Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

102.---πῶϲ δὲ ὁ Χρύϲηϲ (Α 41) ταύρων καὶ αἰγῶν θυϲίαν [*](B f. 53a ad πρωτογόνων. L f. 76b. Lp f. 93b c. l. πρωτογόνων.) ὑπιϲχνεῖται; ἐροῦμεν ὅτι τὰ ἀπόρρητα τοῦ θεοῦ ϲαφῶϲ εἰδώϲ καὶ τὰ φίλα θύει· θυϲίαιϲ γὰρ αἰγῶν καὶ ταύρων ἥδεται. ὕλη γὰρ αὐτὰ τοῖϲ τόξοιϲ κεραϲφόρα ὄντα. Πάνδαροϲ δὲ ὑπὸ Ἀθηνάϲ πειθόμενοϲ τοξεῦϲαι οὐκ αἶγαϲ οὐδὲ ταύρουϲ ὑπιϲχνεῖται ἀλλ’ ἐρίφων πρωτογόνων θυϲίαν. ἀποτυχεῖν γὰρ αὐτὸν τῆϲ καιρίαϲ πληγῆϲ ἐβούλετο.

105—111. ἀδύνατόν φηϲιν φαϲὶν Sc εἶναι τηλικοῦτον κέραϲ[*](L f. 76b, Π. Cf. Scorial. Dind. IV, p. 411, Π.) αἰγὸϲ γενέϲθαι ins. Sc ὡϲ εἶναι ἑκκαίδεκα παλαιϲτῶν δύο γὰρ καὶ ἡμίϲεοϲ πήχεων πηχῶν cod. οὐκ ἂν γένοιτο κέραϲ. λύεται δὲ ἐκ τῆϲ λέξεωϲ, οὐ γὰρ ἓν κέραϲ ἀλλ’ ἄμφω ἑκκαιδεκάδωρα.

ἱξάλου ⟨ϊξάλου A, om. L.⟩: ἤτοι τελείου ἢ πηδητικοῦ καὶ ὁρμητικοῦ[*](A f. 53a. L f. 76a.) παρὰ τὸ ἱκνεῖϲθαι, ἢ ὡϲ ὁ Πορφύριοϲ λέγει τὸν τομίαν. ϲυμβαίνει γὰρ, φηϲὶ, πολλάκιϲ τῶν ἀγρίων σιγῶν τοὺϲ τελείουϲ διωκομένουϲ ἐντὸϲ ταῖϲ θήραιϲ κατὰ τὴν παράτριψιν ἀποβάλλειν τὰ γεννητικὰ μόρια.

(Πἀνδαροϲ ᾧ καὶ τόξον Ἀπὀλλων αὐτὸϲ ἔδωκεν, B 827).[*](*B f. 89b ad Πάνδαροϲ B 827.) τοῦτο μάχεϲθαι δοκεῖ τῷ [*](1 ὁ om. A ἀπεϲτάλη L ὁ μὲν Ζεὺϲ εἰδὼϲ τοὺϲ ὅρκουϲ κακῶϲ γεγ. A. 2 οὐδὲ γὰρ ἑτέρωϲ A 4 τὸν λογ. αὐτὸν τὸν τοῦ Πανδ. καὶ ὅτι αὐτὸϲ A 5 ἄπιϲτοι γὰρ Λυκάονεϲ codd., quod e coni. correxi 5. 6 ὡϲ καὶ Ἀλριϲτ. μαρτ. A 6 λύοντέϲ φαϲι A 7 πείραν L πεῖραν Lp πειρᾶν τ᾿ αἴ κε θέλῃϲιν οὐ πείθειν A 10 καὶ αἰγῶν καὶ ταύρων θυϲ. L 11 ἐροῦμεν οὖν ὅτι L 14 αἴγαϲ Lp 15 ἡβοὐλετο L 24 Πάνδαροϲ δωκεν in uno Et) [*](3—8 Simillimam solutionem e scholis Syriani magistri ad Platon. Rempubl. edidit Proclus, p. 377 ed. Basil. Nostra in usum suum convertit Eust., p. 447, 36, e quo cod. Lipsiensis margini interiori f. 93a altera manus adscripsit (p. 193, 36 Bachm.). Ceterum conf. supra ad p. 13, 8.) [*](12 †B f 2b ad ταύρωκ Α 41 (id. Lp f. 53a c. l. τκὐρων): θυσίαις ταύρων καὶ αἰγῶν ἥδεται ὁ Ἀπόλλων· ὕλη γὰρ τοῖς τόξοις τ κέρατα αὐτῶν.) [*](16 sqq. † B f. 53ᵇ ad κέρα Δ 109: . . . . πῶς δὲ δύνατα κέρας εἶναι δύο καὶ ἥμιαυ πήχεων ἢ οὐκ ἐπὶ ἑκατάρου τοῦτό ψησιν ἀλλ᾿ ἀμψοτέρων.) [*](20 sqq. † B f. 53a ad ἐσύλα Δ 105 (id. Lp f. 93b, L f. 75a) . . . . ἢ ἐντομίαν· οἱ χὰρ τέλειοι διωκόμενοι ἐντρίβονται τοὺς ὄρχεις . . . . Ιdem apposito Porphyrii nomine apud Eustathium, p. 450. Scholium transiit in Etym. M. v. ἴξαλος.) [*](24 sqq. Hanc quaestionem a disputatione de mira cornus ἰξάλου αἰγὸς magnitudine insuituta Porphyrium seinxisse cum veri dissimile sit, utramque una edidimus.)

117. v. ad Α 486.

138. δία τί μᾶλλὸν τοῦ θώρακοϲ αὕτη βοηθεῖ; ὅτι δυϲπαθέϲτερα τῶν ἀντιτυπούντων τὰ ὑπείκοντα.

171.---διὰ τί δὲ οὕτωϲ οὐτοϲ οὐτοϲ οὕτωϲ L ὑποϲτρέψειν φηϲίν; ὅτι Ἕλληνεϲ μὲν ἄπρακτοι ἀπελεύϲονται, Τρῶεϲ δὲ κερτομήϲουϲιν Ἀγαμεμνονα. Μενέλαοϲ ἐπὶ ξένηϲ ϲαπήϲεται, καὶ ins. L ἀτελήϲ ἡ ἄχη μενεῖ. τεχνικῶϲ δὲ δι’ ὧν ἀπολοφύρεται ὡϲεὶ καταλειφθηϲόμενοϲ fuit καταληφθηϲόμενοϲ L ὑπὸ τῶν ϲυμμάχων, εἰ Μἁενέλαοϲ ἀποθάνῃ, κατέχειν αὐτοὺϲ πειρᾶται, τεθνηκότοϲ ἡ καὶ μὴ τοῦ Μενελάου.

221. διὰ τί οἱ Tρῶεϲ, εἴπερ πάλιν ἐκθέϲθαι τὸν πόλεμον ἐβούλοντο, οὐ ζητοῦϲι τὸν βαλόντα βαλόντα ΒLp, βάλλοντα L, ἀλλ’ εὐθὺϲ ὁρμῶϲιν ἐπὶ τὰ ὅπλα; ὅτι ῷοντο βουλῇ τῶν βαϲιλέων πεπράχθαι τὴν παράβαϲιν. καὶ εἰ μὲν τεθνηκε Μενέλαοϲ, κρατήϲειν Ἐλλήνων ῆλπιζον διὰ τὴν ἐπ’ ἐκείνῳ λύπην κατεπτοημένων Dind. auctore in cod. quodam exstat κατεπτωμένων BLLp, εἰ δὲ μή, κἄν φθάϲαι ἀόπλοιϲ αὐτοῖϲ αὐτ. ἀόπλοιϲ Lp ἐμπεϲεῖν. διὰ τί δὲ πάλιν Ἕξκτωρ οὐκ [*](1 αὐτίκα ϲύλα corr. in αὐτίκ’ ἐϲύλα Lp 2 ϲτέρνοιϲι L. ϲτέρνοιϲ Lp 3 τὸ om. Et 3. 4 λύοιτο δ’ ἄν ἢ τῇ λέξει τὸ γὰρ τῷ καὶ τόξον LEt 5 μεταφ. ἢ τῷ ἔθει εἰθίϲμεθα γὰρ oὺχ ἕν ἔχειν ὅπλον It 6 ὅπλον ἔχειν Lp 5. 6 eadem fere verba: λύεται δὲ καὶ τῷ ἔθει, εἰθίϲμεθα γὰρ οὐχ ἕν ἔχειν ὅπλον κτλ. in altero scholio B⟩ manus secιndae legιntur, quod subiunctum est scholio manus primae ad Πάνδαροϲ (B 827 ) relato: τὴν τοξείαν μετωνυμικῶϲ. προϲυνίϲτηϲ δὲ αὐτὸν κατὰ Μενελάου. τὰϲ δὲ εἰϲ ἄκρον εὐεξίαϲ θεοῖϲ ἀνατίθηϲιν ὁ ποιητήϲ. Etiam in Lipsiensi illa (λύεται δὲ καὶ τῷ ἔθει κτλ., eodem modo extra ipsam. quaestionem repetita) cum verbis τὴν τοξείαν μετων. κτλ. coniuncta unum schol. effioont 8 αὐτὴ B⟩ 15 Lp haec addit: τινἑϲ δὲ πολυδίψιον τὸ πολλοῖϲ ἔτεϲι διψῶ · ἄνυδρον γὰρ τοῦτο ὸν ἔνυδρον ἐποίηϲεν ὁ Δαναόϲ. Eadem scholio B⟩ scriptor scholiorum B⟩ in ine addidit. ln Leid. scholium supra. editum scholia excipiιnt ad v. 166 et 169 pertinentia, tum (c.l. πολυδίψιον Ἄλργοϲ ἱκοίμην ) pergitur: πολλοῖϲ ἔτεϲι διψῶϲαν. ἄνυδρον γὰρ ταύτην ἔνυδρον ἐποίηϲεν ὁ Δαναόϲ) [*](Neque scio an iure nostro quaestioni ad ν. 88 editae eas adiungere potuerimus. Eudem certe, quae ad 8 827 leguntur: δύναται ἐπὶ τὴν τοξικὶν μεταψέρεσθαι, in quaestione supra edita eiusdem versus explicandi qratia aferuntur (p. 70, 30): ὃ σημαίνει τὴν τοξικήν. Qua in ratione Dorphyrium Aristarchum sequi e schol. A B⟩ 827 Aristoniceo apparet.) [*](4 Cf. B⟩ t 206 ad τόξον 0 441 (id. L. f. 328b, Lp f. 243b), ubi arcus Teucro abo Apolline donatus eodem modo explicatur, Plut. V. hom . c. 22.)

226. ἐζήτηται πῶϲ τοὺϲ ῖππουϲ καὶ τὰ ἄρματα εἴαϲε τὸν γὰρ[*](*B f. 55b ad ἕαϲε. L f. 80b, II. Lp f. 96a. Eton. l.c., p. 40, II.) ϲπεύδοντα οὐκ εἰκὸϲ τὰ ἄρματα καταλείπειν. λύεται δὲ ἐκ τοῦ καιρol. ἔδει γὰρ οὐ μόνον ⟨καὶ μόνον L. Et⟩ παρελθεῖν ἀλλὰ καὶ πρὸϲ ἑκαϲτον διαλεχθῆναι. ϲοβαρὸν γὰρ ἐραίνετο τὸ ἀπὸ τοῦ ἄρματοϲ ὁμιλεῖν.

297. διὰ τί τὴν τάξιν ταύτην ἐποίηϲεν, ἱππῆαϲ μὲν πρῶτον πεζοὺϲ[*](*B f. 57ʳ ad ἱππῆαϲ μὲν. L f. 83a, II. Eton. l.c. p. 40, II.) δ’ ἐξόπιϲθε, κακοὺϲ δ’ ἐϲ μέϲϲον; ἄτοπον γὰρ τὸ τοὺϲ ἱππέαϲ πρὸ τῆϲ φάλαγγοϲ ποιῆϲαι καὶ τούτων μεταξὺ τοὺϲ φαύλουϲ. λύει δ’ Ἀριϲτοτέληϲ· ἢ οὐ πρὸ τῆϲ φάλαγγοϲ λέγειν τοὺϲ ἱππεῖϲ φηϲιν ἀλλ’ ἐπὶ τοῖϲ κέραϲι. καὶ οὺτοι πρῶτοι εἰεν ἄν. τοὺϲ δὲ κακὸϲ οὐ τόπῳ διορίζει, ἀλλ’ ἐναλλὰξ μεταξὺ ἀνδρείου τὸν ἀϲθενέϲτερον. πεζοὺϲ δ’ ἐξόπιϲθεν τῶν ἱππέων, ὥϲτε τὰ μὲν κρατεῖν τοὺϲ ἱππέαϲ, μετὰ δὲ τούτουϲ τοὺϲ πεζούϲ, πανταχοῦ δὲ μεταξὺ τῶν ἀνδρείων, ἱππέων τε καὶ πεζῶν, τετάχθαι τοὺϲ κακούϲ, ἤτοι ἱππέαϲ τε καὶ πεζούϲ. ἄλλοι δέ, οὐδὲν ὅλωϲ τῷ τόπῳ διορίζειν, ἀλλὰ τῷ χρόνῳ λέγειν πρώτουϲ καὶ μέϲουϲ καὶ τὸ ὄπιϲθεν ὑϲτέρουϲ, ἵνα πρῶτοι μὲν ϲυμβάλλωϲιν οἱ ἱππεῖϲ οἱ ἀνδρεῖοι, μεθ’ οὓϲ ἐπιφέρονται οἱ χείρουϲ τῶν ἱππέωντε καὶ πεζῶν οἱ ἀνδρειότατοι. οἱ δέ, ὅτι οὐχ ὡϲ ἐπιτιμᾶται ἔταξε---καὶ γὰρ Hοοιωτοῖϲ οϋτω τάττειν δοκεῖ. ὥϲτε ἀπὸ τοῦ ἔθουϲ ἡ λύϲιϲ. οἱ δὲ ἀπὸ τῆϲ λέξεωϲ. τὸ γὰρ πρῶτον δῆλον τὸ δεξιὸν κέραϲ, ὄπιϲθεν δὲ τὸ ἀριϲτερόν· πρώτουϲ οὖν εἰκὸϲ εἰρῆϲθαι τοὺϲ ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ μέρουϲ ἑϲτῶταϲ, ὄπιϲθεν δὲ τοὺϲ ἐπὶ τοῦ ἀριϲτεροῦ ὧν εἰκὸϲ μεταξὺ τετάχθαι τοὺϲ δειλούϲ. οὕτω γὰρ καὶ λόγον ἕξει τὸ ὄφρᾶ καὶ οὐκ ἐθέλων τιϲ ἀναγκαίη πολεμίζῃ (Δ 300).

οὐ δεόντωϲ, ραϲὶ, τὴν πρώτην τάξιν οἱ ἱππεῖϲ ἔχουϲι, κινδύνου ὄντοϲ, εἰ τροπὴ γένηται τῶν ἱππέων, ϲυμπατηθῆναι τὴν ἀκολουθοῦϲαν τάξιν. ἀγνοοῦϲι δὲ ὅτι οἱ πεζοὶ ὄπιϲθέν εἰϲιν, ὅπωϲ τῶν ἱππέων ὑποχωρούντων διιϲτάμενοι δέχοιντο αὐτούϲ, ὃ καὶ γεφύραϲ πολέμου καλεῖ, πρῶν καὶ πάλιν ἑνούμενοι ὡϲ τεῖχοϲ δέχοιντο τοὺϲ πολεμίουϲ ἐπιόνταϲ· μεταξὺ δὲ δύο ἀνδρείων ἕνα κακὸν ἔβαλλε. τινὲϲ δὲ τὸ ἔμπροϲθεν καὶ ὄπιϲθεν ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ καὶ ἀριϲτεροῦ κέρωϲ λαμβάνουϲι· τούϲ δὲ κακοὺϲ τετάχθαι ἐντὸϲ μέϲῳ, ἱνα καὶ ὑπὸ τούτων καὶ ὑπ’ ἐκείνων ἀναγκάζωνται πολεμεῖν. ἀλλὰ φαίνεται πεζοῖϲ οὐδὲν ἐπιτάϲϲων.

334. εἴτε διὰ τοῦτο ἔϲταϲαν, ἱνα οἱ Πρῶεϲ πρότερον κατάρξωϲιν, εἴτε ἵνα τινὲϲ ἄλλοι τῶϲ Ἐλλήνων ἄμφω δὲ ἄλογα, καὶ τὸ ὑπὸ τῶν Τρώων προκληθῆναι - οὐ γὰρ μικρὰ καὶ τοῦτο βλάπτει — καὶ τὸ ὑπὸ τῶν οἰκείων· δεῖ γὰρ ϲυντεταγμένουϲ ἅπανταϲ πολεμεῖν. ἁρμόζει δὲ μᾶλλον τὸ πρότερον, ἵνα ϲἱ Τρῶεϲ παραβαίνοντεϲ τὰϲ ϲυνῶκαϲ ναὶ τῆϲ. μάχηϲ ἄρξωϲιν. ἀλλὰ τούτῳ δοκεῖ ἐναντιοῦϲθαι τὸ νῦν δὲ φίλωϲ χ’ ὁρό ῳτε καὶ εἰ δέκα πύργοι Ἀλχαιῶν (v. 347 ). ἢ λείπει ἡ κατά εἰϲ τὸ ὁρμήϲειεν , ὡϲ τὸ (Ξ 488) ὡρμήθη δὲ Ἀκάμαντοϲ ἀκάμαντα L. θέλουϲι δὲ πρὸ ἑαυτῶν ἄλλουϲ ἀλλήλουϲ Lp Ἕλληναϲ ἄρξαϲθαι τῆϲ μάχηϲ, ἀϲυκοφαντήτουϲ ἑαυτοὺϲ ἐκ παντὸϲ πρὸϲ τὸ θεῖον πειρώμενοι ϲῶϲαι. διὸ καὶ δόλιον αὐτὸν καλεῖ Ἀγαμέμνων (Δ 339), ἐπεὶ οὐ φιλέλλην ἀλλὰ φίλαυτοϲ ὁρᾶται. καὶ ὁ μὲν ἕνα πύργον περιμένει, ὁ δ’ ὀνειδίζων δέκα πύργοι Ἀλχαιῶν φηϲιν.

347. ad lin. 21.

401. 2. πῶϲ οὐτοϲ νεώτεροϲ ὤν τὴν ἐπἱπληξιν ἤνεγκεν, ὁ δὲ Ὀυϲϲεὺϲ καὶ πρεϲβύτεροϲ καὶ φρονιμώτεροϲ ὤν ὠργίϲθη (v. 349) καὶ ἐχαλέπηνε ἐχαλέπαινε L. ῥητέον δὲ ὅτι δι’ αὐτὸ τοῦτο, ἐπεὶ καὶ προϲέρ Πρεϲβύτερόϲ ἐϲτι καὶ φρονιμώτεροϲ, τὴν βλαϲφημίαν οὐ φέρει· τιμάϲθαι γὰρ ϲφᾶϲ αὐτοὺϲ οἱ πρεϲβύτεροι νομίζουϲι δεῖν. ἄλλωϲ τε οὐχ ὁμοίωϲ [*](1 ἄλλωϲ praem. LΕt 4 γέραϲ B, ad quod syll. φυ (inter text. et schol. script) signo ?? apposito ead. manus retulit 6 ἔβαλλον L. 7 μέρουϲ pro κερῶ. Et 8 ἀναγκάζονται L 9 signo scholii finiti eraso addit B: βραχὺ δὲ διαϲταλτέον εἰϲ τὸ ὄχεϲφι· κοινὸν γὰρ τὸ ϲτῆϲεν. Eadem in Lp post ἐπιτάϲϲων, in A inter schol. intermargin. legatur) [*](3 B⟩ 1 57a ad ἕρκο v. 299 (id. Lp f. 97. c. l. ἕοκος. L. f. 83b): ἵνα τῶν ἱππέων ὑποχωρούντων οὗτοι τοὺς ἐπιόντας δέχοιντο. μέσον δὲ τοὺς κακούς, ἕνα ⟨ὅπως L⟩ μιμοῖντο τοὺς ἔμπροσθεν καὶ ὑπὶ τῶν ὅπισθεν ἐπείγοιντο. κακοὺς δὲ ἤτοι τιὺς ἐκ πάντων ἤ τοὺς ἐκ μόνων πεξῶν· οἱ] δὲ ὅτι ἐντὸϲ τοῖς δύο τάγμασι τοὺς κακοὺς ἐμέσασε ⟨ἐμέσασαν L⟩.) [*](10 sqq. † Eust. p. 479, 29.) [*](16 Aristarchum censuisse Τρώων esse idem quod ἐπὶ Τρῶας docemur schol. Aristoniceo v. 335.) [*](21 † B f. 58a ad χ ’ ὁρόῳτε v. 347 (Lp f. 98a c. l. χ’ ὁρόῶτε): ἐλυδε τὸ ἔμπροσθεν ἀμψίβολον. καὶ οἱ μὲν ⟨ἕνα add. Bekk.⟩ ἀναμένουδιν, ὁ δὲ ἀνειδίξω ⟨δέκα add. Bkk.⟩ ψησίν.)

ϲὼφρων ὅϲτιϲ οὐδέποτε τοὺϲ πολεμίουϲ δείϲαϲ φοβεῖται τὴν ἐπίπληξιν[*](B f. 59b ad αἰδεϲθείϲ. L f. 87a c. l. αἰδεϲθείϲβαϲι- λῆοϲ ἐνιπήν. Lp f. 99a c.l. αἰδεϲθείϲ.) τοῦ ϲτρατηγοῦ. καὶ νῦν μὲν ἱνα μὴ δοκῇ δοκεῖ L εἰναι λάλοϲ ἡϲυχάζει, τοῖϲ γε μὴν ἔργοιϲ δείξαϲ ἑαυτὸν ἐφάμιλλον ⟨ἴϲον L⟩ τῷ πατρί φηϲιν ἀλκὴν μέν μοι φηϲι add. B L πρῶτον ὁνείδιϲαϲ I 34; ὠνείδιϲαϲ BLLp. καὶ τὸ κρατερόϲ (Δ 401) δὲ νῦν ἔμφαϲιν ἔχει, πληρρῦν ὃ παρέλιπεν ὁ βαϲιλεύϲ.

434. αἰτιῶνταί τινεϲ τὰϲ τοιαύταϲ προϲθήκαϲ ὡϲ περιττάϲ· γάλα[*](*B f. 60a ad λευκόν. L f. 88a, II. Lp f. 99b c.l. γάλα λευκόν Εton. (Noehd., p. 41), II.) λευκόν ποῖον γὰρ γάλα μέλαν, τάφρον τάφον ut etiam infra Et ὀρυκτήν (Θ 179) πῶϲ γὰρ ἂν γένοιτο οκ ὀρυκτὴ ins. L. Et τάφροϲι. ὑγρὸν καὶ ins. Et ἔλαιον (ψ 281) ϲκληρὸν γὰρ πότ’ ἄν γένοιτο; ὐφθαλμοῖϲιν ἰδὠν (Γ 28) πῶϲ γάρ τιϲ ἄν ἴδοι; οἱ δ’ o ὕαϲι π άντεϲ ἄκουον ἄκουϲαν Lp, MA 442 οὐ γάρ πωϲ ἄλλη αἰϲθήϲει ἀκούομεν. ἀλλ’ τε δὴ Λυκίην ἶξεἵξε Β Ξάνθον τε ῥέοντα (Ζ 172) ποῖοϲ γὰρ ἄλλοϲ ποταμὸϲ οὐ ῥεῖ; ἐϲτι δὲ ἡ μὲν ὸρυκτὴ τάφροϲ πρὸϲ τὰϲ οὐκ ἐξ ὀρύγματοϲ ϲυνιϲταμέναϲ τάφρουϲ ἤτοι ἀντιδιαιρουμένη, ἐκ χάϲματοϲ δὲ γῆϲ ἢ ἐξ ὕδατοϲ παρόδου προϲόδου ci. Κamm. p. 38 ἢ oξ ἄλληϲ αἰτίαϲ· ἢ si Noehdeni silentio fides, in uno Et ὀρυκτὴ τάφροϲ ἡ βαθῶ τὸ ὄρυγμα διαφαίνουϲα· ὅταν γὰρ βαθὺ γένηται ϲκάμμα καὶ ἐπικίνδυνον εἰϲ διάβαϲιν, τὸτε ἀπείληφε τοῦ ὀρύγματοϲ τὴν δύναμιν. τὸ δὲ γάλα λευκόν, ὅτι ϲκιὰν οὐκ ἐπιδέχεται. ὑγρὸν δὲ τὸ ἔλαιον, ὅτι τὰ μὲν ἄλλα ὑγρὰ ἐκχυθέντα εἰ καὶ παραυτίκα τίκα δευθέντα μαλακύνει, ἀλλ’ οὖν ταχέωϲ ξηραίνεται καὶ ἐκβληθέντα κραῦρα κραύρα Lp καὶ περίξηρα παράξηρα L. καταλείπεται τὰ δεδευμένα, τὸ ἔλαιον δὲ ἐπὶ πολὺ διαμένει καὶ ἀνυγραίνει τὸ δεξάμενον μαλακώτερόν τε ποιεῖ πρὸϲ ἁφὴν τὸ φύϲει ἁπαλόν. τὸ δὲ ἰδεῖν ὀφθαλμοῖϲιν ἀντιδιαίρεϲιν ἔχει πρὸϲ τὸν διὰ φανταϲίαϲ βλέποντά τι, ὥϲπερ καὶ om. Lp κατὰ τοὺϲ ὕπνουϲ δοκοῦμεν ὁρᾶν τι καὶ διηγουμένων [*](2 B⟩ f. 38ᵇ ad ἱπποδάμοιο v. 370 (id. Lp f. 98b c.l. ἱπποδάμοιο, L. f. 86a) : τὴν ὕβριν μειοῖ 6 ἔπσινος τοῦ πατρός· ἡδέα γὰρ τ]α τῶν πατέρων ἐγκώμια λεγόμενα . . . . Quae sequuntur huc non pertinent.) [*](3 et 5 B⟩ f 59ᵇ ad ἀμείνω v. 400 (id. Lp f. 99 c. l. άμείνω, L. f. 86b, A f. 59a c. l. ἀγορῇ δέ τ’ ἀμ είνω : . . . . . . . πιθανῶς δὲ προψυλαξάμενος ἀγορητὴν αὐτόν ψησιν, ἵνα πρὸς τὴν ἀπολογίαν ὀκνήση. διὸ οὐδὲν προσθε΄γγεται ὁ Διομήδης. Ceterum ad hanc quaestionem conferenda quae ad E 1 extr. attulimus.) [*](23 Cf. Porphyr. ad N 340 (*B f. 175b) adscriptus (=ζητ Vat. 9): . . . . γλαυκιόωντες δὲ οἱ λέοντες καὶ Ἀθηνᾶ γλαυκώπις ἀπὸ τοῦ γάλ ακ τος, ὅ ἐστν ἄδκ ιον καὶ διὰ τοῦτο λευκόν, ὑπ’ αύτοῦ εἴρητ † Paris. 2767 Δ 434 γάλα λευκόν; λευκὸν δὲ διὰ τὸ μ ἀποτελ εῖν σκιὰν αὐτὴν τὴν ψύσιν εἶναι (An. Par. ΙΙΙ, p. 203, 15).) [*](24 -28 Cf. Plut. Q. conv. VI, 9, 3)

447. | 1 sq.

457.---πῶϲ οὐκ Αἴαϲ πρῶτοϲ ἢ Διομήδηϲ ἀριϲτεύει; καί φαϲιν ὅτι Πύλιοι πρῶτοι ϲυνέρρηξαν. ἄλλοι δὲ τι, ἐπεὶ ὁ Ἀντίλοχοϲ ἄλκιμοϲ μαὶ ταχϲ ὑπόκειται, είκότωϲ καὶ φονεύει πρῶτοϲ. ἐμοὶ δὲ δοκεῖ ἀπ ἐλάϲϲονοϲ ἠρχθαι τὸν ποιητὴν τὸ τῆϲ τχηϲ αίνιϲϲόμενον κράτοϲ.

τοῦτο χαρίζεται αὐτῷ, ἐπεὶ καὶ ἄλλην ἀριϲτείαν αὐτοῦ οὐ γράφει ϲυγγράφει, om. οὐ, BLp, corr. Bkk.·ἄλλωϲ τε καὶ ζηλοῖ οὐ γράφει πρῶτοϲ γὰρ. φηϲὶν, ἐγ ὼν ἕλον ἄνδρα (Λ 737 ), καὶ θεατὴν αὐτὸν λοχοϲ ἔχει. θερμότητοϲ δὲ τοῦτο5 fere litt. post h. v. eras. B νεωτερι- ἔργον. ἢ Τρῶεϲ κατεφρόνουν Ννέϲτοροϲ καὶ κατὰ τοῦτο μάλλον τὸ μέροϲ πρώτωϲ ἔκρουϲαν.

alter. schol. h. v. (de ἱπποκορυϲτήϲ) v. 8 1.

491. ἀδύνατόν φηϲιν εἰναι ἐπὶ τὸν Αἴαντα τὸ βέλοϲ πεμφθὲν είϲ Ἰθακήϲιον ἐλθεῖν· οἱ γὰρ Ἰθακήϲιοι πόρρω τεταγμένοι είϲὶ καὶ οὐ κατὰ Cαλαμινίουϲ ϲαλαμίνουϲ L Etκαὶτοὺϲ ins. L Λοκρούϲ. λύεται δὲ ἐκ τῆϲ λέξεωϲ· ὁ γὰρἑταῖροϲ οὐ πάντωϲ πολίτηϲ ἀλλὰ καὶ φίλοϲ καὶ ϲυμπράττων. οὕτω καὶ Πάτροκλοϲ Ἀχιλλέωϲ οὐ πολίτηϲ ἀλλ’ ἑταῖροϲ.

πῶϲ ἑταῖρον αὐτόν φηϲιν Ὀδυϲϲέωϲ, μὴ ϲτρατευομένων ἸθακηϲίωνὈδυϲϲέοϲ [*](9 BB f. 85a ad ῥέοντα Ζ 172 (Lp f. 123b c.l. Ξάνθον τε ῥέοντα ): καὶ ποῖ ⟨Lp ins. γὰρ), ψγσί, ποταμὸς οὖ ῥεῖ ; ῇnτέor ἐπεὶ Ξάνθος ἐστὶ Λυκίας πόλις ἤ τὸν ἀέναον λέγει καὶ ἀεὶ ὡσαύτως ἔχοντα. μᾶλλιν τὸν ῥευματώδη. Eust. ibid., p. 634, 15: προσέθηκε δὲ νῦν τὸ ῥέοντα κατὰ Πορ ψ ύριον πρὸ διαστολὴν Ξάνθου λυκιακ ῆς πόλεως.) [*](19 Aristarchi eam sententiam fuisse e scholio Aristoniceo apparet.) [*](22 Scholium e quaestione, cuius in schol. A pars servata est, derivatum esse ex Eust. concluditur, p.498, 30 -40; puqqllo plura Vic t. (Roem.,schol.ex., p. 17 ).)

ὅϲ οἱ φίλοϲ ἦεν ἑταῖροϲ. τοὺϲἑταίρουϲ ἀπὸ τῶν φίλων διαιρεῖ[*](*B f. 77a ad φίλοϲ ε 695. L f. 116a, II. Cf. Schol. a 238.) οἱ μὲν γὰρ ἑταῖροι οἱ προϲοικειωθέντεϲ κατὰ φιλίαν, οἱ δὲ φίλοι οίκεῖοι καὶ κατὰ γένοϲ προϲήκοντεϲ, ὥϲπερ καὶ ὁ ἔτηϲ καὶ ὁ γείτων· ἔται μέν γὰρ οἱ ϲυνέϲτιοι, γείτονεϲ δὲ οἱ πληϲίον μένοντεϲ· γείτονεϲ ἠδὲ ἔται (δ 16). καὶ ὅτι ἑταίρουϲ ϲυνδιαιτητὰϲ οἶδεν· ἐπεί οἱ ἑταῖροϲ ἔην φίλοϲ εἰλαπιναϲτήϲ ( 5 7). καὶ ἐρίηραϲ ἑταίρουϲ (ι 100) τοὺϲ διὰ τῆϲ χρείαϲ φίλουϲ, καὶ Ἐκτορι δ’ ῆεν ἑταῖροϲ (C 251), παραλιπὼν ἐνταῦθα τὸ εἶδὸϲ. ὁμοίωϲ δ’ οὖ

505. πῶϲ νικῶϲιν οἱ ins. L ἕλληνεϲ, οὓϲ ὁ ζεὺϲ θέλει ἡττᾷ ϲθαι; ἐροῦμεν ὅτι Ζεὺϲ ἐῷἔα LpΤρῶαϲ ποινὰϲ τῶν πλημμελημάτων τίνειν, ἢ ὅτι δι’ ἀμφοτέρων τὴν τῶν Ἑλλήνων δύναμιν, ῖνα καὶ ϲυμμαχῶν μαχῶν Πρωϲὶν ἐπιδείξηται τὴν χάριν, εἴ γε ὃν ἔτρεψε μόνοϲ Αἴαϲ, οὗτοϲ ἅμα Διὶ τοὺϲ πάνταϲ Ἕλληναϲ διώκει.

520. πῶϲ ἐντὸϲ τῷ καταλόγῳ φηϲὶν Θρήικαϲ ἦγε ϲὺν Ἀκάμαντ ἀκάμαν τί B ὅϲουϲ Ἑλλήϲπ οντοϲ ἐντὸϲ ἐέργει (Β 844), νῦν (δὲ λέγει ὅτι Αἰνόθεν εἰληλούθει ἢ τάχα οὗτοι μὲν πάντεϲ περιῴκουν, τὰ δὲ βαϲίλεια ἐντὸϲ Αἴνῳ ἦν τὰ αὐτοῦ.

1. Πῶϲ ἐντὸϲ τῷ καταλόγῳ δεύτερον εἰπὼν Ἀχιλλέωϲ Αἴαντα (B 768) τὴν πρώτην ἀριϲτείαν οὐ τούτῳ τῷ δὲ Διομήδει ἀνατίθηϲιν: ἢ ὅτι ὁ μὲν δυϲκίνητοϲ καὶ μεγαλόφρων τὴν φύϲιν ὑπάρχων κατὰ πάϲαν τὴν μάχην ἦν ἄριϲτοϲ, ὁ δὲ ὀξὺϲ καὶ φιλότιμοϲ ὤν ὑπὸ τῆϲ Ἀγαμεμνονοϲ Δ ιομηδέἵ. A f. 62a c. l. προτροπῆϲ Δ 370 ἀνεπτέρωται· οἱ γὰρ νεανίϲκοι καὶ θυμοειδεῖϲ ὑπερεθιϲθέντεϲ εἰϲ μεγάλην τὴν ἐπίδοϲιν ἀναφέρονται. ἢ ὅτι εἰϲ τὸν μείζονα κίνδυνον αὐτὸν φυλάττει τὸν περὶ τῶν νεῶν· ἧττον γὰρ ἀπεδίδραϲκε καὶ διὰ τὸ δέοϲ Ἀχιλλέωϲ (H 116. 17 ?) καὶ διὰ τῶν ὅρκων τὴν ὑποψίαν. καλῶϲ δὲ ὁ Διομήδηϲ προτρέπεται ἰδίᾳ · ἡ γὰρ κοινὴ πρὸϲ τὸ πλῆθοϲ προτροπὴ τὸν καθ’ ἕνα ἀμελέϲτερον ἐργάζεται, ἡ δὲ πρὸϲ ἕνα τινὰ μονομαχία εὐθαρϲέϲτερον καὶ γενναιότερον.

7. ἀδύνατον τοῦτο πῶϲ γὰρ ἂν ἔζηϲεν ὁ οὕτω καιόμενοϲ ἅπὸ[*](*B f.2b ad κρατόϲ. lade a lin. 9 (εἶωθε) etam *B f. 153b ad πυρὸϲ Λ 596 (B2) et L ibid. f. 243a.) τῆϲ κεφαλῆϲ καὶ τῶν ὤμων ἐγχειρεῖ μὲν οὖν τῷ ἔθει λύειν, ὅτι ϲυγ κεχώρηται τὸ δοκεῖν τοὺϲ θεοὺϲ δύναϲθαι τοιαῦτα δρᾶν τιναϲ ἃ τοῖϲ, πάϲχουϲιν ἀκίνδυνά εἰϲι κατὰ τὴν ἐκείνων προαίρεϲιν. λύεται δὲ Vl ἐκ τῆϲ λέξεωϲ διχῶϲ, ἢ ὅτι τὸ πῦρ οὐ κυριολογεῖ ἀλλ’ ἐπὶ τῆϲ λαμπὴ δόνοϲ τίθηϲιν, ἢ ὅτι μετωνυμικῶϲ ἀπὸ κρατόϲ τε καὶ ῶμων λέγει, ἀπὸ τῶν περιεχομένων ἐπὶ τὰ περιέχοντα· προείρηται γὰρ δαῖέ οἱ ἐκ κόρυθόϲ τε καὶ post h. v. B rasura ἀϲπίδοϲ ἀκάματον πῦρ (v. 4). ἢ καὶ ἐκ τοῦ ἔθουϲ· εἴωθε γὰρ om. B2 L ἐπὶ τῶν μαχομένων τὸ πῦρ λαμβάνειν εἰϲ παράϲταϲιν B2 π in ras. τῆϲ ϲυντόνου ϲυντόμου L καὶ ἐνθέρμου ὁρμῆϲ· ὧϲ οἱ μὲν μᾶρναντο μάρνανται L δἐμαϲ πυρὸϲ αἰθομἐνοιο (Λ 596. N 67 3. P 366. (C 1 ) καὶ (Δ 342. MA 316) μάχηϲ καυϲτειρ ῆϲ ἀντίη ολῆϲαι ἀντιβολήϲαϲ L. καὶ τὰ περὶ τὸν Διομήδη οὖν παραϲτατικὰ τῆϲ κατὰ τούϲ ῶμουϲ καὶ τὰϲ χεἰραϲ ἐνθέρμου ὁρμῆϲ καὶ τῆϲ κατὰ τὴν κεφαλὴν πυκνοτέραϲ ἐπιϲτροφῆϲ· οὕτω γὰρom. B2 καὶ κορυθαίολοϲκορυθαιόλοϲ ΒΒ2, tum ὁ Ἕκτωρ B2 εἴρηται.

Ζωίλοϲ Ζωῖλοϲ A ὁ Ἐφέϲιοϲ κατηγορεῖ τοῦ τόπου τούτου καὶ[*](A f. 62a c.l. ἀκάματον. L f. 92a. Cf. Cramer, An. Par. III, p. 9. 165.) μεμφεται τῷ ποιητῇ τὸν ποιητὴν L, ὅτι λίαν γελοίωϲ πεποίηκεν ἐκ τῶν ῶμων τοῦ Διομήδουϲ καιόμενον πῦρ· ἐκινδύνευϲε γὰρ ἂν καταβαλεῖν φλεχθῆναι καταφλεχθεὶϲ A ὁ ἥρωϲ. ἐνίοι μὲν οὖν παρειλῆφθαι τὸ ὡϲ κατὰ ϲυνήθειαν τῷ ποιητῇ, ὡϲ καὶ ἐντὸϲ ἑτέροιϲ ὣϲ οἱ μὲν μάρναντ δέμαϲ πυρόϲ, καὶ ἐνθάδε τὸ δαῖἐ οἱ ἀκάματον πῦρ, ἵν’ ᾖ ὡϲ πυρὸϲ φανταϲία, οὐκ εἰδικῶϲ ἰδικῶϲ A πῦρ L verbis poëtae δέμαϲ πυρὸϲ adlidit αἰθομένοιο, tum ita peIsit: ὡϲ πυρὸϲ φανταϲίαν καὶ οὐκ εἰδικὸν πῦρ λέγει ὁ ποιητήϲ, ὃ βέλτιον ἂν εἰεν.