Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

Hippolytus

Hippolytus. Hippolytus Werke, Volume 3. Wendland, Paul, editor. Leipizg: Hinrichs, 1916.

ἔστι δέ, φησίν, ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἄτιμος ἐν τῷ κόσμῳ καὶ πολύτιμος * * * ὑπὸ τῶν οὐκ εἰδότων τοῖς οὐκ εἰδόσιν αὐτόν, λελογισμένος ὡς γὰρ] σταγὼν ἀπὸ κάδου· ἡμεῖς δ’ ἐσμέν, φησιν, οἱ πνευματικοί, οἱ ἐκλεγόμενοι ἀπὸ τοῦ ζῶντος ὕδατος τοῦ ῥέοντος Εὐφράτου διὰ τῆς Βαβυλῶνος μέσης τὸ οἰκεῖον, διὰ τῆς πύλης ὁδεύοντες ἀληθινῆς, ἥτις ἐστὶν Ἰησοῦς ὁ μακάριος.

καὶ ἐσμὲν ἐξ ἁπάντων ἀνθρώπων ἡμεῖς Χριστιανοὶ μόνοι, ἐν τῇ τρίτῃ πύλῃ ἀπαρτίζοντες τὸ μυστήριον καὶ χριόμενοι ἐκεῖ ἀλάλῳ χρίσματι ἐκ κέρατος, ὡς Δαβίδ, οὐκ ὀστρακίνου φακοῦ, φησίν, ὡς ὁ Σαούλ ὁ συμπολιτευόμενος τῷ πονηρῷ δαίμονι τῆς σαρκικῆς ἐπιθυμίας.

Ταῦτα μὲν οὖν ἐκ πολλῶν ὡς ὀλίγα παρεθέμεθα· ἔστι γὰρ ἀναρίθμητα <τὰ> τῆς μωρίας ἐπιχειρήματα ὄντα φλύαρα καὶ ἀλλ’ ἐπειδὴ δυνάμει τὴν ἄγνωστον αὐτῶν γνῶσιν ἐξεθέμεθα, καὶ τοῦτο ἔδοξε παραθεῖναι· ψαλμὸς αὐτοῖς ἐσχεδίασται οὑτος, δι᾿ οὗ πάντα αὑτοῖς τὰ τῆς πλάνης μυστήρια δοκοῦσιν ὑμνῳδεῖν οὕτως·

  • νόμος ἦν γενικός τοῦ παντὸς ὁ πρωτότοκος νόος·
  • ὁ δὲ δεύτερος ἦν τοῦ πρωτοτόκου τὸ χυθὲν χάος.
    • [*](2 Joh. 9, 1 εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς — 2f Job. 1, 9 — 9 Job. 9, 8 προσαίτης — 9f Job. 9, 21 sagen die Eltern zweimal, 9, 29 die äer οὐκ οἴδαμεν — 10 Jes. 40, 15 — 11ff vgl. C. 16, 1 — 13 Job. 10, 9, vgl. C. 8, 20 — 16f I Sam. 16, 13. 10, 1 — 17 1 Sam. 16, 14 — 23ff das Gedicht ist auch ßer den im Apparat notierten Schriften bebandelt worden von Harnack, S. A. B. 1902 S. 542 —545; Hilgenfeld S. 260f und (ohne Ertrag) von Harvey, Iren. I S. LXI; zum ß s. Norden, Agnostos Theos S. 290 2)[*](1 τῶν ἀχύρω τὸ ἤλεκτρον Ρ, verb. nach V 17, 10 Miller 2 ἐκ γεννητὴς Ρ 4 παμφύτου ö.: συμφύτου Ρ 9 πολύτιμος <ἐν τῷ οὐρανῷ, προδεδομένος παραδεδ.)> Miller 10 λελογισμένως Ρ γὰρ > ö. 11 ἡμεῖς δ᾿ ö.: 12 μέσης. <εἰς> τὸ Miller, doch s. Ζ. 6 und S. 101, 25 13 <τῆς> Weibnachtsfest2 S. 142. 168 16 ὡς1 ö.: ὧ Ρ 19 + τὰ Swoboda, Wiener Stud. XXVIl 300 21 οὕτως Ρ 22 αὐτοῖς Ρ δοκοῦσιν ὑμνῳδεῖν ö.: δοκοῦσι διὰ ὕμνου ἀεὶ δοῦν Ρ ἀείδειν Miller) 23 πρωτότοκος Usener, Altgriecb. Versbau S. 94 und Leo (der mir einige Bemerkungen zum Gedichte mitteilte): πρῶτος P, πρώτιστος Miller 24 τὸ δὲ δεύτερον Cruice)
    103
  • τριτάτη ψυχὴ δ᾿ † ἔλαβεν ἐργαζομένην νόμον,
  • διὰ τοῦτο ἔλαφον μορφὴν περικειμένη
  • κοπιᾷ θανάτῳ μελέτημα κρατουμένη·
  • ποτὲ <μὲν> βασίλειον ἔχουσα βλέπει τὸ
  • ποτὲ δ’ εἰς ἐλεείν᾿ ἐκριπτομένη κλάει,
  • † ποτὲ δὲ κλαίεται χαίρει,
  • † ποτὲ δὲ κλαίει κρίνεται,
  • † ποτὲ δὲ κρίνεται θνῄσκει,
  • ποτὲ δὲ γίνεται
  • κἀνέξοδος ἡ μελέα κακῶν
  • λαβύρινθον ἐσῆλθε πλανωμένη.
  • εἶπεν δ’ Ἰησοῦς· ἐσόρα πάτερ·
  • ζήτημα κακῶν <τόδ’> ἐπὶ
  • ἀπὸ σῆς πνοϊῆς ἐπιπλάζεται.
  • ζητεῖ δὲ φυγεῖν τὸ πικρὸν χάος,
  • καὶ οὐκ οἶδεν <ὅ>πως
  • τούτου με χάριν πέμψον, πάτερ·
  • σφραγῖδας ἔχων καταβήσομαι,
  • αἰῶνας ὅλους διοδεύσω,
  • μυστήρια πάντα δ᾿ ἀνοίξω,
    • [*](5 ff vgl. Iren. I 4, 2 S. 36 Η. ποτὲ μὲν γὰρ ἔκλαιε καὶ ἐλυπεῖτο . . . . ποτὲ δὲ . . . . διεχεῖτο καὶ ἐγέλα· ποτὲ δ’ αὖ πάλιν ἐφοβεῖτο· ἄλλοτε δὲ διηπόρει καὶ ἐξίστατο und Ι 2, 3 S. 16. 17 Η.)[*](1 τρίτατον Miller ἔλαβεν ἐργαζομένην Ρ: ἐλάφων ἐργαζομένη Leo, ἔλαβ᾿ ἔλαχ᾿ Swoboda), ἔνθ᾿ ἐργαζομένη Miller 2 ἐλάφου Miller 3 θανάτου? We., vgl. Phaidon 67 D τὸ μελέτημα αὐτὸ τοῦτό ἐστιν τῶν φιλοσόφων Ε ἀποθνῄσκειν μελετῶσι 81 Α μελέτη θανάτου θανάτου μελέτῃσι Diels μελέδημα Usener 4 + μὲν Miller βασίλειον Swoboda: βασι Ρ, βασιλείαν Miller 5 ἐλεείν᾿ Cruice: ἔλαιον Ρ, ἔλεον Miller ἐκριπτομένη Cruice: ἐρριμένη Ρ, ἔλεον ῥιπταζομένη Usener ῥιφθεῖσα μινύρεται Diels κλαίει Ρ 6 — 8 unecht? Harnack 6—9 ποτὲ δὲ χαίρει | ποτὲ δὲ κρίνεται | ποτὲ δὲ θνῄσκει | ποτὲ γίνεται Swoboda ποτὲ δ’ αὖ χαίρει Leo, der nur 7. 9 ür Dochmien ält) 9f ποτὲ δ’ ἡ μελέα <πλαθεῖσα> κακῷ Diels γίνεται >) 10 Cruice: ἀνέξοδος Ρ, ἀνέξοδον Swoboda καΛ·ῶ Ρ, verb. Miller 11 εἰσῆλθε Ρ 12 ἐσὸρ Ρ 13 ἄθλημα Cruice, ζήτημα = διαίτημα? We. + τόδ’ Miller, + ἔτ᾿ Cruice 14 πνοϊῆς Swoboda: πνόης Ρ 16 οἶδε πῶς Ρ, verb. Miller 20 δ’ ἀνοίξω Miller: διανοίξω Ρ)
    104
  • μορφὰς δὲ θεῶν ἐπιδείξω·
  • κω·] τὰ κεκρυμμένα τῆς ἁγίας ὁδοῦ,
  • γνῶσιν καλέσας, παραδώσω.

    • Ταύτα μὲν οὐν οἱ Ναασσηνοὶ ἐπιχειροῦσιν, ἑαυτοὺς γνωστικοὺς ὀνομάζοντες. ἀλλ᾿ ἐπεὶ πολυκέφαλός ἐστιν ἡ πλάνη καὶ πολυσχιδὴς ὡς ἀληθῶς ἱστορουμένη ὕδρα, κατὰ μίαν ταύτης κεφαλὴν πατάξαντες διὰ τοῦ ἐλέγξαι, τῇ τῆς ἀληθείας ῥάβδῳ χρησάμενοι ἅπαν τὸ θηρίον ἀναιρήσομεν· οὐδὲ γὰρ αἱ λοιπαὶ αἱρέσεις πολὺ ταύτης ἀπεμφαίνουσι, συνεχόμεναι ἑνὶ πλάνης πνεύματι. ἀλλ’ ἐπειδὴ τὰ ῥήματα καὶ τὰ ὀνόματα τοῦ ὄφεως ἐνδιαλλάξαντες πολλὰς εἶναι κεφαλὰς τοῦ ὄφεως ἠθέλησαν, οὐδὲ οὕτως ἐνδεήσομεν διελέγξαι ὡς βούλονται.

    Ἔστι γοῦν καὶ ἑτέρα τι; Περατική. ὧν πολλοῖς ἔτεσιν ἔλαθεν ἡ κατὰ Χριστοῦ δυσφημία· ὡν νῦν εἰς φανερὸν ἄγειν ἔδοξε τὰ ἀπόρρητα μυστήρια. οὗτοι φάσκουσι τὸν κόσμον εἶναι ἴνα, τριχῇ διῃρημένον.

    ἔστι δὲ τῆς τριχῇ διαιρέσεως παρ’ αὐτοῖς τὸ μὲν ἓν μέρος οἷον μία τις ἀρχή. καθάπερ πηγὴ μεγάλη εἰς ἀπείρους τῷ λόγῳ τμηθῆναι τομὰς δυναμένη· ἡ δὲ πρώτη τομὴ καὶ προσεχεστέρα κατ αὐτούς ἐστι τριάς καὶ καλεῖται ἀγαθὸν τέλειον, μέγεθος πατρικόν. τὸ Τε δεύτερον τῆς τριάδος αὐτῶν μέρος οἱονεὶ δυνάμεων ἄπειρόν τι πλῆθος ἐξ αὐτῶν γεγενημένων· τὸ τρίτον ἰδικόν.

    καὶ ἔστι τὸ μὲν πρῶτον ἀγέννητον, ὅπερ ἐστὶν ἀγαθόν· τὸ Τε δεύτερον ἀγαθὸν αὐτογενές· τὸ τρίτον γεννητόν· ὅθεν διαρρήδην λέγουσι τρεῖς θεούς, τρεῖς λόγους, τρεῖς νοῦς, τρεῖς ἀνθρώπους. ἑκάστῳ γὰρ μέρει τοῦ κόσμου, τῆς διαιρέσεως διακεκριμένης, διδόασι καὶ θεοὺς καὶ λόγους καὶ νοῖ·ς καὶ ἀνθρώπους καὶ τὰ λοιπά.

    ἄνωθεν δὲ ἀπὸ τῆς ἀγεννηὕδρα] [*](6 derselbe Vergleich Iren. I 30 15 S. 241 H. — 13- S. 105, 23 vgl. X 10 — 26ff vgl. S. 78, 15ff) [*](1 δὲ] τε Harvey ilrenaeue I p. LXI); Lipsius, Gnosticismus in Ersch und Grubers R.E. LXXI 244 2 > Lipsius τὰ κρυπτά τε Miller 5f πολυσχεδὴς 6 ἀληθῶς ὡς <ἡ> ἱστορουμένη Cruice <τὰς> κεφαλὰς Miller 9 ἐν Ρ 10 τοῦ ὄφεως > Cruice Cruice 13 Titel περάται rot ὦν <ἐν> Περατική ücke Miller (vgl. X 10, + ἧς ἀρχηγοὶ γεγόνασιν Ἀδέμης κτλ. aus Η Bemaye 16 τῆς τριχῆς Ρ τὸ μὲν ἓν μέρος stand in der Vorlage vor Z. 18 καλεῖται, so ö., doch s. H, Theodoret, Haer. fab. I 17 und öller, Gesch. der Kosmologie S. 222 μέρος > in der Vorlage Bernays 18 προεχεστέρα doch s. H 19 ἐστὶν ἡ τριὰς Η ö. 21 ἐξ — γεγ. > Η αὐτῶν Ρ, verb. Bernays fvgL Ζ. 23) εἰδικόν Cruice 25 διακκεκριμένης Η ö.: διακεκρυμμένης Ρ (von blasser Tinte in διακε etwas Unlesbares hineingeschrieben), διακεκριμένους oder διακεκριμένως Miller 26f ἀγενησίας Ρ)

    105
    σίας καὶ <τῆς> πρώτης τοῦ κόσμου τομῆς, καθεστηκότος λοιπὸν κόσμου ἐπι συντελεία, κατεληλυθέναι δι᾿ αἰτίας ἃς ὕστερον ἐροῦμεν, ἐν τοῖς Ἡρώδου χρόνοις τριφυῆ τινα καὶ τρισώματον καὶ τριδύναμον ἄνθρωπον καλούμενον Χριστόν, ἀπὸ τῶν τριῶν ἔχοντα τοῦ κόσμου μερῶν ἐν ἑαυτῶ πάντα τὰ συγκρίματα καὶ τὰς δυνάμεις.

    καὶ τοῦτο εἶναί φησι τὸ λεγόμενον· πᾶν τὸ πλήρωμα εὐδόκησε κατοικῆσαι ἐν αὐτῷ σωματικῶς, καὶ πᾶσά ἐστιν ἐν αὐτῷ ἡ θεότης‘ τῆς οὕτω διῃρημένης τριάδος. κατενηνέχθαι γάρ φησιν ἀπὸ τῶν ὑπερκειμένων κόσμων δύο, τοῦ τε ἀγεννήτου καὶ τοῦ αὐτογενοῦς, εἰς τοῦτον τὸν κόσμον, ἐν ᾦ ἐσμεν ἡμεῖς. παντοίων δυνάμεων σπέρματα.

    τίς δέ ἐστιν ὁ τρόπος τῆς καταβάσεως αὐτῶν, ὕστερον ἐροῦμεν. κατεληλυθέναι οὖν φησι τὸν Χριστὸν ἄνωθεν ἀπὸ τῆς ἀγεννησίας, ἵνα διὰ τῆς καταβάσεως αὐτοῦ πάντα σωθῇ τὰ τριχῇ διῃρημένα. τὰ μὲν γάρ, φησίν, ἄνωθεν κατενηνεγμένα κάτω ἀνελεύσεται δι᾿ αὐτοῦ· τὰ δὲ ἐπιβουλεύσαντα τοῖς κατενηνεγμένοις ἄνωθεν ἀφίεται καὶ κολάσθέντα ἀπολέγεται. τοῦτό ἐστι. φησί, τὸ εἰρημένον· »οὐ γὰρ ἠλθεν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπους εἰς τὸν κόσμον, ἀπολέσαι τὸν κόσμον, ἀλλ᾿ ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι᾿ αὐτοῦ‘. κόσμον, φησί, καλεῖ τὰς δύο μοίρας τὰς ὑπερκειμένας, τήν τε ἀγέννητον καὶ τὴν αὐτογέννητον. ὅταν δὲ λέγῃ, φησίν, »ἵνα μὴ σὺν τῷ κόσμῳ κατακριθῶμεν‘ ἡ γραφή, τὴν τρίτην μοῖραν λέγει τοῦ κόσμου τοῦ ἰδικοῦ. τὴν μὲν γὰρ τρίτην δεῖ φθαρῆναι, ἣν καλεῖ κόσμον, τὰς δὲ δύο τῆς φθορᾶς ἀπαλλαγῆναι τὰς ὑπερκειμένας.

    Μάθωμεν οὐν πρῶτον, πῶς ταύτην τὴν διδαχὴν παρὰ τῶν ἀστρολόγων εἰληφότες ἐπηρεάζουσι Χριστόν, ἐργαζόμενοι φθορὰν τοῖς ἑπομένοις αὐτοῖς ἐν τῇ τοιαύτῃ πλάνῃ. οἱ γὰρ ἀστρολόγοι ἕνα τὸν κόσμον εἰρηκότες διαιροῦσιν αὐτὸν εἰς τά ἀπλανῆ τῶν ζῳδίων μέρη δώδεκα, καὶ καλοῦσι τὸν κόσμον τῶν ζῳδίων τῶν ἀπλανῶν ἴνα κόσμον ἀπλανῆ· ἕτερον δὲ εἶναι τὸν τῶν πλανωμένων καὶ δυνά- [*](2 ὕστερον ἐροῦμεν] § 6 — 3 τριδύναμον] vgl. C. Schmidts Regieter zu den Koptisch-gnostisclieii Schriften I 381 — 6f Kol. 2, 9 ὅτι ἐν αὐτῷ κατοικεῖν πᾶν τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς 1, 19 ὅτι ἐν αὐτῷ εὐδόκησεν πᾶν τὸ πλήρωμα κατοικῆσαι, vgl. Vm 13, 2 — 11 ἐροῦμεν] C. 17 — —18 Joh. 8, 17 οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον, ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον κτλ. — 20 Ι Kor. 11. 32) [*](1 + τῆς Η ö. πρώτης Η Bemays: πρὸ τῆς Ρ 3 τρισώματον Η ö.: τρίσωμον Ρ 8 γάρ] δὲ Η Bemays 9 ἀγενήτου Ρ 12 ἀγενησίας Ρ 15 ἀφίεται καὶ ö.: ἀφίει καὶ Ρ, ἀφιεῖ εἰκῆ καὶ Η, ὀφιοειδῆ Bernays, ἀφίεται δίκ[Η καὶ We. 21 τὸν κόσμον τὸν ἰδικὸν Bemars εἰδικοῦ Cruice)

    106
    μει καὶ θέσει καὶ ἀριθμῶ κόσμον λέγουσιν, ὅς ἐστι μέχρι σελήνης.

    λαμβάνειν δὲ κόσμον ἀπὸ κόσμου δύναμίν τινα καὶ μετουσίαν, καὶ μετέχειν ἀπὸ τῶν ὑπερκειμένων τὰ ὑποκείμενα. ἵνα δὲ ἔσται τὸ λεγόμενον ἐμφανές, αὐταῖς ἐκείναις ταῖς τῶν ἀστρολόγων ἐκ μέρους χρήσομαι φωναῖς ὑπομνήσων τοὺς ἐντυγχάνοντας τὰ προειρημένα ἐν τῷ τόπῳ, οὗ ἐξεθέμεθα τὴν τῶν ἀστρολόγων πᾶσαν τέχνην.

    ἃ μὲν οὖν ὡς] ἐκείνοις δοκεῖ, ἔστι τάδε· ἀπὸ τῆς τῶν ἄστρων ἀπορροίας τὰς γενέσεις τῶν ὑποκειμένων ἀποτελεῖσθαι. περιεργότερον γὰρ ἀνα- βλέφαντες εἰς τὸν οὐρανὸν οἱ Χαλδαῖοι ἔφασαν δραστικῶν μὲν αἰ τιῶν ἐπέχειν λόγον εἰς <τὸ> ἕκαστον τῶν καθ’ ἡμᾶς συμβαινόντων <ἐκβαίνειν τοὺς ἐπτὰ ἀστέρας> συνεργεῖν δὲ τὰ τῶν μέρη.

    <τὸν μὲν οὖν ζῳδιακὸν κύκλον διαιροῦσιν εἰς μέρη> ἕκαστον δὲ ζῴδιον εἰς μοίρας τριάκοντα, ἑκάστην δὲ μοῖραν εἰς ἑξήκοντα λεπτά· οὕτω γὰρ καλοῦσι τὰ ἐλάχιστα καὶ τὰ ἀμερῆ.

    τῶν δὲ ζῳδίων τὰ μὲν ἀρρενικὰ καλοῦσι, τὰ τὰ θηλυκά· καὶ τὰ μὲν δίσωμα, τὰ δὲ οὔ· καὶ τὰ μὲν τροπικά, τὰ δὲ στερεά. ἀρρενικὰ μὲν οὖν ἐστιν ἢ θηλυκά, ἅπερ συνεργὸν ἔχει φύσιν πρὸς ἀρρενογονίαν <ἢ Κριὸς γὰρ ἀρρενικόν ἐστι ζῴδιον, Ταῦρος δὲ θηλυκόν,

    καὶ τὰ λοιπὰ κατὰ τὴν αὐτὴν ἀναλογίαν, ἃ μὲν ἀρρενικά, ἃ δὲ θηλυκά. ἀφ ὧν, οἴομια, <καὶ οἱ> Πυθαγορικοὶ κινηθέντες τὴν μὲν μονάδα προσαγορεύουσι, τὴν δὲ δυάδα θῆλυ, τὴν δὲ τριάδα πάλιν ἄρρεν· καὶ ἀναλόγως τοὺς λοιποὺς τῶν τε ἀρτίων τε] καὶ περισσῶν ἀριθμῶν.

    ἔνιοι δὲ καὶ ἕκαστον ζῴδιον εἰς δωδεκατημόρια διελόντες τῇ αὐτῇ σχεδὸν ἐφόδῳ χρῶνται, οἷον ἐπὶ Κριοῦ <τὸ μὲν πρῶτον δωδεκατημόριον αὐτοῦ Κριόν τε> καλοῦσι τε> <καὶ> ἄρρεν, τὸ δὲ Ταῦρόν ἄρρεν] τε καὶ θῆλυ. τὸ δὲ τρίτον Διδύμους <τε> καὶ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων μοιρῶν δὲ ὁ αὐτὸς λόγος.

    δίσωμα δὲ εἶναι λέγουσι ζῴδια <Διδύμους τε καὶ> τὸν διαμετροῦντα [*](1 8. ZU YJI 19, 2 und S. 9, 23. 35, 3 — 6 s. ο. IV 1ff — 7-S. 107, 6 Sext. Emp. Adv. math. V 4 — 11) [*](1 ὃς ἐστι μέχρι ö.: ὅ ἐστι μέρος Ρ 3 > ? We. 5 χρήσωμαι Ρ 7 ὡς > Miller 9 ἔφθασαν Ρ 10 ὑπέχειν Cruice + τὸ Sext. We. 11 #x003E; Sext. (Maury, Revue archeol. VIII 306) 12 <> Sext. Maury a. a. Ο. (Sext. § 5 — κύκλον, ὥσπερ κατηχήμεθα, διαιροῦσιν εἰς δεκαδύο ζῴδια) 14 τὰ2 > 16 στερεά Sext. Maury (p. 367): ἕτερα Ρ 17f <> Sext. Miller 20 καὶ Sext. We. οἱ Miller) 22 λοιποὺς Sext. ö.: λόγους Ρ τε > Sext. 23 δωδεκατημόρια Sext. Maury: δωδεκατημόριον Ρ 24f <> Sext. Gö. 25 λοῦσι καὶ ἄρρεν Sext. Gö.: καλοῦσιν ἄρρεν Ρ 26 ἄρρεν1 > Sext. Gö. τε ó.: > Ρ 27 δὲ1 Sext.: δὶς Ρ 28 <> Sext ön. τὸν Sext.: τὰ beste HSS des Sext.)

    107
    Παρθένον τε καὶ Μύας, οὐ δίσωμα δὲ τὰ λοιπά. καὶ ὡσαύτως τροπικα μέν, ἐν οις γενομενος ο ηλιος μεταλλασσει καὶ ποιεῖ του περιέχοντος τροπάς, οἷόν ἐστι ζῴδιον ὅ τε Κριὸς καὶ ὁ τούτου διάμετρος, καθάπερ Ζυγός, Αἰγόκερώς τε καὶ Καρκίνος.

    ἐν Κριῷ μὲν γὰρ ἐαρινὴ γίνεται τροπή, ἐν Αἰγοκέρῳ δὲ χειμερινή, ἐν Καρκίνῳ δὲ θερινή, ἐν Ζυγῷ δὲ φθινοπωρινή. ταῦτα δὲ καὶ τὸν περὶ τούτων λόγον λεπτομερῶς ἐξεθέμεθα ἐν τῇ πρὸ ταύτης βίβλῳ, ὅθεν ἔστιμαθεῖν τὸν φιλομαθῆ, ὡς οἱ τῆς Περατικῆς αἱρέσεως ἀρχηγοί, Εὐ- φράτης ὁ Περατικὸς καὶ Κέλβης ὁ Καρύστιος, μεταγαγόντες ὀνόματι μόνον διήλλαξαν, δυάμει δὲ τὰ ὅμοια ἔθεντο, καὶ αὐτοὶ τῇ τέχνῃ κατακόρως προσέχοντες.