Fragmenta

Marcellus of Ankara

Eusebius Werke, Volume 4. Klostermann, Erich, editor. Leipzig: J. C. Hinrichs, 1906.

Re 55 ὥσπερ γάρ τὰ γεγονότα πάντα ὑπὸ τοῦ πατρὸς διὰ τοῦ λόγου γέγονεν, οὕτω καὶ τά λεγόμενα ὑπὸ τοῦ πατρὸς διὰ τοῦ λόγου σημαίνεται. διὰ τοῦτο γάρ καὶ ὁ ἁγιώτατος Μώσης ἄγγελον ἐνταῦθα ὀνομάζει τὸν λόγον , ὅτι δι’ οὐδὲν ἓτερον ἐφάνη, ἀλλ’ ἵνα ἀναγγείλῃ τῴ Μωσεῖ ταῦτα ἅπερ λυσιτελεῖν τοῖς υἱοῖς ᾿Ισραὴλ ἠπίστατο· ἠπίστατο δὲ λυσιτελεῖν ἵνα θεὸν εἶναι νομίζειν. διὸ καὶ πρὸς αὐτὸν ἐγὼ εἰμι ὁ ὢν« ἔφη, ἵνα μηδένα ἐκτὸς ἑαυτοῦ ἓτερον θεὸν εἶναι διδάξῃ. τοῦτο δὲ ῥᾴδιον , οἶμαι, τοῖς εὖ φρονοῦσιν καὶ ἀπὸ μικροῦ τινος καὶ τὰ. πεινοῦ καθ’ ἡμὰς παραδείγματος γνῶναι. οὐδὲ γὰρ τὸν τοῦ ἀνθρώπου λόγον δυνάμει καὶ ὑποστάσει χωρίσαι τινὶ δυνατόν· ἓν γάρ ἐστιν καὶ ταὐτὸν τῴ ἀνθρώπῳ ὁ λόγος, καὶ οὐδενὶ χωριζόμενος ἑτέρω ἧ μόνῃ τῇ τῆς πράξεως ἐνεργείᾳ.

Re 56 ἐνταῦθα »ἐγώ εἰμι ὁ ὢν« λέγει μὲν τῴ Μωσεῖ ὁ πατὴρ, λέγει δὲ δηλονότι διὰ τοῦ λόγου. πάντα γὰρ ὅσα ἂν ὁ πατὴρ λέγῃ, ταῦτα πανταχοῦ διά τοῦ λόγου λέγων φαίνεται τοῦτο δὲ δῆλον ἐστιν καὶ ἀφ’ ἡμῶν αἰτῶν, ὅσα μικρὰ τοῖς μεγάλοις καὶ θείοις ἀπεικάσαι· καὶ ἡμεῖς γὰρ πάντα ὅσα ἂν θέλωμεν κατὰ τὸ δυνατὸν λέγειν τε καὶ ποιεῖν τῷ ἡμετέρῳ ποιοῦμεν λόγῳ.

Re 57 τίνα τοίνυν τὸν »ἐγώ εἰμι ὁ ’κ λέγοντα Ἀστέριος εἶναι οἴεται τὸν υἱὸν ἢ τὸν πατέρα; δύο γὰρ ὑποστάσεις, εἰς τὴν ἀνθρωπίνην ᾦ ὁ τοῦ θεοῦ λόγος ἀνείληφεν σάρκα ἀφορῶν καὶ δι’ αὐτὴν οὕτω φανταζόμενος, [*](3—12 153, —22; —8 αὐτόν) 42, —31. 107, —31; —10 αὐτῷ) 156, —22 — —22 40, 12—24; —14 σημαίνεται) —21. 109, 15 19 (τοῦτο) — 22 77, —29. 118, —29. vgl. 21 (ἓν) — 22 77, 12 —27 —41, 4; 24 πάντα) — 27 —35. —21. —26 — —S. 197, 2 123, —12; —29 πατέρα) 130, 31) [*](1 Prov. 8, 27 — 8 Prov. 8, —30 — 11 Ι Kor. 1, 24 — 15 Ex. 3. 2 — 18 Ex. 3, 14 — 23 Ex. 3, 14 — 28 Ex. 3, 14) [*](3 εἶναι] ποιῆσαι 156, 15 Ι ὁ < V 153, 11 | 4 τὰ] + τε 107, 25 Ι καὶ] + τὰ 153, 12. 156, 16 | ἐπὶ] + τῆς 153, 13. 156, 16 1 προὔθετο ποιῆσαι 42, 27 προέθετο ποιῆσαι 107, 26 Ι 6 πλὴν] + τοῦ 42, 28 Ι 7 ποιητὴς τοῦ κόσμου καὶ V 156, 20 Ι ἑτοιμάζω,] ὀνομάζων V 42, 30 vgl. S. 195, 29 Ι 9 συμπαρ. αὐτῷ“ λέγων 156, 22 | 13 γὰρ < 77, 19 Ι 14 γέγονεν — λόγου < V 40, 13 f 19 δὲ < V 40, 19 Ι 21 χωρῆσαι V 77, 27 | ἀνθρωπείῳ V 77, 11 Ι 23 ἐγώ V2 μὲν V* Ι 24 ἂν < V 112, 22 Ι λέγει V 112, 22 | 27 ποιοῦμεν] + καὶ λέγομεν Μο (doch vgl. zu S. 32, 2?) | 30 καὶ δὴ V2 a. R.)

197
πατρός τε καὶ υἱοῦ ἔφησεν εἶναι, οὕτω τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ χωρίζων τοῦ πατρὸς, ὡς καὶ υἱὸν ἀνθρώπου χωρίσειεν ἄν τις τοῦ κατά φύσιν πατρός.