Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

Hippolytus

Hippolytus. Hippolytus Werke, Volume 3. Wendland, Paul, editor. Leipizg: Hinrichs, 1916.

ὅρα οὖν κεφαλήν, φησίν, ἄνω τὸ πρῶτον ἄλφα ω, [*](20 — S. 177, 3 Iren. Ι 14, 2 S. 134 Η. ὅρα οῦν κεφαλὴν ἄνω (vide quid igitur in Caput eius sursum), τὸ (+ πρῶτον lat.> α καὶ τὸ ω, τράχηλον δὲ β καὶ ὤμους ἅμα χερσὶν γ καὶ χ, στήθη δ καὶ φ, διάφραγμα ε καὶ υ, νῶτον ζ καἰ τ, κοιλίαν η καὶ σ, μηροὺς θ καὶ ρ, γόνατα ι καὶ π, κνήμας κ καὶ ο, σφυρὰ λ καὶ ξ, πόδας μ καὶ ν. Zur Sache vgl. Bouche-Leclercq, ’astrologie grecque, Paris 1899 S. 320 Anm. 1; Boll, ära S. 469 ’; Dieterich, Kleine Schriften S. 223) [*](2 ὥστε] ὡς Epiph. 2 f ἰδίᾳ — γραφέντων Miller: διὰ τῶν γραμμάτων γραφέντος Ρ, τῶν γραμμάτων Iren. 3 μάθοις τὸ Iren. 4 ἔχει Iren. ö.: ἔχειν Ρ ἐν ἑαυτῷ ἔχει Epiph., aber habet in se Iren. lat. πέντε, αὐτό τε τὸ Iren. 4 f Δ et Ε et Λ etc. Iren. lat. 4 εἰ] ε Miller, ἐψιλὸν Cruice 5 λάβδα Ρ: λάμβδα Epiph. V ö. καὶ ταῦτα πάλιν τὰ γράμματα Iren. 6 <> aus ö. 9 μείζον᾿ εἶναι τὸν πόντον ö.: μεῖζον εἶναι τὸν τόπον Ρ, μεῖζον εἶναι τὸ πέλαγος (pelagus auch lat.) Iren. Miller 10 ἄπειρον οὕτως ö.: ἄπειρον ὡς Ρ, οὕτως ἄπειρον Iren. ὁρᾶτε Miller: ὁρᾶται Ρ, ὅρα Iren. 11 ἡ Μάρκον Σιγὴ συνεστάναι ἐδογμάτισε Iren. 12 ἐπιστάμενος Ρ 13 αὐτοῦ V 15 τὸ ὅλων Ρ 16 εἰπεῖν Iren. Miller: εἶπε Ρ, εἶπαι ö. 17 δὲ Ρ Iren, lat.: δὴ Epiph. ö. δομάτων Ρ εἰσίδῃς (circumspicias) Iren. 19 τὸ κάλλος αὐτῆς Iren. 19 f φρόνιμα Ρ, φρόνιμου Epiph. 20 φησίν] < Epiph. isteckt es in quid des Iren, τὸ ᾱ καἰ τὸ ݲ Epiph., πρῶτον] ἄλφα καὶ ωݲ Diele 20 ff das καὶ, das überall zwischen den Zahlen hat, fehlt bei Epiph. Epitome)

177
τράχηλον τὸ] δὲ βψ. ὤμους ἅμα <ἅμα χερσὶ> γχ, στήθη δέλτα φ, <διάφραγμα> ε<υ>, κοιλίαν ζτ, αἰδοῖα ησ, μηροὺς θρ, γόνατα ιπ, κνήμας κο. σφυρὰ λξ, πόδας μν. τοῦτ᾿ ἐστὶ τὸ σῶμα τῆς κατὰ τὸν Μάρκον Ἀληθείας, τοῦτο τὸ σχῆμα τοῦ στοιχείου, οὐτος ὁ χαρακτὴρ τοῦ γράμματος.

καὶ καλεῖ τὸ στοιχεῖον τοῦτο Ἄνθρωπον· εἶναί τε πηγήν φησι παντὸς λόγου καὶ ἀρχὴν πάσης φωνῆς καὶ παντὸς ἀρρήτου ῥῆσιν καὶ τῆς σιωπωμένης Σιγῆς στόμα. καὶ τοῦτο <μὲν> τὸ αὐτῆς· σὺ δὲ μετάρσιον ἐγείρας (τὸ) τῆς διανοίας νόημα, τὸν <αὐτο>γεννήτορα κοὶ Προπάτορα λόγον ἀπὸ στομάτων Ἀληθείας ἄκουε.

Ταῦτα δὲ ταύτης εἰπούσης, προσβλέψασαν αὐτῷ τὴν Ἀλήθειαν καὶ ἀνοίξασαν τὸ στόμα λαλῆσαι λόγον, τὸν δὲ λόγον ὄνομα γενέσθαι, καὶ τὸ ὄνομα εἶναι τοῦτο, ὃ γινώσκομεν καὶ λαλοῦμεν, Χριστὸν Ἰησοῦν, ὃ καὶ ὀνομάσασαν αὐτὴν παραυτίκα σιωπῆσαι.

προσδοκῶντος δὲ τοῦ Μάρκου πλεῖον αὐτὴν μέλλειν τι λέγειν, πάλιν ἡ Τετρακτὺς) παρελθοῦσα εἰς τὸ μέσον φησίν· εὐήθη εὐήθη ἡγήσω τὸν λόγον τοῦτον, <ὅν> ἀπὸ στομάτων τῆς Ἀληθείας ἤκουσας; τοῦτο, ὅπερ οἶδας καὶ δοκεῖς ἔχειν πάλαι, τοῦτ᾿ ἐστὶν ὄνομα· φωνὴν γὰρ ἔχεις μόνον αὐτοῦ, τὴν δὲ δύναμιν ἀγνοεῖς.

Ἰησοῦς μὲν γάρ ἐστιν ἐπίσημον ὄνομα, ἓξ ἔχον γράμματα, ὑπὸ πάντων <τῶν> τῆς ἐπικαλούμενον· τὸ δὲ παρὰ τοῖς πέντε] αἰῶσι τοῦ πληρώματος πολυμερὲς τυγχάνον ἄλλης ἐστὶ μορφῆς καὶ ἑτέρου τύπου, γινωσκόμενον ὑπ᾿ ἐκείνων τῶν συγγενῶν, ὡν τὰ μεγέθη παρ᾿ αὐτῶ ἐστι διὰ παντός.

Ταῦτα τὰ παρ’ ὑμῖν εἰκοσιτέσσαρα γράμματα ἀπορροίας [*](3 — S. 178, 26 örtl. bei Irenaeus Ι 14, 3—5 S. 134ffH. — 19 Matth. 20, 16 rec; vgl. S. 78, 21 — 19. 20 I Kor. 1, 2?) [*](1, 2 #003C; #003E; aus Iren. ö. If διάφραγμα Iren. ö.: φράγμα Ρ 2 ευ Gö: ζτ ö.: βτ Ρ rentrem Ζ et Τ verenda H et Σ Iren. lat. (= Hipp.), νῶτον ζ καὶ τ, κοιλίαν η καὶ σ Epiph. ησ] κσ Ρ nach Miller 3 Μάρκον] μάγον Iren. 5 τε Ρ Epipli.: δὲ Iren. lat. (5 φήσει Ρ, φησὶν αὐτὸ Iren. 7 † μὲν Iren. We. 8 τὸ] 2 Buchst, öscht Ρ < Epiph. τῆς < Epiph. Iren.: γενήτορα Ρ 9 προπάτορα Ρ: πατροδότορα Iren. 14 προσδοκοῦντος Ρ nach Miller (mir schien ݲ nicht ausgeschlossen) πλεῖόν τι μέλλειν αὐτὴν λέγειν Iren. 14 f () unlesbar, von Miller nicht als unkenntlich bezeichnet 15 φησὶν οὕτως· ἡπηθνηγήσω Ρ, verb. Scott: φησίν· ὡς εὐκαταφρόνητον Iren. 16 τοῦτον > Iren. † ὃν Iren. Miller 16 f ἠκουσάσου τοῦτο Ρ 17 ἔχειν Ρ Iren, > Epiph. παλαιὸν Epiph. τοῦτ᾿ < > Iren. 18 μόνον ἔχεις Ρ Epiph.: δὲ Iren. lat. 19 † τῶν Iren. ö. 20 ἐπικαλούμενον ö.: ἐγκαλούμενα Ρ, γινωσκόμενον Iren, (aus Ζ. 21 ?) πέντε < > † αὐτοῦ Iren. lat. 23 ταῦτ’ οὖν τὰ Iren. ἡμῖν Iren. lat.)

178
γίνωσκε ὑπάρχειν τῶν τριῶν δυνάμεων (καὶ εἰκόν)ας τῶν ἐμπεριεχουσῶν τὸν ὅλον καὶ] τῶν ἄνω στοιχείων ἀριθμόν. τὰ μὲν γὰρ ἄφωνα γράμματα ἐννέα νόμισον εἶναι τοῦ Πατρὸς καὶ τῆς Ἀληθείας διὰ τὸ ἀφώνους αὐτοὺς εἶναι, τουτέστιν ἀρρήτους καὶ ἀνεκλαλήτους·

τὰ δὲ ἡμίφωνα, ὀκτὼ ὄντα, τοῦ Λόγου καὶ τῆς Ζωῆς, διὰ τὸ μέσα ὥσπερ ὑπάρχειν τῶν τε ἀφώνων καὶ τῶν φωνηέντων καὶ ἀναδεδέχθαι τῶν μὲν ὕπερθεν τὴν ἀπόρροιαν, τῶν δὲ ὑπ᾿ αὐτὰ τὴν ἀναφοράν· τὰ δὲ φωνήεντα καὶ αὐτὰ ἑπτὰ ὄντα, τοῦ Ἀνθρώπου καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ἐπεὶ διὰ τοῦ Ἀνθρώπου ἡ φωνὴ προελθοῦσα ἐμόρφωσε τὰ ὅλα· ὁ γὰρ ἠχος τῆς φωνῆς μορφὴν αὐτοῖς περιεποίησεν.