Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

Porphyrius

Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882

70. ἐντὸϲ δ’ ἐτίθει δύο κῆρε. πρὸϲ Αἰϲχύλον ψυχοϲταϲίαν γρά[*](*B f. 104a ad κῆρε. L f. 164a.) ψαντα καὶ τὸ κήρ ἀκούϲαντα οὐκ ἐπὶ τῆϲ μοίραϲ λεγόμενον ἀλλ’ ἐπὶ κῆρε. [*](1 ἡπιότητα B⟩ 29 ἐντὸϲ — κῆρε om L 30 inter κήρ et ἀκούϲαντα in B⟩ rasura octo fere litterarum, in qua α script.) [*](4— 13 †L h. v. f. 163a, II, εἰς τὸ οἱ δ᾿ ἄρα δεῖπνον ἕλοντο καρηκομόωντες Ἀχαιοὶ ῥίμφα κατὰ κλισίας, ἀπ᾿ αὐτοῦ δὲ θωρήσσοντο· ὅτι δεῖπνοντ λέγει τὸ ⟨om. cod.⟩ κατὰ τὸ ἑωθινὸν ἀκράτισμα· ἐντύνοντο ἄριστον ἅμ᾿ ἠοῖ κειαμένω ⟨κειμένω cod.⟩ πῦρ. τὸ δ᾿ ἐντὸϲ τοῖς προκειμένοι cet., quae cum iis quae supra e cod. B⟩ edidimus congruunt.) [*](Aristarchum auctorem huc in re Porphyrium sequi, ex iis apparet quae Lehrs, Ar, p. 127, congessit.) [*](20 sqq. Scholium. quod no Dindorfo, Phil XVIII, p. 345, auctore inter Porphyriana retuli, insistere videtur iis at prave, vereor, intellectis, quae de notione verb. πᾶσαι πύλοι Aristarchus (Lehrs, p. 126) disputaverat. Cf. Porph. M 175.) [*](29 sqq Scholium, quod Dindorfius nescio quem codicem secutus Porphyrii nomine insignivit, recte ad eum auctorem referri, cum ratio docet totiens a Porphyrio)

118
τῆϲ ψυχῆϲ, ὅτι θηλυκῶϲ μὲν ἡ κήρ τὴν μοῖραν δηλοῖ, οὐδετέρωϲ δὲ τὸ κῆρ καὶ περιϲπωμένωϲ τὴν ψυχήν, ὃ διαιρεῖται εἰϲ κέαρ. εἰ δὲ ἔλεγε τὴν ψυχήν, οὐκ ἂν ἔφηϲε δύο κῆρε διὰ τοῦ ε ἀλλὰ δύο κῆρα διὰ τοῦ ᾱ. καὶ αὐτὸϲ δὲ ἐξηγήϲατο τίϲ ἡ κήρ, εἰπὼν ῥέπε δ’ αἴϲιμον ἦμαρ Ἀχαιῶν· ἀντὶ γὰρ τοῦ φάναι ῥέπε δὲ ἡ κὴρ τῶν Ἀχαιῶν μεταλαβὼν ἔφη ῥέπε δ’ αἴϲιμον ἦμαρ Ἀχαιῶν. ἡ κὴρ δὲ εἴληπται οὐχ ἑνὸϲ τῶν Ἑλλήνων μία ἀλλὰ πάντων, οὐδὲ Τρώων ἑνὸϲ μία ἀλλὰ πάντων, διὸ καὶ ἐπάγει αἱ μὲν Ἀχαιῶν κῆρεϲ (v. 73). ὡϲ ἡ ἵπποϲ τῶν πολεμίων ϲημαίνει τὸ πλῆθοϲ, οὕτωϲ ἡ κὴρ τῶν Ἑλλήνων αἱ κῆρεϲ ἦϲαν. καὶ τὸ ἐπὶ χθονὶ ἕζεϲθαι (v. 73) τὸ πρὸϲ γῆν ῥέψαι δηλοῖ, τὸ δ’ ἐϲ οὐρανὸν ἀρθῆναι τὸ ὑπερτέραν γενέϲθαι. ϲυμβολικῶϲ δὲ λαμβάνει τὰ μὲν ῥέποντα πρὸϲ τὰ χθόνια θανατικά, τὰ δὲ πρὸϲ τὸν οὐρανὸν ζωτικά· ζωηφόρα γὰρ τὰ οὐράνια, θανατηφόρα δὲ τὰ χθόνια. ὅπερ ἀγνοήϲαντέϲ τινεϲ ἠθέτηϲαν τὰ ἔπη, ἐντὸϲ οἷϲ φηϲιν αἱ μὲν Ἀχαιῶν ῶν κῆρεϲ ἐπὶ χθονὶ πουλυβ οτείρῃ ἑζέϲ θην· Τρώων δὲ πρὸϲ οὐρανὸν εὐρὺν ἄερθεν, νομίϲαντεϲ ὅτι τὸ ἑζέϲθην δυϊκόν ἐϲτιν, ὡϲ ἀποδεξαμένων τινῶν, ὅτι ἀνὰ δύο τίθηϲι κῆραϲ εἰϲ τὸν ζυγόν. οὐ ϲημαίνει δὲ τὸ ἑζέϲθην, ἀλλ’ ἀντὶ τοῦ ἕζοντο, ὡϲ μιάνθην αἵματι μηροί (Δ 146) ἀντὶ γὰρ τοῦ ἐμιάνθηϲαν ἐπὶ πληθυντικοῦ κεῖται· εἰ γὰρ ἦν ἐπὶ δυϊκοῦ, ἔφη ἂν μιανθήτην ὡϲ κλινθήτην καὶ ἡϲθήτην. ἑζέϲθην οὖν ἀντὶ τοῦ ἑζέϲθηϲαν, ὡϲ τὸ ἐκόϲμηθεν ἀντὶ τοῦ ἐκοϲμήθηϲαν.

[*](B f. 104a ad δύο κῆρε. Lp  f. 144α c. l. δύο κῆρε.)

πῶϲ δύο κῆρεϲ ἐντίθηϲιν ὁ Ζεύϲ, ὥϲπερ ἀνὰ μίαν ἑκατέρου ϲτρατοῦ, ἐντὸϲ δὲ τοῖϲ ἑξῆϲ πλείουϲ αὐτάϲ φηϲιν· αἱ μὲν Ἀλχαιῶν κῆρεϲι ὅτι αἱ δύο καὶ πολλαὶ ἂν εἶεν· λέγομεν γοῦν οὖν Lp διττὰ πράγματα. πλειόνων δὲ ἔμφαϲιν διδόντοϲ τοῦ ὀνόματοϲ, εἰκότωϲ ἐντὸϲ τῇ μεταλήψει πλέοναϲ εἶπεν. ἔϲτι δὲ ϲχῆμα ϲυνεκδοχικῶν ϲχημάτων ἕν. quae sequuntur de origine V. κήρ ad Porphyrium referre non audemus.

[*](4 τίϲ ἡ om. L 12 τὸν om. L 15. 16 Τρώων ἑζέϲθην om L ἔφην L)[*](repetita ὅτι αὐτὸς ἑαυτὸν ὁ ποιητὴς ἐξηγεῖται (lin. 4), tum scholium quod huic subiunximus, multo quidem brevius at servata quaestionis forma ad nos propagatum. Cf. etiam schol. Porph. versui Ψ 259 adscriptum.)[*](1. 2 † B f. 296b ad κῆρε Χ 210: κῆρας τὰς μοίρα λέγει, οὐ τὰς ψτχάς, ὡς ἐξεδέξατο φαύλως . . . . . ἐπάγει γὰρ τὴν μέν, τὸ κέαρ δὲ λέγεται οὐδετέρως ἐπὶ τῆς ψυχῆς . . . . . Cf. Ariston. Θ 70. Χ 210. — Quae supra usque ad lin. edidimus exscripsit Paris. 2679 ap. Cramer., A. P. lIl, p. 11, 24. Idem ap. Apollon. lon. et Hesych. v. κῆρ.)[*](13 Cf. Ariston. Θ 73. 74.)[*](17—20 †B f. 104b ad αἱ μὲν v. 73 (id. Lp f. 144a c. l. αἱ μὲν Ἀχαιῶν): . . . . . τὸ δὲ ἑζέσθην ἀντὶ τοῦ ἕζεσθεν, ὡς ἄερθεν· ὅμοιον ἐστι τῷ μιάνθην αἵματι μηροί ἀντὶ τοῦ ἐμιάνθησαν.)[*](18. 19 Aliter B f. 54a ad τοῖοι τοι ∠ 146 (id. Lp f. 94a c. l. τοῖοι τοι): . . . . . τὸ δὲ μιάνθην ἀντὶ τοῦ μιανθήτην· ἔστι δὲ δυϊκὸν ἐκ συγκοπῆς.)
119

72. οὐκ ἄρα, φαϲὶν, ἐχαρίϲατο τῇ Θέτιδι, εἰ μοιρίδιον ἦν. φαμὲν[*](B f. 104b ad ἧμαρ. Lp f. 144a c. l. αἷϲιμον ἧμαρ.) δὲ ὅτι εἰϲ ἐπίταϲιν τῆϲ Μοίραϲ καὶ αὐτὸϲ ὁπλίζεται (v. 43) κατ᾿ αὐτῶν αὐτὴν Lp, ὅπερ ἦν τῆϲ χάριτοϲ.

75. πῶϲ ἔφη τὸν κεραυνὸν ϲέλαϲ δαιόμενον, ϲέλαϲ μὲν γὰρ ἡ[*](*B  f. 104vb ad δαιόμενον. Cf. Phil. XVIII, p. 345m Π.) φωτὸϲ ἔλλαμιιϲ, καυθεῖϲα δὲ καὶ ἐκπυρωθεῖϲα κεραυνὸϲ γίνεται καὶ οὐκ ἀϲτραπὴ μόνον. προειπὼν αὐτὸϲ δ᾿ ἐξ Ἴδηϲ μεγάλ᾿ ἔκτυπε XVIII, p. καὶ ἐπάγων τὸ κεραυνοῦ ὄνομα ἐϲήμανεν, ὡϲ προηγεῖται ἡ βροντὴ τῆϲ ἀϲτραπῆϲ, δι᾿ ἧϲ καὶ τὸ Ϡέλαϲ ἐκλάμπει.

τὸ ϲέλαϲ δηλοῖ τὴν ἔλλαμψιν. βουλόμενοϲ οὖν εἰπεῖν ὡϲ οὐκ[*](B f. 104b ad Lr f. 144b c. l. ἦκε ϲέλαϲ.) ἦν ἀϲτραπὴ τὸ γενόμενον ἀλλὰ κεραυνόϲ, μετὰ τὴν βροντὴν προϲέθηκε τὸ δαιόμενον· ἡ γὰρ πρὸ βροντῆϲ ἀϲτραπὴ οὐ κεραυνόϲ, μετὰ γὰρ ἦκε ϲέλαϲ. τὴν βροντὴν ὁ κεραυνόϲ, ὅϲ ἐϲτι καυϲτικόϲ.

97. ἐζήτηται δὲ πότερον ἄρα οὐδ᾿ ὅλωϲ ἤκουϲεν ὁ Ὀδυϲϲεὺϲ ἢ [*](A.) οὐκ ἐπείϲθη. ῥητέον ὅτι οἱ λέγοντεϲ ὅτι ἀκούϲαϲ οὐκ ἐπείϲθη δειλίαν τοῦ ἥρωοϲ κατηγοροῦϲιν, ἀγνοοῦντεϲ τὸ οὐδ᾿ ἐϲάκουϲεν. οὐ γὰρ τὸ παρακοῦϲαι ἀλλὰ τὸ μὴ αἰϲθέϲθαι τελείωϲ δηλοῖ· καὶ γὰρ οὐκ ἦν δειλὸϲ τῶν ἄλλων ἔϲχατοϲ φεύγων καὶ τῇ βραδυτῆτι τὸ φιλοκίνδυνον ἐπιδεικνύμένοϲ.

οὐκ ἤϲθετο ὑπὸ τοῦ θορύβου ἢ οὐκ ἐπείϲθη διὰ τὸν καιρόν· φεύ-[*](B f. 105a ad ἐϲάκουϲε. Lr f. 145a c. l. οὐδ᾿ ἐϲὰ- κουϲεν.) γει γὰρ ϲὺν Αἴαντι καὶ θεομαχεῖν οὐ θέλει. πῶϲ γὰρ δειλὸϲ ὁ μετὰ πάνταϲ φεύγων, οὐ γὰρ ἂν Διομήδηϲ τοῦτον μόνον ἐκάλει.

117. εἰ τοϲοῦτον ϲτοῦτο Lp ἀπῆν, διὰ τί μὴ φεύγει, τὸ ὅλον[*](B f. 105a ad ἵππουϲ. L f. 165a. Lp f. 145a c. l. μάϲτιξεν δ᾿ ἵππουϲ.) πραγματεύεται πρὸϲ τὸ μὴ ἀθρόωϲ καὶ ἄνευ πόνου πόνων L νικᾶν τοὺϲ Τρῶαϲ, ἀλλὰ τοὺϲ φεύγονταϲ ἀνακωχὴν ἀνακοχὴν L λαβεῖν. ἄλλωϲ τε ἢ καὶ pro ἢ L νικήϲειν οἴεται νικώμενοϲ ῥᾳδίωϲ φεύξεϲθαι.

133. cf. ad v. 5, p. 115.

167. πῶϲ δύο εἰπὼν τὸν Διομήδην μεριμνῆϲαι τὸν Δ. post μεριμν.[*](B f. 106a ad διάνδιχα. L f. 167a. Lp f. 146a c. l. διάνδιχα. ) L ἕν ἐπάγει. φαμὲν δὲ ὡϲ δύο βουλὰϲἐμερίμνηϲεν εἰϲ ἓν νευού ϲαϲ, ἵππουϲ τε ϲτρέ ψαι καὶ ἐναντίβιον πολεμῆϲαι μαχέϲαϲθαι L, ἢ ὡϲ ὡμολογημένον ἀφίηϲι τὸ ἕν, ἤτοι τὸ ἢ ϲτραφῆναι μεταϲτραφῆναι L ἢ μὴ ϲτραφῆναι, ὃ κατέλιπεν.

185. ἀθετεῖται ὁ ϲτίχοϲ, πρῶτόν γε καὶ διὰ τὸ ϲύ, εἶτα διὰ τὰ[*](B f. 106b ad Ξάνθε τὲ.) [*](6—8 προειπὼν — ἐκλάμπει in cod. B non exstant ex alio codice, cuius notitiam nobis invidit, Dindorfius (Phil. l. c.) edidit 9 τὴν ἔλλαψιν δηλοῖ Lp 13 ἐξηγεῖται pro ἐζήτηται cod. (Dind.) 14 ῥητέον — ἐπείϲθη om. cod. (Dind.) add. Bekk. 33 καὶ om Lp) [*](4—12 De fulminibus etiam ad B 370 sqq. (p. 39) Porphyrius egit, Hermone Delio auctore usus.) [*](14. 15 οἱ λέγοντες ὅτι ἀκούσας οὐκ ἐπείσθη, velut Ari starchus, v. alter. schol. A.) [*](20 Ariston. 8 168: . . . . τὸ γὰρ διάνδιχα οὐκ ἔστι δὺο ἐμερίμνησεν ἐναντία, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὸ αὐτὸ φερόμενα, στρέψαι τοὺς ἵππους καὶ μάχεσθαι.) [*](33 sqq. Versus Aristarcho obelo notatus, ὅτι οὐδαμοῦ Ὅμηρος τεθρος τεθρίππου)

120
[*](L f. 166b. Lp f. 146b c. l. Ξάνθέ τε.)ὀνόματα· Λάμποϲ γὰρ τῆϲ Ἠοῦϲ ἐϲτιν ἵπποϲ (ψ 246), Ξάνθοϲ Ἀχιλλέωϲ (T 400), Πόδαργοϲ Μενελάου (Ψ 295), Αἴθη Ἀγαμέμνονοϲ (Ψ 295), ἣν Αἴθωνα νῦν εἶπε μετατιθεὶϲ τὸ γένοϲ. οὐδαμοῦ δὲ τεθρίππῳ κέχρηνται ἥρωεϲ, εἰ μὴ ἐντὸϲ Ὀδυϲϲείᾳ ἐπὶ παραβολῆϲ ἡ δ’ ὥϲ τ’ ἐντὸϲ πεδίῳ τετράοροι ἄρϲενεϲ ἵπποι (v 81). τὸ γὰρ τέϲϲαραϲ ἀθλοφόρουϲ ἵππουϲ (Λ 699) ὑπώπτευται ὡϲ νόθον, ἢ δύο ἅρματα δηλοῦν βούλεται· τὸν δὲ ἐλα τῆρα ἀφίει ἀκαχήμενον (Λ 702), τὸν ἐξ ἑκατέραϲ ϲυνωρίδοϲ. εἶποι δ’ ἄν τιϲ πρὸϲ τοῦτο, ὅτι εἰκὸϲ, τῶν ἄλλων τεθρίπποιϲ μὴ χρωμένων, τὸν Ἕκτορα θαρϲῆϲαι τέϲϲαραϲ ἵππουϲ ὑποζεῦξαι πρὸϲ κατάπληξιν τῶν πολεμίων· ἀπόγονοϲ γάρ ἐϲτι Τρωόϲ, ᾧ Ζεὺϲ ὑπὲρ Γανυμήδουϲ ἔδωκεν ἵππουϲ, καὶ φιλότιμόϲ ἐϲτι περὶ ἱππικήν. οἶδε γὰρ ἵπποϲ ἀγαθὸϲ πρὸϲ ἱππικὴν ἐγείρειν, ὡϲ καὶ πρὸϲ πόλεμον διάφορα ὅπλα καὶ θηρευτικὴ κύων καλῶϲ ἰχνηλατοῦϲα ἐπὶ τὸ κυνηγέϲιον. διὸ καὶ τὸν Ἕκτορα θραϲὺν ἡνίοχόν φηϲιν Ὅμηροϲ (Θ 89), καὶ οὐ μόνον τοῦτον θραϲὺν ἀλλὰ καὶ τὸν ἡνιοχοῦντα αὐτῷ Ἀρχεπτόλεμον (Θ 128. 312)· οὐ τοῦ τυχόντοϲ γὰρ ἦν τὸ τέτρωρον ἡνιοχεῖν. φαϲὶ δέ εἰ τέτρωρον ἦν, πῶϲ ὡϲ πρὸϲ δυϊκὸν ἀποτείνεται καί φηϲι νῦν μοι τὴν κομιδὴν ἀποτίνετον καὶ ἐφομαρτεῖτον καὶ ϲπεύδετον (Θ 186. 191); ῥητέον δὲ καὶ πρὸϲ τοῦτο, ὅτι οὐ πρὸϲ ἕκαϲτον ἵππον λέγει, ἀλλὰ πρὸϲ τὰ ἐξ αὐτῶν ϲυϲτήματα· δύο γὰρ ζύγιοι ἦϲαν καὶ δύο παρήοροι· τοὺϲ μὲν οὖν ζυγίουϲ ἀνθ’ ἑνὸϲ τοὺϲ δὲ παρηόρουϲ ἀνθ’ ἑτέρου λαμβάνει. ὅμοιον δέ ἐϲτι τῷ τόφρα μάλ᾿ ἀμφοτέρων βέλε᾿ ἥπτετο (Θ 67)· πρὸϲ ἑκατέραν γὰρ κἀκεῖνο ϲτρατιάν· καὶ τῷ
  • τύνη δ’ ἕϲτηκαϲ, ἀτὰρ οὐδ’ ἄλλοιϲι κελεύειϲ·
  • μήπωϲ ὡϲ ἀψῖϲι λίνου ἁλόντε (Θ 485. 7)·
    • πρὸϲ γὰρ τὸν Ἕξκτορα καὶ τοὺϲ Τρῶαϲ. τριϲὶ δὲ ἵπποιϲ ἐχρῶντο οἱ ἥρωεϲ, ἵνα τρωθέντοϲ ἑνὸϲ τῶν ζυγίων εἰϲ τὴν τούτου χώραν παρήοροϲ ἄγηται· οἱ δὲ Ὁμηρικοὶ θεοὶ ϲυνωρίϲι χρῶνται, ἐπεὶ τιτρωϲκόμενοι οὐχ ὁρῶνται. ὁ δὲ Ἕκτωρ ἐτόλμηϲε προϲθεῖναι τὸν τέταρτον ἅμα μὲν [*](1 ἰοῦϲ Lp 3 αἴθονα B L οὐδαμοῦ τε L 5 τετράωροι BL 6 ὑπώπτευϲαν L 7 τὸν δὲ τὸν om. codd.; add. Bkk. (e Vict. ?) 9 θραϲῆϲαι Lp 10 ϲυζεῦξαι Lp 11 γαννυμήδουϲ LLp 13 θηρευτικὴν LLp καλὸϲ L ἰχνηλατῶν codd. 14 ἕκτωρα Lp 16 τετράωρον Lp 17 πῶϲ οὐ πρὸϲ δυϊκὸν ἀποτ. Lp 18 ἀποτείνετον Lp 19 τοῦτο, ου et τ in ras., Lp 22 παρηγόρουϲ L 26 ἀψῖδι L 29 ὁμηρικοὶ διϲινωρῖϲι L 30 προϲθῆναι Lp) [*](χρῆσιν παρεσάνχει. μάχετα δὲ καὶ τὰ ἐπαγόμενα δυϊκὰ κτλ. (A Θ 185, cf. Lehrs p. 195). Ad Pium Hiller, Phil. XXVIII, p. 99, schol. nostrum retulit (cf. prolegg.  nostra).) [*](1. 2 A Ψ 295: . . . . ἡ ὅιπλῆ δὲ ὅτι ἐντεῦθεν παρῴδηται τὰ ὀνόματα τῶν Ἕκτρος ἵππων Αἴθων καὶ Πόδαργος· οὐ γὰρ εἰσάγει τετρώρῳ χοωμένους. Cf. A T 400; Eust. Θ, p. 706, 60.) [*](6. 7 δύο ἅρματα δηλοῦν βούλεται. lta Aristarchus, v. Ariston. Λ 699.) [*](8 sqq. † Eust. p. 706, 51 sqq.)
    121
    διὰ τὰ προειρημένα, ἄμα δὲ καὶ τῶν δυοῖν ἵππων ὑφορώμενοϲ τὴν τρῶϲιν. . καθ᾿ ἑκάϲτην δὲ κλητικὴν βραχεῖα διαϲτολή, οὐκ ἐῶϲι δὲ οἱ ϲύνδεϲμοι, τινεϲ τινα Lp, δύο εἶναι κύρια καὶ δύο ἐπίθετα ὀνόματα.

    189.---ἀθετεῖται· δὲ τὸ οἰνόν τ᾿ ἐγκεράϲαϲα, ὅτι οὐ ϲύνηθεϲ[*](B f. 106b ad Ἀνδρομάχη v. 187. L f. 167b. Lp f. 146b.) οἶνον πίνειν ἵππουϲ, καὶ διὰ τὸ ὅτε θυμὸϲ ἀνώγοι· ψυχρὸν γὰρ καὶ τοῦτο ἐπὶ ἵππων. ἔϲτιν οὖν ὑπερβατόν· ὑμῖν προτέροιϲ πυρὸν παρέθηκεν ἢ ἐμοὶ τὸν αὐτὸν πυρὸν ἔθηκεν οἶνόν τ᾿ ἐγκεράϲαϲα πιεῖν ὅτε θυμὸϲ ἀνώγοι, ἵν᾿ ᾖ τὸ πυρὸν ἔθηκεν ἀπὸ κοινοῦ.

    197. καὶ πῶϲ πρὸ ὀλίγου (v. 182) καῦϲαι αὐτὰϲ ἤθελε; κωμῳδεῖ[*](B f. 107a ad ἐπιβηϲέμεν.) διὰ τούτου ὁ ποιητὴϲ τὸ τῶν βαρβάρων εὐμετάβολον. ἐπιβηϲέμεν.

    230"v. ad Δ 1.

    233. Vat. ζητ. κζ΄: οὐκ ἔϲτι T ρώων ἄνθ᾿  ἑκατόν τε διηκοϲίων ϲίων τε ἕκαϲτοϲ ϲτήϲεϲθ᾿ ἐντὸϲ πολέμῳ καὶ πρὸϲ ἑκατὸν καὶ κοϲίουϲ. μαχέϲεϲθε, ὥϲ τινεϲ ἀποδεδώκαϲιν, , ἀλλ᾿ ὡϲ εἰ ἔλεγεν· ἀντίϲταθμοι ϲταθμοι καὶ ἰϲοβαρεῖϲ ἑκατὸν καὶ διακοϲίων. ἕκαϲτοϲ ἠπείλει ἐντὸϲ τῷ  πολεμῳ γενέϲθαι. τῇ γὰρ διανοίᾳ ταύτῃ ἀκόλουθον τὸ νῦν δ᾿ οὐδ᾿ ἑνὸϲ ἄξιοί εἰμεν Ἕκτοροϲ (v. 234. 35) ἀπὸ γὰρ τῶν ἐντὸϲ τοῖϲ ζυγοῖϲ ἱϲταμένων καὶ πιπραϲκομένων εἴρηται. ἐπὶ μὲν οὖν τούτων εἴρηται· ἔφαϲκεν εἶναι ἀντίϲταθμον ἑκατὸν τὸν καὶ διακοϲίων ἑαυτὸν λέγειν, ἤτοι ἰϲοβαρῆ καὶ ἰϲοδύναμιν. ἐπὶ δὲ τοῦ Ἕκτοροϲ· οὐδ᾿ εἴ κέν ϲ᾿ αὐτὸν χρυϲ ῷ ἐρύϲαϲθαι ἀνώγοι Δαρδανίδηϲ Πρίαμοϲ (X νιδηϲ 351), οἷον ἶϲον καὶ ἰϲόϲταθμον χρυϲῷ· ϲῷ. τὸ δὲ ἐρύϲαϲθαι ἀντὶ τοῦ *B f. 107b ad ἑκατόν τε (id. L f. 188b, Π) οὐκ ἐϲτι τὸ Τρώων ἀνθ᾿ ita B certe ἑκατόν τε διακοϲίουϲ διηκοϲίων τε ἕκαϲτοϲ ϲτήϲεϲθ᾿ ἐντὸϲ πολέμῳ . πρὸϲ ἑκατὸν καὶ διακοϲίουϲ μάχεϲθαι ἐντὸϲ πολέμῳ, ὥϲ τινεϲ ἀποδεδώκαϲιν, ἀλλ᾿ ὡϲ εἰ ἔλεγεν· ἀντίϲταθμοι καὶ ἰϲοβαρεῖϲ ἑκατὸν τὸν καὶ διακοϲίων ἕκαϲτοϲ ἠπείλει γενέϲθαι ἐντὸϲ τῷ πολέμῳ. τῇ γὰρ διανοίᾳ ταύτῃ ἀκόλουθον τὸ νῦν δ᾿ οὐδ’ ἐντὸϲ ὸϲ ἄξιοί εἰμεν Ἕκτοροϲ· ἀπὸ γὰρ τῶν ἐντὸϲ τοῖϲ ζυγοῖϲ ἱϲταμενων τε καὶ πιπραϲκομένων εἴρηται. ἐπὶ μὲν τούτων ἔφαϲκεν ἕκαϲτον αὐτὸν λέγειν ἀντίϲταθμον εἶναι ἑκατὸν καὶ διακοϲίων, ἐπὶ δὲ τοῦ Ἕκτοροϲ· οὐδ᾿ εἴ κεν ϲαυτὸν. τὸν. χρυϲ ῷ ἐρύϲαϲθαι Δαρδανίδηϲ Πρίαμοϲ, οἷον ἴϲον χρυϲῷ καὶ ἰϲόϲταθμον χρυϲῷ· τὸ δὲ ἐρύϲαϲθαι ϲαϲθαι. ἀντὶ τοῦ ϲτῆϲαι. [*](12a οὐκέτι τρώων V 15a καὶ πρὸϲ conieci V οὐ πρὸϲ 33a ἐρύϲε ϲθαι V) [*](17ᵇ ἐντὸϲ τῷ πολέμῳ L 22ᵇ ἀκόλουθον τοῦ L. 23ᵇ ἦμεν L. 25ᵇ τε om. L 27ᵇ αὐτῶν L) [*](2 Cf. Nicanor. v. 185.) [*](4 ἀθετεῖται ab Aristarcho, Ariston. V 189 90.) [*](6 sqq. † A Θ 189. 90 (id. L. f. 167ᵇ): τὸ ἑξῆς τοῦτό ἐστιν· ἢ ἐμοί, ὅς πέρ οἱ θαλερὸς πόσις εὔχομαι εἶναι, οἶνόν τ᾿  ἐγκεράσασα πιεῖν ὅτε μοι θυμὸς ἀνώχει. γει. ἰστέον δὲ ὅτι κτλ., quae huc non pertinent. Cf. † Eust. p. 707, 7.) [*](9. 10 Idem schol. in cod. Lp f. 147a c. l. ἐπιβήσεμεν (sic).)

    122
    ϲτῆϲαι, ἀπὸ τῶν ἑλκόντων τὸν ζυγόν. ὃ δὲ ϲημαίνει τὸ ἐρύϲαϲθαι, τοῦτο καὶ ἐτίταινε λέγει· καὶ τότε δὴ χρύϲεια πατὴρ ἐτίταινε τάλαντα (Θ 69), καὶ τὸ ἐρύϲαϲθαι ἐξηγούμενοϲ ἐπάγει ἕλκε δὲ μέϲϲα λαβών (Θ 70), καὶ ἐπὶ τῆϲ χήραϲ ἥ τε ϲταθμὸν ἔχουϲα καὶ εἴριον ἀμφὶϲ ἀνέλκει ἰϲάζουϲα τάλαντα (M 434). ἀτάλαντοϲ οὖν ὁ ἶϲοϲ καὶ μὴ ταλαντεύων· ἀτάλαντοϲ Ἄρηι (B 627), ὃ ἐξηγούμενόϲ φηϲιν ἶϲοϲ Ἐξνυαλίῳ κορυθάικι (X 132). κέχρηται τῇ ἀπὸ τῶν ϲταθμῶν διαμετρήϲει καὶ ἐπὶ τοῦ δείδω μὴ τὸ χθιζὸν ἀποτίϲονται Ἀλχαιοὶ χρεῖοϲ (N 745), ἤγουν ἶϲον ἀπολάβωϲιν, ὡϲ ἐντὸϲ ζυγῷ τὸ ἶϲον ϲτήϲαντεϲ καὶ ἀπομετρούμενοι ὄφλημα. χρεῖοϲ γοῦν τὸ ὄφλημα, οὐχ ἁπλῶϲ τὸ πρᾶγμα. φηϲὶν οὖν· δέδοικα μὴ ὡϲ δανειϲάμενοι χθὲϲ τὴν νίκην ἀποδῶμεν αὐτοῖϲ ϲτήϲαντεϲ τὸ χρέοϲ. *B f. 181b ad N 745:--- τὸ δὲ μὴ τὸ χθιζὸν ἀποτίϲων ποτίϲωνται ται χρεῖοϲ ἀντὶ τοῦ ἶϲον ἀπολάβωϲιν, ὡϲ ἐντὸϲ ζυγῷ τὸ ἶϲον ϲτήϲαντεϲ τεϲ καὶ ἀπομετρούμενοι ὄφλημα. χρεῖοϲ γὰρ τὸ χρέοϲ εἶπε καὶ ὄφλημα, μα, οὐχ ἁπλῶϲ τὸ πρᾶγμα. φηϲὶν οὖν· δέδοικα μὴ ὡϲ δανειϲάμενοι χθὲϲ τὴν νίκην ἀποδῶμεν αὐτοῖϲ. ϲταθμῷ ϲτήϲαντεϲ τὸ χρέοϲ.

    [*](L. f. 170b. A.)

    284. ἐζήτηται δὲ πῶϲ ἐξ ἁπάντων ἐπαινέϲαϲ τὸν Τεῦκρον νῦν [*](5a post τάλαντα in V olim legebatur: ἀτάλαντοϲ οὖν τὸ ἶϲοϲ καὶ μὴ ταλαντεύων, quae m. prim. delevit 17 ἀχαι[οὶ] V1, V2 in marg. οι 18a pro ἤγουν V ἠωϲ (?) 21a γ[ο]ῦν V1; V2 in marg. γοῦν 23a νίκ[ην] V1, V2 ην in marg. 24a αὐτ, ϲτήϲαντ, τὸ χρέ humiditate deleta rescripsit V2) [*](15ᵇ scholio manus prioris ad ἀποτίϲωνται (N 745) relato scholium alterius manus (οἱ δὲ ἀρχαῖοι ἐδάνειζον χρυϲίον καὶ ἀργύριον καὶ τὰ παραπλήϲια, ὡϲ νομιϲμάτων τότε μὴ ὑπαρχόντων· τὸ δὲ μὴ τὸ χθιζὸν κτλ.) ita subiungitur ut unum cum eo efficere videatur) [*](25 scholio L suprascrpt. ἀπορία, A cohaeret cum altero scholio (I, p. 283, 8—15 Dind.), quod etiam (f. 108ᵇ) et L (f. 170b) exhibent) [*](11 Similiter Porph. Ξ 200: ἀτάλαντον τὸ ἰσοτάλαντον. Apollon. v. ἀτάλαντον· ἰσόζυγον, οἷον ἰσόσταθμον, τάλαντα γὰρ τὰ στάθμια. Cf. Hesych. Et M. 161, 55. Aliter ipse Porph. Ψ 269: ὁ ἐξῃρημένος τοῦ κατὰ τὸ τάλαντον μέτρον, quam interpretationem Eust B, p. 196, 33, respicit.) [*](22 †B f. 184b ad ἀποτίσωνται Ν 745 (cf. supra ad lin. 15b): σταθμῷ ἀποδῶσι τὴν χθεσινὴν ἡμῶν εὐημερίαν (reliqua huc non pertinent).) [*](†A N 745 (id. L f. 223a): μήπως τὴν χθεσινὴν ἧτταν ἀποδώσουσιν ἡμῖν οἱ Ἕλληνες ὥσπερ σταθμῷ δεδανεικότες κτλ. Cf. ibid. Ariston.) [*](25 A Θ 284: παρὰ Ζηνοδότῳ οὐδὲ ἦν· ἠθέτητο δὲ καὶ Ἀριστοφάνει,)

    123
    ἐπιφέρει νόθον. καί φαμεν μὴ εἶναι πρὸϲ αἰϲχύνηϲ διὰ τὸ παρὰ τοῖϲ παλαιοῖϲ ἔθοϲ κρατοῦν· ἐτίμων γὰρ τοὺϲ νόθουϲ ἐπ᾿ ἴϲηϲ τοῖϲ γνηϲίοιϲ. ἄλλωϲ τε εἰ καὶ αἰχμάλωτοϲ Ἡϲιόνη, ἀλλὰ βαϲιλίϲ. ἔτι δὲ καὶ αὐξήϲεωϲ ἕνεκα τοῦτ᾿ εἰρῆϲθαί φαμεν, ὅτι τῇ ἀρετῇ καὶ τοὺϲ γνηϲίουϲ ὑπερἐβαλεν.

    οὐκ ὀνειδίζει, ἀλλ᾿ ἐπαινεῖ, ὅτι διὰ τὴν τοῦ τρόπου χρηϲτότητα[*](B f. 108ᵇ ad νόθον. Lp f. 148ᵇ c. l. καί ϲε νόθον περ.) καίπερ νόθοϲ ὢν οὕτωϲ ἐτράφη. ἄλλωϲ τε διδάϲκει ὅτι οὐκ ἔϲτιν ὄνειδὸϲ τὰ ἴδια ἀκούειν. ἀλλ᾿ οὐδὲ ὄνειδοϲ ἦν ἡ νοθεία παρὰ τοῖϲ παλαιοῖϲ πολεμεῖ δὲ τοὺϲ ὁμοφύλουϲ βαρβαρόθεν καὶ αὐτὸϲ ὤν, ὅτι τῇ φιλαδελφίᾳ μᾶλλον ἡττᾶται.

    323 sqq. ἐντὸϲ τούτοιϲ τοῖϲ ἔπεϲι τοῖϲ περὶ τοῦ Τεύκρου εἰρημένοιϲ[*](*B f. 190ᵇ ad φαρέτρηϲ L f. 171a, Π.) ζητοῦϲι ποίαν χεῖρα τέτρωται ὁ Τεῦκροϲ καὶ πότερον τὴν νευρὰν ἐπὶ τὸν ὦμον ἕλκει καθάπερ οἱ Ϲκύθαι τοῦτο γὰρ ᾤετο Νεοτέληϲ, ὅλην βίβλον γράψαϲ περὶ τῆϲ κατὰ τοὺϲ ἥρωαϲ τοξείαϲ, καὶ τοὺϲ μὲν Κρῆταϲ φάμενοϲ τὴν νευρὰν ἕλκειν ἐπὶ τὸν μαϲτὸν τὴν δὲ τάϲιν κυκλοτερῆ ποιεῖϲθαι, τῶν Ϲκυθῶν οὐκ ἐπὶ τὸν μαϲτὸν ἀλλ᾿ ἐπὶ τὸν ὦμον ἑλκόντων ---μὴ προέχειν τὰ εὐώνυμα μέρη τοξεύοντα τὰ δεξιά. ῥητέον δέ· τὸ αὐερύοντα οὐ δεῖ ϲυνάπτειν τῷ παρ᾿ ὦμον, ἀλλὰ ϲτίξαντα ἐντὸϲ τῷ αὐερύοντα τὸ ἑξῆϲ λέγειν, παρ᾿ ὦμον ὅθι κληὶϲ ἀποέργει αὐχένα τε ϲτῆθόϲ τε· τοῦτο γὰρ τῷ μὲν τὴν νευρὰν ἐπὶ τὸν ὦμον ἕλκειν οὐ ϲυνάδει, τῷ δ᾿ ἐμφῆναι βουλομένῳ τὴν παρ᾿ ὦμον πληγήν, ὅπωϲ καὶ πόϲε, μάλιϲτα ϲυνάδει· παρὰ γὰρ τὸν ὦμον ἡ κλείϲ ἐϲτιν, ἀποδιαιροῦϲα τὸ ϲτῆθοϲ ἀπὸ τοῦ αὐχένοϲ. τοῦτο μὲν οἶμαι οὕτωϲ λύεται. φαμὲν δὲ ὅτι παρὰ τὸν ἀριϲτερὸν ὦμον ὁ λίθοϲ κατηνέχθη. οὐκ ἐκ τῶν προκειμένων δὲ ἐπῶν, ἀλλ᾿ ἐξ ὧν ἐπάγει ἔδειξε·

  • ῥῆξε δέ οἱ νευρήν, ωάρκηϲε δὲ χεὶρ ἐπὶ καρπῷ,
  • ϲτῆ δὲ γνὺξ ἐριπών, τόξον εζιᾶϲ, οἱ ἔκπεϲε χειρόϲ
    • (v. 328. 9). οὐ μὰ Δία τῆϲ δεξιᾶϲ, ἀλλὰ τῆϲ εὐωνύμου. καὶ ϲυνέβη ταύτην ναρκῆϲαι κατὰ τὴν πρὸϲ τὸν ὦμον ϲυνάφειαν, ὅνπερ καὶ πεπληγέναι ϲυνέβαινε. προϲεχῆ γὰρ τῇ μὲν δεζιᾷ χειρὶ τὰ δεξιὰ τῶν ὑπὲρ [*](1 ἡμεῖϲ δέ φαμεν τοῦτο μὴ A (Dind.) 5 ἡ ἰϲιώνη A (Dind.) 11 L lemmatis instar: ἤτοι ὁ μὲν φαρέτρηϲ ἐξείλετο πικρὸν ὀϊϲτὸν μέχρι τοῦ τόξου (e corr.) δέ οἱ ἔκπεϲε χειρόϲ παρὰ τοῦ T. L 16 μαϲθὸν L 17 lacunae quam indicavi in codd. vestigium non exstat μέρη τοῦ τοξεύοντοϲ τὰ δεξιά L 18 τὸ om. B 22 ὅπερ pro ὅπωϲ B ποϲὶ codd.; πόϲε conieci ϲυνάδει Vill.: codd. ϲυνάδειν 25 δὲ om. L ἀλλ᾿ Bekk., codd. om. ἐπάγη L 29 τὴν om. B) [*](ὅυι ἄκαιρος γενεαλογία καὶ οὐκ ἔχουσα προτροπὴν ἀλλὰ τοὐναντίον ὀνειδισμὸν καὶ ἀποτροπήν.) [*](13 Cf. A Θ 325: . . . . . ὁ μέντοι Νεοτέλης Σκυθικὴν εἶναι τὴν τοξείαν ἔφασκεν, τοῦ τόξου πρὸς τὸν ὦμον ἑλκομένου.) [*](17 sqq. Sequitur Neotelem, quem Eust., p. 715, 28, prave intellexisse videtur. Cf. Nicanor. (schol. A l. c.). ) [*](28 sqq. † B f. 109ᵇ ad τῆ v. 327 (id. Lp f. 149b c. l. τὸ παρ᾿ ὠμὸν, L f. 172a, A): ποῖος ⟨L ins. δὲ⟩ ὦμος βέβληται; δῆλον ὅτι ὁ ἀριστερός, διό ⟨δε᾿  ὧν A⟩)
    124
    αὐτήν, τῇ δ᾿ ἀριϲτερῇ ἐντὸϲ ϲυναφῇ τὰ ἐναντία. καὶ οὐκ ἠδύνατο, τῆϲ κρατούϲηϲ τὸ τόξον ἀριϲτερᾶϲ χειρὸϲ ναρκηϲάϲηϲ καὶ διὰ τοῦτο ἀποβαλούϲηϲ τὸ τόξον, μᾶλλον ὁ δεξιὸϲ ὦμοϲ βεβλῆϲθαι ἀλλ᾿ οὐχ ὁ τῆϲ πεπονθυίαϲ ἀριϲτερᾶϲ, ἐπεὶ καὶ προβάλλοντεϲ μὲν τὸν ἀριϲτερὰν ὧμον, ϲυϲτέλλοντεϲ δὲ εἰϲ ἑαυτοὺϲ τὸν δεξιὸν τοξεύουϲιν. ἑτοιμότερον δὲ εἰϲ βολὴν τὸ προβεβλημένον τοῦ κρυπτομένου.

    [*](B f. 190b ad κύων. L f. 172a. Lp f. 149b c. l. ὡϲδ᾿ ὅτε ττίϲ τε κύων.)

    338. οὐ δεόντωϲ, φαϲὶ, τῷ κυνὶ ἓν ζῶον διώκοντι παραβάλλει τὸν Ἕκτορα διώκοντα πολλούϲ, ἄλλωϲ τε οὐκ ἔδει εἰκάζειν τὸν διώκοντα κυνί, τοὺϲ δὲ διωκομένουϲ ἀλκιμωτέρῳ ζώῳ, τῷ λέοντι. ῥητέον δὲ πρὸϲ μὲν τὸ πρότερον ὅτι ὁ Ἕκτωρ εἴκαϲτα κυνὶ ἑνὶ καὶ ὁ ἀποκτειτιϲ κύων νόμενοϲ θηρὶ ἑνί· φηϲὶ γὰρ αἰὲν ἀ ποκτείνων τὸν ὀπίϲτατον (v. 342). πρὸϲ δὲ τὸ δεύτευον, ὅτι ἡ παραβολὴ οὐ πρὸϲ ἰϲχὺν ἀλλὰ τάχοϲ· κύνεϲ γὰρ ἐντὸϲ ταῖϲ θήραιϲ ἐπιτήδειοι πρὸϲ δίωξιν διὰ τοῦτο ὁ τε κύων. Ἕκτωρ διώκοντι εἴκαϲται κυνί. τὰ δὲ ἄγρια ζῶα φεύγειν εἴωθε τὰ πολλά διὰ τοῦτο ὑποχωροῦντεϲ Ἕλληνεϲ τοῖϲ φεύγουϲιν εἰκάζονται. ἔπειτα καὶ δεόντωϲ τοῖϲ ἀλκιμωτέροιϲ ζώοιϲ φεύγουϲι παρέβαλε τοὺϲ Ἕλληναϲ· προεῖχον γὰρ τῇ ῥώμῃ, καὶ τὰ νῦν δυϲτυχοῦϲι, καὶ ἀεὶ ὁ ποιητὴϲ εἴωθε κακοπραγοῦνταϲ αὐτοὺϲ θηρϲὶν εἰκάζειν.

    [*](B f. 110 ad μἑμνηται. L f. 173b. Lp f. 150a c. l. οὐδέ τι τῶν μέμνηται.)

    362. πρὸϲ μὲν τὸν Δία εὐπρεπὴϲ ἡ εἰϲ τὸν Ἡρακλέα τῆϲ εὐεργεϲίαϲ ἀνάμνηϲιϲ, πρὸϲ δὲ τὴν Ἥρταν οὐκέτι· αὕτη γὰρ ἠναντίωτο αὐτῇ ϲωζούϲῃ τὸν Ἡρακλέα. ἢ ἐκεῖνο ῥητέον, ὅτι ἀνθρώπινόν τι ἔχει ἡ εἰκων· πολλὴν γὰρ ϲπουδὴν εἰϲ τιναϲ εἰϲενεγκάμενοι καὶ δι᾿ αὐτῶν τοῖϲ ἀναγκαίοιϲ εἰϲ ἀπέχθειαν ἐλθόντεϲ, ἀχαρίϲτων ὄντων τῶν εὖ πεπονθότων, εἰώθαμεν ϲχετλιάζοντεϲ εἰϲφέρειν πρὸϲ οὓϲ ἀπηχθήμεθα, τὴν τῶν εὐεργετηθέντων ἀχαριϲτίαν μεμφόμενοι ἑαυτοῖϲ ἐπὶ τῇ ἀβούλῳ κρίϲει.

    [*](B f. 111a ad αἰνοτάτη. L f. 175a Lp f. 151b c. l. ἀλλὰ αἰνοτάτη.)

    423. 24. ἀθετοῦνται διὰ τὸ τραχύ ταχύ Lp. ὅϲῳ δὲ δεινά ἐϲτι, αἰνοτάτη. τοϲούτῳ τὴν κηδομένην ἐμφαίνει. θεραπεύεται δὲ καὶ διὰ τοῦ εἰ ἐτεόν γε τολμήϲειϲ· οὐ γὰρ ἄντικρυϲ αὐτὴν ἀναιδῆ λέγει, ἀλλ᾿ εἰ ἐθελήϲειε θελήϲειϲ Lp μάχεϲθαι τῷ Διί. πιθανῶϲ δὲ οὐκ ἤρκεϲεν αὐτῇ ἀπαγαίνοτάτι. τεῖλαι μόνον τὰ παρὰ περὶ Lp Διόϲ, ἀλλὰ καὶ παρ᾿ αὐτῆϲ Bkk.; codd. αὐτῆϲ τι προϲέθηκε τοιαύτη δὲ ὁρᾶται καὶ ὅτε πρὸϲ τὸν Ποϲειδῶνα πέμπεται, οὐ μόνον τὴν τοῦ ἀγγέλου ἀλλὰ καὶ τὴν τοῦ ϲυμβούλου ἀποπληροῦϲα ἀποπληροῦϲαν Lp χώραν (O 201).

    [*](1 ἡ ϲυναφή L 3 ἀλλ᾿ ἢ coni. Kamm., p. 56 4 προϲβάλοωτεϲ, alter. λ supra lin. scrpt, L 7 φηϲὶ L 9 καὶ πρώην λέοντι A (Dind.) 10 ὁ διωκόμενα, κόμενοϲ A 12 τὸν δεύτ. A 12, 13 ἀλλὰ πρὸϲ τάχουϲ A 14 τὰ δὲ ἄγρια κτλ. om. 15 οἱ ὑποχ. L εἰκάζοντο L 19 εὐπεπὴϲ Lp 20 ἀνάμηϲιϲ p)[*](αὐτὴ γὰρ B ἠναντιᾶτο L 21 πρὸϲ οὓϲ ἀπεχθήμεθα B πρὸϲ ἃϲ ἀπεχθόμεθα L 25 εὐεργετημένων L εὐχαριϲτίαν Lp αὐτοῖϲ L)[*](τόξον δέ οἱ ἔκπεσε χειρός. ἄλλως τε τὸν προβεβλημένον ὦμονou εἰκὸς πεπλῆχθαι, οὐχὶ τὸν συνεσταλμένον ἐντὸϲ τῷ τοξεύειν ⟨et BLLp et A nonulla. addunt a Porph. aliena⟩.)[*](26 Non solum v. 423. 24, sed 420 —24  ab Ari starcho obelo notati (Ariston. Θ 420). — Ad Pium schol. nostrum Hiller l. c., p. 101, retulit.)
    125

    509. K 418.

    520. τὸ δὲ θηλύτεραι ὁ Πορφύριοϲ λέγει ἢ ἁπλῶϲ ἀντὶ τοῦ[*](Paris ap. Cram., An. P. III, p. 45.) θήλειαι, ὡϲ καὶ τὸ νεώτεροϲ ἔϲτιν ὅτε ἀντὶ τοῦ νέοϲ, ἡ ϲυγκριτικῶϲ τῶν ἄλλων ζώων· οὐ γὰρ τέτακταί τιϲ αὐταῖϲ καιρὸϲ ὁμιλίαϲ τῆϲ εἰϲ τὸ γεννᾶν.

    αἱ πρὸϲ τὰ ἀφροδίϲια καταφορώτεραι ὡϲ πρὸϲ ϲύγκριϲιν τῶν[*](A c. l. θη- λύτεραι. L f. 177b.) ἀλόγων ζώων· τὰ μὲν γὰρ ἄλογα ὡριϲμένον ἔχει καιρὸν ἐντὸϲ ᾧ μίγνυται μίγνυνται L., αὗται δὲ διηνεκῶϲ πληϲιάζουϲιν.

    555. ἐκ τοῦ ἀδυνάτου καὶ τοῦτο· πῶϲ γὰρ δυνατὸν περὶ τὴν φαεινὴν[*](*B f. 114a  ad ἄϲτρα. L f. 178b, Π.) ϲελήνην ἀριπρεπῆ εἶναι τὰ ἄϲτρα λύεται δὲ ἐκ τῆϲ λέξεωϲ. τὸ ἄϲτρα. φαεινήν οὐκ ἐπὶ τῆϲ τότε ἀλλ’ ἐπὶ τῆϲ φύϲει, ὡϲ ἐπὶ τούτου·

  • κούρη δ᾿ ἐκ θαλάμοιο φέρεν ἐϲθῆτα φαεινήν
    • (ζ 74), οὐκ ἐπὶ τῆϲ τότε ἀλλ᾿ ἐπὶ τῆϲ φύϲει. καὶ
  • πλήθει γὰρ δή μοι νεκύων ἐρα τεινὰ ῥέεθρα (Φ 218).
    • τὸ ἀμφὶ ϲελήνην φαεινὴν φύϲει. οὕτω ϲυντακτέον ὅτε γὰρ ἐκείνη φαεινή, οὐ πάντωϲ ἀριπρεπῆ τὰ ἄϲτρα, ἀλλ᾿ ὅταν μὴ φαίνηται ἢ φαινοιτο μὲν οὐ μὴν φαεινὴ ἀλλά πωϲ. ἀμαυρὰ καὶ ἀλαμπήϲ, τινὶ αἰτίᾳ ἐπηλυγαζομένη.