Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

τὸν μὲν θεόν φησιν ἀσώματόν τε καὶ ἀνείδεον καὶ μόνοις σοφοῖς ἀνδράσι καταληπτὸν καταληπτὸν τὴν δὲ ὕλην δυνάμει μὲν σῶμα, ἐνεργείᾳ δὲ οὐδέπω· ἀσχημάτιστον γὰρ αὐτὴν οὖσαν καὶ [*](2f vgl. S. 1, 11. 23, 23; Diog. Laert. III 56 — 4 Cedrenus 279, 2. 3 οὐτος παράδειφμα — 4 — S. 23, 24 zugrunde liegt ein Compeudium der platonischen Lehre. Parallelen bieten ’ Eisagoge (Bd. VI des Herraannschen Plato; nach Photius Cod. 48 benutzte Hippolyt den A. in seiner Schrift Περὶ τοῦ παντός), Diogenes Laert. III, Apul. De Piatone et eins dogmate (ich eitlere nach Seiten der Ausgabe von Thomas). Einige wörtliche Parallelen eitlere ich, anderes terial bieten Freudenthals Albinos; Hobein, De Masimo Tyrio, Jena 1895 S. 89 ff; Sinko, De Apulei et Albini doctrinae Platonicae adumhratione, Cracoviae 1905 H. Strache, De Arii Didymi in morali philosophia auctoribus, Berolini 1909, S. 84ff; luvenes dum sumus (Diogenis Laertii Vita Piatonis) Basel 1907 — 4 ff sehr ähnlich Cyrill C. lulian. S. 573 C Migne, s. Dox. S. 10 — — 8 Cedr. 279, — 10 — 6–10. 13–S. 20, 4 vgl. Diog. Laert. III 69. 70 (zwei Principien; Dox. 287 485, 4. 487, 8; Apul. I 5; Iren. II 14, 3 drei Principien) — 7 äus 49 Α πάσης εἶναι γενέσεως ὑποδοχὴν αύτὴν οἶον τιθήνην 53 Α δεξαμενῆς Albinus 8 S. 162, 25ff πανδεχὲς καὶ Μήνην) Dox. S. 308, 5ff — 10 f Albinus 12 S. 167, 8. 9; Seneca Ep. 65, 7. 9 — 10 — 13 Cedrenus 279, 3–6 ὃ καὶ ἔννοιαν τοῦ θεοῦ καὶ καλεῖ — καταληπτόν — 14 f vgl. Albinus 8 S. 162, — 34) [*](1 μηδὲν σύγγραμμα Roeper συγγράμματα so die HSS 3 ὁρίζει, ἐστὶ Roeper: ὁρίζεται HSS 6 πᾶσιν Cedr. (Roeper): πᾶσαν HSS δεαὶ verb. in ἢν καὶ L, ἢν δὴ καὶ Roeper 6f καὶ δεξ. καὶ > Cedr. καὶ δεξ. > 7 τηθήνην HSS 9 ἂπαντα συγκρώματα Τ 10 ἔννοιαν Cedr. ἰδέαν Cedr. (Gronov): ἰδέας HSS 11 εἰκόνισμά τι Cedr.: εἰκονίσματι HSS ᾡ Cedr.: > HSS 11 f ᾡ προσέχων, φησίν, ὁ θ. τὰ π. ἐδημιούργησε Cedr. 12 καὶ τὸν μὲν Cedr. vielleicht richtig τε > Cedr. ἀνείδεον] + καὶ ἄφθαρτον Cedr. 13 + ἀνθρώποις, wieder getilgt Β εἶναι > Cedr. 14 οὔπω B)

τὴν μὲν οὖν ὒλην ἀρχὴν εἶναι καὶ σύγχρονον τῷ θεῷ, ταύτῃ καὶ ἀγένητον τὸν κόσμον· ἐκ γὰρ αὐτῆς συνεστάναι φησὶν αὐτόν. τῷ δὲ ἀγενήτῳ ἀκολουθεῖν πάντως καὶ τὸ ἄφθαερτον. ᾗ δὲ σῶμά τε καὶ ἐκ πολλῶν ποιοτήτων καὶ ἰδεῶν συγκείμενον ὑποτίθεται, ταύτῃ καὶ γενητὸν καὶ φθαρτόν.

τινὲς δὲ τῶν Πλατωνικῶν ἀμφότερα ἔμιξαν χρησάμενοι παραδείφματι τοιούτῳ· ὄτι ὢσπερ ἄμαξα δύναται ἀεὶ διαμένειν ἄφθαρτος κατὰ μέρος ἐπισκευαζομένη, κἄν τὰ μέρη φθείρηται ἑκάστοτε, αὐτὴ δὲ ὁλόκληρος ἀεὶ μένει, τοῦτον τὸν τρόπον καὶ ὁ κόσμος κατὰ μέρη μὲν ἀεὶ φθείρεται, ἐπισκευαζομένων <δὲ> καὶ ἀντανισουμένων τῶν ἀφαιρουμένων ἀίδιος μένει.

τὸν δὲ θεὸν οἱ μὲν ἔνα αὐτὸν αὐτὸν εἴπεῖν ἀγένητον καὶ ἄφθαρτον, ὡς λέγει ἐν τοῖς Νόμοις· ὁ μὲν δὴ θεός, ὥσπερ καὶ ὁ παλαιὸς λόγος, ἀρχήν τε καὶ τελευτὴν καὶ μέσα τῶν ὄντων ἁπάντων ἔχων« — οὔτως ἴνα αὐτὸν τὸν διὰ πάντων κεχωρηκότα ἀποφαίνεται —,

οἱ δὲ καὶ πολλοὺς ἀορίστους, ὂταν λέγῃ· θεοὶ θεῶν, ὡς ἐγὼ δημιουργός τε καὶ πατήρ«· οἱ δὲ καὶ ὡρισμένους, ὂταν λέγῃ·

ὁ μὲν δὴ μέγας ἐν αὐρανῷ Ζεὺς πτηνὸν ἄρμα ἐλαύνων‘, καὶ ὂταν γενεαλογῇ τοὺς Οὐρανοῦ παῖδας καὶ Γῆς. οἱ δὲ συστήσασθαι μὲν αὐτὸν θεοὺς γενητούς, καὶ διὰ μὲν τὸ γεγενῆσθαι, πάντως αὐτοὺς φθαρῆναι ἀνάγκην ἔχειν, διὰ δὲ τὴν [*](2 — 4 Cedrenue 279, 17 — 19 τὴν δὲ ὕλην σύγχρονον τῷ θεῷ καὶ τὸν κόσμον ἀγένητον λέγει τ. κόσμον hinter λέγει Paris.). ἐκ γὰρ τῆς ὔλης συν. - ἄφθαρτον — 3f vgl. S. 21, 10, AlbimisS S. 157, 28 τοῦ ἀγενήτου καὶ ἀφθάρτου ὄντος — 7 über dies und ähnliche Schulbeispiele vom Schiff (Plut. Theseus 23) und vom Meere s. Sokolowski, Sachbegriff und örper . . . . Halle 1902 S. 36 ff 505ff — f Cedrenus 279, 10–12 — 13 Plato, Gesetze IV p. 7 1.5 Ε — 15-S. 21, 1 Cedr. 279 8 αὐτὸς ἀποφαίνεται καὶ ἄλλους ἀορίστους θεούς,μ ὂταν - εἶναι — 16 u. S. 21, 1 Plato, Α — 17 Plato, Phaidros Ε — 18 vgl. Plato, Timaios 40 Ε) [*](1 πιότητας Τ 2 ταύτῃ (s. Ζ. 5) ö.: ταύτην HSS, > Cedr. 3 HSS ebenso Ζ. 4. 12 αὐτῆς Roeper: αὐτοῦ HSS, τῆς ὒλης Cedr. 4 ἀκολουθεῖ Cedr. 5 ταύτην Τ, vgl. Ζ. 2 6 ἀμφοτέρως Τ 10 μὲν ἀεὶ üsener: μένει καὶ HSS, μὲν Roeper, μὲν εἰ καὶ Gö. φθείροντα Τ ἐπισκιαζομένων L B <δὲ> Roeper οὐ Β δὴ] δὲ Gronov 14 ὄντων Τ Cedr. (Plato): > LBO IG Cedr.: ἀορίστως HSS θεοὶ Cedr. (Plato): θεὸς HSS, zum Platotext s. Rawack. De Piatonis Timaeo, Berlin 1888 p. 15ff ὦν Cedr. (Plato): > HSS 17 δὲ καὶ ὡρ. φάσκων Cedr. μέγας] + ἡγεμὼν Plato, doch s. Diels 18 πτηνῶν Β πτηνὸν auch Τ) γενεαλογεῖται Ο τοὺς > Ο 19 f συστήσας δὲ ἔνα θεὸν εἰσάγει καὶ θεοὺς γενητοὺς καὶ διὰ μὲν τοῦ γεγ. αὐτοὺς πάντως ἀν. ἔχει καὶ φθαρῆναι Cedr. 19 αὐτοὺς L 1 O, οὐν Τ γεννῆσθαι Ο)

δαιμόνων δὲ φύσεις ἀποδέχεται, καὶ τοὺς μὲν ἀγαθοὺς εἶναί φησιν αὐτῶν, τοὺς δὲ φαύλους.5