Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

Hippolytus

Hippolytus. Hippolytus Werke, Volume 3. Wendland, Paul, editor. Leipizg: Hinrichs, 1916.

οὐδ’ αὖ πάλιν τῷ λὀλῳ εἰς γνῶσιν τῶν αἰσθητῶν οὐχ οἶόν τε έλθεῖν τινος, ἀλλὰ δεῖ ὄτι λευκόν ἐστιν ἰδεῖν, καὶ γεύσασθαι ὄτι γλυκύ, καὶ ὅτι ῴδικὸν ἤ ἀπῳσικὸν ἀκούσαντας εἰδέναι καὶ εἴ τι τῶν ὀσμῶν ἐστιν εύῶδες ἢ ἀηδές, ὀσφρήσεως ἔργον, οὐ λόγου.

ὡσαύτως δὲ ἔχει καὶ τὰ τῆς ἀφῆς· σκληρὸν γὰρ ἢ ἁπαλόν, ἢ θερμὸν ἢ ψυχρὸν οὐχ οἶόν τέ ἐστιν ἀκούσαντα δἰδέναι, ἀλλὰ γὰρ τῶν τοιούτων ἐστὶ κρίσις ὴ ἁφή. τούτων οὕτως ὑφεστηκότων ἡ διακόσμησις τῶν γεγονότων καὶ γινομένων ἀριθμητικῶς γινομένη θεωρεῖται.

ὅν γὰρ τρόπον ἀπὸ μονάδος ξυράμενοι κατὰ προσθήκην μονάδων ἢ τριάδων καὶ τῶν ἑξῆς ἀθροιξομένων ἀριθμῶν ἕν τι σύστημα ποιοῦμεν μέγιστον ἀριθμοῦ, πόλιν ἀπὸ τοῦ κατὰ τὴν σύνθεσιν ἀθροισθέντος ἀφαιρέσει τινὶ καὶ ἀναποδισμῷ λύσιν τῶν συνεστώτων ἀριθμητικῶς ἐργαξόμεθα,

οὔτω φησὶ καὶ τὸν κόσμον όριθμητικῷ τινι καὶ μουσικῷ δεσμῷ δεδεμένον ἐπιτάσει καὶ ἀνέσει καὶ προσθήκῃ καὶ ἀφαιρέσει ἀεὶ καὶ διὰ παντὸς ἀδιάφθορον φυλαχθῆναι. τοιγαροῦν καὶ περὶ τῆς διαμονῆς τοῦ κόσμου ἀποφαίνονται τοιοῦτόν τινα τρόπον οἱ Πυθαγορικοί·

  • ή γὰρ καὶ πάρος ἠν καὶ ἔσσεται, οὐδέ ποτ', οἴω,
  • τούτων ἀμφοτέρων κενεώσεται ἄσπετος αἰών.
    • [*](10 1 Kor. 2, 9 — 28 Empedokles Fr. 16 D., wiederholt VII 29, 10) [*](1 συναριθμουμένη ὲ́χει Roeper: ἀριθμουμένη συνέχει Ρ 2 τὸν τα Ρ 4 ἐπιπτεύωμεν Ρ 6 ἐν οίς] αἷς We. 7 + ὀ Miller 13f ὅτι δίκαιον ἢ ἄδικον Ρ, verb. ö. 15 λόγου, <κρῖναι> We. 20 μονάδων <ἢ δυάδων> Cruice 22 falsch als Text von Ρ Miller 23 ἀναποδιαμῴ Roeper: ἀναλουισμῶ Ρ 26f διανομῆς ö. (s. S. 152, 15) 28 ἦ Miller: ἧν Ρ, εἰ Η, ῇ Nauck, lamblichi De vita Pyth. S. 236 (so Emp.), s. zu VII 29, 10 ἦν καὶ PH: ἦν τε καὶ Gö., ἐ̓σκε καὶ Emp. nach Diels ἔσται οὐδέπω τοίω PH, verb. Miller 29 Roeper: κενώσεται Η, καινὸς ἔσται Ρ ἄσπετος Miller: ἄσβεστος Ρ Η)
    152
    τίνων δὲ τούτων; τοῦ νείκους καὶ τῆς φιλίας.

    ἀπεργάζεται δὲ αὐτοῖς ἡ φιλία ἄφθαρτον, ἄίδιον τὸν κόσμον, ὡς ὑπονοοῦσιν — ἔστι γὰρ ἡ οὐσία καὶ ὁ κόσμος ἕν — τὸ τὸ δὲ νεῖκος διασπᾷ καὶ διαφέρει καὶ πολλὰ πειρᾶται καταδιαιροῦν τὸν κόσμον ποιεῖν.