Oratio 7
Libanius
Libanius. Libanii Opera, Volume 1, Fasc 2: Orationes VI-XI. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1903.
χθές τις ἐσπέρας ἤλγει τε καὶ ἔστενε τοὺς [*](R 246) προσαιτοῦντας ἀριθμῶν, τοὺς μὲν ἑστῶτας, τοὺς δὲ οὐδὲ τοῦτο δυναμένους, τοὺς δὲ οὐδὲ καθῆσθαι, καὶ τοὺς μὲν ἠκρωτηριασμένους, τοὺς δὲ μᾶλλον τετηκότας ἢ πολλοὶ τῶν τεθνεώτων. ἐλεεινὸν δὲ ἔφασκεν εἶναι καὶ τὸ ἐν ῥακίοις τοιούτοις ψῦχος τοιοῦτον διαφέρειν τοῖς μὲν ὄντων μόνων διαζωμάτων, τοῖς δὲ ἐκ βουβώνων τε καὶ ὤμων ἄκρων χειρῶν τε καὶ ποδῶν γεγυμνωμέ- νῶν.
ἐφαίνοντο δέ τινες καὶ οἷς οὐδ’ ὁτιοῦν ἐκε- κάλυπτο τοῦ σώματος, δεήσεις τε ἦσαν ἀφ’ ἑκάστου συχναὶ | δοῦναί τι τὸν παριόντα, καὶ μέγα ἦν οὐκ [*](R 247)
ἐν δὲ τῷ στένειν καὶ ἀποκαλεῖν ἀθλίους ὄντος ἐκείνου τοῦ ἀνθρώπου λελουμένοι τινὲς σοβοῦντες ᾔεσαν ὑπὸ λαμ- πάδων ἐπὶ δεῖπνα πάντα ἔχοντα πλὴν ἀμβροσίας καὶ νέκταρος. ὁ δέ, ὡς εὐδαίμονες οἱ ἄνδρες, ἐβόησε καὶ διεξῄει χρυσὸν πολὺν τίκτοντα χρυσόν.
ἐγὼ δὲ οὐκ ἔφην οἷς ἐστι πλοῦτος, τούτους πάντως δεῖν καὶ μακαρίους νομίζειν. εἶναι γὰρ ἐνίους τῶν ἄγαν πλουσίων μᾶλλον ἀξίους ἐλεεῖσθαι ἢ οἶς ἡ δεξιὰ διὰ πάσης ἡμέρας ὑπτία τέταται προκαλουμένη τὸν δώσοντα.
τοῖς μὲν γάρ ἐστι τὸ κακὸν ἐν τῷ τὸν δώσοντα ζητεῖν, οὐ μὴν ἀποροῦσί γε τοῦ δώσοντος, ζῶσι γοῦν, δικαστὴς τε οὐδεὶς οὔτε ἐπὶ γῆς οὔτε ὑπὸ γῆς δίκην ἂν πτωχὸν ἀπαιτήσαι πτωχείας τῆς κατὰ τὴν τύχην.
οὐδέ εἰσι νόμοι κείμενοι κατὰ τῶν ἢ οὐ μεγάλας ἐκδεξαμένων οὐσίας ἢ οὐκ αὐτῶν κτήσασθαι δυνηθέν- [*](R 248) τῶν, κατὰ δέ γε τῶν κτησαμένων | αὐτῶν, οὐ μὴν σὺν τῷ καλῷ, γραφαί τε καὶ κρίσεις καὶ κατηγορίαι καὶ δίκαι καὶ μίση παρά τε ἀνθρώπων καὶ θεῶν.
καὶ αὐτοῖς τὰ τῇδε φεύγουσι δικαστήρια πλέον [*](1 ἄκολον Naber Mnem. XVI 116 coll. Od. ρ 222 αἰτίζων ἀκόλους 2 τῷ inser B2 | ὄντως ἐκείνους τοὺς ἀνθρώπους Mor 3 τἀνθρώπου Β | λελουμένοι U Mor Re λελουμένου CA (sed in hoc ω supra ου m2) Ρ λελουμένῳ Ι sed ω in ras m3, BMa Ferr | τινὲς Α τινὶ Ι sed ι (2) in ras m3. BMa Ferr | ἄνδρες inter σοβοῦντες et ᾔεσαν I3BMa Ferr Mor | λαμπάσιν Ι sed σιν in ras m3, BMa Ferr Mor 4 πάντ’ Ι sed apostrophus in ras m3, BMa Ferr Mor 5 εὔδαιμον U cum ras duarum litterarum | οἱ om U 6 τίκτοντα χρυσόν] χρυσὸν τίκτοντα I3B Ma Ferr Mor 7 πλοῦτον Β 8 ὀνομάζειν Β et e νομίζειν corr I3 11 τὸ om Mor 12 γ’ οὖν CA γὰρ Β 13 οὔτ᾿ IBMa Ferr Mor | οὔθ᾿ ΒΜa Ferr Mor | γῆν Β 14 τὴν om BMa Ferr Mor 16 αὐτὰς coni Mor 17 κτησαμένων voce des. fol. 14 in Α, αὐτῶν inc. fol. 37 | αὐτὰς coni Re 20 δικαστήρια φεν́γουσι BMa Ferr Mor)
8. Ὅστις οὖν ὀρθῷ ἐλέῳ χρήσεται, μᾶλλον αὐτῷ δόξουσιν οἵδε οἱ πλούσιοι τῶν πτωχῶν ἐκείνων εινοί, κἂν πάνυ πεινῆν ἐκεῖνοι λέγωσιν ὀμνύντες. πολὺ γὰρ δήπου δεινότερον τοῦ μετὰ τῶν κυνῶν ἐν φορυτῷ καθεύδειν τὸ ἐν ἀργυραῖς κλίναις οὐ καλῶς πεπορι- σμέναις.
τούτων τοίνυν τῶν τοὺς μεγάλους εἰργα- σμένων πλούτους οὐκ ὀλίγους εὕροις ἂν ἑτέρους ἐκδε- δυκότας, οὐ κατὰ τοὺς λωποδύτας τουτουσὶ τοὺς τὰ μικρὰ ἀδίκους, ἀλλὰ πολλοὺς μὲν οἰκέτας, πολλὰς δὲ συνοικίας ἀφελομένους, πολλοὺς δὲ ἀγρούς, πολλὰς δὲ ὁλκάδας, χρυσόν, ἄργυρον, ἐσθῆτα.
οἱ δὲ καὶ τεμένη τε καὶ νεὼς κτήματα ἑαυτῶν ἐποιήσαντο, εἶτα μάλα εὐχερῶς ἐκρίψαντες τὰ ἔδη ξύλων, οἱ δὲ ἀχύρων [*](19 ἔδη τὰ ἀγάλματά φησι τῶν δαιμόνων Max. Plan. cod. Palat. 129 fol. 38 (cf. p. 73).) [*](1 ὑπερπηδῆσαι οὐχ οἷόν τε BMa Ferr Μοι 2 καὶ διαγι- νώσκει γε Ι sed καὶ inser m3, γ post ι eras et ει in ras, ΒMa Patm (in marg) Ferr Mor 4 οὔτ᾿ BMa Ferr Mor | ἀπὸ- λόγων δεινότητος om Β 4 et 5 οὔτ᾿ BMa Ferr Mor 6 ἧ UI 7 ὀρθῶς Ma et coni Mor 9 λέγουσιν Β 10 τῶν eras Ι om BMa Ferr Mor | ἐν om Mor | ἀκαθάρτῳ φορυτῶ BMa Ferr Mor συ 13 ἐκδεδωκότας AC sed in hoc δν suprascr. p 17 ἄργυρον scripsi cum UIBMa Ferr Mor coll. p. 385, 4 ἀργν́ριον CAP sed in hoc corr ex ἄργυρον, et Re 18 τε om BMa edd | κτήματα ἑαυτῶν scripsi κτήματά τε αὑτῶν CAP sed in hoc spir. asper m3 in ras κτήματά γε αὐτῶν UI κτήματα αὑτῶν BMa edd 19 μάλα om Β in lacuna octo litterarum | γρ ἐκρύψαντες Patm in marg | τὰ eras Ι | οἱ δὲ scripsi e CAP ἢ IBMa edd om U)
11. Ὧν οἱ μὲν ἔδοσαν ἤδη δίκην, οἱ δὲ οὔπω μέν, οὐκ ἔστι δὲ ὅ, τι αὐτοὺς ἐξαιρήσεται. λέγων δὲ αὐτούς, αὐτοὺς λέγω καὶ παῖδας καὶ τοὺς ἐξ ἐκείνων. ὧν ἐφ’ ὅντινα ἂν ἔλθῃ τὸ πλῆττον, ὁ γεννάδας ἐκεῖνος πέπληκται.
τούτους οὖν οἰκτείρειν χρεὼν ἂν εἴη μᾶλλον ἢ ὅσοι βλέπουσιν εἰς τοὺς ἑτέρων δακτύλους· ὡς τοῖς μὲν ἡ τελευτὴ λύσει τὸ χρῄζειν τῶν ἐπαρκε- σόντων, τοῖς δὲ ἀντὶ μικροῦ χρόνου τοῦ τῆς ἡδονῆς ἀθάνατος ἐπικείσεται ζημία.
[*](1 ἔτλησαν BMa Ferr Mor 2 ᾤκισαν vel ᾠκοδόμησαν coni Re 5 δὲ (2)] δ’ BMa Ferr Mor 6 αὐτοὺς alterum om BMa Ferr Mor | λέγω καὶ παῖδας] καὶ παῖδας λέγω BMa Ferr Mor 8 χρεῶν C et m. rec. in χρεὼν corr Α 9 μᾶλλον χρεὼν ἂν εἴη BMa Ferr Mor 10 τῶν ἐπαρκεσόντων χρήζειν BMa Ferr Mor et e χρήζειν τῶν ἐπαρκεσόντων corr I3 11 μακροῦ, sed α in ras I | τοῦ inser Ι3, om U 12 ἀθά Ρ (in fine lineae) | ἡ ζημία Ma)