Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

Porphyrius

Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882

555. ἐκ τοῦ ἀδυνάτου καὶ τοῦτο· πῶϲ γὰρ δυνατὸν περὶ τὴν φαεινὴν[*](*B f. 114a  ad ἄϲτρα. L f. 178b, Π.) ϲελήνην ἀριπρεπῆ εἶναι τὰ ἄϲτρα λύεται δὲ ἐκ τῆϲ λέξεωϲ. τὸ ἄϲτρα. φαεινήν οὐκ ἐπὶ τῆϲ τότε ἀλλ’ ἐπὶ τῆϲ φύϲει, ὡϲ ἐπὶ τούτου·

  • κούρη δ᾿ ἐκ θαλάμοιο φέρεν ἐϲθῆτα φαεινήν
    • (ζ 74), οὐκ ἐπὶ τῆϲ τότε ἀλλ᾿ ἐπὶ τῆϲ φύϲει. καὶ
  • πλήθει γὰρ δή μοι νεκύων ἐρα τεινὰ ῥέεθρα (Φ 218).
    • τὸ ἀμφὶ ϲελήνην φαεινὴν φύϲει. οὕτω ϲυντακτέον ὅτε γὰρ ἐκείνη φαεινή, οὐ πάντωϲ ἀριπρεπῆ τὰ ἄϲτρα, ἀλλ᾿ ὅταν μὴ φαίνηται ἢ φαινοιτο μὲν οὐ μὴν φαεινὴ ἀλλά πωϲ. ἀμαυρὰ καὶ ἀλαμπήϲ, τινὶ αἰτίᾳ ἐπηλυγαζομένη.

    1 sqq. Vatic. ζητ. ε΄. Τὴν ἀρχὴν τῶν Λιτῶν ἀναγινώϲκων οὕτωϲ ἔχουϲαν· ὧϲ οἱ μὲν Τρῶεϲ φυλακὰϲ ἔχον, αὐτὰρ Ἀχαιοὺϲ θεϲπεϲίη ἔχε φύζα φόβου κρυόεντοϲ ἑταίρη, πένθεϊ δ᾿ ἀτλήτῳ βεβολήατο πάντεϲ ἄριϲτοι. ὡϲ δ᾿ ἄνεμοι [*](9 B incipit: ὡϲ δ᾿ ὅτ᾿ ἐντὸϲ οὐρανῷ ἄϲτρα φαεινὴν ἀμφὶ ϲελήνην φαίνετ᾿ ἀριπρεπέα. ἀπορία. ἔτι τοῦ ἀδυνάτου κτλ. παρὰ τὴν φ. L 10 λύϲιϲ. ἐκ δὲ τῆϲ λέξεωϲ ἡ λῆξιϲ (sic). τὸ φαεινὴν οὐκ κτλ. L 11 ἐπὶ τούτων L. 15 τὸ om L τὸ — ϲυντακτέον probabiliter uncinis inclusit Diam m., p. 57 16 φαίνητε pro φαίνηται L 18 ἐπιλυγαζομένη L) [*](2 Cf. Lp f. 153a (c . θηλύτερα): . . . . . ἢ ἁπλῶς, ὡς τὸ ωεύτερος ὁ νέος) [*](3 Eust. G, p. I27, 32, unam illam interpretationem, ut sit συγκριτικὼ accipiendum, ad P Porphyrium refert.) [*](6— 8 Propter similitudinem quae cum Paris. iis intercedit ad Porph. retulil.) [*](10 — 15 Eust. Θ, p. 729, 22: φαεινὴν λέγει κατὰ Ἀρίσταρχον τὴν φύσει τοιαύτην (ν. Ariston. Φ 218) κτλ., unde Paris. ap. Cram. III, p. 234, 1, fluxit (id. fere Lp f. 154a). Cf. Apollon. v. φαεινή.) [*](10 — 18 E quaestione Porphyriana, sed aliis, ut videtur, adiectis, pendet) [*](B f. 114a ad φαεινὴν (id. Lp f. 154 c. l. φαεινὴν ἀμφὶ σελήνην): οἱ μὲν ἄρτι φαίνεσθαι ἀρχομένην, οἱ δὲ λεπτήν, ὡς τὸ μάστιγα φαεινήν (Κ 500),)

    126
    δύο πόντον ὀρίνετον ἰχθυόεντα, Βορέηϲ καὶ Ζέφυροϲ, τώτε Θρῄκηθεν ἄητον, ἐλθόντ᾿ ἐξαπίνηϲ, ἄμυδιϲ δέ τε κῦμα κελαινὸν κορθύεται, πολλὸν δὲ παρὲξ ἅλα φῦκοϲ ἔχευε· ὣϲ ἐδαΐζετο θυμὸϲ ἐνὶ ϲτήθεϲϲιν Ἀχαιῶν· ταῦτ᾿ οἶν ἀναγινώϲκων ἠπόρειϲ, πῶϲ ἀκριβὴϲ ὢν περὶ τὰϲ εἰκόναϲ Ὅμηροϲ νῦν δοκεῖ πρὸϲ μηδεμίαν χρείαν δυοῖν ἀνέμοιν εἰκόνα παραλαμβάνειν. εἰ γὰρ αὐξήϲεωϲ ἕνεκα, ἔδει τοὺϲ τέϲϲαραϲ, ὡϲ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ· ϲὺν δ᾿ εὖρόϲ τε Νότοϲ τε πέϲον Ζέφυρόϲ τε δυϲαὺϲ καὶ Βορέηϲ αἰθρηγενέτηϲ μέγα κῦμα κυλίνδων (ε 295. 96). λύει δὲ τὴν ἀπορίαν αὐτόϲ, ὡϲ καὶ Ἀπολλώνιοϲ ὁ τοῦ Μόλωνοϲ παρίϲτηϲι. δύο γὰρ πάθεϲι χειμοζομένουϲ ποιήϲαϲ τοὺϲ Ἀχαιούϲ, φόβῳ μὲν ἐφ’ οἷϲ εἴρηκε θεϲπεϲίη ἔχε φύζα, λύπη δὲ ἐντὸϲ ἐπάγει πένθεϊ δ᾿ ἀτλήτῳ βεβολήατο πάντεϲ ἄριϲτοι — δεδίαϲι μὲν γὰρ τὰ μέλλοντα, βαρέωϲ δὲ φέρουϲι τὰ γεγονότα —, προϲηκόντωϲ αὐτοὺϲ ἀπεικάζει πελάγει δυϲὶ πνεύμαϲιν ἐπεγειρομένῳ. θεϲπεϲίη δ᾿ ἔχε φύζα δηλοῖ οὐ τὸν προϲγενόμενον αὐτοῖϲ διὰ δειλίαν φόβον, ἀλλ᾿ ἐκ βουλήϲεωϲ θεῶν, ὥϲ

    ---B f. 114b ad ἄνεμοι v. 4 (id. L. f. 180b, Π): νῦν δοκεῖ πρὸϲ μηδεμίαν χρείαν δυοῖν ἀνέμων εἰκόνα παραλαμβάνειν. εἰ γὰρ αὐξήϲεωϲ ἕνεκα, ἔδει τοὺϲ τέϲϲαραϲ, ὡϲ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ· ϲὺν δ᾿ Εὖρόϲ τε Νότοϲ τ᾿ ἔπεϲον Ζέφυρόϲ τε δυϲαὴϲ καὶ Βορέηϲ αἰθρηγενέτηϲμέγα κῦμα κυλίνδων. λύει δὲ τὴν ἀπορίαν αὐτόϲ, ὡϲ καὶ Ἀπολλώνιοϲ ὁ τοῦ Μόλωνοϲ παρέϲτηϲε. δύο γὰρ πάθεϲι χειμαζομένουϲ ποιήϲαϲ τοὺϲ Ἀχαιούϲ, φόβῳ μὲν ἐφ᾿ οἱϲ εἴρηκε θεϲπεϲίη ἔχε φύζα, οἷϲ φόβου κρυόεντοϲ ἑταίρη, λύπῃ δὲ ἐντὸϲ οἷϲ ἐπάγει πένθεϊ δ᾿ ἀτλήτῳ βεβολήατο πάντεϲ ἄριϲτοι — δεδίαϲι γὰρ τὰ μέλλοντα, βαρέωϲ δὲ φέρουϲι τὰ γεγονότα οἱ ἄριϲτοι —, δύο οὖν πάθεϲι ϲυνεχομένουϲ εἰπὼν τοὺϲ Ἕλληναϲ προϲηκόντωϲ ἀπεικάζει πελάγει δυϲὶ πνεύμαϲιν ἐξεγειρομένῳ. τὸ θεϲπεϲίη δ᾿ ἔχε φύζα δηλοῖ τὸν οὐ προϲγινόποιητήϲ. [*](5a κορθύεται V2; κορύϲϲεται V1 10a Ὅμηροϲ ex Ὁμήρου V2 11 μὴ δὲ μίαν V1; corr. V2 18 — 19 τὴν — ὁ et 20a — 22a ϲι — μὲν humiditate deleta V2 in textu rescripsit 26 μέλλοντα, alter. λ eros., V 29a ἐ.. γειρομένῳ (duae litt eros.), in marg. V2 ἐπε 32a βον ἀλλ᾿ in textu erosa V2 in marg. scripsit) [*](10ᵇ L. in lemm. ὡϲ δ᾿ ἄνεμοι δύο 11ᵇ ἀνέμοιν L. 15ᵇ ἔπεϲεν L. 16b αἰθριγενέτηϲ BL 25 βεβολιατο L. 30b ἀπεικάζει προϲηκόντωϲ L. 31ᵇ L. verbo ἐξεγειρομένῳ finitur quae sequntur f 181a ita inc.: Πορφυρίου. δηλοῖ τὸν οὐ πρ. κτλ.) [*](οἱ δὲ τὴν φύσει φαεινήν ⟨οἱ δὲ τὴν φύσ. φαειν. om. p). προσφυῶς δὲ τῷ ωυκτερινῷ φωτὶ παρεικάζει αὐτά. Cf. schol. ξ 74.) [*](20 — 29 Cf. A Ι 4.) [*](32 † B f. 114b ad θεσπεσίη v. 2: ἡ βουλήσει θεῶν προσγεγενημένῃ ⟨cod. προγεγ.; corr. Bkk.⟩. φύξα δὲ κτλ. (quae huc non pertinent).)

    127
    που καὶ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ αὐτὸϲ εἶπε· γνώϲεαι δ᾿  εἰ καὶ θεϲπεϲίῃ πόλιν οὐκ ἀλαπάξειϲ ἢ ἀνδρῶν κακότητι (B 307. 68), τουτέϲτι θείᾳ βουλήϲει καὶ οὐ ϲυμφύτῳ κακίᾳ. ἔϲτι δὲ καὶ ἄλλων ἐπίθετον τὸ θεϲπέϲιον· θεϲπέϲιόϲ τε γὰρ πλοῦτοϲ (B 670) καὶ θεϲπεϲίη φύζα· ἐκ κοινοῦ ἔϲται κἀνταῦθα ἡ κακότηϲ· γνώϲη πότερον θεϲπεϲίῃ κακότητι ἢ ἀνδρῶν κακότητι. φύζα δέ ἐϲτιν ἡ φυγή φόβου δὲ φίλη λέγεται, ὅτι ὁ φοβούμενοϲ τὴν φυγὴν προϲεταιρίζεται. καὶ τὸ μὲν βεβολήατο τὴν βούληϲιν βεβλάφθαι δηλοῖ, τὸ δὲ βεβλῆϲθαι ἐπὶ ϲώματοϲ.

    μενον αὐτοῖϲ διὰ δειλίαν φόβον, ἀλλ᾿ ἐκ βουλήϲεωϲ θεῶν, ὥϲ που καὶ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ αὐτὸϲ ἀντέθηκεν εἰπών· γνώϲεαι δ᾿ εἰ καὶ θεϲπεϲίῃ πόλιν οὐκ ἀλαπάξειϲ ἢ ἀνδρῶν κακότητι καὶ ἀφραδίῃ πολέμοιο, τουτέϲτι θείᾳ βουλήϲει καὶ οὐ ϲυμφύτῳ κακίᾳ. εἰ δὲ καὶ ἄλλων ἐπίθετον τὸ τῆϲ θεϲπεϲίαϲ, ὡϲ τὸ θεϲπέϲιον πλοῦτον καὶ θεϲπεϲίη φύζα, ἐκ κοινοῦ ἔϲται ἡ κακότηϲ· γνώϲῃ πότερον θεϲπεϲίῃ κακότητι ἢ ἀνδρῶν κακότητι· δηλοῦται δὲ οὕτωϲ ἡ θεία. φύζα δέ ἐϲτιν ἡ φυγή. φόβου δὲ φίλη λέγεται, ὅτι ὁ φοβούμενοϲ τὴν φυγὴν προϲεταιρίζεται. καὶ τὸ μὲν βεβολήατο τὴν βούληϲιν βεβλάφθαι δηλοῖ, τὸ δὲ βεβλῆϲθαι δηλοῖ τὸ ϲῶμα. ἀνιϲτόρητον δέ φαϲιν εἶναι τὸ τοὺϲ ἀμφοτέρουϲ, ἤγουν τὸν Βορέην καὶ τὸν Ζέφυρον, πνέειν ἐκ τῆϲ Θράκηϲ· οὐ γὰρ πνέουϲιν ἀμφότεροι ἐξ αὐτῆϲ. λύεται δὲ ἐκ τῆϲ λέξεωϲ τρόπῳ ϲυλληπτικῷ· τὸ γὰρ θατέρῳ ϲυμβεβηκὸϲ ἐπ᾿ ἀμφοῖν τέθεικεν. ἔϲτι δὲ καὶ ἑτέρωϲ· ὁμωνύμωϲ γὰρ τὰ πνεύματα καὶ οἱ προεϲτῶτεϲ αὐτῶν θεοὶ λέγονται· τούϲ δὲ ϲωματικῶϲ ἐντὸϲ Θράκῃ κατοικοῦνταϲ ὑποτίθεται ὁ ποιητήϲ.

    [*](3a ειϲ in textu eros., V2 in marg. scrps. 6a ἐϲτι in text. eros., V in marg: ἐϲτὶ δὲ δὲ 12a φίλη e φίλα V2)[*](14ᵇ — 17b φύζα — προϲεταιρίζεται om. L 20ᵇ — 31ᵇ in no B)[*](4— 10 Cf. B f 28 ad θεσπεσίῃ B 360 (id Lp f. 72a c. l. st καί θεσπεσίῃ): λείπει τὸ βουλῇ, ὡς Πίνδαρος. ἢ ἀπὸ κοινοῦ τό κακότητι θεσπεσί κακότητι ἢ ἀνδρῶν κακότητι.)[*](12—14 † L. f 180S c l. ἑταίρη: φίλη, συ νεργός. σημειωτέον δὲ διὰ τί τὴν φυγήν ὁ ποιητής τοῦ φόβου εἴρηκε φίλην. καὶ ῥητέον, διότι ὁ φοβούμενος τὴν φυγὴν προσεταιρίζετα Cf. Lehre, Ar. p. 77, 382.)[*](14 (1) sqq. Sequitur Aristarchum Zenodoto oblocutum, v. Lehre, p. 64.)[*](20 φασίν, velut Eratosthene s, v. Strab. I, p. 28 C.)[*](25 Cf. Porph. E 516, p. 84.)[*](28 Cf. Porph. B 447, p. 42, 24 Θ 1, p. 111, 12.)
    128
    [*](L. f.182a. A I 5. Cf. schol. Horn. I 5.)

    πῶϲ ἀμφοτέρουϲ ἐκ Θράκηϲ φηϲὶ πνεῖν, τοῦ μὲν Βορέου ἐξ ἄρκτου τοῦ δὲ Ζεφύρου ἐκ δύϲεωϲ πνέοντοϲ; λύϲιϲ. ῥητέον οὖν ὅτι ἡ Θρακῶν γὴ ἐπὶ πολύ διήκει καὶ ϲιγματοειδὴϲ κεῖται τῇ θέᾳ καὶ μέχρι τῆϲ δύϲεωϲ· ἀφ᾿ ἑκατέρου οὖν μέρουϲ τῶν ἀνέμων ἔχει ἑκάτερον. οἱ δέ φαϲιν ὅτι ϲυλληπτικῶϲ πέφρακε· τὸ γὰρ ἑτέρῳ ϲυμβεβηκὸϲ καθ᾿ ἑκατέρων κεῖται· μόνοϲ γὰρ ὁ Βορέαϲ ἀπὸ Θράκηϲ πνέει.

    [*](Vat. ζητ. ς΄. * B f. 147a ad χρῆϲιν. ὅταν ὠδίνου- ϲαν Λ 269.)

    ἐπεὶ δὲ παραβολῆϲ ἐμνήϲθημεν, ϲκέψαι τὴν τοῦ ποιητοῦ ἐνταῦθα ἐπὶ γὰρ τοῦ Ἀγαμέμνονοϲ τρωθέντοϲ χρηϲάμενοϲ τῇ παραγράφειν βολῇ ταύτῃ·

  • ὡϲ δ᾿ ὅταν ὠδίνουϲαν ἔχ ῃ βέλοϲ ὀξὺ γυναῖκα
    • καὶ ἀνταποδόϲει·
  • ὣϲ ὀξεῖ᾿ ὀδύναι δῦνον μένοϲ Ἀτρείδαο (Λ 269. 72),
    • ἐπὶ τοῦ Κύκλωποϲ δυνάμει τὰ τῆϲ παραβολῆϲ μεταφέρων χρῆται, ἐντὸϲ οἷϲ λέγει (ι 415)·
  • Κύκλωψ δὲ ϲτενάχων τε καὶ ὠδίνων ὀδύνῃϲιν·
    • ἔϲτι δὲ τῆϲ παραβολῆϲ τὸ ὠδίνων τῆϲ δ᾿  ἀνταποδόϲεωϲ τὸ ὀδύνῃϲι. πάλιν δὲ εἰπὼν ἐπὶ τῆϲ τοῦ Ἕκτοροϲ κατὰ τῶν Ἐλλήνων ὁρμῆϲ·
  • ὀλοοίτροχοοϲ ὣϲ ἀπὸ πέτρη,
  • ὅν τε κατὰ ϲτεφάνηϲ ποταμὸϲ χειμάρροοϲ ὤϲῃ (N 137),
    • κατὰ τὴν αὐτὴν φανταϲίαν πεποίηκε περὶ αὐτοῦ λέγοντα τὸν Διομήδη.
  • νῶιν δὴ τόδε πῆμα κυλίνδεται ὄβριμοϲ Ἕκτωρ (Λ 347)·
    • ὁ δὲ ὄβριμοϲ οἰκεῖοϲ ἀψύχῳ ὁρμῇ· οὐ γὰρ θραϲὺν ἔφη οὐδὲ κορυθαιόλον, οἷϲ ἰδίοιϲ αὐτὸν προϲαγορεύειν εἴωθε. πάλιν ἐπὶ τοῦ Νέϲτοροϲ ϲκεπτομένου ποῖ τράπηται φηϲίν· [*](1 A praemissis nonnullis inc.: πῶϲ δὲ ἀμφ., ante πῶϲ· ἀπορία 2 Ζεφύρου om. A λύϲιϲ om. A 3 διηνεκεῖ A, sed in marg. adscr. γρ διήκει (Dind.) 5. 6 τὸ ⟨cod. τῷ ⟩ γὰρ ἑτ. κεῖται in no A 6 πνεῖ Λ 7 δὲ om. B ἐμνήϲαμεν V, ἐμνήϲθημεν corr. V2 ἐντὸϲ ταῦ, supra scrpt. τ΄, cui postea η superne addit., B 8 περιβολῇξ V 10 ἔχει V 11 ἀνταποδόϲει, ό in ras., B 12 ὀξεῖ᾿ ex ὀξεῖα V2 15 περιβολῆϲ V 13. 14 ἐντὸϲ οἷϲ λέγ. om. V 15 κύκλ. τὲ ϲτεν. B 17 δὲ om. V τῶν om. V 18 ὀλοοίτριχοϲ B ὡϲ, accent. eras., H πέτρου e πέτρηϲ V2 19 ὤϲει ex ὣϲ V 90 διομήδην B 21 τόδε e τότε V2 22 ὄμβiριμοϲ V 23 ἰδίωϲ V 24 φηϲίν om. B) [*](1 — 6 Scholium etsi quaestionem Vat. VI a V male dirimit, tamen propter lin. 3. 4 inter scholia excerpta referri non potuit.) [*](7 sqq. Quaestionem Vaticanam Vl cum eiusdem codicis XXIX, quam huic (p. 131) subiungimus, cohaerere apparet. In codice Veneto, priore quaestione ad Λ 269, altera ad Δ 447 adscripta, ordo male turbatus est. Quamobrem praestat cum Vaticano sextam quaestionem quintae, quam modo edidimus, subiungere,, ita ut verba ἐπεὶ δὲ παραβολῆς ἐμνή σθημεν ad ea spectent, quae Porph. de Ι 4 sqq. disputavit, neque cum cod. Venet. ad postrema verba schol. Λ 155 (ubi vid. ann. crit.) referenda sint.) [*](20 sqq. Cf. A f. 166ᵇ N 137 (c. l. ὀλοοίτροχος) . . . . καλῶς δὲ βάρβαρον καὸ ἄλογον ὁρμὴν βάρει εἴκασεν διὰ παντός τόπου κυλινδουμένῳ. Ιdem fere B f. 171ᵇ ad ὁλοοίτροχος ibid.;  Eust. N, p. 924 extr.)
    129
  • ἢ μεθ᾿ ὅμιλον ἴοι Δαναῶν ταχυπώλων
  • ἠὲ με τ᾿ Ἀτρείδην Ἀγαμέμνονα (Ξ 21. 22).
    • ὅλην τὴν παραβολὴν διεξελθών·
  • ὡϲ δ᾿ ὅτε πορφφύ ρῃ πέλαγοϲ μέγα κύματι κωφῷ,
  • ὀϲϲόμενον λιγέων ἀνέμων λαιψηρὰ κέλευθα
  • αὔτωϲ, οὐδ᾿ ἄρα τε προκυλίνδεται οὐδετέρωϲε,
  • πρίν τινα κεκριμένον καταβ ήμεναι ἐκ Διὸϲ οὖρον (Ξ 16 sqq.)·
    • εἶτα ἐπ᾿ Ἀγήνοροϲ προτραπέντοϲ μὲν ὑπὸ Ἀπόλλωνοϲ ὑποϲτῆναι Ἀχιλλέα, ὅμωϲ δὲ τὴν θέαν αὐτοῦ καταπλαγέντοϲ, ἠρκέϲθη τῷ ὀνόματι·
  • πολλὰ δέ οἱ κραδίη πόρφυρε κιόντι (Φ 551).
    • πάλιν τε εἰπὼν ἐπὶ τῆϲ Ἥραϲ (80 sqq)·
  • ὡϲ δ᾿  ὅταν ἀίξῃ νόοϲ ἀνέροϲ, ὅϲτ’ ἐπὶ πολλὴν
  • γαῖαν ἐληλυθὼϲ φρεϲὶ πευκαλίμῃϲι νοήϲῃ,
  • ἔνθα ἴη ἢ ἔν θᾶ, μενοινήειέ τε πολλά,
  • ὣϲ κραιπνῶϲ μεμαυῖα διέ πτατο πότνια Ἥρη,
    • καὶ ἀπὸ μὲν τοῦ νοῦ ποιήϲαϲ παραβολήν, ἀπὸ δὲ τοῦ πέτεϲθαι ἀποδοὺϲ τὴν ἀνταπόδοϲιν, ϲυντέμνων τὰ αὐτὰ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ φηϲίν· ὡϲεὶ πτερὸν ἠὲ νόημα (η 36).

    θαυμαϲτὸν δὲ αὐτῷ κἀκεῖνο· ἐκ μεταφορᾶϲ γάρ τι τολμηρότερον φθεγξάμενοϲ οἰκείαν ἐπάγει παραβολήν, κρατύνων αὐτὴν ὡϲ εὔλογον ἔϲχε τὴν τόλμαν. εἰπὼν οὖν κραδίη δέ οἱ ἔνδον ὑλάκτει (υ 13) ἐπάγει·

  • ὡϲ δὲ κύων ἀμαλῇϲι περὶ ϲκυλάκεϲϲι βεβῶϲα
  • ἄνδρ᾿ ἀγνοιήϲαϲ᾿  ἀλάει μέμονέν τε μάχεϲθαι.
    • καὶ ἐπὶ τῶν ϲτρατοπέδων ἀντικαθημένων
  • τῶν δὲ ϲτίχεϲ εἵατο πυκναὶ
  • ἀϲπίϲι καὶ κορύθεϲϲι καὶ ἔγχεϲι πεφρικυῖαι
    • εἰπών (Η 61(, ἐπήγαγεν·
  • οἵη δὲ Ζεφύροιο ἐχεύατο πόν τον ἔπι φρίζ
  • ὀρνυμένοιο νέον, μελάνει δέ τε πόντοϲ ὑπ᾿ αὐτῆϲ.
    • [*](1 — 3 ἢ μεθ᾿ διεζελθών om. V 4 πορφύροι V 6 οὐδ’ ἑτέρωϲε BV 7 κεκριμένον om. B V;  add. Vill. 8 Ἀχ. ὑποϲτῆναι V 11 τε om. V 13 νοήϲοι V 10. 17 τὴν περιβολὴν V ἀποδοὺϲ om. V ἀπὸ δ. τ. πέτ. τὴν ἀν et (lin. 18. 19) ἠέ — κἀκεῖ humiditate deleta in textu rescrrs. V2 20 οἰκίαν V δὲ ins. ante αὐτὴν B 21 οὖν om. B 25 καὶ αὖθιϲ ἐπὶ τοῦ ϲτρατ., om. ἀντικαθ., V 26 .ν δὲ ϲτίχεϲ V1, ἐντὸϲ δὲ if marg. V2 27 ἀϲπίϲι corr. ex ἀϲπῖϲι B 29 οἵ[η] δὲ V1, οἵη in marg. V2 ἐπι φρίξ B, ἐπιφρὶφξ V 30 μελανεῖ, με e corr., B) [*](16 sqq. Cf. B f. 199 ad ἀίξῃ Ο 80 (id. L. f. 316b, Lp f. 236ᵇ c. l. ἀναίξῃ νόος): ἐντὸϲ ἄλλοις ἁπλούστερον ⟨ἀπλ. Lp ⟩ καὶ συντομώτερον εἶπε τὸ νφόημα, ἐνταῦθα δὲ καὶ ἐπεξειργάσατο ⟨ἐπεξεργ. L⟩ διὰ τὸ τάχος. καὶ οὐ παντὶ νῷ προσάπτει τὸν λόγον, ἀλλ᾿ ἀπλανήτου ⟨ἀπλάνητος L⟩ καὶ συνετοῦ ἀνδρός. Eust. O, p. 1006, 50.) [*](19 sqq. † Eust. Γ, p. 311, 3 sqq.)
    130
    ἐπί τε τῶν Τρώων ἔτι ποικιλώτερον κέχρηται· ἀρξάμενοϲ γὰρ ἀπὸ μεταφορᾶϲ ὁμοίωϲίν τε αὐτῇ τὴν ἀκόλουθον ἐπάγει καὶ ἐπ᾿ ἀμφοῖν τὴν παραβολήν Τρῶεϲ μὲν κλαγγῇ (Γ 2) τοῦτο μὲν δὴ ἡ μεταφορὰ· τὸ δ᾿ ὄρνιθεϲ ὥϲ ἡ ὁμοίωϲιϲ εἶθ’ ἡ παραβολή·
  • ἠύτε περ κλαγγὴ γεράνων πέλει οὐρανόθι πρό,
  • αἵτ᾿, ἐπεὶ οὖν χειμῶνα φύγον καὶ ἀθέϲφατον ὄμβρον,
  • κλαγγῇ ταίγε πέτονται ἐπ᾿ Ὠκεανοῖο ῥοάων,
    • ἡ ϲχεδὸν μόνῃ τῶν παραβολῶν οὐκ ἀνταπέδωκεν, ὡϲ τῆϲ ὁμοιώϲεωϲ ἄμα καὶ μεταφορᾶϲ προεχουϲῶν τὴν ἀνταπόδοϲιν.

    πάλιν τε αὐτοῦ παρατηρητέον ἐκεῖνο· τάϲ τε γὰρ οἰκείωϲ τιθεμέναϲ φωνὰϲ ἐπὶ τῶν πραγμάτων πολλάκιϲ εἰϲ τὰϲ παραβολὰϲ μετατίθηϲι καὶ τὰϲ ἐπὶ τῶν παραβολῶν εἰϲ τὰ πράγματα. οἷον ἔθνη ϲτρατιωτῶν λέγεται, ϲμήνη δὲ μελιϲϲῶν, παραβαλὼν δὲ τὰ πλήθη τῶν ϲτρατιωτῶν ὀνόματι ἐπὶ τῶν μελιϲϲῶν κέχρηται·

  • ἠύτε ἔθνεα εἰϲι μελιϲϲάων ἀδινάων (B 87),
    • ὃ πλήθουϲ ἀνθρώπων ἐϲτὶν ὄνομα. οὕτωϲ ὀλοοιτρόχῳ λίθῳ τὴν ὁρμὴν τοῦ Ἕκτοροϲ ἀπεικάζων (N 1 37) ἀναθρώϲκειν τέ φηϲι τὸν λίθον καὶ πέτεϲθαι, καὶ τελευτῶν, ὡϲ ἀπ᾿  αὐτοῦ τοῦ ϲτρατιώτου ἀφιγμένου ἀλλήλοιϲ᾿ οὐχὶ τοῦ λίθου, πάγει·
  • ὁ δ᾿ ἀϲφαλέωϲ θέει ἔμπεδον, εἰϲόκεν ἔλθῃ.
    • οὕτω καὶ ἐπὶ τοῦ κύματοϲ, 5 τάξεϲιν ἀπεικάζει ϲτρατοπέδου, προειπών (Δ 422)·
  • ὡϲ δ᾿ ὅτ᾿ ἐντὸϲ αἰγιαλῷ πολυηχέϊ κῦμα θαλάϲϲηϲ
  • ὄρνυτ’ ἐπαϲϲύτερον Ζεφ ύρου ὑποκινήϲαντοϲ,
    • μετάγει ἀπὸ τῶν ϲτρατιωτῶν ἐπὶ τὰ ἑξῆϲ πόντῳ μὲν κορύϲϲεται τὰ πρῶτα. ἀνάπαλιν δὲ τὰϲ τῶν παραβολῶν μετατίθηϲι φωνὰϲ ἐπὶ τὰ πράγματα, ὡϲ ἐπὶ τοῦ Ἀχιλλέωϲ· [*](1 ἐπ . . . τῶν V ἐπὶ δὲ τῶν in marg. V 2 αὐτῇ om. B .πάγει V1, ἐπάγει in marg. V2 3 κλαγγὴ B μὲν δὴ om. V 5 τε verbi ἠύτε evan., spr. lin. adscrps. V2 6. V om. V 8 τῶν (e ται corr. V2) περιβολῶν V 10 τε om V αὐτῶ B 12 ἐπὶ τῶν περιβολῶν V 13 post μελιϲϲῶν V ita: οὖτοϲ δὲ μετα- λαβὼν τῷ τῶν ϲτρ. ὀν. 14 χρῆται V 15 οὔτ᾿, ὡϲ suprascr., ἔθνεα V ὀλοοιτρίχῳ B 17 εἰκάζων V 18 τελευτὴν V1. τελευτῶν V 2 ἀφιγμένοϲ V 19 οὐ V 24 ὄρνυται V ἐπαϲϲύτερον om. V 25, 26 τὰ πρῶτα κορύϲϲεται V 26 τίθηϲι V) [*](8 A Γ 2 Nicanor: βραχ διασταλτέον ἐπὶ τὸ ὥς. ἡ γὰρ ἀνταπόδοσις πρόκειται, καὶ ἀνεστραμμένη περίοδός ἐστιν. Cf. B f. 41a ad ἴσαν Γ 8 (id. Lp f. 82ᵇ c. l. ἴσαν, corr. ex ἴσασι) : ταύτης ποῦ τῆς παραβολῆς ἡ ἀπόδοσις; ⟨ἦ B, acc. in ras.⟩ τάχα εἰς τὸ Τρῶες μὲν κλαγγῇ ἔνοπῇ τ᾿  ἴσαν· οἱ δ᾿ ἄρ᾿ ἴσαν ⟨οἱ — ἴσαν del. Roem. ap. Fleckeis., 1878, p. 538⟩ ἠύτε περ· ἵνα τὸ ἠύτε ἀπόδοσις ᾖ ἐπεὶ δὲ κτλ.) [*](13 B f. 21α ad ἠύτε B 87 (id. A et Lp f. 66ᵇ c. l. ἔθνεα): πρὸς τοὺς εἰκα- ζομένους Ἕλληνας, ἐπεὶ ⟨om. B⟩ σμήνεα ἔδει εἰπεῖν (id. fere l. f. 27a). Del. quae ibi leguntur huc non pertinent.)
    131
  • ὡϲ δ᾿  ὅτ᾿ ἀριζήλη φωνή, ὅτε τ᾿ ἴαχε ϲάλπιγξ (Ϲ 219)
    • εἰπὼν ἐπάγει μετατιθεὶϲ ἀπὸ τῆϲ ϲάλπιγγοϲ ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον·
  • οἱ δ᾿ ὡϲ οὖν ἄιον ὄπα χάλκεον Αἰακίδαο. Αἰακίδαο.
    • κεκινδύνευται δὲ αὐτῷ ἐκεῖνα, οἶον
  • ϲιδήρειοϲ δ᾿ ὀρυμαγδὸϲ
  • χάλκεον οὐρανὸν κε δι᾿ αἰθέροϲ ἀτρυγέτοιο (P 424)·
    • ὡϲ γὰρ ἐξ ἀντιτυπίαϲ χαλκοῦ καὶ ϲιδήρου τὴν φανταϲίαν εἰϲ τὸν ἐκ πόντου ἦχον κεκίνηκεν.

    ἐλέγομεν περὶ τῶν παραβολῶν, ὅτι πολλάκιϲ τὰ οἰκεῖα τοῖϲ πράγμαϲιν[*](Vat. ζητ. κθ′. * B f. 61a ad ῥινοὺϲ Δ 447.) μαϲιν ὀνόματα παρατίθηϲι τοῖϲ ἐντὸϲ ταῖϲ παραβολαῖϲ ὁμοιώμαϲιν, ἐντὸϲ πολλοῖϲ δὲ καὶ ἔμπαλιν. εἰϲ δὲ πίϲτιν τούτου παρακείϲθω καὶ ταῦτα· ϲυμβάλλουϲι μὲν ἀλλήλοιϲ ϲτρατοὶ τὸν πόλεμον·

  • ϲύν ῥ᾿ ἔβαλον Λαπίθαι πόλεμον (MA 181),
  • ϲύν ῥ᾿ ἔβαλον ῥινούϲ, ϲὺν δ᾿ ἔγχεα καὶ μένε᾿ ἀνδρῶν 
  • (Δ 447),
    • μίϲγονται δὲ ποταμοὶ καὶ τὰ ὑγρά·
  • οἱ μὲν ἄρ᾿ οἶνον ἔμιϲγον ἐνὶ κρατῆρϲι καὶ ὕδωρ (α 110),
    • ὅθεν καὶ τὸ καταδεχόμενον τοὺϲ ποταμοὺϲ χωρίον μιϲγάγκεια εἴρηται· ἀλλ᾿ ὅμωϲ αὐτὸϲ ἐναλλὰξ ἐπὶ μὲν τῶν ποταμῶν ἔφη τὸ ϲυμβάλλειν, ὅπερ ἦν ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων·
  • ἐϲ μιϲγάγκειαν ϲυμβάλλετον ὄβριμον ὕδωρ (Δ 453),
    • ἐπὶ δὲ τῶν ϲτρατῶν τὸ μίϲγεϲθαι, ὅπερ ἦν οἰκεῖον ποταμῷ·
  • ὣϲ τῶν μιϲγομέν ων γένετ᾿ ἰαχή τε φόβοϲ τε (Δ 456).
    • ϲυνεχώρει δὲ τὸ μέτρον εἰπεῖν· ἐϲ μιϲγάγκειαν ϲυμμίϲγετον ὄβριμον ὕδωρ, Ὁμηρικοῦ ὄντοϲ τοῦ παρετυμολογεῖν, ὡϲ τὸ τέμενοϲ τάμον (Ζ 194) καὶ κειμήλια κεῖται (Ζ 4) καὶ Ἅρπυιαι ἀνηρείψαντο (α 241) καὶ μένοϲ οἴχεται ὃ πρὶν ἔχεϲκεν (? Θ 412). ὁ δὲ προτάττειν είλετο τὴν ἀντίδοϲιν τῶν ὀνομάτων εἰϲ ἑνωτικὴν τοῦ φραζομένου πρὸϲ τὸ εἰκαζόμενον, εῖ γε αἱ αὐταὶ φωναὶ πρέπουϲιν ἑκατέροιϲ.

    Pἐπὶ δὲ τῶν Αἰάντων καὶ τολμήϲαϲ νέφοϲ εἶπε καὶ κατὰ μεταφορὰν ρὰν. πεζῶν (Δ 274), καὶ ὡϲ εὔλογον τὴν τόλμαν τῇ παραβολῇ ἐπιπολλῆϲ [*](2 εἰπὼν om. B 4 δὲ om. B 6 ἦκε V 7. 8 ὡϲ κεκίνηκεν om. V 8 ἐκ πεδίου vel πολέμου coni. kamm.., p 77 11 περικείϲθω V 13 ϲύν ῥ᾿  πόλεμον om. B 11 ϲὺν δ᾿ ἔβαλον ῥινὰ V 11 κρατῆρι V 18 καὶ om. B) [*](μιϲγάγγεια BV 19 μὲν om. V 20 ὃ ῆν V 21 μιϲγάγγειαν BV ὄμβριμον V 22 μίϲγεαι B ‘δ ἢν ἐπὶ τῶν ποταμῶν V 21 μιϲγάγγειαν BV ὄμβριμον V 26 κειμήλιον V ἅρπ. αι, litt. inter π et α evan., B 27 —29 ὁ δὲ — ἑκατέροιϲ om. V 30. 31 ἐπὶ δὲ τ. Αἴαντ. νέφοϲ εἶπε τολμήϲαϲ πεζῶν κατὰ μεταφ., καὶ ὡϲ εὔλογον κτλ. V) [*](9 v. ad p. 128, 7) [*](19 sqq. † Eust. Δ, p. 497, 19 sqq.) [*](25 sqq Cf. Porph. ζητ. Vat. ια΄ (v. in ine op. ).) [*](30 sqq. † Eust Δ, p. 411, 19 sqq.)

    132
    ϲτώϲατο καὶ τὰϲ φωνὰϲ ἤμειψεν, ἐπειπὼν τὸ παραβληθὲν τῷ παραβαλλομένῳ·
  • ἦλθε δ᾿ ἐπ᾿ Αἰάντεϲϲι κιὼν ἀνὰ οὐλαμὸν ἀνδρὦν,
  • τὼ δὲ κορυϲϲέϲθην, ἄμα δὲ νέφοϲ εἵπετο πεζῶν.
    • προαναφωνήϲαϲ οὖν νέφοϲ πεζῶν ἐξ αὐτοῦ πλάϲϲει παραβολήν·
  • ὡϲ δ᾿ ὅτ᾿ ἀπὸ ϲκοπιῆϲ εἶδεν νέφοϲ αἰ πόλοϲ ἀνὴρ
  • ἐρχόμενον κατὰ πόντον ὑπὸ Ζεφύροιο ἰωῆϲ,
  • τῷ δέ τ᾿ ἄνευθεν ἐόντι μελάντερον ἠύτε πίϲϲα
  • φαίνετ ἰὸν κατὰ πόντον, ἄγει δέ τε λαίλαπα πολλήν
  • τοῖαι ἅμ᾿ Αἰάντεϲϲι διοτρεφέων αἰζηῶν
  • δήιον ἐϲ πόλεμον πυκιναὶ κίνυντο φάλαγγεϲ
  • κυάνεαι ϲάκεϲίν τε καὶ ἔγχεϲι πεφρικυῖαι (Δ 275 — 82).
    • τὸ μὲν νέφοϲ ἐρχόμενον καὶ ἰὸν καὶ ἄγον λαίλαπα εἶπεν, ὅ ἐϲτι πρᾶγμα ϲτρατιώτου, ἐπὶ δὲ τῆϲ φάλαγγοϲ κίνυντο, ὃ ἐπὶ νέφουϲ τάττει κινήϲει· πυκινὴν νεφέλην (Π 298) καὶ πυκιναὶ φάλαγγεϲ καὶ κυάνεον νέφοϲ (Π 66. Ψ 188) καὶ κυάνεαι φάλαγγεϲ.

    ἤμειψε καὶ ἐπὶ τοῦ λέοντοϲ καὶ τῆϲ Πηνελόπηϲ τὰϲ φωνάϲ·

  • ὅϲϲα δὲ μερμήριξε λέων ἀνδρῶν ἐντὸϲ ὁμίλῳ
  • δείϲαϲ, ὁππότε μιν δόλιον περὶ κύκλον ἄγουϲι,
  • τόϲϲα μιν ὁρμαίνουϲαν ἐπήλυθε νήδυμοϲ ὕπνοϲ
  • (δ 791 sq.)·
    • μερμηρίζει μὲν γὰρ κυρίωϲ ἄνθρωποϲ, ὁρμαίνει δὲ λέων, ὁ δ᾿ ἐνήλλαξε.
  • τῷ δὲ τήκεϲθαι κυρίωϲ ἐπὶ τῆϲ χιόνοϲ χρηϲάμενοϲ ἐνδιατρίβειν
    • ὡϲ ἐναργεῖ πολλάκιϲ οὐκ ὤκνηϲε καὶ τῷ αὐτῷ χρήϲαϲθαι ἐπὶ τῆϲ διὰ λύπην τοῖϲ δακρύοιϲ διαρρεομένηϲ· ὡϲ δὲ χιὼν κατατήκεται ἥντ᾿ Εὖροϲ κατέτηξε· τηκομένηϲ δ᾿ ἄρα τῆϲ ὣϲ τῆϲ τήκετο καλὰ παρήια δακρυχεούϲηϲ (τ 205 sqq), καίτοι ἐντὸϲ ἄλλοιϲ εἰπὼν· τῆϲ δ᾿ ἐλεεινοτάτῳ ἄχεϊ φθινύθουϲι παρειαί (θ 530).

    [*](*B f. 114b ad ἡγήτορεϲ.)

    17. διὰ τί λέγοντα ποιεῖ ἐντὸϲ δήμῳ ὧ φίλοι Ἀργείων ἡγήτορεϲ ἠδὲ μέδον τεϲ, τοὺϲ ἡγήτοραϲ καὶ βαϲιλεῖϲ προϲφωνῶν, καίπερ πάντῶν παρόντων, φηϲὶν οὖν ὁ Ἀριιϲτοτέληϲ ὅτι ὁ μὲν δῆμοϲ μόνου τοῦ ἀκοῦϲαι κύριοϲ, οἱ δὲ ἡγεμόνεϲ καὶ τοῦ πρᾶξαι.

    [*](1 ἐποποιῶν B, ἐπιποιῶν V 1, . . . πὼν (ante π aliquid delet.) V2 in marg. 3 αἰάντεϲ ϲικιὼν V 6 ἴδ V 8 post τῷ duae vel tres litt. eras. B ἄν. .εν V1, ευθεν V in marg. 10 τοῖαι .μ᾿ V, ἅμ V2 in marg. 12 κυά. . . . V 1. άνρ V2 in marg. ϲάκεϲϲί τε V 13 λαίλαπα. λαπα hum. del. rescrps, V εἰ εν V, εἶπεν 5 V2 in marg. 15 κινήϲει, ήϲει hum. del. rescrps. V2 πράττει κινήϲη B 16 eoν νέφοϲ — φάλαγγεϲ humid. del. rescrips. V 2 18 ὅϲϲα — ὁμίλῳ rescrps. V2 19 ὁπότ[ε] μιν V 20 τό . . ὰ μιν ὀρ..... ϲαν ἐπήλ... νήδυμοϲ νήδυμοϲ (sic) ὕ νοϲ V1, τόϲϲα μιν ὁρμαίνουϲαν ἐπήλυθεν V2 in marg. 22 ὁρμαί. ει V 23 τὸ δὲ τήκ. V 26 τῆϲ τ . . . το V1, τῆϲ τήκετο V2 in marg. 28 φθιννύθουϲι V 31 margini exter. cod. adscrpt. Ἀριϲτοτλ.)[*](5 (Cf. B⟩ f. 56b ad εἵπετο 274 (id. Lp f. 96 c. l. εἵπετο πεξῶν, A Δ 274 Dind.): . . . . . ἀπὸ δἒ τὲ§ μεταφορᾶς καὶ εἰκόνα πεποίηκεν.)
    133

    55.---πῶϲ δὲ ὁ Νέϲτωρ τὸ τέλειον ἀποδιδοὺϲ τῷ Διομήδουϲ[*](A c. l. οὔ τίϲ τοι τὸν μῦθον ὀνόϲ·ϲεται. L f. 181b.) λόγῳ λέγειν αὐτὸϲ ἐπιχειρεῖ; ῥητέον δὲ ὅτι τῆϲ ὕβρεωϲ τὴν μνήμην καὶ Διομήδηϲ πεποίηται καὶ Νέϲτωρ αὐτῷ τελείωϲ γεγενῆϲθαι μαρτυρεῖ. ὅπερ δὲ δεῖ πράϲϲειν ἐντὸϲ τῷ καιρῷ Διομήδηϲ παρέλιπεν κἀκεῖνοϲ εἰ ηγεῖται.

    90. quae ad h. v. de κλιϲίῳ leguntur ad ω 208 pertinent.

    122. (Must., p. 740, 18) ν. Ψ 269.

    124. v. ad ⌈197.

    143. de τηλύγετοϲ (exc. e schol. 6 153) v. ad A 250 (in extr. op).

    150 sqq. Μεϲϲηνίδεϲ αὗται πόλειϲ, ἡ δὲ Μεϲϲήνη εἰϲ τὸν τῶν Λακεδαιμονίων[*](B f. 117b ad Καρδαμύλην. L f. 185a. Cf. Horn. v. 150.) νομὸν πάλαι ϲυνετέλει. πῶϲ οὖν, φαϲὶν, Ἀγαμένων ταύταϲ δίδωϲιν οὐκ οὔϲαϲ αὐτοῦ φαϲὶ δὲ αὐτὰϲ Κλυταιμνήϲτραϲ ερἶναι, ἢ ὅτι κοινὰ ἡγεῖται τὰ τοῦ ἀδελφοῦ, ὡϲ κἀκεῖνοϲ τὴν Αἴθην (Ψ 295)---

  • διὰ τί δὲ οὐ μέμνηται αὐτῶν ἐντὸϲ τῷ καταλόγῳ, ὅτι νεωϲτὶ ὑπὸ Horn. l. c.
    • τῶν Διοϲκούρων ἦϲαν πορθηθεῖϲαι, τῶν δὲ πεπορθημένων οὐ ποιεῖ ϲυμμαχίαν, ὡϲ οὐδὲ Νηρίκου· φύϲει γάρ εἰϲι πολέμιοι τοῖϲ πορθήϲαϲιν. ἢ περὶ αὐτῶν φηϲιν ἐντὸϲ οἷϲ λέγει Αἰγιαλόν τ᾿ ἀνὰ πάντα καὶ ἀμφ᾿ Ἑλίκην εὐρεῖαν (B 575)---

    158. διὰ τί οἱ μὲν ἄλλοι θεοὶ ϲτρεπτοὶ λέγονται, τὸν δὲ Ἅιδην[*](B f. 117b ad ἀμειλίχοϲ. L f. 185b. Λ Cf. Horn. v. 158.) ἀνελεήμονά φηϲιν εἶναι ὅτι ἐκεῖνοι μὲν περὶ τῶν εἰϲ ἑαυτοὺϲ χαλεπαίνουϲιν ἁμαρτημάτων, διὸ καὶ ϲυγγινώϲκουϲιν, ὁ δὲ περὶ τῶν ἰδίων καὶ ἀλλοτρίων, διὸ καὶ ἄκαμπτόϲ ἐϲτιν· ὅθεν ἐντὸϲ οὐδεμιᾷ πόλει Ἅιδου βωμόϲ ἐϲτιν· Αἰϲχύλοϲ φηϲίν· μόνοϲ θεῶν γὰρ Θάνατοϲ οὐ δώρων ἐρῇ οὐδ’ ἄν τι θύων οὐδ᾿ ἐπιϲπένδων λάβοιϲ, οὐδ᾿ ἔϲτι βωμὸϲ οὐδὲ παιωνίζεται (fr. Niοb., 156 Dind.).

    167. ἐζήτηται δὲ πῶϲ μᾶλλον ὁ Nέϲτωρ οὐ πρεϲβεύει ὡϲ ϲυνετώτεροϲ.[*](A c. l. οἱ δὲ. L f. 186a. Cf. Cram., A. P. III, p. 173, 1.) ἔϲτι δὲ. λέγειν, ὅτι κατ᾿  οἰκονομίαν ὑπελείφθη, ἵνα, ἂν ἀποτύχωϲιν οἱ περὶ Ὀδυϲϲέα, αὐτὸϲ ὕϲτερον πείϲῃ. ἀτοπον γὰρ ἦν νῦν Cf. Cram., πρεϲβεύειν τὸν Νέϲτορα, ὅτε δεῖ πάντωϲ ττον Ἀχιλλέα μὴ πειϲθῆναι· [*](1 praemittit A: οὐδείϲ ϲου τὸν λόγον ἐκφαυλίϲει καὶ μέμψεται ib. ἀποδοὺϲ A. 2 αὐτὸν L δὲ om. L 3 αὐτὸϲ τελέωϲ L 4 εἰϲήγηται L 11 νόμον L φηϲίν L 13 quae BL post Αἴθην, Horn. post εὐρεῖαν (lin. 18) leguntur. μεγάλη δὲ ἡ δόξα Ἀχιλλεῖ κτλ., cum quaestione non cohaerere videntur; Horn. post Αἴθην haec: ὑπομένει, ὡϲ καὶ Μενέλαοϲ αὐτὸν ἱκετεύει. διὰ τί δὲ  κτλ. (lin. 14) 18 ν. ad lin. 13 20 εἶναι om. B L. 21 οἱ δὲ L. καὶ ctiam post δὲ BL καὶ post ἰδ. om. L. 22 ἀκαμπτοί εἰϲιν A (Dind.) corr. Vill. διὸ ἀνηλεήϲ ἐϲτιν BL ) [*](ἐντὸϲ om. A 23. 24 γὰρ om. A οὐδ᾿ ἐπαγωνίζεται A (Dind.); corr. Vill. BL post φηϲιν: μόνοϲ γὰρ θεῶν θάνατοϲ οὐ δώρων ἐρᾷ οὐδ᾿ ἐπιθυμεῖ ϲπονδῶν, tum nonnulla, quae cum quaest. casu coaluisse videntur in Horn. pars eorum initio scholii legitur, partim (de verb. ἀμείλιχοϲ) recte alterum scholium efficiunt 26 in schol. A alienapraemittuntur; L ἀπορία ὁ Νέϲτ. om. A 27 ante ἔϲτι L. λύϲιϲ 28 περὶ τὸν Ὀδ. L. 29 ὅτε ἔδει D) [*](22 sqq. Cf. Eust. p. 44, 3 sqq.) [*](26 sqq. Cf. Eust. p. 145, 7 11.)

    134
    ἀδοξία δὲ ἦν Νέϲτορα μὴ δυνηθῆναι πεῖϲαι. οἱ δέ φαϲιν, ὅτι ἐπεὶ ἐχθρὸϲ ἦν Ἀχιλλέωϲ, λοιδορήϲαϲ αὐτὸν πρὸϲ Ἀγαμέμνονα· τούϲδε δ᾿  ἔα φθινύθειν ἕνα καὶ δύο BΒ 346).

    [*](B f. 118a ad ἐγὼν. L f. 185b. Cf. Horn. v. 167.)

    αὐτὸϲ οὐκ ἄπειϲιν ἢ διὰ τὸ γῆραϲ ἢ ὑποπτεύεϲθαι παρὰ τῷ Ἀχιλλεῖ νομίζει ὡϲ ἐκπληρῶν τὴν αὐτοῦ ἀπουϲίαν, τοῦτο μὲν τῇ διατάξει τοῦ ϲτρατοῦ ὡϲ φρήτρη φρήτρηφιν ἀρήγῃ (B 363) — τοῦτο δὲ τάφρον περιβαλλόμενοϲ καὶ τεῖχοϲ, ὃ καὶ Ἀχιλλεὺϲ ὀνειδίζει·

  • ἢ μὲν δὴ μάλα πολλὰ πονήϲατο νόϲφιν ἐμεῖο,
  • καὶ δὴ τεῖχοϲ ἔδειμεν (I 348. 49),
    • ἢ ὅτι εἶπεν· τούϲδε δ᾿ ἔα φθινύθειν ἕνα καὶ δύο (B 346). εἰ δὲ ἐντὸϲ τῷ ἐπιταφίῳ φιάλην αὐτῷ ἐδωρήϲατο (Ψ 616), οὐδὲν θαυμαϲτόν, εἰ τὴν ἔχθραν ἀποθέμενοϲ τὴν πρὸϲ Ἀγαμέμνονα λύει καὶ τὴν πρὸϲ Νέϲτορα ὑποψίαν. ἢ ἀδήλου ὄντοϲ εἰ πείϲει, καλῶϲ ἑτέρουϲ ἔπεμψεν· πειϲάντων γὰρ ἔμελλεν αὐτὸϲ ἔχειν τὴν δόξαν ὡϲεὶ ἡγηϲάμενοϲ, ἀποτευχθείϲηϲ δὲ τῆϲ ἱκεϲίαϲ αἰτίαν ἔϲχον οἱ πρέϲβειϲ ἐνδεῶϲ διειλεγμένοι.

    [*](A c. l. τὼ δὲ βάτην. L f. 186a.)

    182. ζητοῦμεν δὲ εἰ καὶ Φοῖνίξ ἐϲτι πρεϲβευτήϲ. καί φαϲιν οἱ μὲν δὲ βάτην. δύο πρεϲβεύειν, Αἴαντα καὶ Ὀδυϲϲέα, Φοίνικοϲ προεληλυθότοϲ οὐκ εἰϲ τὸ πρεϲβεύειν ἀλλ᾿ εἰϲ τὸ ϲυλλαβέϲθαι· καὶ διὰ τοῦτο ὁ ποιητὴϲ δυϊκῶϲ κέχρηται, καὶ χαίρετον ὦ φίλοι (v. 197). ἔνιοι δὲ λέγουϲι ϲυμπεπρεϲβευκέναι καὶ Φοίνικα, καὶ οὐδὲν εἶναι τεκμήριον τὸν παρὰ τῷ ποιητῇ ἀριθμόν· πολλάκιϲ γὰρ καὶ ἐπὶ πλειόνων αὐτὸν τετάχθαι, ὡϲ καὶ ἐπὶ τοῦ μή νύ τοι οὐ χραίϲμωϲιν ὅϲοι θεοί εἰϲ᾿ ἐντὸϲ Ὀλύμπῳ ἆϲϲον ἰόντε (Α 567), καὶ ὡϲ ἐπὶ τοῦ κούρω κριθέντε δύο καὶ πεντήκοντα (θ 48).

    [*](L. f. 186ᵇ. Cf. Scor. ap. Dind. IV, p. 412, Π.)

    186. ἀπρεπὲϲ δοκεῖ καταλαμβάνεϲθαι κιθαρίζοντα. λύεται δ᾿  ἐκ τοῦ καιροῦ· ἐντὸϲ γὰρ νυκτὶ οὐκ εὐπρεπέϲτερον L. ἀπρεπέϲτερον, quod mutavi ἄλλωϲ καταλαμβάνεται. γυμνάζεϲθαι μὲν γὰρ τῷ ϲώματι οὐκ ἦν τότε· κοιμώμενοϲ δὲ ἢ παννυχίζων ἀπρεπέϲτερον ηὑρίϲκετο.

    [*](B f. 118a ad φρένα. L f. 187a, Π. Lp f. 157a c. l. φρένα τερπό-μενον. Cf. Horn. v. 186.)

    οἰκεῖον τῷ ἥρωι νυκτὸϲ οὕϲηϲ γυμνάζεϲθαι μᾶλλον τὰ μουϲικά, φρένα. ἀλλὰ μὴ διαπαννυχίζειν· παραμυθία γὰρ ταῦτα θυμοῦ καὶ λύπηϲ. ἔϲτι δὲ νέοϲ καὶ φιλόμουϲοϲ καὶ λάφυρον ἔχων τὴνμ κιθάραν, καὶ οὐ θηλυφρένα [*](1 L 2 βαϲιλέωϲ pro Ἀχιλλέωϲ L 7 προβαλλόμενοϲ L 11 φυάλῆν λην L 13 πείϲειε L 14. 15 ἀποταχθείϲηϲ L 16 schol. A subiunctum scholio Aristoniceo L incipit: ἀπορία. ζητοῦμεν εἰ ἀεὶ καὶ Φ. ibid. λύϲιϲ. καί φηϲιν L 19 φίλω L 19. 20 ϲυμπρεϲβευκέναι A 20 παρ᾿ αὐτῷ ποιητῇ L 21 πολλάκιϲ δὲ καὶ L 23 ἐπὶ τοῦ τὼ κ. A 30 παραμύθια L παραμυθια (sic) γὰρ καὶ ταῦτα Lp 30. 31 ἔϲτι δὲ καὶ νέοϲ L 31 καὶ ante οὐ om. L) [*](16 sqq. Simillimum schol. est quod e cod. Vindob. XXXIX Alter edidit (Iliad., praef p. L). Praeterea rem spectanti conterendum schol. B 1118 ad Φοῖνιξ v. 168 (id I. f 186, Horn. v. 168), quod ad Porphyrium referre non. audeo, et Eust. p. I44, 50.) [*](25—28 Simillimum schol. Alter (p. XI) edidit: ἀπρεπὲς δοκεῖ καταλαμβάνεσθαι τὸν Ἀχιλλέα κιθ αρίζοντα. λύεται δὲ τὸ ζήτημα τοῦτο ἐκ τοῦ καιροῦ.)

    135
    δριώδη μέλη ἀλλὰ κλέα ἀνδρῶν ᾄδει. ἢ οἰόμενοϲ ἥξειν αὐτοὺϲ ϲοβαρεύεται. καλῶϲ δὲ ἀπούϲηϲ τῆϲ ἐρωμένηϲ ᾄδει, ὅπωϲ μὴ δοκοίη κωμάζειν. ἢ ὅτι πεφρόντικε μὲν τῆϲ τῶν Ἐλλήνων ἀϲφαλείαϲ, προϲποιεῖται δὲ καταφρονεῖν· φηϲὶ γοῦν
  • δῖε Μενοιτιάδ η,
  • νῦν ὀΐω περὶ γούνατ’ ἐμὰ λίϲϲεϲθαι Ἀχαιούϲ (Λ 608. 9),
    • καὶ πάλιν
  • ὄρϲεο, διογενὲϲ Πατρόκλειϲ, ἱπποκέλευθε·
  • λεύϲϲω δὴ παρὰ νηυϲὶ πυρὸϲ δηίοιο ἐρωήν (Π 126. 7).
    • οὐκ ἤθελε δὲ ἀργῶν ϲώματι καὶ ψυχῇ ἀργεῖν, ἀλλ᾿ ἡτοίμαζεν αὐτὴν πρὸϲ τὰϲ πράξειϲ, καὶ ἐπ᾿ εἰρήνηϲ τὰ τοῦ πολέμου μελετᾶ, ὡϲ καὶ οἱ Μυρμιδόνεϲ (B 773 sqq.).

    203. ἀπρεπέϲ· ὡϲ γὰρ ἐπὶ κῶμον ἥκουϲιν ἀκρατότερον διδόναι[*](L f. 187a. *B f. 118b. Cf. Phil. XVIII, p. 345, Π.) παρακελεύεται. οἱ μὲν γὰρ ἀπὸ τῆϲ λέξεωϲ λύουϲι· τὸ γὰρ ζωρότερον εἶναι τάχιον· οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ καιροῦ, ὅτι νύξ οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ ἔθουϲ τοὺϲ γὰρ ἥρωαϲ, ἄλλωϲ καταπονουμένουϲ, δαψιλεϲτέροιϲ τοῖϲ πρὸϲ τὴν δίαιταν κεχρῆϲθαι εἰκόϲ ἢ ἴϲωϲ ὡϲ μουϲικὸϲ καὶ ὑδαρέϲτερον πίνων, ἀφ᾿ ὧν ὀνειδίζει καὶ οἰνοφλυγίαν Ἀγαμέμνονι (Α 225).

    221. πῶϲ παρὰ Ἀγαμέμνονι δεδειπνηκότεϲ νῦν πάλιν ἐϲθίουϲιν;[*](B f. 119a ad ἑτοῖμα. Cf. Horn. v. 221.) ἢ οὖν τὸ Bkk.; τῷ cod Πατρόκλῳ καὶ Ἀχιλλεῖ ϲυμβεβηκὸϲ ϲυλληπτικῶϲ περὶ πάντων εἶπεν, ἢ ϲυλλήβδην ἐϲθίουϲιν εἰϲ ἔνδειξιν τοῦ ἥδεϲθαι τῇ περὶ αὐτὸν ἑϲτιάϲει.

    [*](5 μενοιτιάδουϲ L 8 πατρόκληϲ L. 10 ψυχὴν, om. ἀργεῖν, Lp 12 μυρμηδόνεϲ L 13 L in lemm. ζωρότερον δὲ κέραιε, δέπαϲ δ᾿  ἐντὸϲ τινον (sic) ἑκάϲτῳ. schol, B, quod ita incipit: ἀπρεπὲϲ δὲ τὸ ὡϲ ἐπὶ — παρακελεύεϲθαι, subiunctum est scholio manus prioris (ad ζωρότερον relato id. Lp f.. 157): ἀκρατότερον, παρὰ τὸ ζῆν· οἱ δὲ ταχύτερον. ἢ ἴϲωϲ ὡϲ μουϲικὸϲ καὶ ὑδαρέϲτερεον πίνων, ἀφ᾿  ὦν ὀνειδίζει καὶ οἰνοφλυγίαν Ἀγαμέμνονι (in schol. B signum scholii finiti quod olim sequebaturerasum est). Cum apertum sit eum qui *B scripserit verba ἢ ἴϲωϲ κτλ. propterea omittere, quod iam a pr. man. scripta exstabant, in scholio constituendo cod. Leid. secuti sumus 14 καὶ οἱ μὲν ἀπὸ τ. λ. B 15 εἶναι om. B 11 χρῆϲθαι B 17. 18 ἢ Ἀγαμέμνονι in no Leid. (cf. ad lin. 13))[*](ἐκ γὰρ νυκτὶ οὐκ ἀπερπὲς κιθαρίζειν, ἐπεὶ οὐκ ἦν καιρὸς γυμνασίας· γυμνασίας· κρεῖττον γὰρ ἧν κιθαρίξειν ἢ κοιμάσθαι ὡς ἀδόλ εσχσ (?).)[*](13 —18 Idem fere schol. e cod. V indob. ed. Alter, p. XI, paullo aliter Horn. v. 203.)[*](13. 14 Hem de qua agitur Zoilum poëtae crimini dedisse Plutarchus auctor est, Quaest. Conv. V, 4, 2.)[*](14 Aristotel poet. 25 (p. 1461 α 14, inter ea quae πρὸς τὴν λέξιν ὁρῶντα δεῖ διαλύειν): καὶ τὸ ζωρότερον τsρou δὲ κέραιε οὐ τὸ ἄκρατον, ὡς οἰνόφλυξιν ἀλλὰ τὸ θᾶττον. — Hesych. ζωρότερον: . . . ἔνιοι δὲ τάχιον.)[*](15 Horn. v. 203: . . . οὐκ ἄτοπον δὲ νυκτὸς οὔσης ζωρότερον πίνειν.)[*](17 sqq. † Eust. p. V46, 42: αὐτὸς γὰρ ὁ Ἀχιλλεὺς ἔοικεν ὑδαρέστερον πίωειεν, καὶ εἰκότως, ὁ τῷ Ἀγαμέμνονι ὀνειδίσας οἰνοφλυγίαν.)[*](19 —22 Lp f. 158 (c. l. ἐπ᾿ ὀνείαθ᾿ ἑτοῖμα) prave traditum: πῶς παρ Ἀγαμέμνονι δεδειπνηκότες νῦν πάλινμ ἐσθιίουσιν εἰς ἔνδειξιν τοῦ ἥδεσθαι τῇ περὶ.)
    136
    [*](L. f. 187b. A.)

    223. καὶ ζητεῖται διὰ τί προαρπάζει τὸν λόγον Ὀδυϲϲεύϲ, πρὸϲA. τὸν Αἴαντα ὄντοϲ τοῦ νεύματοϲ τοῦ Φοίνικοϲ. λύϲιϲ. ῥητέον οὖν ὅτι εἴτε ἐνδεικνύμενοϲ Ἀχιλλεῖ, ὅτι οὐ μία ἦν ἡ ἐλπίϲ, προαποτυχόντων τῶν ἑταίρων αὐτοῦ καὶ οἱκείων τοῦ Ἀχιλλέωϲ. ἐβούλετο δὲ προεκκενώϲαϲ τὴν ὀργὴν ἀναγκάϲαι τι τοῖϲ οἰκείοιϲ προϲδοθῆναι χάριϲμα.

    [*](*B f. 119a ad Ἀγαμέμνο- νοϲ. L f. 187b. A.)

    226. διὰ τί τὸν ἐχθρὸν οὕτωϲ ὠνόμαϲε προπετῶϲ, οὐ προθεραπεύϲαϲ; ῥητέον οὖνμ ὅτι εἴτε ἐνδεικνύμενοϲ Ἀχιλλεῖ ὅτι πρότερον ὑβρίϲαϲ ἱκέτηϲ καθέϲτηκεν, ἢ πάνυ ῥητορικῶϲ ὁ ἀνὴρ εἰϲ φιλίαν ἄγει τοὺϲ ἀμφοτέρουϲ καὶ τῇ τραπέζῃ δυϲωπῶν καὶ τοῦτο μόνον λέγων, ὡϲ ὁμόϲιτοϲ αὐτῷ δι’ ἡμῶν γεγένηϲαι· καὶ γὰρ καὶ ἐκείνου καὶ ϲοῦ μετεϲχήκαμεν τραπέζηϲ.

    [*](*B f. 119b ad κόρυμβα. L f. 1858a.)

    241. διὰ τί δὲ, φηϲὶ, πρῶτον ἀποκόπτει, εἶθ᾿ οὕτωϲ τὸ πῦρ ἐμβάλλει; ἐπειδὴ ἐκ τῶν ἀκροϲτολίων ἦϲαν ἀγάλματα καὶ εἰκόνεϲ τῶν θεῶν αὐτῶν. ἐκκλίνων οὖν τὴν τῶν θεῶν ὀργὴν τοῦτο ποιεῖ.

    [*](*B f. 120a ad ἀπύρουϲ v. 264. L f. 189a, Π. Cf. Cramer, A, P. III, p. 382, 18.)

    265. τί βούλεται τὸ αἴθωναϲ δὲ λέβηταϲ ἐείκοϲι, καὶ εἰ οἱ ἀπύρουϲ αὐτοὶ τοῖϲ ἀπύροιϲ, ὅταν εἴπῃ ἄπυρον λέβητα (Ψ 885); φημὶ οὖν, ὅτι v. 264. τῶν τριπόδων καὶ τῶν λεβήτων οἱ μὲν ἦϲαν εἰϲ ὑπηρεϲίαν τοῦ πυρὸϲ ἐπιτήδειοι, οἱ δὲ ἀργοὶ καὶ εἰϲ θέαν καὶ τὴν διὰ τῆϲ ὄψεωϲ τέρψιν εἰργαϲμένοι. διακρίνει δὲ τοῖϲ ἐπιθέτοιϲ ἀπ᾿ ἀλλήλων, τούϲ μὲν λέγων αἴθωναϲ καὶ ἐμπυριβήταϲ, τοὺϲ δὲ ἀπύρουϲ καὶ ἀνθεμόενταϲ, τοὺϲ ἕνεκα κόϲμου μόνον εἰργαϲμένουϲ.

    308. schol. Leid. f. 189b de Ulixe πολυτρόπῳ agens ad α 1 pertinet.

    356. v. 682.

    [*](A c. l. εἴ τινά που Δα- ναῶν ἔτι ἔλπεται.)