Epistulae

Νῦν ἡμῖν ἀκριβῶς ἀποδημεῖς, ὅτε καὶ τὸν τὰ σὰ μι- μούμενον ἔχεις λαβών. τὰ γὰρ δὴ σὰ πολλοὶ μὲν ἐπαινοῦσι, [*](1 Vii α', ρνγ'. Va β', π(??) Vo β', πα 8 VII α΄, ρνθ΄. Va β', πβ. Vo β', πβ. D ρ' 17 VII α΄, ρξ΄. Va β΄, πγ. Vo β΄, πγ. S β΄, πζ) [*](2 Seeck 4. 301 368 9 Seeck 142. 155. 368 12 Salzmann 55 14 Plat. Phaedr. p. 261 A | ΙΙ. θ 186 18 Sievers 83 78. Seeck 244. 368) [*](3 Λολλιανοῦ scripsi λωλιανοῦ V λαιλιανοῦ Va Vo Wolf 5 τότε libri Wolf 6 „οἰκίδιον suspectum. num τό τε οἰνάριον εἰ πω- λοῖεν πᾶν (vel πάντως), ἐπισκόπει?“ Re 12 καὶ D | ται et 13 ἀντικρούσηται libri sed ε supra αι Vo3 | θεῖν 13 ἐν inserui om libri Wolf 14 τὴν inserui om libri Wolf | κομιδῆι Vo sed ὴν delet κομιδὴ D 15 ἀλλάγε D | ἅγε V α in ras m5)

ἀλλὰ κἀκεῖνο μέντοι μιμουμένου τὸ χαίρειν τε ἡμῖν, ὥσπερ καὶ σύ, καὶ συμπράττειν ἡμῖν οἷα σύ. καὶ γέγονε δή μοι μετὰ λύπης τὸ κέρδος. ἐν γὰρ τῷ φιλεῖν ἔχειν οἴων ἀπεστερούμην οὐκ ἔχων μανθάνω.

σὺ δ’ αὐτὸν μὴ καθ’ Ὅμηρον ἐθέλοντα πέμπειν, οὐ γὰρ ἔστιν ὅτε πέμψεις, οὐ γὰρ ἐθελήσει, ἀλλὰ καὶ ἄκοντα κινεῖν, ὡς οὐ μικρὸν ἐμοὶ σοῦ γε ἀφεστάναι διὰ τὴν ἀρχήν.

Ἀλλ’ εἰ καὶ ἀπόντος ἠμέλεις τοῦ τῆς γυναικὸς ἀδελφοῦ τά τε ἄλλα καὶ οὐδὲ ἐπιστείλας, νῦν γε ἃ πρὸς τοὺς τοιού- τοὺς ποιεῖν ἄξιον ποίει. ἴσως μὲν γὰρ καὶ τοῖς ἦττον ἀγαθοῖς προσεκτέον διὰ τὴν ἀνάγκην τῆς κηδείας, ὁδὶ δὲ ὑμᾶς, ἵνα μηδὲν εἴπω μέγα, καίτοι γε ἐξῆν, οὐκ ἂν καταισχύνοι.