Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)
Hippolytus
Hippolytus. Hippolytus Werke, Volume 3. Wendland, Paul, editor. Leipizg: Hinrichs, 1916.
ὃν ἐφανέρωσεν, ἐλθόντος αὐτοῦ ἐπὶ τὸ βάπτισμα, ἡ τῆς περιστερᾶς κάθοδος, ἥτις ἐστὶν ω καὶ ἄλφα, δι᾿ ἀριθμοῦ δηλουμένου ὀκτακοσίων ἑνός, καὶ διὰ τοῦτο Μνασέα ἐν τῇ ἕκτῃ ἡμέρᾳ λέγειν τὸν ἄνθρωπον γεγονέναι·
καὶ τὴν οἰκονομίαν δὲ τοῦ πάθους ἐν τῇ ἕκτῃ τῶν ἡμερῶν, ἥτις ἐστὶν ἡ παρασκευή ῇ τὸν ἔσχατον ἄνθρωπον εἰς ἀναγέννησιν τοῦ πρώτου ἀνθρώπου πεφηνέναι. ταύτης τῆς οἰκονομίας ἀρχὴν καὶ τέλος τὴν ἕκτην ὥραν εἶναι, έν ῇ προσηλώθη τῷ ξέλῳ.
τὸν γὰρ τέλειον Νοῦν, ἐπιστάμενον τὸν τῶν ἒξ ἀριθμὸν δύναμιν ποιήσεως καὶ ἀναγεννήσεως ἔχοντα, φανερῶσαι τοῖς υἱοῖς τοῦ φωτὸς τὴν διὰ τοῦ φανέντος ἐπισήμου εἰς αὐτὸν δι᾿ αὐτοῦ ἐπιγενομένην ἀναγέννησιν. ἔνθεν καὶ τὰ διπλᾶ γράμματα τὸν ἀριθμὸν ἐπίσημον ἔχειν φησίν· ὁ γὰρ ἐπίσημος ἀριθμὸς συγκερασθεὶς τοῖς εἰκοσιτέσσαρσι στοιχείοις τὸ τριακονταγράμματον ὄνομα ἀπετέλεσε.
Κέχρηται δὲ διακόνῳ τῷ τῶν ἑπτὰ ἀριθμῶν μεγέθει, ἴνα τῆς αὐτοβουλήτου <βουλῆς> φανερωθῇ ὁ καρπός. τὸν μέντοι [*](1—S. S. 181, 1 wörtlich aus Iren. Ι 14, 6—8 S. 139ffH. — 2 ἐν εἰκόνος] öm. 1, 23 (Gen. 1, 26) — 2 f Mark. 9, 2 ff; Matth. 17, Iff (zu Jesus und den 3 üngern kommen Moses und Elias hinzu) — 6 Mark. 1, 10. — Die Zahlenwerte der Buchstaben von περιστερά ergeben addiert 801 — 8 Gen. 1, 26 ff — 10 I Kor. 15, 45 — 12 Mark. 15, 25 ἦν δὲ ὥρα τρίτη καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν, aber 15, 33 γενομένης ὤρας ἕκτης σκότος ἐγένετο — 14 Luk. 16, 8; Ι Thess. 5, 5 — 19 Act. 6, 3, vgl. Zahn, Gesch. des neutest. Kanons I 763 3) [*](1 οἰκονομίας Iren. ö.: ἀναλογίας Ρ 5 τὸν ἅπαντα τῶν στοιχείων ἀριθμὸν Iren. 7 ω Iren.: ο Ρ nicht sicher, vielleicht ω καὶ α· ὁ γὰρ ἀριθμὸς αὐτῆς μία καὶ ὀκτακόσιαι Iren. 8 ἡμέρᾳ] τῶν ἡμερῶν Epiph, λέγειν] εἰρηκέναι Iren. καὶ] κατὰ Cruice 9 τοῦ πάθους < > Iren. † γενέσθαι We. 9f P: παρασκευή Ρ: παρασκευή Epiph., in cena pura Iren. lat. 10 ᾑ P: > Iren. Miller 11 ταίτης τῆς] ἧς Iren. τέλος] † καὶ Epiph. 12 > Iren. 13 f ἀριθμῶν δύναμιν ποιῆσαι καὶ ἀναγεννῆσαι ὡς ἔχοντα Ρ, verb. Iren. Miller 14 P Iren.: Gö. τὴν δι᾿ αὐτοῦ Epiph. 15 ἐπισήμως εἰς αὐτὸν Epiph. We.: in eum numenim Iren, lat., εἰς τὴν Ρ, τὴν ö. δι αὐτοῦ τοῦ>? We. γενομένην Iren., auch Hipp.? 16 γράμματα Iren.: πράγματα 19 μεγέθει] † ὣς φησιν ἡ Μάρκου Σιγή Iren. 20 † βουλῆς Iren. Miller ἐπίσημον] † τοῦτον ἀριθμὸν Iren.)
κέχρηται μὲν οὖν καὶ αὑτος τῷδε <τῷ> ἔργῳ, ὡς αὐθαιρέτως ὑπ αὐτοῦ γενομένῳ, τὰ διακονεῖ, μιμήματα ὄντα τῶν ἀμιμήτων, τῆς ἐνθυμήσεως τῆς μητρός. καὶ ὁ μὲν πρῶτος οὐρανὸς φθέγγεται τὸ ἄλφα, ὁ δὲ μετὰ τοῦτον τὸ εἶ, ὁ δὲ τρίτος τὸ ἠτα, ὁ δὲ τέταρτος καὶ [ὁ] μέσος τῶν ἑπτὰ τὴν τοῦ ἰῶτα δύναμιν. ὁ δὲ πέμπτος τὸ οὐ, ἔκτος δὲ τὸ ῡ ἕβδομος δὲ καὶ τέταρτος ἀπὸ τοῦ μέσου τὸ ωݲ.
αἴ τε δυνάμεις πᾶσαι εἰς συμπλακεῖσαι ἠχοῦσι καὶ δοξάζουσιν ἐκεῖνον, ὑφ᾿ οὑ προεβλήθησαν. ἡ δὲ δόξα τῆς ἠχήσεως ἀνεπέμφθη πρὸς τὸν Προπάτορα. ταύτης μέντοι τῆς δοξολογίας τὸν ἠχον εἰς τὴν γῆν φερόμενόν φησι πλάστην γίνεσθαι καὶ γεννήτορα τῶν ἐπὶ τῆς γῆς· τὴν δὲ ἀπόδειξιν <φέρει> ἀπὸ τῶν ἄρτι γεννωμένων βρεφῶν, ὧν ἡ ψυχὴ ἅμα τῷ μήτρας προελθεῖν ἐπιβοᾷ ὁμοίως ἑνὸς ἑκάστου τῶν στοιχείων τούτων τὸν ἦχον.