Selecta in Psalmos [Dub.]

Origen

Origenes. Origenis Opera Omnia, Volume 2 (Patrologia Graeca, Tomus 12). La Rue, Charles de, editor; La Rue, Charles Vincent de, editor. Paris: J. P. Migne, 1862.

Κύριε ὁ Θεός μου, ἐκέκραξα πρός σέ, καὶ με, κ. τ. ἑ. Ταῦτα μὲνοὸν (41) ἐκ προαώκου πῶ κοίου λέγεται. Ἐὰν δὲ ὁ βωτὴρ λέχη αῦτα, οὕτω δάναται ἀαὶ τόῦτο τῆς πρεπούσηστυχεῖν ?? σεως. Οἱ πιστεύοντές εἰσι σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη [*]((40) Ὅτι ἐκ προσώπου, etc. Godex Bsreccia?? Catena Barbari.) [*]((41) Ταῦτα μέν οὗν, etc. Catena Barbari, Baroccianus.)

1295
μέλους· ἐὰν δὲ πάσχῃ μέλος ἔν, συμπάσχει πάντα τὰ μέλη. Καὶ ἐὰν δοξάζηταιμέλος ἐν, συνδοξάζεται πάντα τὰ μέλη. Πάσχει δὲ τὸοὕτως Χριστοῦ σῶμα καὶ δεῖται θεραπείας. Ἐπὶ τῇ ἡμετέρᾳ τείν -θεραπείᾳ οὐδὲν ἄτοπον λέγειν πρὸς αὐτόν· « Κύρωε ὁ Θεός μου, ἐκέκραξα πρὸς σὲ, καὶ ἰάω με.» Καὶ γὰρ ὡς ἴδια ἀμαρτῆματα ἐξομολογεῖται τὰ ἡμέτερα, ὡς ἐν τῷ εἰκοστῷ πρώτῳ ψαλμῷ λέγων· « Μακρὰν ἀπὸ τῆς σωτηρίας μου οἱ λόγοι παραππααμμμάπεν μου· » καὶ ἐν τῷ ἑξηκοστῷ ὀγδόῳ· « Κύριε, σὺ ἔγνως τὴν ἀφροσύνην μου, καὶ αἱ πλημεμέλειαί μου ἀπὸ σοῦ οὐκ ἐκρύβησαν. » Ἐκ προσώεπου δὲ τοῦ Χριστοῦ ἀμφότεροι εἴρηνται εἱ ψαλμοἱ.

Ψάλατε τῷ Κυρίῳ, οι δσιιοι αὐτοῦ, καὶ ἐξομσλογεῖσθε τῆ μνήμῃ τῆς άγιιωσύνης αὐτοῦ, κ. τ. ἐ. Ἐπεὶ σὐχ ὡραῖος (42) αἶνος ἐν στόματι ἁμαρτωλοῦ, οὐχ ὁ τυχὼν προστάσεται ψάλλειν τῷ Κυρίῳ, ἀλλʼ οἱ ἄσιοι αὐτοῦ, οἵτινες δύνανται ψάλλειν τῷ πνεύματι, ψάλλειν δὲ καὶ τῷ νοῖ. Διὰ τί δὲ μὴ ἠρκέσθη ὁ Προφήτης τῷ ιεἰπεῖν· « Ψάλατε τῷ Κυρίῳ, οἱ ὅσιοι, » ἀλλὰ προσέθηκε καὶ τὸ « αὐτοῦ, » ὡς ὄντων ὁσίων οὐκ αὐτοῦ; Φαμὲν τοίνυν, ὥσπερ χωρὶς πάσης προσθήκης μόνος ἀΘεὸς ἀγαθός ἐστιν, οὕτω χωρὶς πάσης προσθήκης ὅσιος μόνος ὁ Κύριος, ὡς ἐν τῇ τοῦ Δευῷδῇ εὕρομεν· « Δίκιος καὶ ὅππος ὁ Κύριός. » Ὡς δὲ μετὰ προσθήκης ἐστὶ δοῦλοςάγαθὸς, κατὰ τό « Εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστὲ, » καὶ ἄνθρωπος ἀγαθὸς κατὰ τὸ, « Ὁ ἀγαθὸς ᾶνθρωπος ἑο τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ τῆς καρδίας, » καὶ τὰ ἑξῆς· οὕτω μετὰ προσθήκκης.οὶ ὅσιοι τοῦ Κυρίου.

Τοῦ αὐτοῦ. Τάχα δὲ καὶ τοὺς (4) ὅσοι scρd-. ρον ἐν ἀκαθάρτοις διάγοντες εἰς μνήμην ἦλθον μετὰ ταῦτα τῆς ἁγιωσύνης αὐτοῦ, προτρέπει εις χαρστείαν.

Tοῦ αὐτοῦ. Πᾷς ὁ μεμνημένος (44) τῆς τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπίας ἐξομολογεῖται αὐτῷ.

Ὅτι ὀργὴ ἐν τῷ θυμῷ αὐτοῦ, καὶ ζωγ έν-τδὰ Θελήματι εὐίου, κ.τ. ἐ. Ὥσπερ ἐκ τοῦ λεγομένου (45) θυμοῦ Κυρίου ἐξέρχεται ὀργὴ, οὕτω καὶ ἐκ τοῦ θελήματος αὐτοῦ γεννᾶται ζωή. Καὶ εἰ ἡ ζωὴ τὴν γνῶσιν σημαίνει « Ἐγὼ » γάρ « εἰμι,» φησὶ Χριστὸς, « ἡ ζωὴ, » ἡ ὀργὴ τὴν ἀγνωσίαν δηλοῖ. Τῇ ζωῇ δἐ ἀντίκειται ὁ θάναπος· οὐκοῦν ἡ ὀργὴ τὸν θάνατον σημαίνει, τὴν καπαστέρησιν τῆς θαωρίας ἐπισημαίνουσα.

Καλῶς οὖν λέγεται τὸ, « Ζωὴ καὶ θάνατος ἐν χειρὶ γλώσσης. »

Τοῦ αὐτοῦ. Ἔστι, δὲ ἐν τῷ ἀναθυμωμένῳ θυμῷ ἐτοιμότης, -παὶ ὀργὴ τῆς ἀνταποδόσεως, καὶ ζωὴ ἐν τῷ θελήρματι προηγονμένως ἐστὶ τοῦ Θεῦ.