Historia ecclesiastica (fragmenta ap. Photium)

Philostorgius

Philostorgius. Kirchengeschichte. Bidez, Josef, editor. Leipzig: Hinrich, 1913.

15. Λέγει δ' οὖν, οὐκ οἶδ' ὅθεν λαβών, τὸν Ἀπολινάριον ἐπίσκοπον εἶναι, καὶ τὸν Νουᾶτον ἐκ φυλῆς ὁρμᾶσθαι τῶν φρυγῶν.

16. Ὅτι Οὐαλεντινιανὸν καὶ Οὐάλεντα τὴν Κίβαλιν λαχεῖν ἀναγράφει πατρίδα.

17. Ὅτι τῶν τὸ ὁμοούσιον δοξαζόντων φεόδωρος μέν, φησίν, ἐκδηλότατος ἐγεγόνει, τῆς ἐν Θρᾴκῃ ἐφορεύων Ἡρακλείας, καὶ Γεώργιος δέ, Ἀλεξανδρεὺς μὲν τὸ γένος καὶ τῶν ἐκ φ·ιλοσοφίας ὁρμωμένων. τῆς δὲ κατὰ Συρίαν Λαοδικείας ἐπιστατῶν. δεύτεροι μετ αὐτοὺς τῷ χρόνω̣ Εὐστάθιος γηραιὸς ἀνὴρ καὶ τῷ πλήθει αἰδοῖός τε καὶ πιθανός, καὶ δὴ καὶ Βασίλειος, ἀλλὰ γὰρ καὶ Μακεδόνιος ὁ Κωνσταντινουπόλεως καὶ ὁ Κυζίκου ἐπίσκοπος Ἐλεύσιος· μεθ' ὡν Μαραθώνιος καὶ Μαξιμῖνος, τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐκκλησίας πρεσβύτεροι.

18. Ὅτι παραβάλλων τὸν Εὐνόμιον Ἀετίῳ, εἰς μὲν ἰσχὺν ἀποδείζεων καὶ ἑτοιμότητα τῶν πρὸς ἕκαστα ἀπαιτήσεων προτάττει Ἀέτιον, ἀτεχνῶς γάρ φησιν ἐπὶ τῆς γλώττης ἄκρας αὐτοῦ ἅπαντα δοκεῖν ἀθρόα κεῖσθαι· σαφηνείᾳ δὲ διδασκαλίας καὶ συμμετρίᾳ καὶ τῷ πρὸς τοὺς μαθησομένους μάλιστα ἁρμοδιωτάτῳ τὸν Εὐνόμιον.

[*](7–9 s. Lietzmann, Apollinaris v. Laod. I S. 265 ff — 10 f vgl. Hieronym. viris illustr. 104. Rufin H. E. XI 20. Athanas. Tom. ad Antioch. 9. Nemes. De nat. homin. 1. Byz. Zeitschr. IX 17, 27. Lietzmann, Apollinaris v. Laod. I S. 3 u. 277, 25 — 13 f vgl. Socrat. IV 1, 2. Zosim. III 36, 2. Ammian. Marcellin. XXX 7, 2. Liban. Orat. ΧΧ 25 — 19f vgl. Sozomen. III 14, 36 — 21 f vgl. Suidas s.v. Ἐλεύσιος — 23 ff vgl. ob. S. 68, 22 ff)[*](1 λέγειν Val. λέγει B | 5 μετὰ τῶν ἄλλων usw. s. Prolegomena | καὶ > ed. | 8 κρατεῖ Migne κρατεῖν B | 11 οὐᾶτον B, corr. Gothofred. | 24 προτάττει corr. Bc aus πράττει B)
116
[*](Phot.)

1. Ὅτι τῷ φιλοστοργίῳ ὁ ἔννατος λόγος Ἀετίου χειρῶν ὑπερφυῆ ἔργα Εὐνομίου τε καὶ Λεοντίου διαπλάττει· κα δὴ καὶ Κανδίδου καὶ Εὐαγρίου καὶ Ἀρριανοῦ καὶ φλωρεντίου καὶ μάλιστά γε Θεοφίλου τοῦ Ἰδοῦ, καί τινων ἄλλων οὓς ὴ οὐτὴ τῆς ἀσεβείας λύσσα θερμο- τέρους ἐπεδείκνυ. καὶ ταῦτα κατὰ τὸ ἀπιθανώτατον άναπλάττοντι οὐδεμία παρῆν αἴσθησις τῆς ἀτοπίας ἀνακουφίζουσα.

2. Ὅτι Μωσῆς, φησίν, τοὺς περὶ Ἰαννὴν καὶ Ἰαμβρὴν ἐν ἕλκεσι κολασάμενος, καὶ τὴν θατέρου τούτων μητέρα τῷ θανάτῳ παρε- πέμψατο.

3. Ὅτι Οὐάλης, φησίν, ἐκ τῶν Ἰλλυριῶν ἐπὶ τὴν Κωνσταντινούπολιν ἀφικόμενος διὰ τιμῆς εἶχεν Εὐδόξιον. καὶ δυνάμενος μάλιστα ταῖς πρὸς Εὐνόμιον ὑποσχέσεσι πέρας ἐπιθεῖναι, τὴν γνώμην οὐκ εἶχεν συντρέχουσαν ὁ Εὐδόξιος. ἀλλὰ καὶ Εὐζωΐῳ παρῆν ὁ αὐτὸς καιρὸς ἄδειαν διδοὺς πράττειν ἅπερ ἐν Ἀντιοχείᾳ ὑπὲρ τῶν αὐτῶν συνοδικῶς διεπράξατο. τοσοῦτον δὲ αὐτῶν ἑκάτερος ἐδέησεν μνήμην ἔχειν ἐκείνων, ὥστε ὁ μὲν Εὐζώϊος εἰς τὸ κακολογεῖν τοὺς ἄνδρας ὧν ὑπερήσπιζεν ἀπετρέπετο. οὐρανοβάτας ἐπ' ἐκκλησίας εἰρωνευόμενος τοὺς ἀμφὶ τὸν Ἀέτιον, Αἰθιόπιόν τε τὸν Θεόφι,λον ἐξυβρίζων, ὥσπερ οὐκ εὐσεβείας καὶ πίστεως τῶν ἀγώνων ὄντων, ἀλλὰ χρωμάτων ἐκλογῆς καὶ γένους. ὁ δὲ Εὐδόξιος ἄλλα τε κατ’ αὐτῶν ἀπερρίπτει καὶ ἐπ' ἐκκλησίας· »ἀσεβεῖς μὲν αὐτούς, φησίν, οὐ λέγων, ὅπερ θέλουσιν ἀκούειν, ἵνα μὴ δόξῃ εὐπρόσωπος αὐτῶν ἡ ἀπόστασις εἶναι, λοιμοὺς μέντοι αὐτοὺς λέγω.«

[*](4 f s. ob. S. 36, 31 fl — 8 11 Tim. 3, 8 — 12 vgl. Sozomen. VI 7, 9. Theodoret H. E. IV 12, 4. Gregor. Nyss. C. Eunom. I PG 45, 288 D — 18 f vgl. Epiphan. Haeres. 76 PG 42, 549 B. Basil. G. Eanom. 1 12 f. Gregor. Nazianz. Orat. XXVIl 9 — 19 vgl. Gregor. Nyss. ebd. 26 A 3 — 23 f vgl. Act. 24, 5. Prov. 22, 10 u. oft im AT)[*](1 Titel rot geschrieben B Ι 8 ἰαμβρὴν, ὴν aus ῆν corr., B Ι 14 ὁ αὐτὸς] ὡσαύτως Val. Ι 17 ἐκείνων aus ἐκεῖνον corr. B Ι 18 ὑπερήσπισεν Bochart οὐρανοβάτας Val. ὀυνοβάστασ ob mit Wortspiel (ἀέτιος — ἀετός) ? ? vgl. Epipb. Basil. Greg. Naz. u. unt. S. 126, 12 Ι 19 αἰθιόπόν τε sie B, ich corrigiere ἐξυβρίζειν ed. Ι 22 λέγω Val., wohl möglich; vgl. z. B. Anm. zu S. 117, 9 u. 113,2)
117