Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae
Porphyrius
Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882
1 sqq. Vatic. ζητ. ε΄. Τὴν ἀρχὴν τῶν Λιτῶν ἀναγινώϲκων οὕτωϲ ἔχουϲαν· ὧϲ οἱ μὲν Τρῶεϲ φυλακὰϲ ἔχον, αὐτὰρ Ἀχαιοὺϲ θεϲπεϲίη ἔχε φύζα φόβου κρυόεντοϲ ἑταίρη, πένθεϊ δ᾿ ἀτλήτῳ βεβολήατο πάντεϲ ἄριϲτοι. ὡϲ δ᾿ ἄνεμοι [*](9 B incipit: ὡϲ δ᾿ ὅτ᾿ ἐντὸϲ οὐρανῷ ἄϲτρα φαεινὴν ἀμφὶ ϲελήνην φαίνετ᾿ ἀριπρεπέα. ἀπορία. ἔτι τοῦ ἀδυνάτου κτλ. παρὰ τὴν φ. L 10 λύϲιϲ. ἐκ δὲ τῆϲ λέξεωϲ ἡ λῆξιϲ (sic). τὸ φαεινὴν οὐκ κτλ. L 11 ἐπὶ τούτων L. 15 τὸ om L τὸ — ϲυντακτέον probabiliter uncinis inclusit Diam m., p. 57 16 φαίνητε pro φαίνηται L 18 ἐπιλυγαζομένη L) [*](2 Cf. Lp f. 153a (c . θηλύτερα): . . . . . ἢ ἁπλῶς, ὡς τὸ ωεύτερος ὁ νέος) [*](3 Eust. G, p. I27, 32, unam illam interpretationem, ut sit συγκριτικὼ accipiendum, ad P Porphyrium refert.) [*](6— 8 Propter similitudinem quae cum Paris. iis intercedit ad Porph. retulil.) [*](10 — 15 Eust. Θ, p. 729, 22: φαεινὴν λέγει κατὰ Ἀρίσταρχον τὴν φύσει τοιαύτην (ν. Ariston. Φ 218) κτλ., unde Paris. ap. Cram. III, p. 234, 1, fluxit (id. fere Lp f. 154a). Cf. Apollon. v. φαεινή.) [*](10 — 18 E quaestione Porphyriana, sed aliis, ut videtur, adiectis, pendet) [*](B f. 114a ad φαεινὴν (id. Lp f. 154 c. l. φαεινὴν ἀμφὶ σελήνην): οἱ μὲν ἄρτι φαίνεσθαι ἀρχομένην, οἱ δὲ λεπτήν, ὡς τὸ μάστιγα φαεινήν (Κ 500),)
---B f. 114b ad ἄνεμοι v. 4 (id. L. f. 180b, Π): νῦν δοκεῖ πρὸϲ μηδεμίαν χρείαν δυοῖν ἀνέμων εἰκόνα παραλαμβάνειν. εἰ γὰρ αὐξήϲεωϲ ἕνεκα, ἔδει τοὺϲ τέϲϲαραϲ, ὡϲ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ· ϲὺν δ᾿ Εὖρόϲ τε Νότοϲ τ᾿ ἔπεϲον Ζέφυρόϲ τε δυϲαὴϲ καὶ Βορέηϲ αἰθρηγενέτηϲμέγα κῦμα κυλίνδων. λύει δὲ τὴν ἀπορίαν αὐτόϲ, ὡϲ καὶ Ἀπολλώνιοϲ ὁ τοῦ Μόλωνοϲ παρέϲτηϲε. δύο γὰρ πάθεϲι χειμαζομένουϲ ποιήϲαϲ τοὺϲ Ἀχαιούϲ, φόβῳ μὲν ἐφ᾿ οἱϲ εἴρηκε θεϲπεϲίη ἔχε φύζα, οἷϲ φόβου κρυόεντοϲ ἑταίρη, λύπῃ δὲ ἐντὸϲ οἷϲ ἐπάγει πένθεϊ δ᾿ ἀτλήτῳ βεβολήατο πάντεϲ ἄριϲτοι — δεδίαϲι γὰρ τὰ μέλλοντα, βαρέωϲ δὲ φέρουϲι τὰ γεγονότα οἱ ἄριϲτοι —, δύο οὖν πάθεϲι ϲυνεχομένουϲ εἰπὼν τοὺϲ Ἕλληναϲ προϲηκόντωϲ ἀπεικάζει πελάγει δυϲὶ πνεύμαϲιν ἐξεγειρομένῳ. τὸ θεϲπεϲίη δ᾿ ἔχε φύζα δηλοῖ τὸν οὐ προϲγινόποιητήϲ. [*](5a κορθύεται V2; κορύϲϲεται V1 10a Ὅμηροϲ ex Ὁμήρου V2 11 μὴ δὲ μίαν V1; corr. V2 18 — 19 τὴν — ὁ et 20a — 22a ϲι — μὲν humiditate deleta V2 in textu rescripsit 26 μέλλοντα, alter. λ eros., V 29a ἐ.. γειρομένῳ (duae litt eros.), in marg. V2 ἐπε 32a βον ἀλλ᾿ in textu erosa V2 in marg. scripsit) [*](10ᵇ L. in lemm. ὡϲ δ᾿ ἄνεμοι δύο 11ᵇ ἀνέμοιν L. 15ᵇ ἔπεϲεν L. 16b αἰθριγενέτηϲ BL 25 βεβολιατο L. 30b ἀπεικάζει προϲηκόντωϲ L. 31ᵇ L. verbo ἐξεγειρομένῳ finitur quae sequntur f 181a ita inc.: Πορφυρίου. δηλοῖ τὸν οὐ πρ. κτλ.) [*](οἱ δὲ τὴν φύσει φαεινήν ⟨οἱ δὲ τὴν φύσ. φαειν. om. p). προσφυῶς δὲ τῷ ωυκτερινῷ φωτὶ παρεικάζει αὐτά. Cf. schol. ξ 74.) [*](20 — 29 Cf. A Ι 4.) [*](32 † B f. 114b ad θεσπεσίη v. 2: ἡ βουλήσει θεῶν προσγεγενημένῃ ⟨cod. προγεγ.; corr. Bkk.⟩. φύξα δὲ κτλ. (quae huc non pertinent).)
μενον αὐτοῖϲ διὰ δειλίαν φόβον, ἀλλ᾿ ἐκ βουλήϲεωϲ θεῶν, ὥϲ που καὶ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ αὐτὸϲ ἀντέθηκεν εἰπών· γνώϲεαι δ᾿ εἰ καὶ θεϲπεϲίῃ πόλιν οὐκ ἀλαπάξειϲ ἢ ἀνδρῶν κακότητι καὶ ἀφραδίῃ πολέμοιο, τουτέϲτι θείᾳ βουλήϲει καὶ οὐ ϲυμφύτῳ κακίᾳ. εἰ δὲ καὶ ἄλλων ἐπίθετον τὸ τῆϲ θεϲπεϲίαϲ, ὡϲ τὸ θεϲπέϲιον πλοῦτον καὶ θεϲπεϲίη φύζα, ἐκ κοινοῦ ἔϲται ἡ κακότηϲ· γνώϲῃ πότερον θεϲπεϲίῃ κακότητι ἢ ἀνδρῶν κακότητι· δηλοῦται δὲ οὕτωϲ ἡ θεία. φύζα δέ ἐϲτιν ἡ φυγή. φόβου δὲ φίλη λέγεται, ὅτι ὁ φοβούμενοϲ τὴν φυγὴν προϲεταιρίζεται. καὶ τὸ μὲν βεβολήατο τὴν βούληϲιν βεβλάφθαι δηλοῖ, τὸ δὲ βεβλῆϲθαι δηλοῖ τὸ ϲῶμα. ἀνιϲτόρητον δέ φαϲιν εἶναι τὸ τοὺϲ ἀμφοτέρουϲ, ἤγουν τὸν Βορέην καὶ τὸν Ζέφυρον, πνέειν ἐκ τῆϲ Θράκηϲ· οὐ γὰρ πνέουϲιν ἀμφότεροι ἐξ αὐτῆϲ. λύεται δὲ ἐκ τῆϲ λέξεωϲ τρόπῳ ϲυλληπτικῷ· τὸ γὰρ θατέρῳ ϲυμβεβηκὸϲ ἐπ᾿ ἀμφοῖν τέθεικεν. ἔϲτι δὲ καὶ ἑτέρωϲ· ὁμωνύμωϲ γὰρ τὰ πνεύματα καὶ οἱ προεϲτῶτεϲ αὐτῶν θεοὶ λέγονται· τούϲ δὲ ϲωματικῶϲ ἐντὸϲ Θράκῃ κατοικοῦνταϲ ὑποτίθεται ὁ ποιητήϲ.
[*](3a ειϲ in textu eros., V2 in marg. scrps. 6a ἐϲτι in text. eros., V in marg: ἐϲτὶ δὲ δὲ 12a φίλη e φίλα V2)[*](14ᵇ — 17b φύζα — προϲεταιρίζεται om. L 20ᵇ — 31ᵇ in no B)[*](4— 10 Cf. B f 28 ad θεσπεσίῃ B 360 (id Lp f. 72a c. l. st καί θεσπεσίῃ): λείπει τὸ βουλῇ, ὡς Πίνδαρος. ἢ ἀπὸ κοινοῦ τό κακότητι θεσπεσί κακότητι ἢ ἀνδρῶν κακότητι.)[*](12—14 † L. f 180S c l. ἑταίρη: φίλη, συ νεργός. σημειωτέον δὲ διὰ τί τὴν φυγήν ὁ ποιητής τοῦ φόβου εἴρηκε φίλην. καὶ ῥητέον, διότι ὁ φοβούμενος τὴν φυγὴν προσεταιρίζετα Cf. Lehre, Ar. p. 77, 382.)[*](14 (1) sqq. Sequitur Aristarchum Zenodoto oblocutum, v. Lehre, p. 64.)[*](20 φασίν, velut Eratosthene s, v. Strab. I, p. 28 C.)[*](25 Cf. Porph. E 516, p. 84.)[*](28 Cf. Porph. B 447, p. 42, 24 Θ 1, p. 111, 12.)πῶϲ ἀμφοτέρουϲ ἐκ Θράκηϲ φηϲὶ πνεῖν, τοῦ μὲν Βορέου ἐξ ἄρκτου τοῦ δὲ Ζεφύρου ἐκ δύϲεωϲ πνέοντοϲ; λύϲιϲ. ῥητέον οὖν ὅτι ἡ Θρακῶν γὴ ἐπὶ πολύ διήκει καὶ ϲιγματοειδὴϲ κεῖται τῇ θέᾳ καὶ μέχρι τῆϲ δύϲεωϲ· ἀφ᾿ ἑκατέρου οὖν μέρουϲ τῶν ἀνέμων ἔχει ἑκάτερον. οἱ δέ φαϲιν ὅτι ϲυλληπτικῶϲ πέφρακε· τὸ γὰρ ἑτέρῳ ϲυμβεβηκὸϲ καθ᾿ ἑκατέρων κεῖται· μόνοϲ γὰρ ὁ Βορέαϲ ἀπὸ Θράκηϲ πνέει.
[*](Vat. ζητ. ς΄. * B f. 147a ad χρῆϲιν. ὅταν ὠδίνου- ϲαν Λ 269.)ἐπεὶ δὲ παραβολῆϲ ἐμνήϲθημεν, ϲκέψαι τὴν τοῦ ποιητοῦ ἐνταῦθα ἐπὶ γὰρ τοῦ Ἀγαμέμνονοϲ τρωθέντοϲ χρηϲάμενοϲ τῇ παραγράφειν βολῇ ταύτῃ·
θαυμαϲτὸν δὲ αὐτῷ κἀκεῖνο· ἐκ μεταφορᾶϲ γάρ τι τολμηρότερον φθεγξάμενοϲ οἰκείαν ἐπάγει παραβολήν, κρατύνων αὐτὴν ὡϲ εὔλογον ἔϲχε τὴν τόλμαν. εἰπὼν οὖν κραδίη δέ οἱ ἔνδον ὑλάκτει (υ 13) ἐπάγει·
πάλιν τε αὐτοῦ παρατηρητέον ἐκεῖνο· τάϲ τε γὰρ οἰκείωϲ τιθεμέναϲ φωνὰϲ ἐπὶ τῶν πραγμάτων πολλάκιϲ εἰϲ τὰϲ παραβολὰϲ μετατίθηϲι καὶ τὰϲ ἐπὶ τῶν παραβολῶν εἰϲ τὰ πράγματα. οἷον ἔθνη ϲτρατιωτῶν λέγεται, ϲμήνη δὲ μελιϲϲῶν, παραβαλὼν δὲ τὰ πλήθη τῶν ϲτρατιωτῶν ὀνόματι ἐπὶ τῶν μελιϲϲῶν κέχρηται·
ἐλέγομεν περὶ τῶν παραβολῶν, ὅτι πολλάκιϲ τὰ οἰκεῖα τοῖϲ πράγμαϲιν[*](Vat. ζητ. κθ′. * B f. 61a ad ῥινοὺϲ Δ 447.) μαϲιν ὀνόματα παρατίθηϲι τοῖϲ ἐντὸϲ ταῖϲ παραβολαῖϲ ὁμοιώμαϲιν, ἐντὸϲ πολλοῖϲ δὲ καὶ ἔμπαλιν. εἰϲ δὲ πίϲτιν τούτου παρακείϲθω καὶ ταῦτα· ϲυμβάλλουϲι μὲν ἀλλήλοιϲ ϲτρατοὶ τὸν πόλεμον·
Pἐπὶ δὲ τῶν Αἰάντων καὶ τολμήϲαϲ νέφοϲ εἶπε καὶ κατὰ μεταφορὰν ρὰν. πεζῶν (Δ 274), καὶ ὡϲ εὔλογον τὴν τόλμαν τῇ παραβολῇ ἐπιπολλῆϲ [*](2 εἰπὼν om. B 4 δὲ om. B 6 ἦκε V 7. 8 ὡϲ κεκίνηκεν om. V 8 ἐκ πεδίου vel πολέμου coni. kamm.., p 77 11 περικείϲθω V 13 ϲύν ῥ᾿ πόλεμον om. B 11 ϲὺν δ᾿ ἔβαλον ῥινὰ V 11 κρατῆρι V 18 καὶ om. B) [*](μιϲγάγγεια BV 19 μὲν om. V 20 ὃ ῆν V 21 μιϲγάγγειαν BV ὄμβριμον V 22 μίϲγεαι B ‘δ ἢν ἐπὶ τῶν ποταμῶν V 21 μιϲγάγγειαν BV ὄμβριμον V 26 κειμήλιον V ἅρπ. αι, litt. inter π et α evan., B 27 —29 ὁ δὲ — ἑκατέροιϲ om. V 30. 31 ἐπὶ δὲ τ. Αἴαντ. νέφοϲ εἶπε τολμήϲαϲ πεζῶν κατὰ μεταφ., καὶ ὡϲ εὔλογον κτλ. V) [*](9 v. ad p. 128, 7) [*](19 sqq. † Eust. Δ, p. 497, 19 sqq.) [*](25 sqq Cf. Porph. ζητ. Vat. ια΄ (v. in ine op. ).) [*](30 sqq. † Eust Δ, p. 411, 19 sqq.)
ἤμειψε καὶ ἐπὶ τοῦ λέοντοϲ καὶ τῆϲ Πηνελόπηϲ τὰϲ φωνάϲ·
17. διὰ τί λέγοντα ποιεῖ ἐντὸϲ δήμῳ ὧ φίλοι Ἀργείων ἡγήτορεϲ ἠδὲ μέδον τεϲ, τοὺϲ ἡγήτοραϲ καὶ βαϲιλεῖϲ προϲφωνῶν, καίπερ πάντῶν παρόντων, φηϲὶν οὖν ὁ Ἀριιϲτοτέληϲ ὅτι ὁ μὲν δῆμοϲ μόνου τοῦ ἀκοῦϲαι κύριοϲ, οἱ δὲ ἡγεμόνεϲ καὶ τοῦ πρᾶξαι.
[*](1 ἐποποιῶν B, ἐπιποιῶν V 1, . . . πὼν (ante π aliquid delet.) V2 in marg. 3 αἰάντεϲ ϲικιὼν V 6 ἴδ V 8 post τῷ duae vel tres litt. eras. B ἄν. .εν V1, ευθεν V in marg. 10 τοῖαι .μ᾿ V, ἅμ V2 in marg. 12 κυά. . . . V 1. άνρ V2 in marg. ϲάκεϲϲί τε V 13 λαίλαπα. λαπα hum. del. rescrps, V εἰ εν V, εἶπεν 5 V2 in marg. 15 κινήϲει, ήϲει hum. del. rescrps. V2 πράττει κινήϲη B 16 eoν νέφοϲ — φάλαγγεϲ humid. del. rescrips. V 2 18 ὅϲϲα — ὁμίλῳ rescrps. V2 19 ὁπότ[ε] μιν V 20 τό . . ὰ μιν ὀρ..... ϲαν ἐπήλ... νήδυμοϲ νήδυμοϲ (sic) ὕ νοϲ V1, τόϲϲα μιν ὁρμαίνουϲαν ἐπήλυθεν V2 in marg. 22 ὁρμαί. ει V 23 τὸ δὲ τήκ. V 26 τῆϲ τ . . . το V1, τῆϲ τήκετο V2 in marg. 28 φθιννύθουϲι V 31 margini exter. cod. adscrpt. Ἀριϲτοτλ.)[*](5 (Cf. B⟩ f. 56b ad εἵπετο 274 (id. Lp f. 96 c. l. εἵπετο πεξῶν, A Δ 274 Dind.): . . . . . ἀπὸ δἒ τὲ§ μεταφορᾶς καὶ εἰκόνα πεποίηκεν.)55.---πῶϲ δὲ ὁ Νέϲτωρ τὸ τέλειον ἀποδιδοὺϲ τῷ Διομήδουϲ[*](A c. l. οὔ τίϲ τοι τὸν μῦθον ὀνόϲ·ϲεται. L f. 181b.) λόγῳ λέγειν αὐτὸϲ ἐπιχειρεῖ; ῥητέον δὲ ὅτι τῆϲ ὕβρεωϲ τὴν μνήμην καὶ Διομήδηϲ πεποίηται καὶ Νέϲτωρ αὐτῷ τελείωϲ γεγενῆϲθαι μαρτυρεῖ. ὅπερ δὲ δεῖ πράϲϲειν ἐντὸϲ τῷ καιρῷ Διομήδηϲ παρέλιπεν κἀκεῖνοϲ εἰ ηγεῖται.
90. quae ad h. v. de κλιϲίῳ leguntur ad ω 208 pertinent.
122. (Must., p. 740, 18) ν. Ψ 269.
124. v. ad ⌈197.
143. de τηλύγετοϲ (exc. e schol. 6 153) v. ad A 250 (in extr. op).
150 sqq. Μεϲϲηνίδεϲ αὗται πόλειϲ, ἡ δὲ Μεϲϲήνη εἰϲ τὸν τῶν Λακεδαιμονίων[*](B f. 117b ad Καρδαμύλην. L f. 185a. Cf. Horn. v. 150.) νομὸν πάλαι ϲυνετέλει. πῶϲ οὖν, φαϲὶν, Ἀγαμένων ταύταϲ δίδωϲιν οὐκ οὔϲαϲ αὐτοῦ φαϲὶ δὲ αὐτὰϲ Κλυταιμνήϲτραϲ ερἶναι, ἢ ὅτι κοινὰ ἡγεῖται τὰ τοῦ ἀδελφοῦ, ὡϲ κἀκεῖνοϲ τὴν Αἴθην (Ψ 295)---
158. διὰ τί οἱ μὲν ἄλλοι θεοὶ ϲτρεπτοὶ λέγονται, τὸν δὲ Ἅιδην[*](B f. 117b ad ἀμειλίχοϲ. L f. 185b. Λ Cf. Horn. v. 158.) ἀνελεήμονά φηϲιν εἶναι ὅτι ἐκεῖνοι μὲν περὶ τῶν εἰϲ ἑαυτοὺϲ χαλεπαίνουϲιν ἁμαρτημάτων, διὸ καὶ ϲυγγινώϲκουϲιν, ὁ δὲ περὶ τῶν ἰδίων καὶ ἀλλοτρίων, διὸ καὶ ἄκαμπτόϲ ἐϲτιν· ὅθεν ἐντὸϲ οὐδεμιᾷ πόλει Ἅιδου βωμόϲ ἐϲτιν· Αἰϲχύλοϲ φηϲίν· μόνοϲ θεῶν γὰρ Θάνατοϲ οὐ δώρων ἐρῇ οὐδ’ ἄν τι θύων οὐδ᾿ ἐπιϲπένδων λάβοιϲ, οὐδ᾿ ἔϲτι βωμὸϲ οὐδὲ παιωνίζεται (fr. Niοb., 156 Dind.).