Oratio 5

δυοῖν δὲ ὄντοιν σφίσι [*](R 233) πλείστου ἀξίοιν χωρίοιν, Πειραιῶς τε καὶ τῆς πόλεως, ἡ μέν ἐστι τῆς Ἀθηνᾶς, ὁ δὲ τῆς Ἀρτέμιδος. Ἐφεσίοις δὲ καὶ τὸ νόμισμα [καὶ] τὴν ἔλαφον ἔφερεν ἀμοιβὴν τῇ θεῷ τῶν μεγάλων ἀγαθῶν.

31. Ὅτι μὲν οὖν καὶ ὑγίεια παρὰ τῆς Ἀρτέμιδος ἀνθρώποις, αὐτὸ μηνύει τοὔνομα, καὶ Αἰνείαν ἴσμεν [*](16 Xen. Hell. II 4, 11. Paus. Ι 1, 4. Mionnet Descr. de med. III p. 85 n. 159 sq,; 207 sq. Suppl. VI p. 111 n. 184 sq. 19 Cornut. theol. c. 32) [*](1 ἕνεκα Μ 4 ἦν ἂν V ἂν om ΒΜ | πεπλευσμένον scripsi e V πεπλευμένον reliqui libri edd | ι in περιρρηγνυ- μένων in ras Ρ2 περιρηγνυμένων VBM 5 δὲ ΙΒΜ | ἥδε Α 6 διατοῦτο PVIBM 7 ε in τε ex ι corr Ρ2 10 τοιοῦτό sed το erasum U | ἐστι Β | Μουνυχιῶνι scripsi auctore Gasda μουνυχιὼν libri (μουννυχιὼν α Β μοννυχιὼν Μ) edd 11 in γάμων in ras C v 12 οὕτως] εἶτα ΒΜ 15 ὁ scripsi ex ΑΡΙΒΜ cum Gasda et Cobeto Mnem. V 105 (Coll. 101) ἡ re- liqui libri edd 16 καὶ cancellavi om ΒΜ et Ρ sed in hoc rasura trium litterarum 19 Αἰνέαν CA et Ρ sed in hoc ι post ε inser m4)

παρ’ Ὁμήρου μαθόντες ὑπό τε Λητοῦς καὶ ταύτης ἐν μεγάλῳ ἀδύτῳ ῥωννύμενον·