Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

Porphyrius

Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882

447. v. infra ad lin. 12 sqq.

453 sqq. ἀπρεπὲϲ τοιαῦτα περὶ αὑτοῦ διεξιέναι πρὸϲ μηδὲν ἀναγκαῖον.[*](*B f. 123b ad παλλακίδι προμιγῆναι. L f. 195a, Π.) οἱ μὲν οὖν ἀπὸ τῆϲ λέξεωϲ λύουϲιν, ὅτι προμιγῆναι οὐδεμίαν ἔχει ἀτοπίαν, οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ καιροῦ, ὅτι τὰϲ παλλακίδαϲ διαβάλλει τὸν Ἀχιλλέα ἕνεκα τῆϲ Βριϲηίδοϲ χαλεπαίνοντα.

διὰ τί ὁ Πηλεὺϲ τὸν Φοίνικα τοιαῦτα ἡμαρτηκότα, ὥϲτε τῆ παλλακίδι[*](*B f. 124a ad ὁ δέ με πρό- φρων v. 480. L f. 194a, Π.) τοῦ πατρὸϲ ϲυγγενέϲθαι καὶ τῷ πατρὶ ἐπιβουλεῦϲαι, ὅμωϲ διδάϲκαλον τῷ υἱῷ ϲυνέπεμψεν, ἢ ὅτι ὥϲπερ ἰατροὶ ἄριϲτοι ἐγγίνονται οὐχ οἱ μὴ ἠρρωϲτηκότεϲ οὐδὲ ἠρρωϲτηκότεϲ μὲν μὴ εἰδότεϲ δὲ τὰ ἁμαρτήματα καὶ τὰϲ αἰτίαϲ, ἀλλ᾿ οἱ ἄμφω ἔχοντεϲ, οὕτω καὶ ϲύμβουλοι ἄριϲτοι οὐχ οἱ ἄπειροι τῶν ἁμαρτημάτων, ἀλλ᾿ οἱ ἔμπειροι, οὐδὲ οἱ ἐντὸϲ ἐμπειρίᾳ μὲν γενόμενοι μὴ οἱόμενοι δὲ ἡμαρτηκέναι. παρῆν τῷ Φοίνικι· καὶ γὰρ ἥμαρτε καὶ ἁμαρτὼν ἔγνω ὅτι ἥμαρτε, καὶ προϲεπιγνοὺϲ ὅτι ἥμαρτεν ἑαυτὸν τετιμώρηκε διὰ τῆϲ ἑκουϲίου φυγῆϲ. ὁ τοιοῦτοϲ ἂν εἴη ἄριϲτοϲ ἰατρὸϲ τῶν παιδείαϲ δεομένων.

ἡ δὲ μνήμη τῆϲ περὶ τὴν παλλακὴν ἁμαρτίαϲ πρὸϲ τὸν Ἀχιλλέα οὐκ ἄκαιροϲ διὰ παλλακίδοϲ αἰτίαν ἐξαμαρτάνοντα πρὸϲ τοὺϲ Ἕλληναϲ, καὶ παράδειγμα φέροντοϲ πρὸϲ τὸν Ἀχιλλέα πατρικῆϲ πράξεωϲ· ὡϲ γὰρ ὁ Πηλεὺϲ τὸν εἰϲ παλλακὴν πλημμελήϲαντα καὶ πρὸϲ πατέρα ὁμολογήϲαντα τὸ ἀδίκημα καὶ ἱκετεύϲαντα καὶ διὰ φυγῆϲ ἐξιλαϲκόμενον τὴν τοῦ πατρὸϲ μῆνιν οὐ παρῃτήϲατο δέξαϲθαι, οὕτω τὸν ἱκετεύαντα Ἀγαμέμνονα ἀνθ’ ὧν εἰϲ τὴν παλλακίδα πλημμελεῖν ἐδόκει μὴ ἄτοπον εἶναι προϲήϲεϲθαι, μήτ᾿ οὖν τῷ Ἀχιλλεῖ, μήτε τῷ Φοίνικι ὑπὲρ αὐτοῦ πρεϲβεύειν.

ὡϲ πρὸϲ ὁμόνοιαν γονέων τὸ τοιοῦτον ἐποίηϲε· φηϲὶ γοῦν ἡ δ᾿[*](B f. 124a ad τῇ πιθόμην v. 453.) αἰὲν ἐμὲ λιϲϲέϲκετο (v. 451). καὶ πάλιν τῆϲ διχοϲταϲίαϲ αὐτῶν κρείταὑτοῦ [*](4 Vill.; codd. αὐτοῦ 5 ὅτι πρὸ τοῦ μιγῆναι οὐδεμίαν ἔχει ἀπόπειραν L 14 ὅπερ ἦν codd.; corr.. Bkk. 16 διὰ τῆϲ ἀκουϲίου φ. L 19 παλακίδοϲ L 20 φέρον, suprascrpt. τ, B 21 καὶ om. L 24 παλακίδα L 25 προϲήϲεϲθαι Bkk.; προήϲεϲθαι B, ποιήϲεϲθαι μήτ᾿ ἐντὸϲ τῷ Ἀχ. κτλ. L. 27 διϲταϲίαϲ L) [*](1. 2 Ariston. I 189: . . . . καὶ ὅτι οὐχ ὑπὸ  χείρωνος ἐτράφη ὁ Ἀχιλλεὺς ἀλλὰ τῆν ἰατρικὴν μόνην ἐπαιδεύθη. Cf. Lehrs, Ar. p. 190.) [*](4 sqq. Cf. B f. 123b ad παλλακίδος v. 449 (id. Lp f. 163b;  simil. Horn. v. 449), quae num ad Porphyrium referenda sint ambigimus. Nam vel schol. A. v. 553 docet, non solum Porphyrium de rebus Phoenicis a nonnullis poëtae crimini datis egisse.) [*](12 sqq. B f. 123b ad πρῶτον v. 447 (id. Lp f. 163 c. l. ὅς μοι παλλακίδος): . . . . . . ἀκριβὴς δὲ διδασκαλία ἡ πεῖρα· διὸ καὶ τοσαὺτα ἡμαρτηκότ τῳ Φοίνικι καὶ ἐντὸϲ προσκρούσει τοῦ πατρὸς γεγονότι τὸν υἱὸν ἐπιτρέπει ὁ Πηλεύς· ἑώρα γὰρ αὐτὸν αἰσθόμενον τῆς ἁμαρτίας δι᾿ ὧν ἑαυτοῦ τὴν ἑκούσιον ἐπήγαγε φυγήν. Cf. infra p. 140, 9.) [*](26 sqq. Scholium etsi habet quae alinde illata videri possint, tamen et propter vestigia quaestionis servata et propter φησὶ illud (lin. 10) ad Porphyrium)

140
[*](L f. 179a c. l. τῇ πειθόμην καὶ ἔρεξα. Lp f. 163b c. l. τῇ πιθόμην. Cf. Horn. v. 453.)τὴν φυγὴνἡγήϲατο. ἐντὸϲ ἤθει δὲ δεῖ τὸν ϲτίχον ἀναγινώϲκειν ὡϲ μετανοοῦντοϲ αὐτοῦ· διὸ καὶ ἐμπεπίϲτευται Ἀχιλλέα ὁ γάρ τι πταίϲαϲ πάντωϲ καὶ φυλάττεται, Ϲοφοκλῆϲ (fr. 750 D.). ὃc μὴ πέπονθε τἀμά, μῆ βουλευέτω. οἱ δὲ εὖ πρὸϲ γονεῖϲ ἔχοντεϲ ἐπ᾿ ἴϲηϲ μὲν αὐτοὺϲ ἀγαπῶϲιν, ἐπαμύνουϲι δὲ τῷ καταπονουμένῳ. ἢ τάχα βούλεται λέγειν, ὅτι οὐ πάντα πειϲτέον μητρί Θέτιϲ γοῦν ἔλεγεν· ἀλλὰ ϲὺ μὲν νῦν νηυϲὶ παρήμενοϲ ὠκυπόροιϲι μήνι᾿ Ἀχαιοῖϲιν (A 421) —, ἀλλὰ μᾶλλον πατρὶ τῷ λέγοντι· φιλοφροϲύνη γὰρ ἀμείἀγαθοὶ (I 256). δὲ διδάϲκαλοι οἱ ἐντὸϲ παθημάτων πείρᾳ γενόμενοι· καὶ Χείρωνα γάρ φηϲι τρωθέντα τὴν χεῖρα τὴν περὶ βοτανῶν ἰατρικήν, τὴν δὲ περὶ τὰϲ διαίταϲ τὸν Ϲηλυβριανὸν Ἡρόδικον, ὃϲ ἐμπεϲὼν διὰ τούϲ πόνουϲ εἰϲ φθόην ἐπιπόνωϲ τὴν τέχνην ταύτην ἐμελέτηϲεν.

[*](B f.  124a ad Ζεύϲ τε. L f. 195a. Lp f. 163b c. l. Ζεύϲ τε κατα- χθόνιοϲ. )

457. πῶϲ ὁ μὲν εὔχεται τοῖϲ Ἐρινύϲι ἐρινύϲι Lp, τὰϲ δὲ εὐχὰϲ αὐτῷ ἐκτελεῖ Ἅιδηϲ καὶ Περϲεφόνη. ῥητέον οὖν om. B Lp, ὅτι αὐτοκράτορεϲ τῶν τιμωριῶν ὄντεϲ τὴν τοῦ κολάζειν ἐξουϲίαν τοῖϲ ἄλλοιϲ δαίμοϲι παρέχονται.

[*](*B f. 124a ad εὑόμενοι τα- νύοντο. L f. 194b, Π.)

468. δῆλον δηλοῖ L ὅτι οἱ ϲύεϲ θαλέθοντεϲ ἀλοιφῇ καὶ πιμελεῖϲ ὄντεϲ εὑόμενοι τῇ φλογὶ καὶ ὀπτώμενοι τανύονται τάνυνται L, ὃ ϲημαίνει τὸ ἐκτήκοντο ἐτήκοντο L, ἀπὸ τοῦ τετανοὺϲ τετάνουϲ B γίνεϲθαι τοὺϲ ἰϲχναινομένουϲ.

473. ad Ε 137 in ine operis edendum.

480. v. 453 sqq.

[*](A. L f. 196b.)

497.---ἐναντίον δὲ ἐϲτι τὸ ϲτρεπτοὶ τοὶ δὲ καὶ θεοὶ αὐτοί τῷ οὐ γὰρ αἶψψα θεῶν οὐ τρέπεται ωόοϲ (γ 147). λύοιτο δ᾿ ἂν προϲώπῳ, ὅτι τὸ μὲν αἶψα θεῶν οὐ τρέπεται νόοϲ ὁ ποιητήϲ φηϲιν, ἐκεῖνο δὲ ὁ Φοῖνιξ λέγει ἐντὸϲ καιρῷ ὀργιζομένου Ἀχιλλέωϲ εἰκότωϲ, καὶ τοὺϲ θεοὺϲ πείθεϲθαι.

[*](B f. 126a ad ἠεροφοῖτιϲ Cf. Horn. v. 567.)

571.---πῶϲ δὲ Ἅιδην ἐπικαλεῖται, ἡ δὲ Ἐρινὺϲ ἔρχεται; δῆλον ὡϲ ὑπηρέτιϲ.

[*](1 ὡϲ καὶ μετ. Lp 2 Ἀχιλλέωϲ L 4 βουλεύηται codd.; corr. Vill. 6 ὅτι om. Lp πιϲτωτέον Lp Θέτιϲ οῦν ἔλ. Lp 7 νῦν om. Lp 10 φηϲι LLp, φαϲι Horn. et Eust. (p. 763, 17); de B non orni ex parte certum est (potest esse φαϲί) 11 τὸν δὲ περὶ τὰϲ δ. L. ϲηλιβριανὸν L. 12 φθίην Lp 24 A (c. l. ϲτρεπτοὶ) praemittit: εὐιμετάϲτρεπτοι, εὐμετάβλητοι, εὔπειϲτοι, L. ita incipit: ϲτρεπτοὶ δὲ τε καὶ θεοὶ ὐτοί· τουτέϲτιν εὐμετάϲτρεπτοι, εὔληπτοι, εὔπιϲτοι. ἐναντίον οῦν ἐϲτι τὸ ϲτρεπτ. δὲ καὶ αὐτοὶ θεοί 26 τὸ μὲν οὐ γὰρ αῖψα θ. τρ. ν. L.)[*](referendum videtur. — ln usum suum convertit Eust, p. 763, 12 (unde Paris. ap. Cramer., A. P III, p. 238, 18).)[*](9 sqq. Ϲf. supr. p. 189, 12.)[*](11 Porph. Λ 515: . . . . . τοῦ γὰρ διαιτητικοῦ Ἡρόδι μὲν ἤρξατο. Cf. Plat. rep. III, p. 406 A.)[*](14—17 Cf. Horn. h. v. et infra schol. v. 571.)[*](24 —28 meliora schol. p 147.)[*](29. 30 Cf. Ariston. v. 569. 71, et supra schol. v. 457.)
141

591. καὶ πῶϲ οὐκ ἄτοπον μόνῃ γυναικὶ πείθεϲθαι ἢ ὅτι ὁ καιρὸϲ[*](B f. 126b ad λίϲϲετ᾿ v. 587. L f. 199a. A v. 586.) ἦν ὁ πείθων, οὐχ ὁ ἔρωϲ. ὅτι γὰρ οὐ γυναικοκρατεῖται δῆλον· οὐ γὰρ ἐρωτικοῖϲ αὐτὴ ἐχρήϲατο ῥήμαϲιν, ἀλλὰ πεφθέντοϲ τοῦ θυμοῦ, τότε παρακαλεῖ.

ἀπρεπὲϲ δοκεῖ τὸ μὴ ὑπό τινοϲ ἄλλου πειϲθῆναι τὸν Μελέαγρον,[*](L f. 199a. Cf. Phil. XVIII, p. 350, Π.) ἀλλὰ μόνηϲ τῆϲ γυναικόϲ. λύει δ᾿ ὁ καιρόϲ ἀλλ᾿ ὅ τε δ θάλαμοϲ πύκ᾿ ἐβάλλετο (v. 588).

617. διὰ τί τὸν Φοίνικα οὐκ ἀπολύει ὁ Ἀχιλλεύϲ: ῥητέον οὖν ὅτι[*](*B f. 127a ad αὐτόθι λέξεο. Λ φ. 200b. A c. l. οὔτοι δ᾿ ἀγγε- λέουϲι.) γνοὺϲ παρακεκλῆϲθαι αὐτὸν ὑπὸ Ἀγαμέμνονοϲ τῇ πρεϲβείᾳ ἐφοβήθη, μή μετὰ μείζονοϲ δεήϲεωϲ πάλιν ἐκπεμφθῇ, καὶ δὶϲ ἀτιμάζειν ἀνάγκην ἕξει. οἱ δὲ ὡϲ ὡμολογημένον αὐτὸ λαμβάνουϲιν, ὅτι ὡϲ τροφέα αὐτὸν κατέχει.

656. ἀπορία. ζητεῖται διὰ τί μετὰ τὴν πρὸϲ Αἴαντα Ἀχιλλέωϲ[*](A v. 688. L f.  202b. Cf. Cramer. A. P. III, p. 173, 21.) ἀπόκριϲιν Ὀδυϲϲεὺϲ οὐ λέγει. ῥητέον οὖν ὅτι ἐπεὶ αὐτῷ ϲκληρῶϲ ἀπεκρίνατο. λεκτέον δὲ καὶ πρὸϲ τούϲ ζητοῦνταϲ, τίνοϲ ἕνεκεν ἄλλοι τινὲϲ οὐκ ἐπρέϲβευϲαν, ἀλλ᾿ οὗτοι, ὅτι κρείττονεϲ ἐδόκουν.

682. ἐντὸϲ τῷ μουϲείῳ τῷ κατὰ Ἀλεξάνδρειαν νόμοϲ ἦν προβάλλε[*](*B f. 121b ad νῦν δ᾿ ἐπεὶ οὐκ ἐθέλω v. 356. L f. 192a, Π.) ϲθαι ζητήματα καὶ τὰϲ γινομέναϲ λύϲειϲ ἀναγράφεϲθαι. προεβλήθη οὖν πῶϲ τοῦ Ἀχιλλέωϲ τοῖϲ πρὸϲ αὐτὸν ἐλθοῦϲι πρέϲβεϲι ταύτην δεδωκότοϲ ἀπόφαϲιν·

  • οὐ γὰρ πρὶν πολέμοιο μεδήϲομαι αἱματόεντοϲ,
  • πρίν γ᾿ υἱὸν Πριάμοιο δαΐφρονοϲ, Ἕκτορα δῖον,
  • Μυρμιδόνων ἐπί τε κλιψίαϲ καὶ νῆαϲ ἱκέϲθαι.
  • ἀμφὶ δέ τοι τῇ ᾿ μῇ κλιϲίῃ καὶ νηῒ μελαίνῃ
  • Ἕκτορο καὶ μεμαῶτα ῶτα μάχηϲ ϲχήϲεϲθαι ὀΐω
    • (v. 650 — 52. 54. 55), Ὀδυϲϲεὺϲ ἐρωτώμενὸϲ τὰ περὶ τῆϲ πρεϲβείαϲ τοῦτο μὲν οὔ φηϲιν, ἀλλὰ τὸ
  • αὐτὸϲ δ’ ἠ πείληϲεν ἅμ᾿ ἠοῖ φαινομένηφι
  • νῆαϲ ἐυϲϲέλμουϲ ἅλαδ᾿ ἑλκέμεν ἀμφιελίϲϲαϲ (v. 682. 83)
    • παραπρεϲβείαϲ γὰρ εἶναι τὸ μὴ τἀληθῆ ἀπαγγέλλειν. πρὸϲ τοῦτο ὁ λύων ἔφαϲκε, ταληθῆ μὲν ἐπαγγεῖλαι τὸν Ὀδυϲϲέα, οὐχ ἃ πρὸϲ ἄλλουϲ εἴρηκεν εἰπόντα, ἀλλ᾿ ἃ πρὸϲ αὐτὸν καὶ ἃ ἤκουϲε παρ᾿ Ἀχιλλέωϲ. ἦν δὲ πρὸϲ αὐτὸν ῥηθέντα [*](1 γυν. μόηῃ A 2 οὐχ ὁ ὄνειροϲ A 3 αὐτὴ om. A, id. καὶ pro ἀλλὰ πε. φθέντοϲ (una litt. eras.) B, παφθέντοϲ L 6 θάλαμον L. 8 ῥητέον οῦν om. A L 10 ἀνάγκη L. 11 ὁμολογούμενον A 13 ζητεῖται δὲ διὰ τί L 14 ϲκληρῶϲ αὐτῷ L 10 ὅτι ἐδόκουν om. L, ὅτι καὶ αὐτοὶ ἐδόκουν A; correxi e Par. 17 τῷ κατὰ τὴν Ἀλ. L. 18 καὶ τὰϲ λύϲειϲ τὰϲ γιν. L 24 τῆ μῆ B (text. τῆι μῆι) 27. 28 ἀλλὰ τὸ δ᾿ αὐτὸϲ δ᾿ ἠπ. L 28 φαινομένη φῆ´  L 29 υϲέλμουϲ L 30 παραπρεϲβείαν L. ἀληθῆ L 31 πρὸϲ ἀλλήλουϲ L 32 ἀλλὰ πρὸϲ B) [*](1 — 4 Id. Lp f. 166b c. l. λίϲϲετ᾿ ὀδυρομένη (v. 587). Cf. Ηorn. v. 586.)
    142
  • νῦν δ᾿ ἐπεὶ οὐκ ἐθέλω πολεμίζειν Ἕκτορι δίῳ,
  • αὔριον ἱρὰ Διὶ ῥέζαϲ καὶ πᾶϲι θεοῖϲι,
  • νηήϲαϲ εὖ νῆαϲ,, ἐπὴν ἅλαδε προερύϲϲω,
  • ὄψεαι, ἢνμ ἐθέλῃϲθα καὶ αἴ κέν τοι τὰ μεμήλῃ,
  • ἦρι μάλ᾿ Ἑλλήϲποντον ἐπ᾿ ἰχθυόεντα πλεούϲαϲ
  • νῆαϲ ἐμάϲ, ἐντὸϲ δ᾿ ἄνδραϲ ἐρεϲϲέμεναι μεμαῶταϲ (v. 356
  • — 361).
    • ὅταν μὲν οὖν εἴπῃ ὁ μὲν αὔριον πορεύεϲθαι, ὁ δ᾿ Οδυϲϲεὺϲ ἅμ᾿ ἠοῖ φαινομένηφι, τἀληθὲϲ ἂν εἴη ἀπηγγελκώϲ. οὐ μέντοι ἁπλῶϲ ἔφη, ὅτι ταῦτα εἴρηκεν Ἀχιλλεύϲ, ἀλλ᾿ ὅτι ἠπείληϲεν, ἀπειλὴν τὸ πρᾶγμα καὶ οὐκ ἔργον ἀποφαίνων δι᾿ ἃ ἤκουϲε πρὸϲ τοὺϲ ἄλλουϲ ὑπ᾿ αὐτοῦ λεγόμενα, ὧν πρὸϲ μὲν τὸν Φοίνικα·
  • φρᾶ ϲϲόμεθ᾿ ἤ κε νεώμεθ᾿ ἐφ᾿ ἡμέτερ᾿ ἤ κε μένωμεν (v. 619),
    • πρὸϲ δὲ τὸν Αἴαντα, πρίν γ᾿ υἱὸν Πριάμοιο ἐλθεῖν ἐπὶ τὴν ϲκηνήν, οὐ πρότερον ἐξίεϲθαι εἰϲ τὸν πόλεμον (v. 650). τί οὖν ἔδει τὰ πρὸϲ τοὺϲ ἄλλουϲ λέγειν, ἀλλ᾿ οὐχὶ μόνον ἐπικρίνειν τὰ πρὸϲ αὐτὸν ῥηθέντα; ἀπειλαὶ δὲ ἦϲαν ἐξ ὧν πρὸϲ τοὺϲ ἄλλουϲ μετὰ ταῦτα ἔφη. εἰ δ᾿ αὔτωϲ καὶ τὰ πρὸϲ Αἴαντο φθάϲαϲ εἶπε ῥηθέντα, ὕβριϲ ἂν ἦν τοῦ Αἴαντοϲ, μὴ δυναμένου λέγειν ἃ ἀκήκοε· διὸ ἐπήγαγεν· εἰϲὶ καὶ οἵδε ἀπαγγέλλειν οἷοί τε τὰ ῥηθέντα πρὸϲ αὐτούϲ.

    [*](B f. 128 ad  ἐυϲέλμουϲ v. 679. L f. 202a. Lp f. 168b c. l. ωῆαϲ ἐνϲέλ- μουψ. Cf. Horn. v. 678.)

    καὶ μὴν Φοίνικι μὲν ἔλεγε φροϲϲόμεθ᾿ ἤ κε νεώμεθα (V. 619), Αἴαντι δὲ οὐ γὰρ πρὶν πολέμοιο μεδήϲομαι (v. 650). ἀλλ᾿ ἴϲωϲ Ὀδυϲϲεὺϲ τὰ πρὸϲ ἑαυτὸν μόνον ῥηθέντα ἀγγέλλει, ἀνακόπτει δὲ τὰ Αἴαντοϲ εἰπὼν εἰϲὶ καὶ οἵδε (v. 688), ὅπωϲ μὴ αἰϲχύνοιτο Αἴαντοϲ πλέον κατορθώϲαντοϲ. ἢ ἵνα ἐκκόψῃ αὐτῶν τὴν ἐλπίδα καὶ εὐψύμουϲ. χωϲ πολεμήϲωϲιν, ὅθεν καὶ παραινεῖ ὁ Διομήδηϲ καρπαλίμωϲ πρὸ Cf. Horn. νεῶν ἐχ¦έμεν λαόν τε καὶ ἵππουϲ (v. 708). ὅπερ ἀγνοήϲαντέϲ τινεϲ ὠβέλιϲαν τὰ ἔπη.

    688. v. 656.

    [*](5 ἑλήϲποντον L 8 ὁ μὲν ante εἴπῃ L 9 ἀπαγγελκώϲ L 11 τοὺϲ ἄλλουϲ ὑπ᾿ om. L. 12 ὡϲ πρὸϲ ? 13 εἰ κεν νεώμεθ᾿ ἐφ᾿ ἡμέτερο κτλ. L ἐξιέϲθαι (B, ἐξίεϲθαι L.) τοῦ πολέμου B L; εἰϲ τὸν πόλεμον Vill.; ἕξεϲθαι τοῦ πολῖται λέμου Cobet ap. Dind. 17 αὕτωϲ L 21 φραϲόμεθα, ω suprascrpt., Lp (accentus alio atramento additus) ἤ κεν νεώμεθα Lp 24. 25 εἰπὼν — κατορθώϲαντοϲ om. Lp)[*](25 Cf. A v. 680: art ἀποτομώτατον τὸ τῆς ἀφόδου, ὅπερ ἐντὸϲ πρώτοις εἶπεν ἀπαγγέλλει, τὸ δὲ τελευταῖον, ὅτι ἐὰν συνελσθῶσιν ἕως τῶν αὐτοῦ νεῶν συμμαχήσει, παραλέλοιπτν, ἴνα μὴ ἀμελῶσι τοῦ βοηθεὶν.)[*](27. 28 v 688 — 92 ab Aristarcho obelo notatos fuisse ex Aristarcho constat;  idem de iis qui antecedunt non innotuit.)
    143

    6.Πολὺν ὄμβρον ἀθέϲφατον. glossa suprascripta. ἐκ παραλλήλου[*](Lp f. 169a.) τὸ αὐτὸ κατὰ Πορφύριον.