Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

ἀλλὰ ἔνσαρκος ἦν. σάρκα, φησίν, δείξας ἀπέδωκε γῇ, ἐξ ἧσπερ ἦν οὐσίας, μηδὲν ἀλλότριον πλεονεκτῶν, ἀλλὰ πρὸς καιρὸν χρησάμενος ἑκάστοις τὰ ἴδια ἀπέδωκε, λύσας πάλιν τὸν δεσμὸν τοῦ σώματος, θερμῷ τὸ θερμόν, ψυχρῷ τὸ ψυχρόν, ὑγρῷ τὸ ὑγρόν, ξηρῷ τὸ ξηρόν, [*](1 — S. 225, 2 vgl. Χ 20 — 2 f 4 f Tert. Adv. haer. 6 S. 223, 13 ff Kr.: hie introducit imum deum . . . hunc potestates multas angelosque fecisse; propterea et aliam virtutem, quam dicit, dominum dicifc sed angelum ponit . . . legem et prophetas repudiat ähnlich De praeser. 34), Filastrius 47, 2. 3, vgl. auch Epiph. XLIV 1 S. 399, 12—24 Dind. — 3 vgl. S. 229, 8f — 8 über Philumene s. Adv. haer. a. a. 0.; Hilgenfeld S. 531, über die Φανερώσεις Harnack, Altchristi. Litt. 1 198f — 9. 1 ff Epiph. XLIV 2 S. 400, 15 Dind.: καί, φησίν, ἐν τῷ ἔρχεσθαι ἀπὸ τῶν ἐπουρανίων ἦλθεν εἰς τὴν γῆν καὶ συνήγαγεν ἑαυτῶ ἀπὸ τῶν τεσσάρων στοιχ·είων σῶμα . . . . . ἀπὸ γὰρ τοῦ ξηροῦ τὸ ξηρὸν καὶ ἀπὸ τοῦ θερμοῦ τὸ θερμὸν θερμὸν ἀπὸ τοῦ ὑγροῦ τὸ ὑγρὸν καὶ ἀπὸ τοῦ ψυχροῦ τὸ ψυχ·ρόν . . . . . καὶ ἔδειξεν αὐτὴν τὴν σάρκα τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς. καὶ ἀναλύσας, φησίν, αὐτὴν τὴν ἐνανθρώπησιν ἐαυτοῦ ἀπεμέρισε πάλιν ἑκάστῳ τῶν στοιχείων τὸ ἴδιον ἀποδούς, τὸ θερμὸν τῷ θερμῷ, τὸ ψυχρὸν τώ ψυχρῷ, τὸ ξηρὸν τῷ ξηρῷ, τὸ ὐγρὸν τῶ ὑγρῷ, καἰ οὕτως διαλύσας ἀπ’ αὐτοῦ πάλιν τὸ ἔνσαρκον σπωμα ἀνέπτη εἰς τὸν οὐρανόν. Vgl. Tert. a. a. Ο. 6 S. 223, 22ff und De carne Christi 1 — 16 — 18 Joh. 20, 25; Luk. 24, 39 17 f;antasma] vgl. Mark. 6, 49 job.) [*](1 Titel ἀπελής schwarz Ρ ἀπελὴς Ρ 4 δὲ2 ö.: τε Ρ 8 αἰρεῖται Ρ S f φανερῶς Ρ, verb. Volkmar, Hipp. S. 91 2 11 + τὸν ö. 19 ἀλτριον Ρ)

καὶ οὕτως ἐπορεύθη πρὸς τὸν ἀγαθὸν πατέρα, καταλιπὼν τὸ τῆς ζωῆς σπέρμα εἰς τὸν κόσμον διὰ τῶν μαθητῶν τοῖς πιστεύουσι.