Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

καὶ τοῦ μὲν ἵππου διαμαρτάνει, κόρην δὲ τινα μιξοπάρθενον ευιρὼν ἐπὶ τῆς ἐρημίας ἐπηρώτα, εὶ εἴη που τεθεαμένη τὸν τὸν ἡ δὲ κόρη φησὶν εἰδέναι μέν, μὴ δείξειν δὲ πρότερον αὐτῷ, εὶ μὴ πρὸς μῖξιν φιλίας συνέλη αὐτῇ ό ῾ Ηρακλῆς.

ἠν δὲ φησὶν ὁ Πρόδοτος, τὰ ἄνω αὐτῆς μέχρι βουβῶνος παρθένου, πάν πᾶν τὸ κάτω κάτω μετὰ βουβῶνα φρικτόν τι θέαμα ἐχίδνης. σπουδῇ δὲ τῆς περὶ τὸν ἵππον εὑρέσεως ὁ Ἡραχλῆς πείθεται τῶ θηρίῳ· ἔγνω γὰρ αὐτὴν καὶ ἐποίησεν ἐγκύμονα, καὶ προεῖπεν αὐτῇ μετὰ τὴν γνῶσιν, ὅτι ἐχει κατὰ γαστρὸς ἐἔ αὐτοῦ τρεῖς ὁμοῦ παῖδας, οἵτινες ἔσονται ἐπιφανεῖς.

ἐκέλευσε δὲ αύτοῖς γεννωμένοις ὀνόματα θεῖναι τὴν τεκοῦσαν Ἀγάθυρσον, Γελωνὸν καὶ Σκύθην. λαβὼν δὲ τούτου μισθὸν τὸν ἴππον παρὰ τῆς θηριώδους κόρης, ἀπηλλάττετο φέρων καὶ τὰς βοῦς. μακρὸς δὲ ὁ μετὰ ταῦτα μῦθος Ἡροδότῶ, χαιρέτω δὲ τὸ νῦν. τίνα δὲ τὰ Ἰουστίνῳ δοκοῦντα, μετάγοντι τὸν μῦθον εὶς τὴν τῶν τῶν γέννησιν, ἠμεῖς διηγησόμεθα.

οὐτός φησιν· ἠσαν τρεῖς ἀρχαὶ τῶν ὅλων ἀγέννητοι, ἀρρενι καὶ δύο, θηλυκὴ μία. τῶν δὲ άρρενικῶν ἡ μέν τις καλεῖται ἀγαθός, αὐτὸ μόνον λεγόμενος, λεγόμενος, προγνωστικὸς τῶν ὁλων. ἡ δὲ ἑτέρα πατὴρ πάντων τῶν γεννητῶν, ἀπρόγνωστος <καὶ ἄγνωστος> καὶ [*](8 Herodot IV 8-10, vgl. Diodor II 43 — 29-S. 127, 25 vgl. X 15, 1—3) [*](1 βλίων > Cruie τῶν ἀγαθῶν Ρ 2 ἄλαλα ö.: ἄλλα Ρ 5f ξένην Ρ: καινὴν ö. 7 διδασκαλίου Ρ 8 ἐρυθρᾶς Ρ 12 ἐπεγ. We. 14 τοῦ ö.: τῆς Ρ 25 ἀπηλάττετο Ρ 26 τὸν νοῦν Ρ, verb. Miller 27 μετάγοντα Ρ 30 εἰ μέν Ρ 31 λεγόμενον Η προγνώστης Η 82 πατὴρ Η Gö.: μήτηρ Ρ < > H)

καλεῖται δὲ Ἐδὲμ αὕτη ἡ κόρη καὶ ᾿Ισραήλ. οὺται, φησίν, αἱ ἀρχαὶ τῶν ὄλων, ῥίζαι καὶ πηγαί, ἀφ’ ὧν τὰ ὄντα ἐγέντα· ἄλλο δὲ δὲ ὴν ἰδὼν ἰδὼν ο᾿ πατὴρ τὴν μιξοπάρθενον ἐκείνην ἀπρόγνωστος ὤν τἠν ᾿Εδέμ, ἦλθεν ἐπιθυμίαν αὐτῆς· Ἔλωεὶμ δέ, φησίν, καλεῖται καλεῖοται ὁ πατήρ· οὐδὲν <δ᾿< ἠττον ἐπεθύμησε καὶ ὴ ῾Εδὲμ τοῦ Ἐλωείμ, καὶ αὺτοὺς ἡ ἐπιθυμία εἰς μίαν φιλίας εὔνοιαν.

γεννᾷ δὲ ἀπὸ τῆς συνόδου τῆς τοιαύτης ὁ πατὴρ ἐκ τῆς ῾Εδὲμ ὲαυτῷ ἀγγέλους δώδεκα. ὀνόματα δέ ἐστι τῶν πατρικῶν ἀγγέλων τάδε· Μιχαήλ, ῾Αμήν, Βαρούχ, Γαβριήλ, ῾Ησασσαῖος * * * καὶ τῶν μητρικῶν ἀγγέλων,

ὡν ἐποίησεν ἡ Ἐδέμ, ὁμοίως ὑποτέτακται τὰ όνόματα· ἔστι δὲ βάβελ, ῾Αχαμώθ, Νάας, Βήλ, Βελίας, Σατάν, Σαήλ, Ἀδωναῖος, Καυίθαν, θαραώθ, καρκαμενώς, Λάθεν.

τούτων τῶν εικοσιτεσσάρων ἀγγέλων οἱ μὲν πατρικοὶ τῷ πατρὶ συναίρονται καὶ πάντα ποιοῦσι κατὰ τὸ θέλημα αὐτοῦ, οἱ δὲ μητρικοὶ τῇ μητρὶ ῾Εδέμ· τούτων δὲ τῶν ἀrγέλων ὁμοῦ πάντων τὸ πλῆθος ὁ παράδεισος, φησίν, ἐστί. περὶ οὑ λέγει Μωσῆς· »έφύτευσεν ό θεὸς παράδεισον ἐν ῾Εδὲμ κατὰ ἀνατολάς«, τουτέστι κατὰ πρόσωπον τῆς ῾Εσέμ, ἕνα βλέπῃ τὸν παράδειδον ἡ ῾Εσέμ, τουτέστι τοὺς ἀγγέλους, διὰ παντός.

τούτου τοῦ παραδείσου ἀλληγορικῶς οἱ ἄγγελοι κέκληνται ξύλα, καὶ ἔστι τὸ ξύλον τῆς ζωῆς ό τρίτος τῶν πατρικῶν ἀrγέλων Βαρούχ, τὸ δὲ ξύλον τοῦ εἰδέναι γνῶσιν καλοῦ καὶ πονηροῦ ὀ τρίτος τῶν μητρικῶν ἀrγέλων, ὁ Νάας. οὕτως γὰρ θέλει τὰ Μωσέως ἑρμηνεύειν, λέγων· περιεσταλμέως αὐτὰ εἶπεν ό Μωυσῆς διὰ τὸ μὴ πάντας πάντας τὴν άλήθειαν.

γενομένου δὲ, φησί, τοῦ παραδείσου ἐξ εὐαρεστήσεως κοινῆς Ἐλωεὶμ καὶ Ἐδέμ, οἱ τοῦ Ἐλωεὶμ ἄγγελοι λαβόντες ἀπὸ τῆς καλλίστης γῆς, τουτέστιν οὐκ απὸ τοῦ θηριώόους μέρους τῆς ῾Εσέμ, ἀλλὰ | ἀπὸ τῶν ὑπὲρ βουβῶνα ἀνθρωποειδῶν καὶ ἡμέρων χωρίων τῆς γῆς f. 55r • ποιοῦσι τὸν ἄνθρωπον. ἐκ δὲ τῶν θηριωδῶν μερῶν. φησί, γίνονται [*](19 Gen. 2, 8 — 22f Gen. 2, 9 (Ezech. 31, 8. 18?) — 28f Gen. 2, 7 — —s. 128, 3 vgl. X 15, 4) λ [*](1 θή ρ θήλεια Η): θῇλυς falsch als Lesart von Ρ Miller δίγνωμος Η ö.: ἀγνώμων Ρ 5 ὄντα] πάντα Η ö. 8 † δ’ ö. 9 εὐνήν Scott 12 ῾Ησαδδαῖος] s. S. 86, 9f ücke Miller, 7 Namen fehlen 14 Βάβελ, ῾Αχαμώθ ö.: βαβελαχαμῶς Ρ 14f αυίθαν] Δευιαθίαν ö. 15 Φαραώ Gö., doch s. bei Josephus 16 αυναίρονται Miller: συναιροῦνται PH 25 οῦτος Ρ θέλει We. (S. 128. 11): λέγεται Ρ, λέγει δεῖν ö. 25f περιεσταλμένος Ρ 30 τὸν ὑπὲρ Ρ)