14. Βούλει σοι καὶ τὴν καλὴν φυλακὴν εἴπω, τοὺς ἐν ταῖς πύλαις στρατιώτας, οἷς τὸ μὲν πρόσχημα κω- [*](7 Hermiae cf. l. 15 et p. 49,22 et p. 57,13 11sq. Cod. Theod. XII 1, 39 et 80 et 85 cum notis Gothofredi. cf. p. 49, 3 sq.) [*](13 cf. ad p. 16, 10) [*](1 τοῦτο πᾶσι V 2 γίνοιτο V 3 ἴν Mor | τοῦτο edd 4 τοῦ ante τοῦ inser Re | τυχών scripsi e Β cum Cobeto Coll. 125 τυχεῖν reliqui libri edd 5 τῶν inserui 6 τί 1 sed suprapos m3 8 μὴ δ’ IBMo V | ταπρῶτα IV 9 διὰ τὰ scripsi τὰ διὰ libri edd ἄριστος διὰ τὰ ἅρματα aut παρὰ τὰ τῶν ἁρμάτων coni Re | ὢν inserui auctore Re 12 „malim ἠδικήκει“ Re 13 λουόμενοι Mor 19 ὕβριζε scripsi e V (et γρ in marg m2 Patm) ὕβρισε reliqui libri edd 20 τοῖς et στρατιώταις Mor)

15. Τίς δ’ ἂν αὐτῷ λόγος εἴη καὶ περὶ τῶν κακῶν ἃ κοινὰ τῶν τε ἐν τῇ πόλει τῶν τε ἐν τοῖς ἀγροῖς ἐστι; λέγω τὰ περὶ τὸν χοῦν ὃν ἐκφέρειν ἀλλοτρίοις ἔδωκεν ὄνοις δέον οἰκείοις ἀναγκάζειν. ὡς μὲν οὖν βαρὺ τὸ πρᾶγμα, δηλοῖ τὰ δάκρυα τῶν ἐπὶ τοῦτο ἑλ- [*](R II 118) κομένων, | ὡς δ’ οὐ δίκαιον, αὐτὸς τῷ κωλύσαι μαρτυρεῖ. ἄρτι γὰρ ἥκων ἡμῖν καὶ πολὺ τοῦτο εὑρὼν ἔπαυσεν εὐθὺς τὰ τοιαῦτα φορτία τὰ μέγιστα τούτῳ τὴν ἀγορὰν ὠφελῶν.

ὁ δὲ δεινόν τε τὸ πρᾶγμα ἡγούμενος καὶ τῇ πόλει βλαβερὸν καὶ φάσκων ὑπὲρ τῶν τὰ τοιαῦτα κεχαρισμένων αἰσχύνεσθαι καὶ μηδ’ ἄρχοντας καλεῖσθαι δεῖν εἰπὼν αὐτὸς ἦν ὁ ταῦτα χα- ριζόμενος. καὶ εἰ μὲν θέρους, ἴσος ἂν ἦν ἐκείνοις, εἰ δὲ καὶ χειμῶνος, ἀδικώτερος πηλοῦ τοῦ χοῦ τοῦ μὲν [*](11 cf. t. II p. 551, 8 sq. 552, 4 sq. R 13 cf. t. II 566, 5 sq. R 14 cf. t. II 559, 2 sq. R) [*](5 αὐτῶν I 6 ἀγανακτεῖς V 7 εἶτ’ Ρ 10 τ’ Re 12 ἔδωκεν, ὄνους Mor | οἰκείοις reposui e libris οἰκείους edd | οὖν om Mor 13 τοῦτο scripsi e BV auctore Re τούτῳ reliqui libri edd 14 αὐτῷ coni Mor | num κωλῦσαι ut Mo ? cf. ad t. I 272, 5 16 ποιοῦντα V | τούτων CMo Mor 19 μὴ δ’ IB Mo V 21 ἴσως BVa 22 πολλοῦ V)

17. βλέψον δέ, εἰ βούλει, καὶ πρὸς ἑτέραν μετα- βολήν, καθ’ ἣν ὁ τά τε ἄριστα καὶ τὸ πίνειν φεύγων οὗτος, ἐν ᾧ καὶ τοὺς δυνατωτάτους λυπεῖν ἔδει, παν- ταχοῖ καλούμενος ἧκεν οὐκ ἐξετάζων, τίς αὐτόν ἐστιν ὁ καλῶν, ἀλλὰ πᾶς ἄξιος ἦν, ὅστις ἔχοι μνησθῆναι τάξεως. ὥσθ’ οἱ τοῦτ’ ἐγκαλοῦντες | ἑτέροις οὐκέθ’ [*](R II 119) ὁμοίως εἶχον.

18. Καλὴ μὲν οὖν οὐδὲ αὕτη γε ἡ χάρις, πολλῷ δὲ ἣν ἐρῶ φαυλοτέρα. ποῦ γὰρ νῦν ὁ φαλακρὸς τέ- τακται; ἐν τοῖς ὑπὸ σέ. ποῦ δ’ αὐτὸν ὁ νόμος ἔταττεν; ἐν τοῖς ὑπὸ τὸν Εὐμόλπιον, δίκαια ποιῶν ὁ νόμος ἐπανάγων τὸν ἀποδράντα. πῶς οὖν τοῦτο ἐγένετο; τῷ νόμῳ μὲν πειθόμενος ἀποδεδώκεις <ἂν> αὐτόν, δὲ αὐτὸν ἐν ᾧπερ ἦν ἐᾶν ὧν οἶσθα δίδως τὴν χάριν ὁ ὑπὲρ τῶν νόμων ἥκων καὶ οὐκ ἂν ἀνασχόμενος ούτων λόγων. γενόμενος δὲ ἐκεῖνος ταῖς ἐπαγγελίαις [*](6 cf. p. 10,9 sq. 13 Φερένικον (p. 28, 15 et 18; 58, 3) signi- ficari coniecit Re 15 cf. p. 26, 9) [*](19 ἥκων] ὡς ἔλεγες πρότερον V r) [*](1 γινομένου V 3 μὴ inser Α2 om IV | μὴ post καὶ V sed del m2 | αὐτοῦ ΙΜο 5 δ’ Re 6 ὅδε Mor | πεινῆν φεύγει Mor 7 ὧν Μο sed ν eras | πανταχοῦ Β πανταχῆ IV 8 ἧκεν I sed εν add m3 | οὐκ om Β inser Va2 9 ἔχει V 10 οὐκ ἔθ᾿ ΑΡΙ 12 inter μὲν et οὖν ras 3—4 litt A | Re | γε om | 13 ἣν Ι sed (??) in ras m3 14 ὁ νόμος] ἔταττεν Mor sed γρ ἔλαθεν in marg 17 ἂν inserui auctore Re | δεομένων — 18 οἶσθα Patm sed ἐν ἄλλω οὕτως· δεομένων ἁ .. ὦν οἶσθα ἐᾶν αὐτὸν ἐν ἦν ἦν in marg m 2 20 δ’ Re)

19. Οἶμαι τοίνυν τοὺς αὐτοὺς ἀνθρώπους ἀφ’ ὁμοίων λόγων καὶ τὰ περὶ τἀργύριον τὸ μικρὸν δεδυ- νῆσθαι, ὃ ἐθηράθη μὲν ὑπὸ τοῦ βελτίστου Κλεινίου [*](R II 120) κείμενον περὶ τὸν | λιμένα πλοῦν ἀναμένον τὸν ἐπὶ Καρχηδόνος, ἐποίει δὲ ἀσθενεστέραν ἡμῖν τὴν πόλιν, ἐποίησε δ᾿ ἄν ἰσχυροτέραν ἀποδοθέν τε καὶ ἀναβάν. ἀεὶ μὲν οὖν τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν τοῦτο ἕξειν ἐνομίζομεν, τἀργύριον δὲ ἡ πόλις οὐδὲ νῦν κε- κόμισται.

τὰ δὲ ἐντεῦθεν κέρδη τοῦ φάσκοντος μὲν Σελευκείᾳ βοηθεῖν, ἃ δ’ οἶδεν ὀνήσοντα δονίους ποιοῦντος τί οἴει ταῦτα Ἀντιοχέας ἀγνοεῖν ἢ μὴ χαλεπαίνειν εἰδότας ἢ δεῖσθαι μάντεων εἰς τὸ μα- θεῖν τοὺς ταύτην εἰληφότας τὴν χάριν, ἣ σοὶ μὲν ψόγον ἐνήνοχεν, οὐ γὰρ ἄλλο γε οὐδέν, δεῖ γὰρ τἀ- λήθη λέγειν, ἐκείνοις δὲ καὶ λῆμμα πρὸς ὃ πάντα κεχηνότες τὸν χρόνον οὐ δεδοίκασι;

σὺ δ’ ἄμεινον ἐβουλεύου τὰς πρώτας τῶν ἡμερῶν, ὅτ’ ἀπήλαυνες μὲν τὸν τοῦ παρέδρου πατέρα, ἐβουλεύου δὲ ὅπως αὐτὸν ἐκβάλῃς τὸν πάρεδρον ὡς πλειόνων ἢ προσῆκε γραμ- μάτων εἰσιόντων τε καὶ ἐξιόντων τῶν μὲν παρ’ ἐκεί- [*](1 κατηγορεῖ et 2 δοκεῖ Re κατηγόρει et ἐδόκει libri Mor) [*](2 καὶ ἐδόκει δίκαια λέγειν bis C sed alterum del s | λέγει Β) [*](4 ἄρχεται Μο Mor sed in hoc γρ ἔρχεται in marg 5 αὐτὰ V γρ αὐτοὶ in marg m2 Patm 10 δ’ Re 12 οὖν om Μο Mor 13 „malim ἄξειν“ Re 15 ὀνήσαντα Ι 16 τί; οἴει Mor τί οἴει,. Re 18 ἢ Μο Mor qui ἣ coni 19 ψόγον μὲν Β 22 ἐβούλευον ex ἐβούλευον corr Ρ2 | μὲν om I 24 ἐκβαλεῖς?)