Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

τῶν δὲ ὲ̀ζ δυνάμεων τούτων καὶ τῆς ἑβδόμης τῆς μετὰ τῶν ἕζ͂ καλεῖ τὴν πρώτην συζυγίαν νοῦν καὶ ἐπίνοιαν, οὐρανὸν καὶ γῆν· καὶ τὸν μὲν ἄραενα ἄνωθεν ἐπιβλέπειν καὶ προνοεῖν τῆς συξύγου, [*](3 Empedokles Fr. 109 D. — —23 vgl. Χ 12, 2-4 — 8 Empedokles Fr. 110, πάντα γὰρ ἴσθι φρόνησιν ἔγ̣ειν καὶ νώματος αἶσαν — 19 — 22 vgl. S. 116, 20 — 24 U. VII 22, 1) [*](1 τέλειον νοερὸν Gö. οὕτως ὠς > Cruice ὡς ἕκ. Atticimus) 5 nach Εmp. (bei Aristot.) Miller 6 καὶ <στοργῇ> στοργήν Miller: δὲ στοργῇ oder στογυῇ δὲ στοργὴν Aristot. Γε τε nach Aristot. Miller: ἐπὶ Ρ 7 νόμιζε Meineke, Ζ. f. Altertumswiss. Χ 375 7f < > (nach H) ö., vgl. Meineke a. a. O. 8 γενοίμην ἴσην Ρ: νὠματος αἶσαν nach Sext. Miller, γνώματοσ ϊαον Hipp. VII 29, 26 11 γεννητὸς <γέγονεν> Miller, doch s. 12 συξυγίαν Η 15 στάντα Η Miller, vgl. S. 136, 5. 139, 7. VI 17,1 16 ος Η ö.: ώς Ρ ὤν > Η Miller, νοῶν Hilg. S. 459 18 καὶ a. Rande Ρ, > Η 19 όπαραλάιrω Ρ + λαὶ H 21 ἢ 21 ἤ ó.: ἡ P H, vgl. 16, 165 ἢ ἠ? We. 24 24 ὅτι Ρ)

τὴν δὲ γῆν ὑποδἐχΜαι κάτω τοὺς ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ νοεροὺς καταφερομένους τῆ γῇ συγγενεῖς καρπούς. διὰ τοῦτο, ἀποβλέπων ἀποβλέπων πολλάκις ὁ λόγος πρὸς τὰ ἐκ νοὸς καὶ ἐπινοίας γεγεννημένα, τουτέστιν έξ οὐρανοῦ καὶ λέγει· »ἄκουε, ούρανέ, οὐρανέ, καὶ ἐνωτίζου. γῆ, ὅτι κύριος ἐλάλησεν· υἱοὺς ἐγέννησα καὶ ὕφωσα, αὐτοὶ δέ με ήθέτησαν« ὁ δὲ λέγων ταῦτα, φηδέν, ἡ ἑβδόμη δύναμίς ἐστιν, <ὁ> δτάς, στησόμενος· αὐτὸς γὰρ αἴτιος τούτων τῶν καλῶν, ὧν ἐπῄνεσε Μωσῆς καὶ εὶπε καλὰ λίαν. ὴ δὲ φωνὴ καὶ τὸ ὄνομα ἥλιος καὶ δελήνη, ὁ δὲ λοrισμὸς καὶ ἠ ἐνθύμησις ἀὴρ καὶ ὕδωρ. ἐν δὲ τούτοις ἅπασιν ἐμμέμικται καὶ κέκραται, ὡς ἔφην, ἡ μεγάλη δύναμις ἠ ἀπέ- ραντος, ό ἑστώς.