Selecta in Psalmos [Dub.]

Τοῦ αὐτοῦ. Εἴ τις ἀνομίαν ἐργάζεται, ἐκεῖνος οὐκ ἐν ὁδῷ Κυρίου πορεύεται· διὸ οὐδʼ ἄμωμός ἐστιν ἐν ὀδῷ.

Σὺ ἐνετείλω τὰς ἐντολάς σου φυλἀξασθαι σφόδρα, κ. τ. ἑ. Ὁ μὴ κατὰ διάνοιαν ἀμαρτάνων σφόδρα φυλάσσει τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ.

Τοῦ αὐτοῦ. Ἔστι σφόδρα, καὶ ἔστιν ἠρέμα φυλάσσεσθαι ἐντολὰς Θεοῦ. Ἤ σφόδρα ἐνετείλατο ὁ Θεὸς φυλάσσεσθαι τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ. [*](I Cor. I, 30. 15 VIII, 22.)

τε οὐ μὴ αἰσχυνθῶ, ἐν τῷ με ἐπιβλέπειν· τάσας τὰς ἐντολάς σου, κ. τ. ἑ. Οὐκ ἐπί ἀλλʼ ἐπὶ πάσας· κατʼ ἐκείνας γὰρ τὰς ἐντολὰς ?? βλέπω αἰσχυνθήσομαι. Ἡμῖν δὲ πρὸς τὸ μα τὸ θεῖον ἀφορῶσιν ἔσται τὸ μὴ αἰσχύνεσθαι, ἂν συνηρμοσμένους αὐτῷ θεωρῶμεν ἡμᾶς αὐἀπανταχῆ, καὶ μηδαμῆ μετατιθεμένους πρὸς τὴν α, μηδὲ οἷον ἐκ μετεώρου πτώσεως κατεἐντας·

ῦ αὐτοῦ. Εἰ ὁ πάσας ποιήσας τὰς ἐντολὰς, σας δὲ ἐν μιᾷ γίνεται πάντων ἔνοχος, καλῶς απται· « Τότε οὐ μὴ αἰσχυνθῶ ἐν τῷ με ἐπιειν ἐπὶ πάσας τὰς ἐντολάς σου· » οἶδε γὰρ καὶ παραμεληθεῖσα ἐντολὴ αἰσχύνης ἡμῖν γίνεσθαι ξενος.

ξομολογήσομαί σοι ἐν εὐθύτητι καρδίας, κ. Ὁ μηδέποτε εὐθύτητα καρδίας ἀνειληφὼς, ἔτι αὐτὴν ἔχων σκολιὰν, οὐκ ἐξωμολογήσατο πω, εἰς τὸ ησιν αὐτοῦ.

παραδεχθῆναι τῷ Θεῷ τὴν ἐξομοΠῶς οὖν τοῦτο γίνεται, δηλοῖ τὰ Γή με ἐγκαταλίπῃς ἔως σφόδρα, κ. τ. ἑ. Μέἔχει ἡ δύναμίς μου ἐν τῷ πειράζεσθαι· Μή με, σὶ, τοῖς ὑπὲρ δύναμιν πειρασμοῖς ὑποβάλῃς, μηδὲ ὄδρα ἐγκαταλίπῃς με. « Πιστὸς δὲ ὁ Θεὸς, ὅς οὐκ σει ἡμᾶς πειρασθῆναι ὑπὲρ ὅ δυνάμεθα, » καὶ τὰ

Ἐν τῆ καρόᾳ μου ἔκρυψα τὰ λόγιά σου, ὅπως μὴ ἁμάρτω σοι, κ τ. ἑ. Ἁμαρτάνει τῷ Θεῷ ὁ ὠθεὶς λογίων ἀποῤῥητοτέρων, καὶ κρύπτεσθαι ἀπὸ λλῶν κελευθεὶς, καὶ μὴ κρύπτων αὐτὰ ἀφʼ ὧν δεῖ. νδυνος γὰρ οὐ μόνον τὸ τὰ ψευδῆ λέγειν, ἀλλὰ καὶ τἀληθῆ, ἐπὰν ὅλως μὴ δεῖ ἀπαγγέλλειν. Οὐ γὰρ δεῖ ὗς μαργαρίτας βάλλεσθαι ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, δὲ διδόναι τὰ ἅγια τοῖς κυσί.

Εὐλογητός εἶ Κύριε, κ. τ. ἑ. Ὁ αἰσθόμενος τῆς τοῦ προκοπῆς, ἀπὸ τοῦ ἐν ὅλῃ καρδίᾳ ἐκζητῆσαι ν Θεὸν, εὐλογεῖ αὐτὸν εὐχαριστῶν ἤδη ἐφʼ οἷς ώθη. Ἔχων γὰρ λόγια ἀπόῤῥητα καὶ κρύψεως ξιια, εὐλογεῖ ἐπὶ τούτοις τὸν Κύριον.

Ἐν τῇ ὀδῷ τῶν μαρτυρίων σου ἐτέρφθην, ὡς πὶ παντὶ πλούτῳ, κ. τ. ἑ. Ὁ ὡς ἐν τῷ παντὶ λούτῳ χρυσοῦ, καὶ ἀργύρου, καὶ ἱματισμοῦ, καὶ ἰκοπέδων, καὶ χωρίων, καὶ κτηνῶν, καὶ οἰκετῶν [*]( 16 Deut. XV, 12. Jacob. II, 10. 1Cor. X, 13.)

Ἐν τοῖς δικαιώμασί σου μελετήσω, κ. τ. ἑ. Ἐν τοῖς δικαιώμασί τις μελετᾷ τοῦ Θεοῦ οὐ ῥηματίοις καὶ λεξειδίοις, ἀλλὰ τῷ νενοηκέναι καὶ ποιεῖν αὐτά. Οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ τῶν δικαιωμάτων τοῦ Θεοῦ δίκαιοι παρὰ τῷ Θεῷ, ἀλλʼ οἱ ποιηταὶ αὐτῶν, καὶ μελετῶντες αὐτὰ τοῖς ἔργοις· οἵτινες ἐκ τοῦ ὡσαύτως αὐτὰ μελετᾷν οὐδέποτε τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ ἐπιλήσονται.

Ἀνταπόδος τῷ δούλῳ σου, ζήσομαι καὶ φυλάξω τοὺς λόγους σου, κ. τ. ἑ. Ὁ ποιήσας πάντα τὰ συντελοῦντα πρὸς τὴν γνῶσιν τὴν τοῦ Θεοῦ, οὗτος λεγέτω καὶ τῷ Κυρίῳ· « Ἀνταπόδος τῷ δούλῳ σου. »

Τοῦ αὐτοῦ. Διδόντι ἀνταποδίδωσιν ὡς τῷ Ἀβραάμ τὸν Ἰσαὰκ, καὶ τῷ προσαγαγόντι τὰς δέκα μνᾶς ὁ χαρισάμενος αὐτὰς αὐτῷ δεσπότης.

Ἀποκάλυψον τοὺς ὀφθαλμούς μου, καὶ κατανοήσω τὰ θαυμάσια ἐκ τοῦ νόμου σου, κ. τ. ἑ. Ὁ νόμος ἀποκαλύψεως δεῖται· ἡ γὰρ ἐντολὴ Κυρίου τηλαυγής ἐστιν. Νόμον δὲ ἐνταῦθα ὠνόμασε τὴν πνευματικῶς ἀλληγορουμένην τῆς Γραφῆς ἱστορίαν· ὅπερ καὶ Παῦλος πεποίηκεν ἐν τῇ πρὸς Γαλάτας ἐπιστολῇ γράφων· « Λέγετέ μοι, φησὶν, οἱ ὑπὸ νόμον θέλοντες εἶναι, τὸν νόμον οὐκ ἀναγινώσκετε, Γέγραπται γὰρ, ὅτι Ἀβραὰμ δύο υἱοὺς ἔσχεν, ἔνα ἐκ τῆς παιδίσκης, καὶ ἔνα ἐκ τῆς ἐλευθέρας· » καὶ ἀνάγει πᾶσι τὴν ἱστορίαν πνευματικῶς ἀλληγορῶν ἐπὶ τὴν ἄνω Ἰερουσαλήμ.

Ἐπεπόθησεν ἡ ψυχή μου τοῦ ἐπιθυμῆσαι τὰ κρίματά σου ἐν παντὶ καιρῷ, κ. τ. ἑ. Οὐκ ἐπεθὑμησεν, ἀλλʼ ἐπεπόθησεν ἐπιθυμῆσαι, καὶ ἐν παντὶ καιρῷ ἐπιθυμῆσαι.

Ἐπετίμησας ὑπερηφάνος· ἐπικατάρατοι ἐκκλίνοντες ἀπτὸ τῶν· ἐντολῶν σου, κ. τ. ἑ. Ὁ ἀντιτασσόμενος τοῖς ὑπερηφάνοις, οὗτος καὶ ὑπερηφάνοις ἐπιτιμᾷ. Κύριος δὲ ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται· Κύριος ἄρα καὶ τοῖς ὑπερηφάνοις ἐπιτιμᾷ.