Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

Porphyrius

Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882

71 Πῶϲ ὁ μὲν Πάτροκλοϲ λέγει· θάπτε με ὅττι τάχιϲτα, θάπτε με. πύλαϲ Ἀίδαο περήϲω, εἰπὼν δὲ καὶ τὴν αἰτίαν προϲτίθηϲι δι’ ἣν [*](1 καὶ ἐντὸϲ παραγωγῆ L 2 τοϲοῦτον L Ἀνδρομάχη δὲ ἀπρ. εἰϲπεϲοῦϲα εἰκό- τωϲ τοῦτο πάϲχει L 7 καὶ ταῦτ’ ἀποπνεύϲαϲ’ ἐνεργεῖ L 10 ἀνέϲαν τε BL 11 ὀλεϲε L 12 φθεγκόμενοϲ L 13 οὕτωϲ κτλ. L om. ἐκάππυϲϲε B⟩ 14 ἐκάππυϲϲε B⟩ 20 ἐπὶ τοῖϲ πάθεϲι πάθοϲ κινεῖν B⟩ rectum Vict. suppeditat (v. infr. ad lin. 18) 21 λέγει ὅτι θάπτε με τάχιϲτα L) [*](7 sqq. Frustulum habet Vict. (f. 417b): καὶ πῶς ἀποψύξασα ἐνεργεῖ ἔστι δὲ — ἐντὸϲ δυσὶ περικοπαῖς ἐκφέρειν ταῦτα. — Ceterum conferendum, Aristarchea chum monuisse, v. 468 melius quum h. l. post v. 476 legi, neque tamen a. librorum auctoritate discessisse (cf. Lehrs, Ar. p. 359. 60).) [*](16 sqq. Scholium, quod Eunt., p. 1281, 21 sqq., exscripsit, Pio grammatico Hiller (Phil. XXVIII, p. 111) tribuit, qua de re cf. Prolegg. III, 4. — Casas ἀθετήσεως melius Ariston. v. 487 attulit.) [*](18 sqq. Postrema scholii verba Vict. ita exhibet: ἀλλὰ σύνηθες γυναιξὶ φλυαρεῖν ἐντὸϲ τοῖς πάθεσι καὶ μάλιστα ἐπὶ τοῖς παισὶ πάθος κινεῖν.) [*](21 sqq. † H ω 187 σώματ ἀκηδέα κεῖται] καὶ πῶς μίγνυνται τοῖς νεκροῖς, τοῦ Πατρόκλου λέγοντος ἐντὸϲ Ἰλιάδι· οὐδέ μέ πω μίσγεσθαι ὑπὲρ τοταμοῖο ἐῶσιν; ἔστιν οὖν ταῦτα μὲν ἀληθῆ, ἐκεῖνα δὲ ψευδῆ, Ἀχιλλέως οὕτω φαντασθέντος. — Scholium Victor. (f. 422b): πύλας Ἅιδου· τὸν Ἀχέροντα· ἐκεῖ γάρ εἰσιν αἱ τῶν κολαζομένων ψυχαί, οὗ τοὺς περὶ Τιτυὸν εἶδεν Ὀδυσβούλεται )

261
ταφῆναι (τῆλέ με εἴργουϲι ψυχαὶ εἴδωλα καμόντων), ἐντὸϲ δὲ τῇ Ὀδυϲϲείᾳ, ἀποθανόντων τῶν μνηϲτήρων πρὶν ταφῆναι, φηϲὶν
  • Ἑρμῆϲ δὲ ψυχὰϲ Κυλλήνιοϲ ἐξεκαλεῖτο
  • ἀνδρ ῶν μνηϲτήρων (ω l. 2),
  • εἶτα ἄγει λαβὼν αὐτὰϲ εὐθὺϲ εἰϲ Ἅιδου, κἀκεῖ τοῖϲ περὶ τὸν Ἀλαμέμνονα ἐντυγχάνουϲιν εἰ γὰρ οἱ ἄταφοι τοῖϲ ἄλλοιϲ οὐ μίγνυνται νεκροῖϲ, ἐνταῦθα δὲ πληϲιάϹουϲιν, μὴ ἐναντίωμα ᾖ. λύεται δὲ τοῦτο ἐκ τοῦ προϲώπου· τὰ μὲν γὰρ περὶ τοὺϲ μνηϲτῆραϲ ὁ ποιητὴϲ ἀπεφήναιο, καὶ τὸ ἀληθὲϲ οὕτωϲ ἔχει· τὰ δὲ ἕτερα φανταϲθῆναί φηϲι τὸν Ἀχιλλέα, εἴτε ἀληθῶϲ ἐπιϲτάντοϲ αὐτῷ εἴτε καὶ ἄλλωϲ τοῦτο νομίϲαντα.