Selecta in Psalmos [Dub.]

Πρὸς σὲ, Κ ύρε, κεκράξομα, ὁ Θεός μον,μὴ παρασιωπήσῃς ἀπʼ ἐμοῦ, κ. τ. ἐ. Τῶν πρὸς τὸ Θεὸν (22) βοώντων καὶ ἀναφερόντων τὰς εὐγὰς, εὶ μὲν τὰ ἐπίγειὰ τις αἰτεῖ, ἐστὶν ἡ φωνὴ αὐτοῦ βιαχεῖα· εἰ δὲ τὰ ἐπουράνιά τις αἰτεῖ, βοᾷ. Ὅθεν παὶλάκις λέγεται ἐν ταῖς Γραφαἴς περὶ τῶν ἀγίων,ὅτ πρὸς τὸν Θεὸν ἐκέκραξαν. Πειράσθω τοίνυν ἕασσος εὔχεσθαι τῷ Θεῷ κεκραγὼς, καὶ παραδοξότεςον ἐρῶ πῶς κεκραγώς. Εἰσελθὼν εἰς τὸ ταμεῖον αὐτοῦ αλείι τὴν θύραν, καὶ οὕτως κέκραγε πρὸς τὸν Θιόν. Μ παρασιωπήσῃς ἀπʼ ἐμοῦ. » Θεὸς ἀναγέγραππαι λς· λαληκέναι πρὸς Μωυσέα, καὶ πρὸς Ἀαρὼν, καὶ πηὸς Ἰησοῦν τὸν τοῦ Ναυῆ. Τοιοῦτοι γὰρ ἦσαν ἵνα λαλῆ πρὸς αὐτοὺς ὁ Θεός. Καὶ διὰ τῶν προφητῶν, ἐοιτ λαὸς ἦν τοῦ Θεοῦ, οὐκ ἐσιώπα. Καὶ μὴ νομίσωμr ἔξωθεν ἡμῖν λαλεῖν τὸν Θεόν· ἀλλὰ γὰρ τὰ ἀνσθσ. νοντα ἡμῶτ ἐπὶ τὴν καρδίαν ἅγια ἐκεῖνά ἐστιν ἅλε λεῖ ἡμῖν ὁ Θεός. Οὕτως ἄκουε τοῦ, Ἐλάλησεν ὁ Θεὸς Ὅτι δὲ τωῦθʼ οὕτως ἔχει, ἄκουε τ?? πρὸς τὸν δεῖνα. Τραφῆς αὐτῆς μαρτυρούσης· « Μακάριος ἀάρ ὡ ἐστιν ἀντίληψις αὐτοῦ παρὰ σοῦ, Κύριε, εἰς τὴν καρδίαν αὐτοῦ. » Ἔχομεν ἄλλτν ἀχαὴν ἀκούουσαν λόγου Θεοῦ. Θεία ἐστὶν ἡ αἴσθησις ἐκςίν ἡ οὕτω παρὰ Σολομῶντι ὀνομαζομένη, ἡ ἀκούοο λόγου Θεοῦ, ἀνακεκραμένη αὐτῷ καὶ ἡνωμένη. « Θεὸς οὖν μου, φησὶν, μὴ παρασιωπήσης ἀπʼ ἐμκαὶ ὁμοιωθήσομαι, φησὶν, τοῖς καταβαίνουσιν ρίς λάκκον. » Οὐδένα τῶν ἁγίων οὅδαμεν λάκκον ὀρόξα τα· ἀλλʼ εἵποτε ἅγιος χρείαν ἕσχεν ὕδατος, τὸ ὤρυξε. Καὶ Σολομὼν ἐντέλλεται ἀπὸ φρεάτων πίνει ὁ δὲ προφήτης ἀπειλεῖ τοῖς πίνουσιν ἐκ λάα λέγων ὡς ἐκ προσώπου τοῦ Θεοῦ· « Ἐμὲ ἐγκατλιτ πηγὴν ὕδατος ζῶντος, καὶ ὤρυξαν ἑαυτοῖς λάαπσυντετριμμένους. Μήποτε οὖν παρασιωπήσῃς ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάν κον.» Ἀθῦ ʼ ὅπως ἵδωμεν τίνες οἱ καταβαίνοντες είςλάκκον, ἡ ἱερὰ Εραφὴ τὰ θεῖα λέγει εἶναι θερμὰ. δὲ τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς ὕλης πράγματα ψυχει Ἐκεῖ οἰκεῖ καὶ ὁ πολέμιος τῶν ἀνθρώπων δράαε ὅς ὠνομάσθη ψυχρός. Οὐδὲν γὰρ τῶν ἐπὶ γῖς ζ ἐστι ψυχρὸν, ὡς ὁ δράκων. Πᾶσα οὖν ἀμαρτία χρά ἐστι· τὰ δὲ θεῖα, ὡς ἔοικε, θερμά. « Ὁ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καὶ τοὺς λειτουςαὐτοῦ πυρὸς φλόγα καὶ, « Πῦρ ἦλθον βελεν ?? τὴν γῆν· » καὶ, « Τῷ πνεύματι ζέοντες.» Πῶς δὲ ἁμαρτωλοὶ παρὰ λάκκοις εἰσὶν, ἄκουε. Ἐν τῇ Ἐ δῳ γέγραπται· « Ἀπέκτεινεν ὁ Θεὸς ἀεὸ πρωι τόκου Φαραὼ, ὅς κάθηται ἐπὶ τοῦ θρόνου ἕως τοτόκου τῆς αἰχμαλωτίδος τῆς ἐν τῷ λάκκῳ. » Οὐαίοἱ καταβαίνοντες εἰς λάκκον ἁμαρτωλοί εἰσι αἰχμάλωτοι· ἀλλʼ ὁ ἀγσθὸς Θεὸς καὶ [*](67 PsaI. XXIII., 6. 68 Jerem. 11, 13. 69 PsaI. cvm, 4. 70 Luc. XII, 40. Rom. XII, 29. 73 sai. LXI, 1.) [*]((22) Τῶν πρὸς τέν Θεόν, etc. Codex Daroccianus, partimnque Catena Corderii; Origeni ?? ascribil Daniel Barbarus.)

Εἰσάκουσον, Κύρριε, τῆς δεήσεως μου ἐν τῷ πέαααιτθαί με πρὸς σὲ, ἐν τῷ αἵρειν με χεῖράς μο πςὸς ναὸν ἅγιόν σου, κ. τ. ἑ. Εἰ ναός ἐστιν (23) ὁ ἔχων Θεὸν, ὁ Θεὸς δὲ ἦν ἐν Χριστῷ κόσμον καταλλάσσων ἑαυτῷ, ναὸς ἄρα ἐστὶν ἅγιος ὁ Χριστὸς, πρὸς ὅν αἴρει τις καὶ ὑψοῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν διὰ τῶν ἀρετῶν.

Τοῦ αὐτὸ. Ἐμοὶ δοκεῖ διαφέρειν (24) εὐχὴ δεήσεως, καὶ δοκεῖ μοι ὁ Ἀπόστολος πλείονα ὀνόματα εἰς ταύτην τὴν διαφορὰν διαθίσθαι λέγων· « Παρακαλῶ πρῶτον πάντων ποιεῖσθαι δεήσεις, προσευχὰς. ἐντεύξεις, εὐχαριστίας,» μείζονα λέγων ὡς ἐμοὶ δοκεῖ τῆς δεήσεως τὴν προσευχὴν, καὶ τούτων τὴν ἔντευξιν, πάντων δὲ τὴν εὐχαριστίαν. Εἴποιμʼ ἂν οὖν, ὅτι τοῦ ἔτι ἐνδεοῦς, καὶ οἶς ἕτι ἐνδεῖ τινα, τούτων ἐστὶν ἡ δέησις. υτε δὲ τὸ ἀξίωμα τοῦ Θεοῦ νοήσας αἰτῶ τι παρὰ τοῦ Θεοῦ, τότε προσεύχομαι· ὅταν δὲ φίλος ἐπὶ πλεῖον γένωμαι, τότε εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ. Ἐν τῷ αἴρειν με χεῖρας πρὸς ναὸν ἅγιόν σου. » Πολλάκις ἐλέγομεν περὶ τῆς ἐπάρσεως τῶν χειρῶν. Ἐπῆρε Μωῦσῆς τὰς χεἵρας, καὶ κατίσχυσεν ὁ Ἰσραήλ. ὅτε δὲ καθῆκε τὰς χεῖρας, κατίσχυσεν ὁ Ἀμαλήκ· καὶ, « Ἐπαίροντες ὁσίους χεἴρας χωρὶς ὀργῆς καὶ διαλογισμοῦ » καὶ, « Ἕπαρσις τῶν χειρῶν μου θυσία ἑσπερινή.» Εἴποιμι ἄν οὖν, ὅτι αἱ χεῖρες ἡμῶν εἰσιν αἱ κατὰ θεοσέβειαν πράξεις. Ἐὰν θησαυρίζωμεν ἐν οὐρανοῖς, ἔχομεν τὰς χεῖρας ἐπηρμένας πρὸς τὸν Οεὸν, καὶ νικῶμεν τὸν ἐχθρόν· ὅταν δὲ ἡμῶναἱ χεῖρες κάτω γένωνται, ἀνάγκη ἡμᾶς νικᾶσθαι. Ὅταν οὖν ἐπαίρω τὰς χεῖράς μου πρὸς τὸν Θεὸν, καὶ διὰ τῶν χειρῶν τῆς ψυχῆς ὑψῶμαι πρὸς αὐτὸν, νικᾶται ὑπʼ ἐμοῦ ὁ Ἀμαλὴκ, καὶ οὐδαμοῦ ἐστιν. Οὐκοῦν δεῖ ἐπαίρειν χεῖρας πρὸς ναὸν ἅγιον τοῦ Θεοῦ. Ὁ ναὸς δὲ τοῦ Θεοῦ δόξα ἐστὶ τοῦ Θεοῦ.

Μὴ συνελκύσῃς με μετὰ ἁμαρτωλῶν, καὶ μετὰ ἔργαίομένων ἀδικίαν μὴ συναπολέσῃς με, κ. τ. ἐ. Εἰ ἐφʼ ἡμῖν (25) ἑκάτερον, τί τῶν ἀγαθῶν Θεῷ τὴν αῖτίαν ἀνέθηκεν; Ἀλλʼ ὅτι ὅτε συνέλκει πρὸς τοὺς τοιούτους Θεὸς τὸν σῶσαι δυνάμενον; Τοιγαροῦν τελωνῶν φίλος ἤκουσεν ὁ Σωτὴρ, μηδὲν ἐξ ἐκείνων σλαπτόμενος. Τοιαύτην οὖν ἕξιν ἀναλαβεῖν αἰτεἲ. Ἴσως δὲ τοὺς πάνυ ἁμαρτωλοὺς παραιτεῖται, ὁποίους πάγει τοὺς ὅ μὴ φρονοῦσι λαλοῦντας. Εὶ γὰρ καὶ ετὰ πόρνης γέγονεν ὁ Σωτὴρ, ἀλλʼ ᾀδούσης εἰρηνικὰ εαὶ τἀναντία λογιζομένης.

Τοῦ αὐτοῦ. Τίς χρεία ταῦτα λέγεσθαι (26); ἤτοι ἀρ ποιεῖς τὴν ἀνομίαν, καὶ συναπολλύει σε, καὶ μάην λέγεις ταῦτα πρὸς Θεόν· ἢ οὐδὲν ποιεἳς ἄνομον, αἱ οὐκ ἀπολλύει ὁ Θεός. Ὁ Θεὸς γὰρ οὐχ οὕτως ἄδιός ἐστι. Τολμῶμεν οὖν ἀπὸ τοῦ Εὐαγγελίου, καὶ λέγομεν, [*](74 ITi. n, 1. Εsod. XVa, 11. sI Tim. n, 8. ¹ Psal. cxi, 2.) [*]((23) Εἰ ναός ἐστιν, etc. Schedæ Grabii, et codex Coislinianus.) [*]((24) Ἐμοὶ δοκεῖ δυιφέρειν, etc. Codex Baroce. Catena Barbari.)

Δὸς αὐτοῖς, Κύωε, κατὰ τὰ ἕργα αὐτῶνο καὶ κίιτὰ τὴν πονηρίαν τῶν ἐιτηδευμάτων αὐτῶν, κ.τ.ἐ. Αἰτεῖ αὐτοὺς (29) κακωθῆναι διὰ παιδείας, ὅπως ἄν παύσωνται πλημμελοῦντες. Ἔργα δὲ λέγει τὰ κρυπτά· κακὰ γὰρ ἐν ταῖς καρδίαις ἐλάλουν.

Τοῦ αὐτοῦ. Διδασκόμεθα ὑπὸ τοῦ λόγου (24) ἀποθέσθαι πάντα τὰ ἁμαρτήματα· εἰ γὰρ οὐκ ἐσμὲν καθαροὶ, δεῖ ἡμᾶς κολασθῆναι, ἵνα παιδευθῶμεν. « Κατὰ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτῶν, » φησὶ, « δὸς αὐτοῖς ὡσεὶ ἕλεγε· Κατὰ τὰ κρυπτὰ τῶν ἔργων ἀπεόδος τὸ ἀνταπόδομα αὐτῶν αὐτοῖς. Ὁ διορατικὸς ἐππστημονικῶς τοῖς πράγμασι προσερχόμενος ὡς βλαπτικὰ τὰ φαῦλα ἀποστρέφεται, αἱρούμενος τὰ ἀγαθὰ, ὡφέλεμα ὄντα. Ὁ δὲ φαῦλος, ἡδονῇ θελγόμενος, ἐργάζεται τὰ κακὰ, οὐχ ὁρῶν αὐτῶν τὸ βλαβερόν. Ἐπεὶ οὖν λογικῶς οὐκ αἰσθάνεται τῶν βλαβερῶν, εὔχεται ὁ ἄγιος ἀποτῖσαι αὐτῷ κατὰ τὰ ἕργα αὐτοῦ ἐπίπονα, ὅπως ἂν διὰ τοὺς πόνους ἀποστραφῇ τὰ κακὰ, αἴτια κολάσεως αὐτῷ γεγενημένα.

Ὅτι οὐ συνῆκαν εἰς τὰ ἔργα Κυρέοτ, κοὶ εῖς τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ, κ. τ. ἐ. Ἕργα μὲν Κυρίου (29) τάχα ἐστὶ τὰ νοητὰ, ἔργα δὲ χερῶν αὐτοῦ τὰ αἰσθητὰ νομίζω. « Οὐχὶ ἡ χείρ μου, φησὶν. [*]((29) Ἕργα μὲι Κιρίου, etc. Schedæ Grabii Coislinianus. Similia fore habet Euse bius.)

Kαὶ ἀνέθαλεν ἡ σάρξ μου, κ. τ. ἐ. Σάρκα μὲν ὠνόμασε (30) τὴν ψυχὴν διὰ τὸ κεκολλῆσθαι αὐτὴν τῇ σαρκὶ, κατὰ τὸ, « Ὅψεται πᾶσα σὰρξ τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. » Ἤ τάχα ἡ αἰσθητὴ θάλλει σὰρξ ἀποθεμένη τὰ πάθη.

Σῶσον τὸν λαόν σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομία σου, καὶ ποίμανον αὐτοὺς, καὶ ἔπαρον αὐτούς ἕως τοῦ αέῶνος, κ. τ. ἐ. Κληρονομίαν (31) νῦν λέγει τὴν κληρονομοῦσαν αὐτὸν φύσιν λογικήν. τοῦ αὐτοῦ. Αὐτὸς ὁ Χριστὸς (32) ἡμᾶς ποιμανεῖ τοὺς εἰς αὐτὸν πεπιστευκότας, πέμψας ἀντʼ αὐτοῦ καὶ ὡς αὐτὸν τὸν Παράκλητον, ὅ ἐστι τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας. Καὶ μὴν καὶ ἐπαίρει ἀπὸ τῶν γηίνων, τουτἐστιν ὑψηλοὺς ἀποφαίνει εἰς τοὺς μέλλοντας καὶ ἀτελευτήτους αἰῶνας.