Oratio 5

Libanius

Libanius. Libanii Opera, Volume 1, Fasc 1: Orationes I-V. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1903.

Ὡς δὲ ἄμεινον αὐτὴν τιμᾶν ἢ καταφρονεῖν, ἔδειξε μὲν ἡ Ταντάλου Νιόβη θρηνήσασα κόρας ἒξ τετοξευμένας, ἔδειξε δὲ Ἀκταίων ἰδών, ἃ μὴ θέμις, ἔδειξε δὲ ὁ τῶν Αἰτωλῶν ἄρχων Οἰνεύς, ὃς θυσίας αὐτὴν ἀποστερήσας τινὸς ἔστενεν ἐπὶ τοῖς δένδρεσι τοῖς ἑαυτοῦ κειμένοις ἡττωμένων τῶν ῥιζῶν συὸς ἑνὸς ἐμβολῆς. κρατηθἐν- τος δὲ τοῦ θηρίου μόλις τε καὶ σὺν τῷ τῶν ἑλόντων· κακῷ, (τοσούτους α ἄνδρας ἀνάλωσεν), ἕτερον δ’ ἔτεκε κακὸν ἡ δορά τε καὶ ἡ κεφαλή, πόλεμον, ὅπως μηδεὶς Ἀρτέμιδος ἐν θεῶν τιμαῖς μήθ’ ἑκὼν ἀμελοῖ μήτ’ ἐπι- λανθάνοιτο.

38. Καὶ παιδεύει δὲ τοὺς ἀνθρώπους μηδὲν ἔξω τοῦ μέτρου μήτε λέγειν μήτε δρᾶν, τὸν μὲν Ἀγαμέ- [*](1 sq. cf. Arr. Anab. Ι 17, 10 sq. 4 II ω 602 sq. 15 cf. διήγημα a me editum Act. Acad. Berol. 1885, 917) [*](15 σημείωσαι καὶ τὸ σχῆμα τοῦτο· τὸν Ἀγαμέμνονα ἀναγκάσασα, ἄλλον δὲ ποιήσασα τὸ καὶ τό οὕτως ἦν τὸ κατάλληλον, ὡς τὸν μὲν τῆς μετοχῆς ἀποδοθῆναι πρὸς σύνδεσμον πάλιν μετοχῆς ὁ δὲ ῥήτωρ καὶ πάντη ἐνήλλαξεν εἰπὼν ἕτερον δὲ ὅμοιόν τε καὶ οὐχ ὅμοιον V) [*](1 συὸς ut scribatur, suadere videtur fragmentum ex Ἐφε- σίων Ὥροις Creophyli servatum apud Athenaeum VII 361 C (Mueller Fr. hist. IV 371) ᾗ ἂν ἰχθὺς δείξη καὶ ὗς ἄγριος ὑφη- γήσηται Ἴωνος vel Νηλέως G. Cuper Harpocr. 199 3 τιμᾶν αὐτὴν ἃ μὴ θέμις om B | ε in θέμις in ras P2 | ἔδειξε δὲ scripsi e V ἔδειξεν reliqui libri (nisi quod δ’ in marg inser Μ2) edd 8 ν in ῥιζῶν in ras Ρ2 | σ in συὸς in ras Ρ4 | σ in ἐμβολῆσ erasum in CAI ἐμβολή Ρ sed ἡ m3 corr in ῇ ἐμβολὴ UV 10 δ’ in ras Ρ2 om U cancellavit Re δὴ Sintenis 12 ἀμελοῖ scripsi ἀμελῆ libri edd | ἐπιλανθάνη- ται ΙΒΜ)

316
μνονα κάλλιον αὐτῆς εἰπόντα βαλεῖν τὴν ἔλαφον ἀναγ- κάσασα τῷ βωμῷ τὴν παῖδα προσαγαγεῖν ὑπὲρ τῆς ἀναγωγῆς, ἣν ἐπεῖχεν ἡ θεὸς ἀπλοίᾳ τὴν ὑπερηφανίαν [*](4) κολάζουσα πειθομένων αὐτῇ τῶν ἀνέμων οὐχ ἧττον ἢ [*](R 235) τῳ Αἰόλῳ, τῷ σφῶν αὐτῶν ταμίᾳ, οὗ | δὴ καὶ φιλαν- θρωπίαν κατέμιξεν ἡ θεὸς μετενεγκοῦσα τὸ ξίφος ἀπὸ τῆς κόρης ἐπ’ ἔλαφον, καὶ ἡ μὲν ἠφάνιστο, ἡ κόρη, ἡ δὲ ἦν ἐν χερσίν, ἡ ἔλαφος.